جزیره ایبیزا(اندلس)کجاست؟

از سال ۷۱۱ تا ۱۴۹۲ میلادی مسلمانان براندلس حاکمیت داشتند(۷۸۱ سال).

آندلس کجاست؟

از ۵۰۶ هزار کیلومترمربع مساحت  اسپانیا، ۸۷،۵۹۷ کیلومترمربع متعلق به آندلس است که شامل ۸ استان می باشد

از۵۰ میلیون نفرجمعیت  اسپانیا،۲ میلیون نفردرآندلس زندگی می کنند.

آندلس

«اندلس» بخشی از شبه جزیره ایبریا در جنوب غربی اروپاست که در سال ۹۲ هجری توسط مسلمانان فتح شد و آنها حدود ۸۰۰ سال بر این سرزمین حکومت کردند. با ورود اسلام به آندلس فرهنگ، تمدن و هنر از شرق عالم اسلامی به سوی غرب جاری شد.

نام اسپانیا از واژه«هیسپانیا» به معنای سرزمین غروب خورشید گرفته شده و زمانی که این سرزمین در دست رومیان بود به نام سرزمین «آندلس» در دنیای شرق شناخته می شد.

جزیره « ایبیزا»(Ibiza)که به  نام «اندلس »شناخته می شد،بعدها «اسپانیا»نامیده شد.

مسلمانان ساکن در سرزمین اندلس «اهل سنت» بوده و در ابتدای فتح اندلس همانند مردم سرزمین شام پیرو مذهب « أوزاعی» بودند؛ پس از استقلال اندلس از حکومت عباسی و ورود عبدالرحمن الداخل به آن سرزمین و تشکیل دولت اموی در اندلس، به مذهب مالکی گرایش یافتند.

«اندلس» شبه جزیره« ایبریا »است که توسط اعراب فاتح به نام قبیله ای از «گوت ها» به نام «وندالوس» که در «ایفرقیه»(افریقای شمالی) حکومت می کردند نامگذاری شده است.
شبه جزیره ایبریا کجاست و چگونه مسلمانان اندلس را فتح می‌کنند؟

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:«اندلس» بخشی از شبه جزیره ایبریا در جنوب غربی اروپاست که در سال ۹۲ هجری توسط مسلمانان فتح شد و آنها حدود ۸۰۰ سال بر این سرزمین حکومت کردند. با ورود اسلام به آندلس فرهنگ، تمدن و هنر از شرق عالم اسلامی به سوی غرب جاری شد.

اعرابِ مسلمان پس از تصرف این سرزمین، آن را «اندلس» نامیدند.
از سال ۷۱۱ تا ۱۴۹۲ میلادی مسلمانان براندلس حاکمیت داشتند(۷۸۱ سال)

شبه جزیره «ایبری» که بین سال های ۷۱۱ تا ۱۴۹۲ میلادی(۸۷۰هجری قمری) تحت حکومت اعراب بود داده شده است. به تاریخ اندلس برسیم. دولت اموی در قرن هفتم مالک تمام شمال آفریقا بود. طارق بن زیاد وظیفه داشت از تنگه جبل الطارق عبور کند و از شبه جزیره ایبری بگذرد. طارق بن زیاد پادشاهی ویزیگوت را شکست داد و شبه جزیره ایبری را تصرف کرد. دوران شکوفایی واقعی منطقه که تا سال ۷۵۰ توسط والیان اموی اداره می شد، از سال ۷۵۶ آغاز شد و حدود ۳۰۰ سال به طول انجامید.

در این مدت شهر«قُرطَبه»(کوردوبا) سومین مرکز علمی مهم بعد از بغداد و قاهره شد. هر سه مذهب در اندلس با آرامش زندگی می کردند. پایه های روشنگری اروپا در اینجا گذاشته شد. این گونه بود که اروپایی ها با اختراعاتی مانند ابریشم، باروت و قطب نما مواجه شدند. چهره های مهمی در رشته هایی مانند فلسفه، جامعه شناسی و موسیقی تربیت شدند. امروزه آثاری از دوره اندلس در بسیاری از موزه های مهم دیده می شود. این سرزمین ها را باید با توجه به آنچه دولت اندلس، یکی از مهم ترین دولت های تاریخ، در زمینه فرهنگ و هنر، کمک به علم، دستاوردهای پزشکی و انعکاس نور جهان اسلام در آن زمان انجام داد.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:«مذهب اوزاعی‌»چیست؟

 در گذشته ،علاوه برچهار مذهب حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی ،مذاهب دیگری مانند اوزاعی، ثوری، لیثی، جریری و ظاهری نیز در میان اهل سنت رایج بود.
بنیانگذار مذهب «اوزاعی‌» ابوعمرو عبدالرحمان‌ بن‌ عمرو(متولد۸۸ اوزاع دمشق،متوفی۱۵۷ق‌)است

در اندلس‌ مذهب‌ اوزاعی‌(گرایش شافعی) با کوشش‌ برخی‌ از شاگردان‌ اوزاعی‌ چون‌ ابوعبدالله صعصعة بن سلام آندلسی (متوفی۱۹۲ق‌) به‌ این‌ دیار راه‌ یافت‌ و تا بخشی‌ از قرن ۳ق‌ به‌ عنوان‌ مذهب‌ غالب‌ شناخته‌ می‌شد و از آن‌ پس‌ مذهب‌ مالکی‌ جای‌ آن‌ را گرفت‌. 
«ذهبی‌» پایان‌ غلبه  مذهب‌ «اوزاعی‌» را در اندلس‌ در حدود سال‌ ۲۲۰ق‌ نوشته است ، اما برخی‌ از مبلغان‌( زهیر بن‌ مالک‌ بلوی‌) تاسه دهه بعدازاین هم سعی‌ در حفظ این‌ مذهب‌ داشته‌اند.

«اسپانیا» ۸ قرن در دست مسلمانان بود.

سلطه مسلمانان بر«اندلس» از سال ۹۲ هجری آغاز شد و در سال ۹۷ هجری (۷۱۹ میلادی)  در اختیار مسلمانان بود و یکی از ایالت‌های اسلامی و تابع خلافت بنی امیه در دمشق به شمار می‌رفت.

سرزمین اندلس بیش از ۸۰۰ سال در اختیار آنان بود و در این مدت، فراز و نشیب‌های بسیاری را شاهد بوده است. این سرزمین در سال‌های نخست، بخشی از حکومت امویان به شمار می‌رفت.

 مساحت اسپانیا در حدود ۵۰۶ هزار کیلومترمربع است، پنجاه و دومین کشور بزرگ است.
اسپانیا تقریباً ۴۷۰۰۰ کیلومتر مربع کوچکتر از فرانسه و ۸۱۰۰۰ کیلومتر مربع بزرگتر از ایالت کالیفرنیا آمریکا است. قله آتش فشانی تید که در نزدیکی شهر تنریف در «جزایر قناری» قرار دارد با ارتفاع ۳۷۱۸ متر بلندترین نقطه کشور اسپانیا می‌باشد.

سرزمین اسپانیا شامل قسمت اعظم شبه‌جزیره ایبری، جزایر بالئارس، جزایر قناری، شهرهای سبته (Ceuta) و ملیله (Melilla) در شمال قارهٔ آفریقا و برخی جزایر دیگر واقع در مقابل سواحل این قاره و خود شبه‌جزیره‌است.

«جزایر بالئاری» در دریای مدیترانه و«جزایر قناری» در اقیانوس اطلس و در غرب آفریقا نیز بخشی از خاک اسپانیا را تشکیل می‌دهند.

شهرهای سوتا و ملیا در شمال مراکش که به عنوان دو منطقه خودمختار اداره می‌شوند نیز بخشی از خاک سرزمینی اسپانیا محسوب می‌شوند.
جزایر بالئار در دریای مدیترانه و قناری در اقیانوس اطلس و در غرب آفریقا نیز بخشی از خاک اسپانیا را تشکیل می‌دهند.

در حدود ۵۰ میلیون نفر جمعیت در اسپانیا زندگی می‌کنند و این کشور از ۱۷ بخش خودمختار، ۵۰ استان و چندین جزیره‌ی کوچک و بزرگ تشکیل شده است که از جمله معروفترین آنها می‌توان به جزایر بالئار و قناری اشاره کرد. چندین رشته‌ کوه مهم در این کشور قرار دارد که یکی از مهمترین آنها رشته کوه پیرنه در مرز کشور اسپانیا و فرانسه است. نصف‌النهار گرینویچ نیز از این کشور و از نزدیکی شهر والنسیا عبور می‌کند.

بخش بندی اسپانیا

اسپانیا به طور کلی از ۱۷ بخش خودمختار تشکیل شده است و این بخش‌ها خود به ۵۰ استان تقسیم می‌شوند. این بخش‌ها و استان‌هایشان به شرح زیر است:

منطقه «اندلس »کجاست؟

تفاوت هلوکاست یهودی با هلوکاست اسلامی

۸۰۰ سال حاکمیت اسلام براروپا

رجب سال ۹۲ هجری(مه۷۱۱ میلادی) است. جنوب اروپا شاهد ورودرزمندگان مسلمان به شبه جزیره ایبری (Iberia) است. 
ماه رجب سال ۹۲ هجری(مه۷۱۱ میلادی)، ولیدبن عبدالملک(ششمین خلیفه اموی)، سردارسپاه اسلام «طارق بن عزیز»رابا۱۲هزارنفرمسلمان مبارز،راهی شبه جزیره ایبری(اسپانیا) می کند،سپاهیان اسلام باکمترین تلفات وخونریزی،این منطقه ازاروپارافتح می کنند،ودرعمران وآبادی کشورتحت سلطه خودمی گوشند.
۸۰۰ سال بعد
 تمام شهرهای اسلامی اندلس در شمال، غرب و شرق به دست مسیحیان افتاد و از فرمان‏روایى پهناور و مقتدر مسلمانان در اندلس، جز غرناطه در جنوب و چند شهر کوچک، دیگر چیزی باقی نماند. غرناطه (گرانادا) نیز پس از ۹ ماه محاصره، در ۱۹ ژانویه ۱۴۹۲ میلادی(اول ربیع الاول۸۹۷)۲۱دی۸۷۰ سقوط کرد، «ابوعبدالله محمد»( آخرین حاکم غرناطه)، کلید شهر را تسلیم فردیناند، سردار مسیحی می کند.
واما سقوط به این راحتی هم اتفاق نیفتاد،درطول ۹ ماه درگیری،سربازان اروپایی فردیناند،در یک روز ۳۰۰۰ نفر از آنان زنده سوزاندند،حبس وشکنجه هابرقرارد(وحشتناک ترازهلوکاست)
تفاوت هلوکاست یهودی با هلوکاست اسلامی.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:درسال ۱۹۴۴میلادی سربازان متفقین دراردوگاه های کشورهای تحت اشغال آلمان(لهستان) به بیماری طاعون مبتلاشدند،امکانات بهداشتی نبود،۵سال جنگی که همه کشورهادرگیرآن بودند،موجب قحطی شده بود، غذای کافی نبود،نازی ها برای مهاربیماری ،اردوگاه رابه آتش کشید وهمه اسرای جنگی که اکثراً«یهودیان»بودندسوختند.
۴۵۰ سال قبل
اروپائیان مسلمانان را زنده زنده دراسپانیاآتش زدند،دریک روز«سه هزارنفر»،خیلی هارا به صلیب بستند،مساجد، دانشگاهها و نمادهای متمدن اسلامی ،توسط وحشی های اروپایی ویران شد،!نه آن موقع کسی صدای اعتراضش بلندشد ونه حقوق بشری ازاین مسلمانان مظلوم دفاعی کرد!
عوامل انحطاط جوامع اسلامی

شهید مطهری در این رابطه با بیان اینکه تاریخ بشر نشان می‌ دهد که هرگاه قدرتهای حاکم می خواهند جامعه ای را تحت سلطه خود قرار دهند و آن را استثمار کنند،تلاش می کنند تا روح جامعه را فاسد کنند و براس این منظور تسهیلات شهوت رانی را برای مردم زیاد می‌ کنند و نمونه عبرت انگیزی از این شیوه‌ کثیف را «فاجعه‌ اندلس» معرفی می کند که مسیحیان برای خارج کردن اسپانیا از دست مسلمانان، از راه فاسد کردن روحیه و اخلاق جوانان مسلمان وارد عمل شدند تا آنجا که توانستند وسایل لهو و لعب و شهوترانی را به سهولت در اختیار مسلمانان قرار دادند و در این کار تا آنجا پیش رفتند که حتی سرداران و مقامات دولتی را نیز فریفتند و آنان را آلوده ساختند و به این ترتیب توانستند عزم، اراده، نیرو، شجاعت، ایمان و پاکی روح مسلمین را از میان بردارند و آنها را به آدمهایی زبون، ضعیف و زنباره مبدل کنند و پر واضح است که غلبه و پیروزی بر چنین مردمی کار دشواری نیست.
شهید مطهری با اشاره به اینکه در زمان ما نیز استعمار هرجا که پا می‌گذارد، تکیه روی همان موضوعی دارد که قرآن درباره ‌اش هشدار داده است«آلوده کردن دلها» دل که فاسد شد، دیگر نه تنها از عقل کاری نمی ‌آید، بلکه خود تبدیل به زنجیر بزرگتری بر دست و پای انسان می ‌شود. این است که می بینیم استعمارگران و استثمارکنندگان انسان از باز کردن مدرسه و دانشگاه بیم ندارند و حتی خود در تاسیس آن اقدام میکنند، اما از سوی دیگر با تمام قوا می ‌کوشند تا قلب و روح دانشجو و دانش آموز را فاسد و تباه کنند. آنها از این حقیقت به خوبی آگاهند که قلب و روح مریض و بیمار هیچ کاری نمی تواند صورت دهد و به هر پستی و بهره کشی و استثمار تن می دهد.
فتح اندلس و از دست رفتن آن برای کشورهای اسلامی درس های فراوانی دارد.

«دکترفیلیپ ک.حتی»(Dr. Philipe.K. Hata) در «تاریخ عرب» می نویسد: در این دوران، قرطبه، پایتخت اندلس، بزرگترین مرکز فرهنگی اروپا و با قسطنطنیه و بغداد سه مرکز فرهنگی جهان به شمار می رفتند. قرطبه ۱۱۳۰۰۰ خانه، ۲۱ محله ی بیرون شهر، ۷۰ کتابخانه و تعداد زیادی کتابفروشی و مسجد داشت. در شهر فرسنگها راه، سنگ فرش بود که از خانه های دو طرف روشنی می گرفت. در صورتی که لندن و پاریس، حتی هفت قرن پس از آن تاریخ، چنین وضعی نداشت. قرن ها بعد اگر کسی جرات می کرد و در یک روز بارانی پاریس، از آستانه ی خانه بیرون می رفت، تا قوزک به گل فرو می رفت. موقعی که دانشگاه آکسفورد نظر می داد که استحمام یک رسم بت پرستی است! نسل های متوالی از دانشوران قرطبه از استحمام در حمام های مجلل بهره ور شده بودند.(اعترافات، ج١، خدمات اسلام به اروپا، عطایی اصفهانی)
گسترش، پیشرفت و توسعه ی علوم در شاخه های مختلف بسیار چشم گیر بود، به نحوی که همگان پیشرفت اروپا را مدیون توسعه علم در اندلس می دانند. «لاین پل‏» مستشرق انگلیسى مى‏نویسد: اسپانیا هشت قرن در دست مسلمانان بود و نور تمدن آن، اروپا را نورانى ساخته بود(محمد ابراهیم آیتى، اندلس یا تاریخ حکومت مسلمین در اروپا).
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:علت اختلاف سالها،حاکمیت اسلام درآندلس وسقوط آن،درمحاسبات میلادی وقمری است،اگربراساس سال میلادی محاسبه کنیم،مدت زمان سلطه مسلمین برآندلس ۷۸۱ سال می شود واگربراساس هجری قمری محاسبه شود ۸۰۵ سال می شود.

تاریخچه اندلس ،درزمان حاکمیت اسلام

اعرابِ مسلمان پس از تصرف این سرزمین، آن را «اندلس» نامیدند.

در اوایل قرن ششم (۵۰۷ میلادی)، قبایل «گوت غربی» به اسپانیا حمله کرده «واندالها» را شکست دادند و حکومت نیرومندی در آنجا بنا نهادند.

فتح اندلس

در سال ۹۲ ه . ق موسی بن نصیر، کارگزار ولید بن عبدالملک ـ خلیفه اموی ـ در «افریقیه»، سپاهی به فرماندهی طارق بن زیاد ـ حاکم طنجه ـ را مأمور فتح اندلس کرد. اندلس در این هنگام دچار اختلافات داخلی بود. سپاه طارق با کمک «خولیان»، حاکم شورشی «سبته»، که مسلمانان را به فتح اندلس فراخوانده بود، از تنگه ای بین قاره آفریقا و اروپا که بعدا به نام «جبل الطارق» مشهور شد، گذشت و شهرهای «استجه»، «مالقه»، «غرناطه»، «قرطبه»، «البیره» و «طلیطله» را تصرف کرد. سپس سپاه طارق توانست بر سواحل جنوبی «خلیج بیسکی» سلطه یابد و در مدت یک سال تمام اسپانیا را از شمال تا جنوب فتح کند.

در سال ۹۳ ه . «موسی بن نصیر» به فرماندهی سپاهی عظیم از« جبل الطارق »گذشت و به سوی شمال شبه جزیره «ایبری» پیشروی کرد و شهرهای «شذونه»، «قرمونه» و «اشبیلیه» را فتح کرد. سپس به «طلیطله» رفت و در آنجا با «طارق بن زیاد» که به استقبال او آمده بود دیدار کرد و همراه او به سوی فتح شهرهای «شمال شرقی» اندلس روانه شد. دو سپاه توانستند شهرهای «سرقسطه» و «برشلونه» را فتح کنند. سپس سپاه طارق روانه «شمال غرب» اندلس شد تا شهرهای این منطقه را فتح نماید. سپاه موسی بن نصیر نیز به سوی «جبال پیرنه» روانه شد تا «ویزیگوت»ها را سرکوب کند.
دولت اسلامی در اندلس

در سال ۹۵ ه . ق ولید به عبدالملک به موسی بن نصیر و طارق بن زیاد دستور داد به دمشق برگردند. موسی بن نصیر، فرزند خود عبدالعزیز را جانشین خود ساخت و همراه طارق به دمشق بازگشت.

خلیفه که از موفقیتهای «موسی بن نصیر» و« طارق بن زیاد» در فتوحات و محبوبیت رو به افزون آنان نزد سپاهیان ،وی رارقیب خودمی پنداشت ، آنان را به دمشق فرا خوانده بود.

در سال ۹۸ فمری« عبدالعزیز »حاکم اندلس ،در مسجد پایتخت «اشبیلیه(سویل) به قتل رسید.

می گویندکه خلیفه اموی(سلیمان بن عبدالملک) از ترس به خطر افتادن خلافت خود، دستور قتل عبدالعزیز را صادر کرده باشد.

پس از قتل عبدالعزیز، شیوخ«اشبیلیه»، «ایوب بن حبیب لخمی» را حاکم اندلس قرار دادند. او شش ماه بر این مسند بود. در این دوره، اندلس بخشی از ولایت «افریقیه» و جزء قلمرو دمشق. پس از لخمی، «حر بن عبدالرحمن ثقفی» حاکم اندلس شد.

در سال ۹۹ ه،حر بن عبدالرحمن ثقفی پایتخت اندلس را از «اشبیلیه»(سویل) به «قرطبه»(کوردوبا) منتقل کرد. در سال ۱۰۰ عمر بن عبدالعزیز اموی،« سمح بن مالک خولانی» را حاکم اندلس ساخت. سمح، شورشیان را سرکوب کرد و شهرهای شمالی اندلس، از جمله «قرفشونه»، «سپتیمانیا» و «ناربن» را فتح کرد. دامنه فتوحات وی تا جنوب فرانسه گسترش یافت. وی در سال ۱۰۲ در جنگ با مسیحیان کشته شد.آنگاه،مجدداً «سویل»پایتخت اندلس شد.

حاکمان اندلس :ارسال  ۱۱۶  تا ۱۰۲ هجری قمری :

۱- «عنبسة بن سحیم »(ازسال۱۰۷ تا ۱۰۲هجری)

۲- «یحیی بن مسلمه کلبی» (۱۰۷ ـ ۱۱۰)

۳- «عثمان بن ابی سعید خثعمی» (۱۱۰ ـ ۱۱۱)

۴- «حذیفة بن احوص قیسی» (۱۱۱هجری قمری)

۵- «هیثم بن عفیر کنانی» (۱۱۱ ـ ۱۱۲)

۶- «محمد بن عبدالله اشجعی» (سال ۱۱۲هجری)

۷- «عبدالرحمن بن عبدالله غافقی» (۱۱۲ ـ ۱۱۴)

۸-« عبدالملک بن قطن فهری» (۱۱۴ تا ۱۱۶)

۹- «عقبة بن حجاج سلولی»(۱۱۶ هجری)

۱۰-« عبدالملک بن قطن فهری» (۱۱۶ تا  ۱۲۳-حکومت دوم)

در سال ۱۱۶ ه . ق عبدالملک عزل شد و «عقبة بن حجاج سلولی» به جای او حاکم اندلس گردید. در زمان حکومت او، عربها و بربرها با یکدیگر به جنگ پرداختند و شهرهای «مارده»(مریدا)، «استرقه»(استورگا ) و «طلیطله» در اندلس دچار آشوب شد.

عبدالملک، حاکم معزول، از این فرصت استفاده کرد و عقبه را برکنار ساخت و دوباره به حکومت اندلس رسید. عبدالملک با کمک «بلج بن بشر قشیری» فرمانده لشکر اموی در«سویل»(Sevilla)پایتخت اندلس که درآن زمان«سَبْته»(سئوتا)نامیده می شد ، «بربرها» را در «قُرطَبه»(کوردوبا) و «طلیطله» شکست داد.

در سال ۱۲۳ «بلج بن بشر قشیری» علیه عبدالملک شورید و او را به قتل رسانید و حکومت اندلس را به دست گرفت.

در سال ۱۲۴هجری.قمری در نزدیکی «قُرطَبه»، فرمانده لشکر اموی(بلج بن بشر قشیری)در جنگ با فرزندان عبدالملک کشته شد. پس از کشته شدن او، «ثعلبه بن سلامه عاملی»(حاکم اندلس) شد. مدتی بعد، زمامدار «افریقیه»(آفریقای شمالی)، «ابوالخطار بن ضرار کلبی» را حاکم اندلس ساخت.

«ابوالخطار بن ضرار کلبی»برای از بین بردن درگیریهای عربهای «قحطانی و عدنانی» بر سرِ حکومت، هر یک از قبیله ها را به یکی از شهرهای اندلس کوچ داد و اوضاع را آرام ساخت. علاقه وافر و گرایش «ابوالخطار بن ضرار کلبی» به قبیله های یمنی، سبب شد تا دوباره اوضاع اندلس ناآرام گردد و برخی قبیله ها آشوب به پا کنند. مسیحیان از این فرصت استفاده کرده و شهرهای شمالی اندلس را از مسلمانان پس گرفتند.

در دوره حکومت «یوسف بن عبدالرحمن فهری» در اندلس ،خلافت اموی دمشق توسط ،عباسیان سقوط کرد و «عبدالرحمن بن معاویة بن هشام» از چنگ عباسیان گریخت و به مغرب رفت. وی در سال ۱۳۸ه.ق، با کمک قبیله های بربر، از «جبل الطارق» عبور کرده وارد سواحل غربی اندلس شد و لشکر «یوسف بن عبدالرحمن» را شکست داد و «قُرطَبه»(کوردوبا) را فتح و «دولت امویان» اندلس را تأسیس کرد.

دولت امویان اندلس (۱۳۸ ـ ۴۲۲ ه. ق)،«پایان حکومت عباسیان»دراندلس

«عبدالرحمن بن معاویه بن هشام»، پس از انقراض دولت اموی و روی کار آمدن دولت عباسیان در شام (۱۳۲ ه . ق) به آفریقا گریخت. وی در سال ۱۳۸هجری توانست برخی از شهرهای اندلس را تصرف کند و آنجا را از قلمرو دولت نوبنیاد عباسیان خارج ساخته دولت اموی را در اندلس بنیان نهد.

«عبدالرحمن بن معاویه بن هشام» نخستین حاکم مسلمان اندلس بود که خارج از قلمروِ حکومتِ شام، فرمانروایی می کرد.

«تمام حاکمان مسلمان پیشین اندلس یا از سوی دمشق انتخاب شده یا از آنان اطاعت می کردند.»

«عبدالرحمن بن معاویه بن هشام»، با فتح اندلس، دولت تازه ای بنیان نهاد که سه قرن بر اندلس حکومت کرد.

«عبدالرحمن بن معاویه بن هشام» ۳۳ سال (۱۳۸ ـ ۱۷۲ ه . ق) در اندلس حکومت کرد. او از روزهای نخست حکومت با جنگهای داخلی و شورشها روبه رو بود. وی در سال ۱۴۲ توانست «طلیطله» را از چنگ شورشیان خارج و آرامش را برقرار سازد. عبدالرحمن در سالهای ۱۴۴ ـ ۱۶۳ با شورشهای فراوانی روبه رو شد. پس از مرگ او (۱۷۲ ه . ق) جانشینانش نیز با آشوبها و شورشها مواجه شدند.

در سالهای ۱۷۶ ـ ۱۷۹ «هشام بن عبدالرحمن» برخی از شهرهایی را که به تصرف مسیحیان درآمده بود، بازپس گرفت. در دوران حکومت حَکَم بن هشام، مسیحیان، شهرهای ،بر«شلونه» و «طلیطله» را از قلمرو حکومت امویان اندلس خارج کردند و مسلمانان بزرگ ترین پایگاه خود را در شمال اندلس از دست دادند. مردم «قرطبه» نیز علیه حَکَم شورش کردند.

عبدالرحمن بن حکم توانست «طلیطله» را بازپس بگیرد. وی ناوگان دریایی دولت اموی اندلس را تقویت کرد و کارگاههای بزرگ کشتی سازی تأسیس نمود.

در دوران حکومت محمد بن عبدالرحمن، شهرهای :«طلیطله»، «استجه» و «سمّوره»، توسط شورشیان یا مسیحیان از قلمرو حکومت امویان اندلس خارج شد.

عبدالرحمن بن محمد توانست شکوه و اقتدار دولت اموی اندلس را احیا کند و بار دیگر امنیت را در اندلس حاکم سازد. وی در سال ۳۱۷ خود را «خلیفه الناصر» خواند. او توانست شورشیان را سرکوب کند و برخی از شهرها را که از قلمرو حکومت امویان اندلس خارج شده بود، مانند «طلیطله» بازپس گیرد. در دوره حکومت وی، صنعت، تجارت، هنر، ادبیات و علم در اندلس رونق گرفت.

در سال ۳۵۰ حَکَم، ملقّب به المستنصر بالله، به حکومت رسید. او جنگهای فراوانی با مسیحیان نمود که در اکثر آنها پیروز میدان بود. سرانجام فرمانروایان مسیحی :«قشتاله»،«لیون»، «ناوار»، «جلیقیه» و «برشلونه»(بارسلون) از جنگ خسته شده، خواستار صلح با مسلمانان شدند.

پس از حَکَم، پسرش هشام ـ ملقب به المؤید بالله ـ به حکومت رسید. در دوران حکومت او، اندلس در اوج شکوه بود. هشام، جوانی خام بود و تمام کارهای مملکت را وزیرش، محمد بن ابی عامر ـ ملقب به المنصور ـ انجام می داد. محمد بن ابی عامر توانست پادشاه لیون را مجبور به اطاعت از حکومت امویان اندلس نماید. وی توانست شهرهای شمالی اندلس را از مسیحیان باز پس گیرد.

پس از «محمد بن ابی عامر»، فرزندش «عبدالملک المظفر» به وزارت رسید. وی نیز مانند پدر، سیاستمداری فرزانه و کاردان بود. در دوره وزارت او، اندلس در اوج رفاه و شکوفایی بود.

پس از مرگ وی، «عبدالرحمن ابن المنصور »به وزارت رسید و جنگهای داخلی در اندلس آغاز شد. سه ماه پس از وزارت «عبدالرحمن ابن المنصور »، شورشیان بربر توانستند قرطبه را تسخیر کنند.

«امیران اموی دراندلس» که دربین سالهای ۳۹۹ تا ۴۰۷ هجری  به حکومت رسیدند:

۱ ـ محمد بن هشام 

۲ ـ سلیمان المستعین 

۳ ـ هشام المؤید 

۴ ـ سلیمان المستعین (حکومت دوم).

در سال ۴۲۲ آخرین خلیفه امویان اندلس، «هشام المعتمد بالله»از خلافت خلع و دولت امویان اندلس پس از سه قرن حکومت منقرض شد.

مساحت آندلس ۸۷،۵۹۷ کیلومترمربع است که شامل ۸ استان می باشد.
استان سویل.

استان سویل از جنوب با استانهای مالاگا و کادیز ، از غرب با هوئلا ، از شمال با باداجوز و از شرق با استان کوردوبا همسایه است. مساحت آن ۱۴،۰۴۲ کیلومتر مربع است ، با ۲ میلیون نفرجمعیت. این استان به ۱۰۵ شهرداری تقسیم شده است. این چهارمین استان پرجمعیت اسپانیا و پرجمعیت ترین استان اندلس است.

شهر«سویل»(Sevilla)پایتخت اندلس ،ازقدیمی ترین و بزرگترین شهر اسپانیا است، این شهر،پس از بارسلونا و مادرید به عنوان میزبان گردشگری ملی و بین المللی شناخته شود.
 از جمله برجسته ترین بناهای تاریخی ، کلیسای جامع سویل ، قلعه آلکازار و توره دل اورو ، و بسیاری دیگر. بندر این شهر تنها بندر رودخانه ای در کشور ما است. به همین ترتیب ، پایتخت اندلس زیرساخت های حمل و نقل مدرن و توسعه یافته ای دارد که یک مرکز ارتباطی مهم در سطح منطقه ای و ملی است. دانشگاه آن هر ساله از هزاران دانشجوی ملی و بین المللی استقبال می کند ، که یکی از ۱۰ دانشگاه پربازدید در اروپا است.

سویل اولین استان اسپانیا در تولید برنج است که در باتلاق های گوادالکوئیر متمرکز شده است. این یک مرکز مهم تجاری ، مالی و خدماتی است که در آن گردشگری از اهمیت و اهمیت بالایی برخوردار است.

استان آلمریا

استان آلمریا که در جنوب شرقی شبه جزیره و در ساحل دریای مدیترانه واقع شده است ، با استانهای گرانادا و مورسیا همسایه است. مساحت آن ۸۷۷۴ کیلومتر مربع است و ۲۰۲هزار نفر جمعیت دارد. این سرزمین به ۱۰۲ شهرداری تقسیم شده است.

مرکز استان ، آلمریا ، دارای بناهای تاریخی مهمی مانند Alcazaba مسلمان یا کلیسای جامع تجسم است. این شهرداری از نظر اقتصادی ، فرهنگی و ورزشی دارای اهمیت رو به رشد است.

استان کادیس.

واقع در جنوب غربی اندلس ، استان کادیز ، به ۴۴ شهرداری تقسیم شده است 

این استان در مجموع ۱،۲۳۸،۴۹۲ سکنه دارد. مساحت آن ۷،۴۳۵.۸۵ کیلومتر مربع است. پرجمعیت ترین شهر استان کادیز «خرز ده لا فرونترا» است که در مجموع ۵۵۰ هزار  نفر سکنه دارد. این استان از شمال با استانهای اندلس و سویل و هولوا و از شرق با استان مالاگا محدود می شود. از جنوب با تنگه جبل الطارق و قلمرو جبل الطارق انگلیس همسایه است.

استان مالاگا.

استان مالاگا واقع در جنوب اندلس ، در ساحل مدیترانه ، از شرق با گرانادا ، از غرب با کادیز و از شمال با کوردوبا و سویا همسایه است. پایتخت آن مالاگا است. مساحت آن ۷۳۰۸ کیلومتر مربع است که به ۱۰۳ شهرداری تقسیم شده است. این استان بیش از یک میلیون و ۷۵۰ هزار نفر سکونت دارد و این استان را به دومین استان پرجمعیت اندلس و ششمین استان اسپانیا تبدیل می کند.

اقتصاد مالاگا اولین اقتصاد در اندلس است ، از این رو پویاترین اقتصاد است. 
مرکز استان ، مالاگا ، توسط فنیقی ها در قرن ۸ قبل از میلاد تاسیس شد. C. ، که آن را به یکی از قدیمی ترین شهرهای اروپا تبدیل می کند. این یک مرکز ارتباطی مهم است و دارای فرودگاه ، بندر و ایستگاه راه آهن و یک شبکه جاده ای مهم است. همچنین با شبکه متنوعی از اتوبوس های بین شهری و مترو از ارتباطات بین شهری خوبی برخوردار است. از میان بناها ، بناها و نکاتی که باید برجسته شوند ، می توانیم به این موارد اشاره کنیم: تئاتر سروانتس ، ساخته شده در سال ۱۸۷۰ ، که دارای ۱۱۱۰ مکان است. Museo Picasso Málaga ، که دارای ۲۷۶ اثر متعلق به نقاش مالاگا است. مرکز پمپیدو در مالاگا ، که دارای مجموعه ای گسترده از آثار است. گالری های هنری متعددی مانند آلفردو وییناس و غیره.

استان هولوا.

استان هولوا در غرب اندلس واقع شده است که از شمال با باداجوز ، از شرق با سویل ، از جنوب شرقی با کادیز و از غرب با پرتغال محدود می شود ، و یک شهر مرزی است که هر دو کشور شبه جزیره را متحد می کند.
مرکز این استان، شهر هولووا وجمعیت استان ۵۳۰ هزارنفر می باشد.

اقتصاد آن با وزن شدید بخش سوم مشخص می شود ، فعالیت گردشگری در آن اهمیت بیشتری پیدا می کند. بخش ثانویه از وزن بیشتری نسبت به بقیه اندلس برخوردار است و در رابطه با بخش اصلی ، ماهیگیری برجسته است.

این استان دارای مناطق حفاظت شده گسترده ای از جمله پارک طبیعی سیرا دو آراچنا است.

مرکز استان ، هوئلوا ، محل ملاقات فرهنگ ها و تمدن های مختلف بوده است. این مکان در یک محیط طبیعی متنوع واقع شده و مرداب اودیل چشم اندازخوبی به این منطقه داده است.  که کلیسای سن پدرو ،کلیسای جامع . از بناهای دیدنی این استان می باشد.
استان گرانادا.

استان گرانادا در جنوب شرقی شبه جزیره واقع شده است و با ترسو توسط دریای مدیترانه و در وسط رشته کوه پنیبتیک غسل داده شده است. پایتخت آن گرانادا است. مساحت آن ۱۲،۶۳۵ کیلومتر مربع و با ۹۲۰ هزارنفر سکنه است. به ۱۷۰ شهرداری تقسیم شده است.
در سال ۲۰۱۹ جمعیت آن ۲۳۳ نفر  هزار نفربود.

با توجه به اهمیت آن ، ارزش برجسته سازی شهر گرانادا ، مرکز استان ، که یک هسته مهم دریافت کننده گردشگری ملی و بین المللی است ، یک فعالیت اقتصادی غالب در استان همراه با تجارت است. این به دلیل ثروت آن از نظر بناهای تاریخی و همچنین همجواری با پیست اسکی سیرا نوادا است. یکی از مهمترین و مشهورترین بناهای تاریخی الحمرا ، مجموعه کاخ و قلعه مهمی است که هم پادشاه و هم دربار پادشاهی ناصری گرانادا در آن زندگی می کردند. جذابیت آن هم در دکوراسیون داخلی و هم در موقعیت مکانی آن نهفته است.

از طرف دیگر ، کلیسای جامع گرانادا اولین کلیسای رنسانس در اسپانیا محسوب می شود. دانشگاه گرانادا یکی از مهمترین آنها در سطح منطقه ای و ملی است و مقصد محبوب دانشجویان اسپانیایی و خارجی است.
گرانادا به دلیل داشتن بناهای تاریخی و مجاورت پیست اسکی سیرا نوادا و همچنین منطقه تاریخی معروف به لا آلپوجارا و همچنین بخشی از مدیترانه معروف به کوستا گرانادینا ، یک مقصد گردشگری است. از بین بناهای تاریخی آن ، الحمرا یکی از مهمترین بناهای تاریخی کشور است که در سال ۱۹۹۴ توسط یونسکو ، در کنار باغ جنرالایف و آلبایسین ، به عنوان میراث جهانی اعلام شد. کلیسای جامع آن اولین کلیسای رنسانس در اسپانیا در نظر گرفته می شود ؛ ۸کلیسای جامع متصل به کلیسای جامع ، کلیسای جامع است که در آن قبور پادشاهان کاتولیک ، ایزابل اول کاستیا و فردیناند دوم آراگون و همچنین ملکه جوآنا اول کاستیا قرار دارد لوکا »و پادشاه فیلیپه اول کاستیا ،« ال هرموسو ».

استان جائن.
استان جائن(Jaén) از غرب با کوردوبا ، از شمال با سیوداد رئال ، از شرق با آلباسته و از جنوب با گرانادا همسایه است. 
مساحت جائن ۱۳۴۸۹ کیلومتر مربع وجمعیت آن ۶۶۴،۹۱۶ نفر می باشد.

استان جائن بزرگترین تولید کننده روغن زیتون در جهان است. به این ترتیب بیشتر اقتصاد جائن بر پایه تک فرهنگ درخت زیتون استوار است.

مرکز استان ، جائن ، با خیابان های شیب دار مشخص شده که شهرنشینی آن ، زمین های زراعی حاصلخیز اطراف آن و خلوص هوای دمیده شده در آن را مشخص می کند. میراث تاریخی - هنری آن شامل کلیسای جامع عروس باکره ، قلعه یا حمام عربی و غیره است.
استان قرطبه(کوردوبا)

استان قرطبه در ناحیه شمال مرکزی اندلس واقع شده است. این کشور با مالاگا ، سویل ، باداژوز ، سیوداد رئال ، ژائن و گرانادا همسایه است. مساحت آن ۱۳،۷۶۹ کیلومتر مربع و جمعیتی معادل ۸۰۳،۰۳۸ سکنه دارد که ۴۰٪ آنها در پایتخت زندگی می کنند. این استان به ۷۵ شهرداری تقسیم شده است.

مرکز استان ، دومین مرکز تاریخی بزرگ اروپا را در خود جای داده است و بیشتر بناهای تاریخی و بناهای تاریخی شهر در آن واقع شده است. در میان آنها ، به دلیل شهرت و اهمیت آن ، برجسته کردن مسجد کوردوبا ارزش دارد. از دیگر بناها و مکانهای مورد علاقه گردشگران می توان به پل روم ، معبد رومی یا محله قدیمی یهودیان اشاره کرد.
مسجد قرطبه.

 ​

«مسجد کوردوبا»(قُرطَبه) سومین مسجد بزرگ جهان است و همراه با«کاخ الحمرا» در «گرانادا»(غَرناطه) بهترین نمونه هنر اسلامی در غرب است. این خانه در داخل کلیسای جامع مریم مقدس (کلیسای جامع کوردوبا) قرار دارد .

 ​

مسجد کوردوبا در چه سالی ساخته شده است؟

 ​

سال ساخت ۷۸۵ بود که عبدالرحمن  آن را در مکانی که قبلا کلیسای قدیمی ویزیگوت وجود داشت ، باسیلیکا سن ویسنته تاسیس کرد ، که برخی از بقایای آن را می توان در یکی از موزه های حاوی مسجد مشاهده کرد. مدتی مسلمانان و مسیحیان در این فضا مشترک بودند.
چه کسی مسجد قرطبه را ساخت

 ​

پس از ساخت توسط «هیکسن عبدالرحمن»  پاسیو را تمام کردم و اولین برج (مناره) را ساختم. «ابدرامان دوم »به دلیل رشد جمعیت شهر ، ساختمان را در نیمه اول قرن ۹ گسترش داد. تحت فرمان عبدالرحمن کوردوبا به بزرگترین و مرفه ترین شهر اروپا تبدیل شد. این خلیفه وظیفه گسترش پاسیو به شمال را داشت ، به همین دلیل مناره ای را که هیکسن من ساخته بود تخریب کرد و یک مینی جدید ساخت. این در برج برج مسیحی فعلی حفظ شده است. توسعه مسجد در قرن دهم به فرماندهی پسرش ، الحاکن دوم ادامه یافت ، که اندازه آن را با دوازده شبستان گسترش داد. این هنری ترین هنر است ، با استفاده از صنعتگران بیزانس در برخی از موزاییک ها. در این زمان یک محراب جدید نیز ساخته شده است که هنوز هم حفظ شده است. آخرین توسعه تحت فرمان آلمانزور صورت گرفت ، انگیزه دوباره رشد جمعیت قرطبه. این گسترش از همه گسترده تر است و به سمت شرق هدایت می شود زیرا رودخانه مانع رشد بیشتر مسجد به سمت جنوب می شود. واما عجیب تر، اینکه «محراب» بطرف کعبه نیست،قبله مسجد«انحراف دارد».

همه این روند باعث به وجود آمدن مسجد جامع شد که با بیش از ۲۳۰۰۰ متر مربع جاذبه اصلی در کوردوبا ، شهری با تقریبا ۱۰۰۰۰۰ نفر جمعیت ، به وجود آمد.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:علت سقوط اندلس

سقوط اندلس، معلول عوامل گوناگون است و در کنار تنش و اختلاف میان مسلمانان اندلس ، دلایل فرهنگی و تلاش هدفمند اروپاییان برای گسترش فساد در میان مسلمانان اندلس با هدف تضعیف روحیه جهاد و مبارزه در میان جوانان اندلس از مهمترین این عوامل محسوب می‌شود.

مردم اندلس  به تدریج از آموزه‌های اسلام فاصله گرفته و بستر برای فعالیت مسیحیان و ساکنان اروپا فراهم شد.

مسائلی رخ داد که منجربه شکست اقتداراسلام درغرب شد،مسلمانان این منطقه گرفتارجذابیت فرهنگ غرب شدند،ازمهمترین آنهاتمایلان به ذخارف وتمتعات دنیوی است،دریکی ازرسانه های اسپانیانوشته بودکه جوان مسلمانی عاشق یک دخترمسیحی می شود،آن دختر،شرط ازدواج را پذیرش دین مسیحیت اعلام می کند وجوان هم می پذیرد وازکارهای عجیب اینکه کاربجایی رسیدکه مسلمانان این منطقه هویت وتعصیب دینی راازدست دادند،مسیحیان بساط خودرا درهمین مسجدگستراندند،مسجدشدعبادتگاه مشترک! که کم کم مسیحیت مدیریت کامل این عبادتگاه را بدست گرفتند،سقوط امپراطوری عثمانی ،اینگونه شکل گرفت.
مسجد ، کلیسای جامع قرطبه،کوردوبا ومسجداندلس
  Mezquita-catedral de Córdoba,

کثرت ستونهای مسجد​

این مسجد تعداد زیادی ستون دارد که در مجموع ۸۵۰ ستون از سنگ مرمر ، گرانیت و یاس ساخته شده است. در بالای آنها ، بیش از سیصد طاق نعل اسب با تناوب مشخص از سنگ سفید و آجر قرمز وجود دارد.

این مسجدبا ۲۳،۴۰۰ متر مربع ،دارای ۱۰۳۰ ستون است وبخاطرکثرت ستونها ،اسپانیایی ها،به ان جنگل ستون می گویند
جنگل ستونی در مسجد کوردوبا در اسپانیا/Bosque de columnas en la Mezquita de Córdoba en España
مسجد ۲۳،۴۰۰ متر مربع با ۱۳۰۰ ستون ​

کوردوبا توسط فرناندو سوم کاستیا در سال ۱۲۳۶ گرفته شد اما در اواخر قرن پانزدهم بود که ساخت کلیسای جامع مسیحی آغاز شد. برای مدت نه قرن این مسجد به این ترتیب عمل کرده است ، اگرچه در تاریخ مسلمانان آن شکی نیست. طرح اصلی مسجد ، کلیساهای مذهبی را به محراب هدایت می کرد ، اما از زمان اصلاحات مسیحی ، کلیسای جامع در مرکز آن واقع شده است.
در میان این ستون های دریایی ادامه دهید ، به یک کلیسای جامع ناگهانی برخورد خواهید کرد ، و این به این دلیل است که مسیحیان نمی خواستند این بنای عالی را که بازدید کنندگان از قرطبه بسیار دوست دارند ، تخریب کنند.

پس از اخراج مسلمانان و یهودیان ، کارلوس پنجم دستور ساخت یک کلیسا در وسط معبد عرب را داد که نیازهای مذهبی مسیحیان را برآورده می کرد. ساخت آن تقریباً ۲ قرن طول کشید ، به همین دلیل سبک های مختلف هنری مانند گوتیک و باروک و غیره در آن دیده می شود.

ممکن نیست که یک تازه واره به  مسجد کوردوبا بیاید وازدیدنش تعجب نکند ،ستونهای پی درپی و طاق مسجدکه به نعل اسب شباهت دارد که نماد معماری مسلمانان​

این سومین مسجد بزرگ جهان و یکی از مهمترین بناهای تاریخی در غرب اسلامی است ، به همین دلیل در سال ۱۹۸۴ یونسکو تصمیم گرفت آن را به عنوان میراث جهانی معرفی کند

در طول سالها به دستور امیران ، خلفا و پادشاهان مختلف در حال بازسازی و تمدید مختلف بود تا اینکه به کلیسای جامع امروزی تبدیل شد.