موش "پارلمان اسپانیا" را تعطیل کرد

درادامه به «معرفی کشوراسپانیا» می پردازیم وماجرای«آندلس»

 یک «موش» جلسه علنی«پارلمان اندلس» را بهم زد!

چهارشنبه ، ۲۱ ژوئیه ۲۰۲۱(۳۰ تیر ۱۴۰۰) ساعت ۳:۳۴ بعد از ظهر
پارلمان بهم ریخت - لحظه ای که موش صحرایی باعث آشفتگی در پارلمان اندلس در اسپانیا می شود.
«رویترز» ویدئویی از موش صحرایی را که در جلسه پارلمان اندلس در اسپانیا اخلال کرده بود بارگذاری کرد. این ویدئو در شبکه های اجتماعی منتشر شد و بینندگان را با خنده واداشته است.

یک موش جلسه پارلمان اندلس را در اسپانیا قطع می کند

​​​

رئیس منطقه ای پارلمان اندلس ،خانم« مارتا بوسکت» در حال سخنرانی در بالای تریبون بود که متوجه موش شد و 

از تعجب نفس نفس زد،دهان خود را از شوک پوشانده بود. 

اعضای دیگر جلسه مبهوت شدند و شروع به جستجوی موش کردند تا ببینند موش کجا رفته است.

​​​

موش صحرایی جلسه پارلمان را در اندلس قطع می کند

در این ویدئو ، چندین نماینده دیده می شود که  جیغ می کشند و از صندلی های خود ،بالاوپایین می پرند.

طبق گزارش «انگلستان اکسپرس»

این «موش» قانون گذاران را هنگامی که قصد داشتند رأی خود را در مورد موضوعی مهم برای منطقه اندلس صادر کنند ، از جلسه خارج کرد.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:موضوع جلسه چه بودکه موش ظاهرشد؟

اعضای منتخب در آستانه رأی گیری در مورد اینکه آیا سوزانا دیاز ، رئیس جمهور سابق منطقه را به عنوان سناتور منطقه بپذیرند ، رأی دهند.

​​​

سوزانا دیاز ، سرپرست سرپرست دولت منطقه ای اندلس ، هنگام سخنرانی در نشست خبری با اعضای حزب  آندلوسی در پایتخت اندلس ، سویل اسپانیا ،از  مارس ۲۰۱۵(فروردین ۱۳۹۴)،وی رهبر حزب سوسیالیست آندلوسی شد.

​​​

آشنایی باکشوراسپانیا

نام اسپانیا از واژه ایبریایی «هیسپانیا» به معنای سرزمین غروب خورشید گرفته شده و زمانی که این سرزمین در دست رومیان بود به نام سرزمین «آندلس» در دنیای شرق شناخته می شد.
 مساحت اسپانیا در حدود ۵۰۶ هزار کیلومترمربع است، پنجاه و دومین کشور بزرگ است.
اسپانیا تقریباً ۴۷۰۰۰ کیلومتر مربع کوچکتر از فرانسه و ۸۱۰۰۰ کیلومتر مربع بزرگتر از ایالت کالیفرنیا آمریکا است. قله آتش فشانی تید که در نزدیکی شهر تنریف در جزایر قناری قرار دارد با ارتفاع ۳۷۱۸ متر بلندترین نقطه کشور اسپانیا می‌باشد.
سرزمین اسپانیا شامل قسمت اعظم شبه‌جزیره ایبری، جزایر بالئارس، جزایر قناری، شهرهای سبته (Ceuta) و ملیله (Melilla) در شمال قارهٔ آفریقا و برخی جزایر دیگر واقع در مقابل سواحل این قاره و خود شبه‌جزیره‌است.

جزایر بالئار در دریای مدیترانه و قناری در اقیانوس اطلس و در غرب آفریقا نیز بخشی از خاک اسپانیا را تشکیل می‌دهند.
شهرهای سوتا و ملیا در شمال مراکش که به عنوان دو منطقه خودمختار اداره می‌شوند نیز بخشی از خاک سرزمینی اسپانیا محسوب می‌شوند.
جزایر بالئار در دریای مدیترانه و قناری در اقیانوس اطلس و در غرب آفریقا نیز بخشی از خاک اسپانیا را تشکیل می‌دهند.

​​​

در حدود ۵۰ میلیون نفر جمعیت در اسپانیا زندگی می‌کنند و این کشور از ۱۷ بخش خودمختار، ۵۰ استان و چندین جزیره‌ی کوچک و بزرگ تشکیل شده است که از جمله معروفترین آنها می‌توان به جزایر بالئار و قناری اشاره کرد. چندین رشته‌ کوه مهم در این کشور قرار دارد که یکی از مهمترین آنها رشته کوه پیرنه در مرز کشور اسپانیا و فرانسه است. نصف‌النهار گرینویچ نیز از این کشور و از نزدیکی شهر والنسیا عبور می‌کند.

بخش بندی اسپانیا
اسپانیا به طور کلی از ۱۷ بخش خودمختار تشکیل شده است و این بخش‌ها خود به ۵۰ استان تقسیم می‌شوند. این بخش‌ها و استان‌هایشان به شرح زیر است:

بخش‌های خود مختار «چند استانه» اسپانیا
«اندلس» این بخش خودمختار جنوبی‌ترین بخش اسپانیا است که شامل استان‌های سویل، گرانادا، کوردوبا، کادیس، مالاگا، اوئلوا، خائن و آلمریا می‌باشد. مسلمانان کشور اسپانیا سال‌های زیادی بر این بخش خودمختار حکومت می‌کردند.

«آراگون» این بخش خودمختار که در شمال شرقی قرار دارد از سه استان ساراگوسا، هوئسکا و تروئل تشکیل شده و مردم آن به زبان آراگونی تکلم می‌کنند.

«سرزمین باسک» این بخش خودمختار در دامنه‌ی رشته کوه پیرنه قرار دارد و از سه استان آلابا، بیسکای و گیپوسکوا تشکیل شده است.

«کاستیا-لامانچا» در غربی‌ترین بخش کشور اسپانیا که از پنج استان کوئنکا، آلباسته، سیوداد رئال، گوادالاخارا و تولدو تشکیل شده است.

«کاستیا-لئون» یک بخش بزرگ شامل نه استان لئون، والنسیا، بورگس، سویا، زامورا، والادلید، سگوبیا، سالامانکا و آویلا است.

«کاتالونیا» در شرقی‌ترین بخش اسپانیا و شامل چهار استان بارسلون، خرنا، لریدا و تاراگونا است.

«گالیسیا» در مرکز اسپانیا که شامل استان‌های لاکرونیا، لوگو، اورنسه و پونتودرا است.

«جزایر قناری» خود از هشت جزیره‌ی کوچک و بزرگ تشکیل شده و در جنوب شرقی کشور اسپانیا قرار دارد.

بخش‌های خودمختار تک استانه​

 ​

«اکسترمادورا» خود یک استان به مرکزیت شهر مِریدا است.

«کانتابریا» این بخش نیز در شمال و یک استان مجزاست که مرکز آن شهر سانتاندر است.

«آستوریاس»این بخش خودمختار اسپانیا که در شمال غربی آن قرار دارد، خود از یک استان به همین نام با مرکزیت شهر اُبیه‌دو تشکیل شده است.

«جزایر بالئاری» این بخش خود مختار یک مجمع الجزایر در شرق کشور اسپانیا است و خود یک استان با مرکزیت شهر پالما دمایورکا است.

«لاریوخا» خود یک استان با مرکزیت شهر لُگُرُنیو است.

«مورسیا» یک استان مجزا با مرکزیت همین شهر است.

«نابارا» یک بخش جدا و در شمال با مرکز شهر پامپلونا است.

شهرهای مهم کشوراسپانیا

شهر مادرید​

 ​

مادرید به عنوان پایتخت اسپانیا یکی از مهمترین شهرهای این کشور است. در این شهر ترکیبی از بخش‌های مدرن و تاریخی در کنار هم قرار دارند. این شهر بعد از لندن و برلین، سومین شهر بزرگ اتحادیه‌ی اروپا است و به دلیل وجود تیم‌های فوتبال معروف و رستوران‌های زیاد و متنوعش در سراسر دنیا معروف است.

«مادرید» خود یک استان مجزا به مرکزیت شهر مادرید است که بامساحت ۶۰۴ کیلومتر مربع ، بیش از ۶.۵ میلیون نفرجمعیت دارد.

شهر بارسلون
این شهر یکی از مهمترین مقاصد گردشگری اسپانیا است و بعد از مادرید بزرگترین شهر این کشور است. بارسلون مهمترین شهر بندری کشور اسپانیا نیز محسوب می‌شود. کریستف کلمب کاشف معروف نیز به این شهر تعلق دارد. این شهر به خاطر وجود استادیوم‌های گاو بازی و ورزشگاه‌های فوتبالش معروف است.

شهر گرانادا
این شهر یکی از شهرهای مهم کوهپایه‌ای و مورد علاقه‌ی مسلمانان است. دو مورد از جاذبه‌های ثبت شده در یونسکو یعنی الحمرا و البیازین در این شهر قرار دارند.

شهر والنسیا
سومین شهر بزرگ کشور اسپانیا است که در در سواحل مدیترانه‌ای این کشور قرار دارد. این شهر به دلیل انجام ورزش‌های ساحلی، پارک علم و هنر و بزرگترین آکواریوم اروپا مشهور است.

«والنسیا» یک استان و بخش خودمختار با مرکزیت همین شهر است.

شهر مالاگا

شهر توریستی مالاگا در دریای مدیترانه پر از ساختمان‌‌ها و بناهایی با معماری عربی است که جاذبه‌های زیادی دارد و خانه‌ی پیکاسو و موزه‌ی آثار او نیز در همین شهر قرار دارد.

شهر سالامانکا
این شهر که یکی از شهرهای مرکزی کشور اسپانیا است به دلیل داشتن معدن سنگی‌اش معروف است. این شهر به خاطر بازتاب نور خورشید، به شهر طلایی معروف است. آثار تاریخی زیادی از جمله کلیسای جامع بیِخا و خانه ی کونچاس در این شهر قرار دارند.

وضعیت آب و هوایی
در کشور اسپانیا به دلیل وسعت زیاد و قرارگیری در کنار دریای مدیترانه، تنوع آب و هوایی بسیار بالا است. آب و هوای این کشور را می‌توان در چهار بخش کلی بررسی کرد:

بخش شمال و شمال غربی
این بخش بارانی‌ترین قسمت اسپانیاست و آب و هوای بسیار خنکی نسبت به بخشهای دیگر این کشور دارد. شدت بارندگی در این بخش از غرب به شرق کاهش پیدا می‌کند.

بخش مرکزی
در این بخش بارندگی بسیار کمتر است اما در زمستان بارش برف زیاد رخ می‌دهد. آب و هوای این بخش معتدل همراه با باد است و تابستان‌ها کمی گرم می‌شود.

بخش مدیترانه‌ای
این بخش خوش آب و هواترین بخش کشور اسپانیا با روزهای آفتابی طولانی است زمستان‌های معتدلی نیز دارد و تابستان‌های آن گرم و مرطوب است.
جزایر اسپانیا

جزایر اسپانیا شامل جزایر بالئاری در دریای مدیترانه و جزایر قناری در اقیانوس اطلس می‌باشد. افزون بر اینها شماری جزیره غیر مسکونی دیگر در سمت مدیترانه‌ای تنگه جبل‌الطارق نیز متعلق به اسپانیا است از جمله جزایر چافاریناس، آلهوسماس و جزیره کوچک پرخیل. جزیره آلبوران که بین اسپانیا و شمال آفریقا قرار دارد نیز تحت حاکمیت اسپانیا می‌باشد. جزیره کوچک فاسان که در رودخانه بیداسوآ قرار دارد تحت حاکمیت مشترک اسپانیا و فرانسه اداره می‌شود.
سرزمین اسپانیا شامل قسمت اعظم شبه‌جزیره ایبری، جزایر بالئارس، جزایر قناری، شهرهای سبته (Ceuta) و ملیله (Melilla) در شمال قارهٔ آفریقا و برخی جزایر دیگر واقع در مقابل سواحل این قاره و خود شبه‌جزیره‌است.
جزایر بالئار در دریای مدیترانه و قناری در اقیانوس اطلس و در غرب آفریقا نیز بخشی از خاک اسپانیا را تشکیل می‌دهند.
جزایر قناری
در این منطقه از اسپانیا آب و هوا کمتر گرم می‌شود و هوای نسبتاً خنکی دارد و زمستان‌های آن نیز معتدل است.

جمعیت جزایراسپانیا:

۱. تنریف  ۸۹۹٬۸۳۳ نفر
۲. مایورکا ۸۶۲٬۳۹۷  نفر
۳. گران کاناریا  ۸۳۸٬۳۹۷  نفر
۴. لانزاروته ۱۴۱٬۹۳۸  نفر
۵. ایبیزا ۱۲۵٬۰۵۳  نفر
۶. فوئرته‌ونتورا ۱۰۳٬۱۰۷  نفر
۷. منورکا ۹۲٬۴۳۴  نفر
۸. لا پالما ۸۵٬۹۳۳  نفر
۹. لا خومرا ۲۲٬۲۵۹  نفر
۱۰. ال هییرو ۱۰٬۵۵۸  نفر
۱۱. فورمنترا ۷٬۹۵۷  نفر
۱۲. آروسا ۴٬۸۸۹  نفر
۱۳. لا گراسیوسا ۶۵۸  نفر
۱۴. تابارکا ۱۰۵  نفر
۱۵. اونس ۶۱  نفر

«آندلس» کجاست؟​

 ​

جزیره «ایبریا »که به  نام «اندلس »شناخته می شد،بعدها «اسپانیا»نامیده شد وشد نقطه اتصال خاور (جهان اسلام) و باختر (اروپا).

آغاز فتح اندلس سال ۹۲ هجری بوده است و تا حدود ۵ سال بعدش فتح این سرزمین اروپایی کامل شد و اندلس در اختیار مسلمانان قرار گرفت.

فتح این سرزمین مهم، در سال ۹۷ هجری (۷۱۹ میلادی) به پایان رسید و از این پس، اندلس یکی از استان‌ها و ایالت‌های دولت عربی و تحت فرمان خلافت اموی تبدیل شد. 

موسی بن نُصَیر (حاکم دولت بنی امیه در شمال آفریقا و از نزدیکان خلیفه ولید بن عبدالملک) هفت هزار تن را برای فتح ایبریا مجهز کرد و طارق بن زیاد را به فرماندهی لشکر گماشت. طارق از تنگه‌ای که بعداً به نام خود او نامیده شد (جبل الطارق)، عبور کرد و به خاک اروپا وارد شد. طبق نقل مشهور، طارق هنگامی که به ساحل جنوبی اندلس رسید، برای اینکه لشکرش فکر عقب نشینی و فرار به مغرب (آفریقا) را از ذهن خود پاک کنند و تا پای مرگ مبارزه کنند، دستور داد کشتی‌ها را بسوزانند و در خطبه‌ای مشهور به سربازانش چنین گفت: «راه فرار کجاست؟ دشمن در برابرتان قرار دارد و دریا پشت سر شماست و به خدا سوگند در برابرتان راهی جز صداقت و صبر وجود ندارد.»

طارق، نیروهایش را به چهار گروه تقسیم کرد: گروهی را به سمت قُرطُبه فرستاد؛ گروهی را به مالقه (مالاگا) اعزام کرد؛ گروه دیگر را به سمت غرناطه (گرانادا) و خود نیز به سمت طُلَیطَله رهسپار شد. همه این مناطق به استثنای پایتخت (قرطبه) که تا حدی مقاومت کرد، به آسانی فتح شدند. بدین ترتیب مسلمانان توانستند در ظرف زمانی کوتاه (حدود پنج سال) شبه جزیره ایبریا را فتح کرده و آن منطقه حاصلخیز و برخوردار از موقعیت استراتژیک را بدست آورند. پس از این رویداد، مسیحیانی که بر دین خویش باقی مانده و حاضر نشدند اسلام را پذیرا شوند، در کمال آرامش به زندگی خود در اندلس ادامه داده و می‌توانستند در کنار مسلمانان آزادانه مراسم‌های مذهبی خود را به انجام رسانند. کلیساها پابرجا ماند و آزادی مذهبی در روزگار حاکمیت مسلمانان در اندلس تا جایی بود که حتی مورخان و روحانیون مسیحی نیز بدان اعتراف داشتند.​

 ​

مسلمانان ساکن در سرزمین اندلس اهل سنت بوده و در ابتدای فتح اندلس همانند مردم سرزمین شام پیرو فقه «ابوبکر أوزاعی» بودند؛ در ادامه (پس از استقلال اندلس از حکومت عباسی و ورود عبدالرحمن الداخل به آن سرزمین و تشکیل دولت اموی در اندلس)، به مذهب مالکی گرایش یافتند.

حاکمیت مسلمانان در اندلس که حدود هشت قرن به طول انجامید، تمدنی شکوفا و ارزشمند را در قلب اروپا پدید آورد که آثار آن بسیار شگرف و قابل توجه بوده است.

لاین پل خاورشناس انگلیسی درباره حضور مسلمانان در اندلس که زمینه ساز شکوفایی تمدنی درخشان در این سرزمین اروپایی شد، چنین گفته است: «اسپانیا هشت قرن در دست مسلمانان بود و روشنایی تمدن آن، اروپا را روشن ساخت… علوم، ادب و صنعت تنها در همین سرزمین اروپایی رونق داشت.»

سلطه مسلمانان بر«اندلس» از سال ۹۲ هجری آغاز شد و در سال ۹۷ هجری (۷۱۹ میلادی)، اندلس  در اختیار مسلمانان بود و یکی از ایالت‌های اسلامی و تابع خلافت بنی امیه در دمشق به شمار می‌رفت.

سرزمین اندلس بیش از ۸۰۰ سال در اختیار آنان بود و در این مدت، فراز و نشیب‌های بسیاری را شاهد بوده است. این سرزمین در سال‌های نخست، بخشی از حکومت امویان به شمار می‌رفت و فرمانداران آن، معمولاً توسط امیر قیروان (و با اجازه خلیفه اموی در شام) انتخاب می‌شد. این دوران (از زمان فتح اندلس تا حکومت مستقل بنی امیه در اندلس) ۴۱ سال به طول انجامید.​

 ​

دوران دوم، «حکومت امویان» در سرزمین اندلس است. عبدالرحمن الداخل (عبدالرحمن بن معاویة بن هشام بن عبد الملک) که نواده هشام بن عبدالملک خلیفه اموی بوده است، از انتقام عباسیان می‌گریزد و با کمک خویشاوندان مادری‌اش از شمال آفریقا راهی اندلس می‌شود. وی با قدرت مدیریتی بالایی که از آن برخوردار بود، توانست «یوسف بن فَهری» را شکست دهد و وارد قرطبه مرکز اندلس شود. او در ادامه دولتی مستقل را در سال ۱۳۸ هجری پایه ریزی نمود. 

حکومت امویان در اندلس، نزدیک به سه قرن به طول انجامید. پس از عبدالرحمن الداخل، فرزندان و دودمانش همچون هشام بن عبدالرحمن، حَکَم بن هشام، عبدالرحمن بن حکم و… بر اندلس حکومت کردند و ۱۶ نفر از بنی امیه به حکومت دست یافتند. دوران امویان در اندلس به سال ۴۲۲ هجری به سر رسید.

دوره سوم، «دوران ملوک الطوائفی» نام دارد که طی آن، حکومت‌های کوچک اعلام استقلال کردند. دوران چهارم، «دوره مُرابطین» نام دارد که حدود ۶۰ سال به طول انجامید. در این دوران، ۶ تن از این سلسله ( یوسف بن تاشفین، علی بن یوسف، تاشفین بن علی و…) زمامداری کرده و قدرت را به دست گرفتند. این دوران از سال ۴۸۳ قمری تا ۵۴۳ قمری به طول انجامید.​

 ​

دوران پنجم، دوران «ملوک الطوائفی دوم» است. با سست شدن پایه‌های دولت مرابطین، دولت‌های مستقل و کوچک قد علم کرده و اعلام استقلال کردند.

ششمین دوره، «دوران موحدین» نام دارد. در سال ۵۴۱، عبدالمؤمن بن علی موسس دولت موحدین وارد شبه جزیره ایبریا شد و با شکست موحدین و دیگر دولت‌های کوچک، حکومت را بدست گرفت. در طول ۱۲۷ سال تسلط موحدین بر اندلس، ۱۳ نفر حکومت کردند.

هفتمین دوران، «ملوک الطوائفی سوم» است که در این مدت، قدرت مسلمانان در اندلس تضعیف و شهرها یکی پس از دیگری از اختیار مسلمانان خارج می‌شد و به‌دست مسیحیان و اروپاییان می‌افتاد. با سست شدن دولت مرابطین و آغاز ملوک الطوائفی دوم، زمینه برای فعالیت مسیحیان فراهم شد و آنها برخی شهرها از دست مسلمانان خارج کردند. همچون لشبونه (لیسبون؛ پرتغال امروزی)، یابره .

با دشمنی و نزاع میان دولت‌های کوچک اندلس، مسیحیان شمال به تدریج آن حکومت‌ها را از سر راه برداشته و در سال ۶۳۶ هجری «بلنسیه» و به سال ۶۶۸ قمری «مرسیه »از دست مسلمانان خارج شد و به دست دشمنان افتاد.

در پایان قرن هفتم هجری، تنها غرناطه (آخرین دژ مسلمانان در اندلس) پابرجا بود. بنی نصر (بنی أحمر)، آخرین سلسله حاکم بر اندلس بودند که بر سرزمین غرناطه (گرانادای اسپانیا) مسلط بودند.

پایان حکومت اسلامی آندلس

با تسلیم «غرناطه» به «فردیناند»، آخرین حکومت اسلامی اندلس در سال ۸۹۷ قمری به سر آمد . 

علت سقوط اندلس

سقوط اندلس و خروج این سرزمین از حوزه اسلام، معلول عوامل گوناگون است و در کنار تنش و اختلاف میان مسلمانان اندلس ، دلایل فرهنگی و تلاش هدفمند اروپاییان برای گسترش فساد در میان مسلمانان اندلس با هدف تضعیف روحیه جهاد و مبارزه در میان جوانان اندلس از مهمترین این عوامل محسوب می‌شود.

مردم اندلس و بویژه حاکمان این سرزمین به تدریج از آموزه‌های اسلام فاصله گرفته و بستر برای فعالیت مسیحیان و ساکنان اروپا فراهم شد.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:برای اطلاعات بیشتراز«اندلس»به این لینک مراجعه کنید: