زندگی بدون میکروب(ممکن نیست)فرق میکروب- ویروس-باکتری

مارتین بلیزر: «من از زندگی بدون میکروب متنفرم.»

بدن ما(انسانها)بیش ازآنی که از سلول تشکیل شده باشد ،ازمیکروب تشکیل شده است.

باکتری یک نوع میکروب است»ولی هرمیکروبی باکتری نیست.

«ویروس ها» از نظر آناتومی مولکولی ساده تر از باکتری ها هستند. ساختار آنها نیز ساده است به این معنا که هدف و عملکرد اصلی ویروس ها حمله به میزبان و تکثیر خود است. بنابراین ساختار آنها اساساً با یک DNA، یک پوشش هسته ای و پروتئین های میخ دار است که به میزبان خود متصل می شوند.

« باکتری ها»ساختار سلولی پیچیده تر از ویروس هادارند.

« باکتری ها» بزرگتر با اندامک های سلولی بیشتر هستند( ۱۰۰۰ نانومتر) که همگی برای بقای باکتری ها عمل می کنند، مانند: DNA، ماتریکس سلولی، میتوکندری، دیواره سلولی و دستگاه گوارش.

درمان هایی مانند آنتی بیوتیک ها به روش های مختلف این اندامک ها را هدف قرار می دهند. با این حال، اگر مصرف مکرر آنتی بیوتیک مصرف شود، همیشه تعداد کمی از باکتری ها زنده می مانند.

DNA « باکتری ها»  تا هنگامی تکثیر می‌شود که آنتی‌بیوتیک بی‌اثر می‌شود. این می تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود که از کشتن سویه جدید هر داروی جدیدی جلوگیری می کند.
تفاوت میکروب باویروس 
ویروس های حیات موجودات غیر زنده محسوب می شوند.

«باکتری ها» موجودات زنده تک سلولی هستند.
« ویروس ها» برای تکثیر همیشه به یک سلول میزبان نیاز دارند.

 

« باکتری ها» از طریق شکافت دوتایی(غیرجنسی) تکثیر می شوند.

در «ویروس ها»دیواره سلولی وجود ندارد. در عوض یک پوشش پروتئینی محافظ به نام «کپسید» وجود دارد.

در « باکتری ها»دیواره سلولی ساخته شده از «لیپوپلی ساکارید» یا «پپتیدوگلیکان» وجود دارد.

اندازه «ویروس ها» بین ۲۰ تا ۴۰۰ نانومتر متغیر است. ویروس ها فقط در زیر میکروسکوپ الکترونی قابل مشاهده هستند.

اما «باکتری ها»نسبتاً بزرگتر هستند و اندازه آنها بین ۸۰۰ نانومتر تا ۱۰۰۰ نانومتر است. باکتری ها را می توان در زیر میکروسکوپ نوری مشاهده کرد.
ریبوزوم ها در «ویروس ها» وجود ندارند امادر « باکتری ها» وجود دارند.
در ویروس ها DNA یا RNA ماده ژنتیکی در داخل کپسید محصور می شود.

در « باکتری ها» DNA یا RNA آزادانه در سیتوپلاسم شناور است.

متابولیسم «ویروس ها» هیچ گونه فعالیت متابولیکی در داخل ذرات ویروس ندارند.

باکتری ها فعالیت های متابولیکی را در داخل سلول نشان می دهند.
مضر بودن

بیشتر «ویروس ها» مضر هستند اما برخی می توانند مفید باشند.

تنها درصد کمی از «ویروس ها» باعث آسیب به انسان می شود.
«ویروس ها» باعث عفونت های سیستمیک می شوند.

«باکتری ها»باعث عفونت های موضعی می شوند.
بیماری‌های کووید-۱۹، ایدز، سرماخوردگی، آنفولانزا و آبله مرغان نمونه‌هایی از بیماری‌های «ویروسی» هستند.

گاستریت، مسمومیت غذایی، زخم، مننژیت و ذات الریه از بیماری های باکتریایی شایع هستند.
درمان بیماری «ویروسی» فقط با واکسن قابل پیشگیری است.

عفونت های «باکتریایی» را می توان با داروهای آنتی بیوتیک درمان کرد.

سلول های باکتریایی با سلول های حیوانی متفاوت هستند زیرا دارای دیواره های سلولی هستند. بنابراین، دارویی که به دیواره های سلولی حمله می کند، هیچ اثر منفی قابل توجهی بر روی سلول های میزبان پستانداران نخواهد داشت. دیواره سلولی از واحدهای پپتید (پروتئین) و گلیکان (قند) تشکیل شده است. اکثر باکتری ها دارای دیواره های سلولی متشکل از یک یا چند لایه محافظ در بالای غشای سیتوپلاسمی خود هستند. باکتری های گرم منفی همچنین دارای دو لایه لیپیدی خارجی اضافی هستند.
دیواره سلولی از باکتری ها در برابر آسیب محافظت می کند. مهار سنتز دیواره سلولی یکی از رایج ترین روش های عمل آنتی بیوتیک ها است.
با مهار سنتز پپتیدوگلیکان، از رشد باکتری ها جلوگیری می شود. این باکتری ها در معرض لیز اسمزی قرار خواهند گرفت.

ساختار پپتیدوگلیکان دی ساکارید-پنتاپپتید برای هر ۲ باکتری گرم منفی و گرم مثبت مشترک است.

پپتید (پروتئین) و گلیکان (قند) تشکیل شده است. اکثر باکتری ها دارای دیواره های سلولی متشکل از یک یا چند لایه محافظ در بالای غشای سیتوپلاسمی خود هستند. باکتری های گرم منفی همچنین دارای دو لایه لیپیدی خارجی اضافی هستند.
دیواره سلولی از باکتری ها در برابر آسیب محافظت می کند. مهار سنتز دیواره سلولی یکی از رایج ترین روش های عمل آنتی بیوتیک ها است.
با مهار سنتز پپتیدوگلیکان، از رشد باکتری ها جلوگیری می شود. این باکتری ها در معرض لیز اسمزی قرار خواهند گرفت.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر: میکروب از واژه  micribios گرفته شده که از دو بخش micro ( کوچک) و bio( زنده )تشکیل شده است.

میکروب ها یا میکروارگانیسم به گروهی از موجودات گفته می شوند که با چشم غیرمسلح دیده نمی شوند .

باکتری ها گروهی ازمیکروب ها هستند

به بیان ساده: هر موجود زنده‌ای که با چشم دیده نشود و برای مشاهدۀ آن نیاز به میکروسکوپ باشد، میکروب می گویند،اعم ازباکتری، ویروس و یا هرچیز زندۀ دیگری.

بااین تعریف:« باکتری یک نوع میکروب است»ولی هرمیکروبی باکتری نیست.

ویروس یک میکروب است ولی هرمیکروبی «ویروس»نیست.

دانشمندان «ویروس‌ها» میکروب‌های غیر زنده می دانند ویامی گویند زنده بودن آنها هنوز به اثبات نرسیده‌ است،وامامرده بودن آنهارانیزنتوانسته انداثبات کنند ولذا آنهارامرز میان جان‌داران و بی‌جان‌ها می دانند.

باکتری که جمع  باکتریوم است به موجودی تک‌سلولی و بسیارگفته می‌شود. این موجودات کوچک می‌توانند به تنهایی به حیات خود ادامه دهند و یا درون بدن موجود دیگری زندگی خود را بگذرانند.

ویروس‌ها  موجودات ریزی هستند؛ اما تفاوتی اساسی با باکتری‌ها دارند. این موجودات برای ادامه‌ی حیات باید در بدن میزبانی دیگر به رشد و تکثیر بپردازند.

هنگامی که ویروسی وارد بدن شما می‌شود، در واقع شروع به غارت سلول‌ها می‌کند و آن‌ها را مجبور می‌کند تا فعالیت عادی خود را متوقف کرده و شرایط را برای تکثیر ویروس‌ها فراهم کنند. از بیماری‌های معروفی که در اثر ورود ویروس‌ها ایجاد می‌شوند می‌توان به سرماخوردگی، آنفلونزا، ایدز و... اشاره کرد.

تفاوت اصلی این دو نوع عفونت در نحوه‌ی درمان آن‌ها است. عفونت‌های ناشی از باکتری را می‌توان با مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها از بین برد؛ در حالی که ویروس‌ها واکنشی به این نوع داروها نشان نمی‌دهند. هرچند شاید بتوان با برخی داروها سرعت رشد و تکثیر ویروس‌ها را کاهش داد، اما وظیفه‌ی اصلی مقابله با آن‌ها بر عهده‌ی سیستم دفاعی بدن است و موفقیت و شکست آن را قدرت این سیستم دفاعی تعیین می‌کند. بدن انسان‌ها هنگام ورود ویروس‌ها به حالت دفاعی در آمده و در غالب موارد می‌تواند آن‌ها را شکست دهد. داروهای درمان بیمار‌های ویروسی، برخلاف اثر آنتی‌یوتیک‌ها بر باکتری‌ها، ویروس‌ها را از بین نمی‌برند؛ بلکه در روند رشد آن اختلال ایجاد کرده و این فرصت را به سیستم دفاعی می‌دهند تا ویروس را از بین ببرد.

اما اینطور نیست که تمام باکتری‌ها برای انسان مضر باشند. برای مثال باکتری‌هایی که در روده هستند برای هضم غذا لازمند.
ویروس‌ها دستگاه‌های سلولی نیستند که بتوانند برای خود انرژی و پروتئین تولید یا حتی زاد و ولد کنند.

ویروس‌ها بسیار  کوچک‌تر از باکتری‌ها هستند. بزرگی باکتری‌ها حدود ۰/۰۰۱ میلی‌متر است، بزرگی ویروس‌ها تنها به یک صدم این میزان می‌رسد.

ویروس‌ها سلّول ندارند؛ پیکر هر ویروس از یک پوشش پروتئینی و یک ماده‌‌ی وراثتی به نام « اسید نوکلئیک» درست شده است. در هنگام حمله‌ ویروس به سلّول‌ها، تنها ماده‌ وراثتیِ ویروس، وارد سلّول می‌شود.
همه‌ی ویروس ‌ها برای «تولید مثل» حتماً باید وارد یک سلّول زنده شوند.
ویروس‌ها میزبان اختصاصی دارند؛ یعنی هر نوع ویروس فقط به یک نوع سلّول زنده حمله می‌کند، مثلاً ویروسی که در سلّول‌ های گیاهان قادر به تولید مثل است، بر سلّول‌های جانوران اثری ندارد.
ویروس‌ها به اندازه ‌ای کوچک هستند که با میکروسکوپ‌ های نوری دیده نمی‌شوند و برای مشاهده‌ آن‌ها باید از میکروسکوپ‌ های الکترونی استفاده کرد.

داروی مقابله با ویروس‌ها
ویروس‌ها چون زنده محسوب نمی شوند، کشته هم نمی‌شوند.(برعکس باکتری ها که با آنتی‌بیوتیک‌ها کشته می شوند)تنها داروی آن «ضد ویروسی» (Antiviral)  است. این داروها مانع افزایش ویروس‌ها شده و از ورود آنها به سلول‌های میزبان جلوگیری می‌کنند.

توضیحات مدیریت سایت-پیراسته فر:آیا واقعیت دارد که «ویروس ها زنده نیستند»؟

زنده ویامُرده بودن ویروس ها

دانشمندان «ویروس‌ها»را میکروب‌های غیر زنده می دانند ویامی گویند زنده بودن آنها هنوز به اثبات نرسیده‌ است،وامامُرده بودن آنهارانیزنتوانسته انداثبات کنند ولذا ویروس رامرز میان جان‌داران و بی‌جان‌ها می دانند.

علت تردید؟:دانشمندان برای حیات یک موجودچندشاخص رامدنظرداشته اند ازجمله: پاسخگویی به مُحرِّک ها ، زمان رشد ، تولید مثل ،پایداری دمای بدن،سوخت و ساز...

دانشمندان(Johns Hopkins University) مرکز تحقیقاتی جانز هاپکینز -شهر بالتیمور از ایالت مریلند- آمریکا می‌گویند: «برای آزمایش، یک گربه، یک گیاه و یک سنگ را برای چند روز در اتاقی قرار دهید. وقتی بعد از چند روز به آنها مراجعه می‌کنید مشاهده می‌کنید که گربه و گیاه تغییر کرده‌اند و می‌توانید این تغییر را مشاهده کنید اما سنگ به همان شکل قبلی باقی مانده است».

ویروس بدون سلول دیگرقادر به تولیدمثل نیست،شرط حیاتش«لانه گزینی»است واین متکی بودن ادامه حیات ویروس، به حیات دیگررا دال بر«زنده نبودن»دانسته اند. که دراینصورت بایدخیلی چیزهارا «زنده ندانیم،ازجمله«اسپرم»که تا رحم زن نباشد،حیاتی نیست وخیلی چیزهای دیگر..به تعبیربایدگفت«سنگ درهیچ محیط وشرایطی قابلیت ادامه حیات ندارد واما«ویروس» زنده است ،فقط نیازبه شرایط ومحیط مناسب برای ادامه حیات دارد»همانطورکه دانه ها خشکیده ودرختان وگیاهان پژمرده روبه موت برای حیات محتاج نم باراتی هستند.

درمورد«خدا»هم دانشمندان تجربی باهمین فرمول پیش رفته اند،وجودهرچیزی را منوط به مشاهده اش-باچشم مسلح وغیرمسلح- دانسته اند.

وقتی اولین فضانورد«یوری گاگارین» ۱۲ آوریل ۱۹۶۱ میلادی (۲۳ فروردین ۱۳۴۰) توانست  به مدت ۱۰۸ دقیقه مدار زمین بپیماید،خبرکه به همه جاپیچید،زنان موحد روس نیز مثل دیگران درانتظاردیدارش بودند،یکی ازآنهااز«یوری»پرسید«خدارادیدید؟»اوجواب داد:آن بالا خدانبود!

ویا جراحی که زیرچاقو دنبال خدابود!

 ​

کلود برنارد(Claude Bernard)  جراح فرانسوی (تولد ۱۸۱۳ -وفات ۱۸۷۸میلادی)که پدر علم پزشکی تجربی نام گرفته، می‌گوید؛ «من هر وقت زیر تیغ جراحی خدا را دیدم ،باورمی کنم»/پایان توضیحات مدیرسایت.

سیم های برق دربدن حتی درویروس ها

  زندگی بدون میکروب زندگی-بدون-میکروب بدن ما بیشتر از میکروب تشکیل شده بدن-ما-بیشتر-از-میکروب-تشکیل-شده فرق میکروب باویروس فرق-میکروب-باویروس فرق ویروس بامیکروب فرق-ویروس-بامیکروب بدون میکروب هرگز بدون-میکروب-هرگز