ماجرای"واتر گیت" چیست؟اسامی۴۶رئیس جمهورامریکا/ازواشنگتن تابایدین

«واتر گیت» چیست؟

درادامه اسامی همه رؤسای جمهورامریکا(ازواشنگتن تابایدین)باذکرتاریخ شروع تاپایان..لازم به ذکراست که بعضی ازاینرئیس جمهورهایک ماه رئیس جمهوربودند وبعضی ۲دوره ۲تاشون که پدروپسربودند.۴۶رئیس جمهور.

در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری (ریچاردنیکسون جمهوری خواه با«جورج مک گاورن»دمکرات) دستیاران رئیس جمهوروقت(ریچاردنیکسون)در۱۷ ژوئن ۱۹۷۳بصورت مخفیانه ازدفتر انتخاباتی،حزب رقیب(دمکراتها)جاسوسی-شنود-کرده بودند ،اسم این ساختمان -هُتل«واترگیت» Watergateبود،جاسوسان نیکسون ۵نفربودند که تجهیزات و دستگاه‌های جاسوسی را در این مکان نصب کرده بوند وامااین جاسوسی«لو»رفت وبه رسوایی رئیس جمهورامریکاتبدیل شد،که «نیکسون» درمعرض استیضاح قرارگرفت وامارئیس جمهور-متقلب-برای جلوگیری ازرسوایی های بیشتر بعداز۷ماه تکیه براریکه قدرت «استعفاداد» ومعاونش(جرالدفورد)شدرئیس جمهور.

البته«ریچاردنیکسون» دردوره قبلش(از۲۰ ژانویه، ۱۹۶۹تا۲۰ ژانویه تا ۱۹۷۴)بعنوان سی وشمین  رئیس  جمهوری آمریکا درقدرت بود.

امادر انتخابات ریاست جمهوری سال  ۱۹۷۳ با اختلاف فاحشی«جورج مک گاورن»۵۲ ساله،رقیب دموکراتش را شکست داد و به این ترتیب  دور دوم ریاست جمهوری نیکسون آغاز شد.

رای الکترال نیکسون ۵۲۰ 

رای الکترال  مک گاورن  ۱۷ 

«ریچاردنیکسون»باکسب ۶۰ درصد آراء عمومی برنده انتخابات شد.

اماهنوزهشت ماه از دور دوم ریاست جمهوری نیکسون نگذشته بود که رسوایی« واترگیت »پیش آمد.

ماجرا از این قرار بود که در جریان رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری در دفتر  کمیته ملی حزب  دموکرات در طبقه ششم ساختمان «هُتل واترگیت »شهر واشنگتن دی سی، دستگاه استراق سمع کار گذاشته شده بود.

​

این اقدام جاسوسی با پیدا شدن یک نوار توسط «مأمور حراست هتل» به‌طور تصادفی لو رفت و روزنامه «واشینگتن پُست» به سردبیری بنجامین سی بردلی از طریق ۲تن از روزنامه‌نگاران( باب وودوارد و کارل برنستین) به افشاگری آن پرداخت.

پس از آنکه مشخص شد کُنگره به «استیضاح نیکسون »رأی خواهد داد، وی در شب ۸ اوت ۱۹۷۴ از سمت خود کناره‌گیری کرد و به اولین رئیس‌جمهور آمریکا تبدیل شد که از سمت خود کناره‌گیری کرد.

​

اختیارت کمیته قضایی که بعهده  جرالد فورد(معاون نیکسون) بود،وی بر اساس اختیارات خود، نیکسون را عفو کرد،تنبیه« استعفاء»راکافی دانست!.

نیکسون،قبل ازریاست جمهوری(دوراول)معاون جان اف کندی بود،دردوره دوم معاونش جرالدفوردبود،درژانویه مراسم تحلیف نیکسون بودکه هفت ماه بعد(اگوست)استعفاداد.

«نیکسون»۲۲ آوریل سال ۱۹۹۴(۲ اردیبهشت ۱۳۷۳) در شهر نیویورک فوت کرد.

مک گاورن  بعدازاین شکست، دو بار دیگر هم در درانتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد که  آخرینش سال ۱۹۸۴ بود.
به گفته مقامات بیمارستان «آورا مک کِنان» Avera Mc Kennan در داکوتای جنوبی، جورج مک گاورن که ۸۹ سال دشت به علت احساس خستگی مفرط بستری شده بود.

«جرج استنلی مک گاورن »متولد۱۹جولای ۱۹۲۲(۲۷ تیر ۱۳۰۱) در یک مرکز نگهداری بیماران در سیو فالز در داکوتای جنوبی بستری بود ۳۰  مهر ۱۳۹۱فوت کرد.

جورج مک گاورن  از سال ۱۹۶۳ تا ۱۹۸۱ به عنوان نماینده داکوتای جنوبی در سنا خدمت کرد(پس از چهار سال عضویت در مجلس نمایندگان)
جورج مک گاورن می نویسد:علت شکستم در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۷۳ از ریچارد نیکسون ،مخالفت  با هرگونه جنگ و از جمله ادامه جنگ ویتنام بودو اماتصور کردم که بیشتر هموطنان طرز فکر خود مرا دارند و از جنگ بیزارند. حال آن که بیشتر آمریکاییان در این زمینه خواست و احساس دیگری داشته اند.

  ماجرای واترگیت چیست؟

 رئیس جمهور ی که بخاطرشنود ودروغ برکنارشد

روزنامه دیلی تلگراف چاپ انگلیس در شماره امروز خود۲۹ آذر ۱۳۸۷ (19دسامبر2008) نوشت، ویلیام مارک فلت ، از اعضای برجسته پلیس فدرال آمریکا (اف بی آی ) که با مساعدت خود موجب برکناری ریچارد نیکسون ، رییس جمهور اسبق آمریکا پس از افشای رسوایی تقلب در انتخابات ریاست جمهوری شد ، در سن نود و پنج سالگی درگذشت. باب جونز ،‌ نوه وی در گفتگو با نیویورک تایمز مرگ فلت را مورد تایید قرار داد .

وی در سال دو هزار و پنج از هویت مستعار خود که با عنوان " دیپ تروت " شناخته می شد پرده برداشت . وی مشهورترین منبع ناشناس تاریخ آمریکا بود که با کمک به باب ودوارد ، روزنامه نگار روزنامه واشنگتن پست ، موجب افشای ماجرای واتر گیت در اوایل دهه هزار و نهصد و هفتاد میلادی شد.

تصمیم وی برای معرفی خود در یک مقاله به سی سال حدس و گمان در باره منبع افشاء رسوایی واترگیت پایان داد.

معرفی این مامور اف بی آی حتی شگفتی ودو وارد و همکار وی کارل برن اشتاین را برانگیخت ، چون قرار نبود این موضوع تا پس از مرگ فلت بر ملا شود.

 فرانک ویلز-کاشف شنود- نگهبان هتل واترگیت در سال ۲۰۰۰ بر اثر رشد یک تومور مغزی که فقر به او اجازه درمانش را نداده بود مرد. 
فلت که نفر دوم اف بی آی در دهه هفتاد محسوب می شد ، نقش اساسی در برکناری ریچارد نیکسون ایفا کرد.

وی به عنوان یک شخص ناشناس ، ماجرای رسوایی واتر گیت را در اختیار مطبوعات قرار داد.

 بدون مساعدت فلت، شاید ماجرای سو استفاده از اختیارات ریاست جمهوری نیکسون از جمله استراق سمع ، سرقت و پول شویی هر گز هویدا نمی شد. با این حال وی هیچ وقت مورد ظن قرار گرفت و نیکسون تا سال هزار و نهصد و هفتاد و سه وی را یک خبر چین تلقی می کرد.

 واترگیت کجاست؟

«واتر گیت» نام مجتمعی مسکونی – اداری و هتلی در واشنگتن (پایتخت آمریکا) است که کمیته ملی حزب دموکرات، طبقه ششم هتل را اجاره کرده بود تا ستاد مبارزه انتخاباتی سال 1972 خود را در آنجا مستقر سازد.

گردانندگان حزب جمهوری خواه که نیکسون- رئیس جمهور وقت آمریکا -نیز از آن حزب بود، شبانه به ستاد انتخاباتی حزب دموکرات در «واتر گیت» وارد شده و با سرقت مدارک و پرونده‌ها و نصب میکروفون‌های مخفی، به استراق سمع و جاسوسی علیه آن حزب پرداخته بودند تا از برنامه‌های انتخاباتی دموکرات‌ها آگاه شوند. هیاهوی عجیبی که به دنبال لو رفتن این ماجرا برخاست

به دستگیری گروهی منتهی گشت که عمده آن‌ها از ماموران کاخ ریاست جمهوری بودند؛

روز 10 ژانویه 1973م. پنج تن از آنان در ضمن محاکمه اعتراف کردند که شب 7 ژوئیه 1972، به مرکز انتخاباتی دموکرات‌ها رفته و دست به سرقت زدند. افراد مزبور متعلق به کمیته‌ «انتخاب مجدد نیکسون» برای مقام ریاست جمهوری آمریکا بودند.

 

دروع- دومین اتهام نیکسون
ابتدا تصور می‌شد که یک سرقت عادی صورت گرفته باشد، حتی سخنگوی رئیس جمهور اولین دروغ را اینجا گفت و موضوع را به صورت یک دزدی جزئی توضیخ داد؛ ولی، دو خبرنگار از روزنامه «واشنگتن پست» به نام‌های «باب وودوارد» و «کارل برنشتاین» قضیه را پیگیری کرده و مدارک و اسنادی را به دست آوردند که معلوم می‌ساخت پای مقامات کاخ سفید و شخص نیکسون در میان آمد.

اتهام اصلی مرتکبین این نبود که چرا مرتکب چنین جرمی شده‌اند، بلکه بیشتر این بود که بر ارتباط خود با کاخ سفید سرپوش گذاشته و به طور کلی راه اجرای عدالت را سد کرده‌اند. این رسوایی بزرگی بود اما چون ماجرای کامل آن، پس از پیروزی نیکسون در انتخابات 1972 فاش شده بود، نتوانست مانع پیروزی مجدد نیکسون در انتخابات ریاست جمهوری بشود. از آنجا که روشن شده بود خود رئیس جمهور (نیکسون) در پنهان ساختن ماجرا از مردم، شریک بوده است.

چرانیکسون استعفاداد؟

ریچارد نیکسون متولد ۱۹۱۳ در ایالت کالیفرنیا است. او دو دوره معاون رئیس جمهور آیزنهاور ۶۱۱۹۵۳ و دو دوره خود رئیس جمهور بود که از ۱۹۶۹ تا ۷۳ و از ۱۹۷۳ تا ۷۴ به طول انجامید که البته دوره دوم پس از یک سال با استعفا به پایان رسید. نیکسون در یک کالج مذهبی درس خوانده بود و با اینکه می توانست از خدمت معاف شود داوطلبانه به نیروی دریایی رفت که دوران خدمت موفقی را در آن سپری کرد. او در دنیای سیاستمداران آمریکا هم به سرعت رشد کرد و اگر چه در تمام مراحل این رشد شایعاتی نظیر فساد مالی او را دنبال می کرد، ولی هر بار موفق شد با انواع حیله ها اتهامات را از خود دور کند و به نمایندگی سنا و معاون اولی رئیس جمهوری برسد. نیکسون به ضدکمونیست بودن و شجاعت در تغییر مسیر سیاست خارجی کشور مشهور بود. او در مقطعی افکار عمومی آمریکا را نیز به نفع خود تغییر داد.

اعضای مجلس نمایندگان درصدد اعلام جرم و استیضاح نیکسون برآمدند؛ در این میان نوارهای سرّی مصاحبه‌های رئیس جمهور در کاخ سفید فاش شد و نیکسون را با کمک تشریفات قضایی مجبور کردند تا این مدرک مهم را افشا کند. نیکسون به هر مستمسکی دست یازید تا جلوی این حرکت را بگیرد، و ادعا کرد که قضیه نوارها مشمول مصونیتی است که رئیس جمهور از آن برخوردار است اما دیوان عالی کشور این ادعا را وارد ندانست.
در حالی که استیضاح قطعی به نظر می‌آمد قضیه واتر گیت با افشا سازی غیر عادی پایان گرفت زیرا نیکسون استعفا کرد.

طبق قانون امریکا رئیس جمهوراگرعزل ویابمیرد ویا استعفادهد"معاون"اورئیس جمهور می شود

او در آگوست 1974م به عنوان سی و هفتمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در عین اصرار بر بی‌خبری از همه چیز و دست نداشتن در ماجرای جاسوسی مزبور استعفا داد و معاون او جرالد فورد جانشین وی شد.

یک ماه بعد فورد با استفاده از اختیار عفو عمومی، نیکسون"رئیس قبلی خود" را از تعقیب قضایی مصون کرد.

«ته حلق»کیست؟
آنچه به عنوان یک معما از جریان واتر گیت باقی مانده بود، اینکه فرد ناشناسی که اطلاعات ارزشمندی را اندک اندک به دو خبرنگار «واشنگتن پست» می‌رساند چه کسی است؟ وودوارد و برنشتاین نام این شخص را «ته حلق» نامیده بودند و هویت وی تا سال 2005 نامعلوم بود. سال 2005 یک کارمند بازنشسته پلیس، برای وکیلی که با او دوست بود تعریف کرد که «ته حلق» است. «مارک فلت» معاون رئیس اف بی آی بیش از سی سال هویت خود را مخفی نگه داشته بود و در این مدت تنها وودوارد، برنشتاین و «بردلی» یکی از سر دبیران واشنگتن پست او را می‌شناختند. در آن زمان گمانه زنی‌های زیادی در مورد شناخت هویت فرد یاد شده انجام می‌گرفت، از آن جمله پاتریک گری رئیس پلیس، هنری گیسنجر و حتی جورج بوش پدر که نماینده آمریکا در سازمان ملل بود. ته حلق مرموزترین فرد در ایالات متحده لقب گرفته بود، اما مارک فلت با معرفی خود آخرین صفحه پرونده واتر گیت با نام خود به پایان رساند. امروزه هر چند نام واژۀ واتر گیت باقی مانده و به صورت کلیشه‌ای ژورنالیستی درآمده، امّا تقریباً هر رسوایی سیاسی را بویژه اگر با دزدی مدارک و استراق سمع همراه باشد با پسوند «گیت» می‌آرایند.

 ​

مارک فلت» معاون پلیس امنیت داخلی آمریکا (اف.بی.آی) در زمان حکومت نیکسون که اینک (سال 2005) 91 ساله و در سانتا رزا (کالیفرنیا) زندگی می کند چند روز پیش مشاور قضایی خود را فراخوانده و از او خواسته بود که به مجله «ونیتی فر» بنویسد که وی قضیه واترگیت را به «باب وودوارد» خبرنگار واشنگتن پست گفته بود و از او خواسته بود که محرمانه بماند.

سه سال قبل ازمرگ

سه شنبه (31 مه 2005)۱۰ خرداد ۱۳۸۴ در پی انتشار مجله، رسانه ها به محل سکونت «مارک فلت» رفتند و او مطلب منتشره در مجله را تایید کرد.

چگونگی شنود
ماجرای واتر گیت طبق گزارشهای منتشره، از این قرار بود که تنی چند از همکاران و دستیاران ریچاد نیکسون که برای تجدید انتخاب او در انتخابات نوامبر 1972 تلاش می کردند درصدد به سرقت برنامه های تبلیغاتی و فهرست کمکهای مالی از ستاد مک گاورن نامزد حزب دمکرات که در ساختمان «واتر گیت» در شهر واشنگتن استقرار داشت بر می آیند و پس از آن، هنگامی که در نخستین ساعات بامداد 17 ژوئن آن سال وارد ساختمان می شوند که دستگاه استراق سمع و دوربین مخفی کاربگذارند دستگیر می شوند و از جیب آنان که پنج تن (چهار نفرشان ساکن شهر میامی فلوریدا) بودند شماره های تلفن دو تن از همکاران نیکسون در کاخ سفید و مقداری اسکناس های صد دولاری و ... به دست می آید و یکی از آنها قبلا برای سازمان «سی.آی.ا» کار می کرده و حقوق می گرفته 

این رویداد به اطلاع «باب وودوارد» افسر سابق نیروی دریایی که به تازگی در واشنگتن پست خبرنگار شده بود می رسد و با تایید برنستاین و بردلی دبیر و سردبیر وقت این روزنامه انتشار می یابد.

در پی افشاگری واشنگتن پست و جنجال متعاقب آن، جمعی از همکاران نیکسون کناره گیری و 40 نفر از اعضای ستاد انتخاباتی او دستگیر و محاکمه می شوند ولی خود او می گوید که شخصا از ماجرا بی خبر بوده و وارد جزئیات کار ستاد انتخاباتی اش نمی شده است. بعدا گم شدن نوارهای ضبط صوت کاخ سفید و انتشار مطالب دیگر، کنگره آمریکا را برآن داشت که نیکسون را محاکمه پارلمانی (ایمپیچمنت) کند که وی در آستانه محاکمه، در اوت 1974 کناره گیری کرد و جرالد فورد جانشینش وی را بخشید و از مجازات رهانید.

همه مردان پرزیدنت
درباره ماجرای واترگیت چند کتاب تالیف و یک فیلم سینمایی (تحت عنوان همه مردان پرزیدنت) ساخته شده ولی نام افشاگر اصلی قضیه تا 31 مه 2005 برای مردم روشن نبود.

شخص نیکسون همان زمان حدس زده بود که افشاگری کار چه مقامی بوده است. شبکه ان.بی.سی. سه شنبه شب (31 مه 2005) ضمن انتشار مشروح خبر، فیلم مذاکره نیکسون با مشاورانش را که توسط دوربین کاخ سفید (نصب شده در اطاقها) گرفته شده و ضمیمه اسناد مربوط بوده است پخش کرد. طبق این فیلم، نیکسون به مشاورانش گفته بود: این افشاگری زیر سر «مارک فلت» است. یکی از مشاوران گفته بود که «مارک فلت» یهودی است. نیکسون با خشم رو به او کرده و گفته بود که چرا یک یهودی را معاون اف.بی.آی کرده اید و ....

به نوشته «باب وود وارد»، آشنایی وی با «فلت» اتفاقی و در زمانی بوده که او به عنوان افسر نیروی دریایی میان ستاد نیروی دریایی و کاخ سفید رفت و آمد داشته و پس از خبرنگار شدن به تماس با او ادامه داده و به دوستی و اعتماد فی مابین انجامیده است. «فلت» که در سال 1972 مرد شماره 2 اف بی آی بود انتظار داشت که پس از درگذشت هوور که در ماه مه آن سال فوت شد به ریاست آن سازمان منصوب شود که نیکسون فرد دیگری از دوستداران خود را منصوب کرد که باعث دلخوری «فلت» شد. ادامه آشنایی فلت و وودوارد که به دوستی و اعتماد انجامیده بود احتمالا سبب شده بود که فلت قضیه واترگیت را به او بگوید و نیکسون سقوط کند. قبلا ( در ماه مه 1972) تلاشی صورت گرفته بود که درجریان تیراندازی به جورج والاس (نامزد انتخابات) پای نیکسون به میان کشیده شود.

«فلت» که از دوران جنگ جهانی دوم کار ضد جاسوسی می کرد یک بار هم متهم به باز کردن بدون مجوز خانه های مردم و ورود به آنها شده بود و محکومیت یافته بود که رونالد ریگان رئیس جمهوری پیشین او را بخشیده و از مجازات رهانیده بود.

ذروبین های مخفی "شنود"چگونه لورفت؟

واترگیت پرونده ای است در مورد لو رفتن اخبار و اطلاعات که دو سال در دوران جنگ سرد به طول انجامید و با اندکی ابهام به پایان رسید. داستان در ۱۷ ژوئن ۱۹۷۲ آغاز می شود. در شهر واشنگتن هتل بزرگی به نام هتل واترگیت قرار دارد که در آن سال حزب دموکرات در طبقه ششم آن ستاد انتخاباتی خود را مستقر کرده بود. «ویلز» نگهبان سیاه پوست و جوان هتل وقتی در نیمه شب از پارکینگ عبور می کرد متوجه شد که دستگیره در بین پارکینگ و راه پله ها را با یک تکه نوارچسب به دیوار چسبانده اند.

ویلز نوار چسب را کند و در را بست. موضوع مهمی نبود و احتمال می داد که نظافتچی ها در را باز گذاشته اند تا راحت تر رفت و آمد کنند. ولی دفعه دومی که به همان محل برگشت متوجه شد که در باز هم به شیوه قبلی باز نگه داشته شده است. ویلز ظاهرا جوانی ساده دل ولی وظیفه شناس بود. او به پلیس خبر داد که مورد مشکوکی در هتل دیده است و نمی دانست که اولین نام در صفحه اول پرونده بزرگ تاریخ ایالات متحده خواهد شد.

میکروفن"شنود"درستادانتخابات دمکرات ها

پلیس ها به محض دیدن چسب، آسانسور را خاموش و مسیرهای خروجی ساختمان را مسدود کردند و طبقه طبقه آرام بالا رفتند تا همه جا را بازرسی کنند. تا طبقه پنجم این هتل یازده طبقه خبری نبود ولی در طبقه ششم اثر دیلم روی در شکسته ستاد انتخاباتی حزب دموکرات نشان می داد که موضوع واقعا جدی است. پلیس ها وارد دفتر تاریک شدند و ناگهان یک سایه در بین قفسه ها حرکت کرد. یک نفر فریاد زد «ایست» و دیگری چراغ را روشن کرد.

پنج جاسوس هتل واترگیت

پنج مرد با ظاهری کاملا رسمی و دستکش در ستاد مخفی شده بودند که همگی به جرم ورود غیرمجاز بازداشت شدند.

ظاهر موضوع یک دزدی معمولی بود و امکان داشت تا آخر هم یک دزدی بماند.تنها دو نکته متفاوت با اغلب دزدی ها توجه پلیس را جلب کرد، اول این که تعدادی سیم و میکروفن مخفی کشف شد که بعضی جاسازی شده و بعضی دیگر در حال تعویض بودند و دوم اینکه شماره تلفنی مربوط به کاخ سفید در جیب یکی از سارقان پیدا شد. برنارد پارکر، ویژلیوگونزالز، اوژنیو مارتینز، جیمز مک کورد و فرانک آستورگیس به عنوان پنج جاسوس هتل واترگیت شناخته شدند.

شماره تلفن پیدا شده متعلق به هانت کارمند اطلاعاتی کاخ سفید بود و مک کورد از سیا بازنشسته شده بود.

سخنگوی رئیس جمهور اولین دروغ را اینجا گفت و موضوع را به صورت یک دزدی جزیی توضیح داد. دادستان پرونده متوجه شد که بازنشسته سیا از کمیته انتخاباتی نیکسون که می خواست برای بار دوم از طرف جمهوریخواهان انتخاب شود پول گرفته است. ولی اطلاعات و تحقیقات توسط یک روزنامه نگار به نام «باب وودوارد» و همکارانش «کارل برنشتاین» و از طریق روزنامه واشینگتن پست منتشر می شد. این دو نفر توانستند به مدت طولانی واترگیت را روی تیتر نگه دارند ولی باز هم حجم شایعه بیشتر از مدارک بود تا اینکه یک ناشناس با وودوارد تماس گرفت یا به قولی وودوارد یک منبع اطلاعاتی پیدا کرد که اطلاعات بسیار ارزشمندی را اندک اندک به او می رساند.

رمز"لوله کش ها"

پرونده واترگیت دو سال در جریان بود و پیچ وخم های زیادی پیدا کرد. ولی به نظر می آید یک اداره معطوف به حقیقت یابی از پیگیری آن حمایت می کرد. در دوران رقابت دو حزب دموکرات و جمهوریخواه، جمهوریخواهان که کاخ سفید را در دست داشتند با امکانات دولتی از دموکرات ها جاسوسی می کردند. دموکرات ها نیز با عواملی که در کاخ سفید داشتند اطلاعات درونی دولت را به دست می آوردند. در مقابل آنها یک گروه محرمانه برای مبارزه با نشست اطلاعات در کاخ سفید شکل گرفته بود که با نام رمز «لوله کش ها» شناخته می شدند. یکی از عملیات های این گروه حمله به دفتر روانکاو وزارت جنگ آمریکا بود.

ستاد انتخاباتی نیکسون هم تیم های جاسوسی در اختیار داشت تا فعالیت های گروه های ضدجنگ مخالف سیاست های روز جمهوریخواهان را کنترل کند. این ستاد در روند جلسات دادگاه نیز نفوذ کرده بود. وقتی پنج متهم هتل واترگیت به دادگاه رفتند مجازات جریمه برای آنها پیش بینی می شد. ستاد انتخاباتی به آنها پیشنهاد داد در مقابل سکوت در دادگاه تمام جریمه ها را بپردازد. ولی قاضی که با خبر شده بود هر پنج نفر را به ۳۳ سال زندان محکوم کرد. یکی از متهمان در مقابل تخفیف در مجازات ماجرای پرداخت جریمه را افشا کرد. در کنگره یک کمیسیون برای تحقیق در مورد واترگیت تشکیل شد. کارکنان کاخ سفید به کمیسیون احضار شدند و با انتصاب یک دادستان جدید که اختیارات تام داشت شهادت گرفتن شروع شد. یکی از همین شهادت ها ماجرای جدیدی را آغاز کرد که نه به ستاد انتخاباتی بلکه به شخص نیکسون بر می گشت. یکی از مسئولان کاخ سفید در بین صحبت های خود به ضبط صوتی اشاره کرد که تمام گفت وگوهای اتاق ریاست جمهوری را ضبط می کند و در اختیار رئیس جمهور قرار می دهد. تمام عوامل تحقیق به دنبال کشف این نوارها رفتند و همه آنها در جریان معامله ها و تحت فشار قرار گرفتن های مختلف از کار برکنار شدند ولی نیکسون به دام افتاده بود. او دائما می گفت که تقلب نکرده و از چیزی خبر ندارد. شایعه شده بود که در یکی از نوارها نیکسون به فرد مقابلش می گوید باید از طریق سیا به اف بی آی اخطار کنیم که تحقیقات را به بهانه در خطر افتادن امنیت ملی متوقف کند.

نوارهای شنود

نیکسون حاضر نبود نوارها را به بازپرس بدهد و وقتی که نوارها تحویل گرفته شد هجده دقیقه و نیم از یکی از مکالمه ها پاک شده بود. منشی رئیس جمهور مسئولیت آن را به گردن گرفت و گفت در هنگام جواب دادن به تلفن به اشتباه پدال ضبط را فشار داده و نوار پاک شده است. خبرنگاران با توجه به محل قرار گرفتن تلفن و ضبط صحنه را بازسازی کردند. تصویر بازسازی این صحنه تصادفی در روزنامه ها چاپ شد که نشان می داد نه تنها این کار تصادفی نیست بلکه برای منشی پنجاه ساله نیکسون غیرممکن است. چون گوشی تلفن و ضبط فاصله زیادی از هم داشتند. بررسی های بیشتر نشان داد که کلید پاک کردن نه یک بار بلکه ۹ بار فشرده شده است. کم کم تمام نزدیکان نیکسون و تعدادی از دارودسته جمهوریخواه به جرم شهادت دروغ و کتمان حقیقت محکوم شدند. در این موقع نوار دیگری پیدا شد که در آن نیکسون و مخاطبش درباره روش منحرف کردن تحقیقات قضایی نقشه می کشیدند. کار نیکسون ساخته بود. در آگوست ۱۹۷۴ ریچارد نیکسون سی و هفتمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در عین اصرار بر بی خبری از همه چیز و دست نداشتن در هیچ ماجرای جاسوسی استعفا داد و جرالد فورد معاون او جانشینش شد. یک ماه بعد فورد با استفاده از اختیار عفو عمومی نیکسون را از تعقیب قضایی مصون کرد.

«ته حلق»چیست؟کیست

وودوارد و برنشتاین با یک مقام اجرایی عالی رتبه در دولت تماس داشتند که از او با نام «ته حلق» اسم می بردند. تمامی داستان این دو نفر یادداشت هایشان، نوشته های واشینگتن پست، سرنخ هایی که از ته حلق می گرفتند و دیگراسامی و اطلاعات پرونده واترگیت در کتاب «همه مردان رئیس جمهور» چاپ شده است که یکی از مهمترین ماجراهای تاریخ روزنامه نگاری جهان است. دو سال بعد آلن پاکولا از روی کتابی که این دو نوشته بودند فیلمی با همین نام ساخت که برنده چهار جایزه اسکار شد. رابرت ردفورد و داستین هافمن نقش برنشتاین و وودوارد را در این فیلم بازی می کردند.

سال ۲۰۰۵ یک کارمند بازنشسته پلیس برای وکیلی که با او دوست بود تعریف کرد که «ته حلق» است. «مارک فلت» معاون رئیس اف بی آی بیش از سی سال هویت خود را مخفی نگه داشته بود و در این مدت تنها وودوارد، برنشتاین و «بردلی» یکی از سردبیران واشینگتن پست او را می شناختند.

در آن زمان گمانه زنی ها اشخاص زیادی را به عنوان ته حلق شناخته بود، از آن جمله پاتریک گری رئیس پلیس، هنری کیسینجر و حتی جورج بوش پدر که نماینده آمریکا در سازمان ملل بود. ته حلق مرموزترین فرد در ایالات متحده لقب گرفته بود.

جاسوسی گروه های سیاسی در آمریکا، اروپا و کشورهای دیگر بسیار اتفاق می افتد و پرونده های آن با اعمال نفوذ منحرف شده و یا بایگانی می شوند. در پرونده واترگیت اطلاع رسانی روزنامه واشینگتن پست، رقابت سیاسی احزاب و عملکرد دستگاه قضایی باعث شد تا این پرونده تا رسیدن به نتیجه از جریان نایستد. پسوند «گیت» که به انتهای اسامی رسوایی های سیاسی در جهان وصل می شود و آنها را با یکدیگر هم قافیه می کند از روی پرونده مشهور واترگیت برداشته شده است.

***

چهاردهه قبل،در 9 آگوست 1974 ریچارد نیکسون، سی و هفتمین رییس جمهور آمریکا، به دنبال رسوایی واترگیت از سمت خود استعفا و جای خود را به جرالد فورد معاونش داد.

ریچارد نیکسون در سال 1942 به نیروی دریایی پیوست و تا پایان جنگ جهانی دوم در نقاط مختلف خدمت کرد و در سال 1946 از کالیفرنیا به سمت نماینده کنگره برگزیده شد. او در 1950 وارد سنای امریکا و در سال 1953 معاون دوایت آیزنهاور رئیس‌جمهور آمریکا شد.

 

وی گرچه در انتخابات سال 1960 از جان اف. کندی شکست خورد ولی در انتخابات ریاست جمهوری 1968 دوباره از سوی حزب جمهوریخواه کاندیدا شد و به کاخ سفید راه یافت.

وی در انتخابات سال 1972 نیز برای دومین بار به ریاست جمهوری امریکا برگزیده شد ولی افشای اقدامات غیرقانونی در جریان انتخابات و نصب دستگاههای استراق سمع در محل کنوانسیون حزب دمکرات در ساختمان واترگیت که به ” رسوایی واترگیت" معروف شد او وادار به استعفا کرد. سی و هفتیمن رئیس جمهور امریکا در چنین روزی کاخ سفید را در میانه دوران ریاست جمهوری ترک کرد.

توضیح نگارنده-پیراسته فر:BBCمی نویسد:

در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۹۷۳ بین «ریچارد نیکسون» جمهوری خواه و «جورج مک گاورن» از حزب دموکرات، ایالات متحده در چهارمین سال مذاکرات برای پایان دادن به جنگ بسیار طولانی و داخلی ویتنام بود.

در ۲۶ اکتبر سال ۱۹۷۴، یعنی تنها ۱۲ روز قبل از انتخابات ۷ نوامبر، «هنری کیسینجر» مذاکره کننده ارشد ایالات متحده و مشاور امنیت ملی ریاست جمهوری، در یک کنفرانس مطبوعاتی در کاخ سفید حاضر شد و اعلام کرد: «ما معتقدیم که صلح در دست ماست».

 ​

نیکسون، با وجود اینکه چهار سال قبل و در طول مبارزات انتخاباتی قول داده بود به این جنگ منفور در دوره ریاست جمهوری خود پایان دهد، نتوانسته بود خصومت ها را متوقف کند، اما دخالت آمریکا، به ویژه حضور نیروهای زمینی را به میزان قابل توجهی کاهش داده بود.

با وجودی که نیکسون از پیروزی مجدد در انتخابات مقابل «مک گاورن» اطمینان داشت، اما اعلامیه «صلح در دست ماست» از سوی کیسینجر می توانست جایگاه نیکسون را در آرای الکترال بالاتر ببرد.

مک گاورن که یکی از قهرمانان آرمان های لیبرال ها بود از مخالفان صریح اللهجه جنگ ویتنام به حساب می آمد اما انتخابات را با اختلاف زیاد به نیکسون باخت.

باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا او را "دولتمردی با وجدانی بزرگ و اعتقادات راسخ" توصیف کرده است.

«بیل کلینتون» رئیس جمهوری سابق آمریکا که در سال ۱۹۷۲ برای مبارزات انتخاباتی مک گاورن کار می کرد و همسرش« هیلاری کلینتون» وزیر خارجه آمریکا در یک بیانیه مشترک گفتند که آقای مک گاورن در طول زندگی "برای پیشبرد خیر همگانی و کمک به دیگران در تحقق توانایی های بالقوه شان تلاش کرد.

 ​

«میت رامنی» که رقیب انتخاباتی «بارک اوباما» ، مک گاورن را یک "حامل تزلزل ناپذیر آرمان های حزبش و قهرمان جنگ جهانی دوم" توصیف کرد که اشاره ای به خدمت او به عنوان خلبان در نیروی هوایی بود.

اسامی ۴۶ رئیس جمهور  آمریکا :

​

۱- جرج واشنگتن (از ۳۰ آوریل ۱۷۸۹ تا ۴ مارس ۱۷۹۷)
۲-  جان ادمز (از ۴ مارس ۱۷۹۷ تا ۴ مارس ۱۸۰۱)
۳- توماس جفرسون ( از ۴ مارس ۱۸۰۱ تا ۴ مارس ۱۸۰۹)
۴- جیمز مادیسون (از ۴ مارس ۱۸۰۹ تا ۴ مارس ۱۸۱۷)
۵- جیمز مونرو (از ۴ مارس ۱۸۱۷ تا ۴ مارس ۱۸۲۵)
۶- جان کوینسی ادمز (از ۴ مارس ۱۸۲۵ تا ۴ مارس ۱۸۲۹)
۷- اندرو جکسون (از ۴ مارس ۱۸۲۹ تا ۴ مارس ۱۸۳۷)
۸- مارتین ون بورن (از ۴ مارس ۱۸۳۷ تا ۴ مارس ۱۸۴۱)
۹- ویلیام هنری هریسون((۴ مارس ۱۸۴۱ تا ۴ آوریل ۱۸۴۱))فقط یک ماه رئیس جمهوربود فوت کرد.
۱۰- جان تایلور (از ۴ مارس ۱۸۴۱ تا ۴ مارس ۱۸۴۵)معاون هریسون
۱۱- جیمز ناکس پولک (از ۴ مارس ۱۸۴۵ تا ۴ مارس ۱۸۴۹)
۱۲- ذاخاری تیلر (۴ مارس ۱۸۴۹ تا ۹ ژوئیه ۱۸۵۰)۱۵ماه رئیس جمهوربود/فوت کرد
۱۳- میلارد فیلمور (از ۹ ژوئیه ۱۸۵۰ تا ۴ مارس ۱۸۵۳.) معاون تیلر
۱۴- فرانکلین پیرس (از ۴ مارس ۱۸۵۳ تا ۴ مارس ۱۸۵۷)
۱۵- جیمز بیوگئن (از ۴ مارس ۱۸۵۷ تا ۴ مارس ۱۸۶۱)
۱۶- آبراهام لینکلن (از ۴ مارس ۱۸۶۱ تا ۱۵ آوریل ۱۸۶۵)
۱۷- اندرو جانسون (از ۱۵ آوریل ۱۸۶۵ تا ۴ مارس ۱۸۶۹)
۱۸- داولیسس سیمون گرانت (از ۴ مارس ۱۸۶۹ تا ۴ مارس ۱۸۷۷)
۱۹- روترفوردریچاردهیس (از ۴ مارس ۱۸۷۷ تا ۴ مارس ۱۸۸۱)
۲۰- جیمز آبرام گارفیلد (از ۴ مارس ۱۸۸۱ تا ۱۹ سپتامبر ۱۸۸۱) ۹ماه رئیس جمهوربود/ ترور شد
۲۱- چسترآلن آرتور (از ۱۹ سپتامبر ۱۸۸۱ تا ۴ مارس) معاون گارفیلد
۲۲- استیفن گراور کلیولند(از ۴ مارس ۱۸۸۵ تا ۴ مارس ۱۸۸۹)
۲۳- بنجامین هریسون (از ۴ مارس ۱۸۸۹ تا ۴ مارس ۱۸۹۳)
۲۴- استیفن گراور کلیولند(از ۴ مارس ۱۸۹۳ تا ۴ مارس ۱۸۹۷.)برای دومین بار رییس جمهور شد
۲۵- ویلیام مک کینلی (از ۴ مارس ۱۸۹۷ تا ۱۴ سپتامبر ۱۹۰۱)
۲۶- تئدور روزولت (از ۱۴ سپتامبر ۱۹۰۱ تا ۴ مارس ۱۹۰۹)
۲۷- ویلیام هاوارد تافت( از ۴ مارس ۱۹۰۹ تا ۴ مارس ۱۹۱۳)
۲۸- توماس وودرو ویلسون (از ۴ مارس ۱۹۱۳ تا ۴ مارس ۱۹۲۱)۲دوره رئیس جمهور.
۲۹- وارن گامالیل هاردینگ (۴ مارس ۱۹۲۱ تا ۲ اوت ۱۹۲۳.)۲سال رئیس جمهوربود/فوت کرد
۳۰- جان کالوین گولیج (از ۲ اوت ۱۹۲۳ تا ۴ مارس ۱۹۲۹) معاون هاردینگ
۳۱ -هربرت هوور (از ۴ مارس ۱۹۲۹ تا ۴ مارس ۱۹۳۳)
۳۲- فرانکلین روزولت ( ۴ مارس ۱۹۳۳ تا ۱۲ آوریل ۱۹۴۵)
۳۳- هری ترومن (از ۱۲ آوریل ۱۹۴۵ تا ۲۰ ژانویه ۱۹۵۳)
۳۴ -دووایت دیوید آیزنهاور (۲۰ ژانویه ۱۹۵۳ تا ۲۰ ژانویه ۱۹۶۱)
۳۵ -جان اف کندی (از ۲۰ ژانویه ۱۹۶۱ تا ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳)سال آخرترور شد
۳۶- لیندون بنیز جانسون (از ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ تا ۲۰ ژانویه ۱۹۶۹) معاون کندی
۳۷- ریچارد نیکسون( از ۲۰ ژانویه تا ۹ اوت ۱۹۷۴)درماحرای واترگیت مجبوربه استعفا شد
۳۸- جرالد فورد (۹ اوت ۱۹۷۴ تا ۲۰ ژانویه ۱۹۷۷) معاون نیکسون
۳۹ -جیمی کارتر (از ۲۰ ژانویه ۱۹۷۷ تا ۲۰ ژانویه ۱۹۸۱.)
۴۰ -رونالد ریگان (از ۲۰ ژانویه ۱۹۸۱ تا ۲۰ ژانویه ۱۹۸۹)

۴۱ -جرج اچ دابلیو بوش (از ۲۰ ژانویه ۱۹۸۹ تا ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳)جرج پسر
۴۲- بیل کلینتون (از ۲۰ مارس ۱۹۹۳ تا ۲۰ مارس ۲۰۰۱)
۴۳ -جرج دابلیو(واکر) بوش (از ۲۰ ژانویه ۲۰۰۱ تا ۲۰ ژانویه ۲۰۰۸)
۴۴- باراک اوباما ۲۰۰۹-۲۰۱۷-معاون جوبایدن

۴۵-دونالدترامپ ۲۰۱۷-۲۰۲۰ معاون مایک پنس

۴۶-جوبایدن ۲۰۲۰ معاون کاملاهریس