پیراسته فر
علمی،تحقیقی و تحلیلیپیراسته فر
علمی،تحقیقی و تحلیلیجنگ جهانی دوم"کنفرانس تهران،یالتا،پتسدام"علت جنگ ؟ ۱۹۳۹-۱۹۴۵
۲۱ سال پس از پایان جنگ جهانی اول
«جنگ جهانی دوم »علت شروع جنگ،کشورهای درگیر،تلفات،چگونگی به اتمام رسیدن جنگ ۴ساله(کنفرانسهای یالتا،تهران،پتسدام)،تلفات جنگ وبه حواشی ونکات جالب این جنگ خواهیم پرداخت.
«جنگ جهانی دوم»ازسپتامبر ۱۹۳۹ الی سپتامبر ۱۹۴۵بطول انجامید/شهریور۱۳۱۸(رجب۱۳۵۸)الی شهریور۱۳۲۴(رمضان۱۳۶۴)
این جنگ، که بین دو بلوک متحدین (آلمان و ایتالیا و ژاپن) و متفقین (انگلیس و فرانسه و آمریکا و شوروی) درگرفت.
علت جنگ:وضعیت اسفبار زندگی مردم آلمان به دنبال شکست در جنگ جهانی اول و الزام دولت آلمان به پرداخت غرامت جنگی سنگین، جنون هیتلر.
علل اصلی جنگ جهانی دوم ، ابهامات عهدنامه ورسای (۷ مه ۱۹۱۹) که مُهرتأییدی بودبرپایان جنگ جهانی اول.
آدولف هیتلر شکست آلمان را نتیجه توطئه یهودیان و کمونیست‌ها می‌دانست، نه تنها خواستار تجدیدنظر در عهدنامه ورسای شد، بلکه با طرح شعار پان ژرمنیسم و با اعلام برتری کامل نژاد ژرمن، حق گسترش قلمرو آلمان تا سرزمین ملت‌های اسلاو در اروپای مرکزی و شرقی را مسلّم انگاشت و تبعیض نژادی را اساس جهان‌بینی خود قرار داد و به همین شکل در صدد گسترش نفوذ خود در دیگر نقاط جهان برآمد.
از سوی دیگر جامعه ملل، ایتالیا را به سبب اشغال اتیوپی در سال ۱۹۳۵، تحریم اقتصادی کرد و این امر به ایجاد محور رُم ـ برلین در سال ۱۹۳۶ انجامید.
پس از جنگ جهانی اول، بریتانیا، روسیه، فرانسه و آمریکا، حدود ۷۸ میلیون کیلومتر مربع از خاک کره زمین (بیش از نیمی از خشکی‌های جهان) را در اختیار داشتند. در مقابل، سرزمین‌های متعلق به آلمان، ایتالیا و ژاپن مجموعاً به حدود ۶/۲ میلیون کیلومتر مربع می‌رسید.
این تفاوت‌ها بیانگر چرایی عزم کشورهای کامیاب (بریتانیا، روسیه، فرانسه و آمریکا) در حفظ مرزهای موجود و اجتناب آنها از جنگ و در عین حال دلیل تداوم ناخرسندی فزاینده آلمان، ایتالیا و ژاپن بود. این امر ۳ کشور اخیر را در طول ۲۰ سال ترک مخاصمه (۱۹۱۹ـ ۱۹۳۹)، به سوی توسعه ابزارهای جنگی کشاند و آنها را به گسترش سرزمین‌هایشان واداشت و ستیزه‌جویی‌های آنها اسباب جنگ جهانی دوم را فراهم آورد.
ّ
هیتلردرتهیج قوای ارتش آلمان نازی
اشغال پراگ، پایتخت لهستان، به دست ارتش آلمان برای متفقین تحمل‌پذیر نبود. اتحاد جماهیر شوروی، که به قدرت مقاومت دولت‌های غربی در برابر آلمان اطمینان نداشت، ترجیح داد به آلمان نزدیک شود. پیمان عدم تعرض آلمان و شوروی در ۲۳ اوت ۱۹۳۹، نگرانی هیتلر را از جنگ در دو جبهه زدود.
در اول سپتامبر ۱۹۳۹، ارتش آلمان به لهستان حمله برد و در ۳ سپتامبر انگلیس و فرانسه به رایش آلمان اعلام جنگ کردند.
لهستان در کمتر از یک ماه از ارتش‌های آلمان و شوروی شکست خورد و زمینه برای حمله به دیگر مناطق فراهم آمد.
در آغاز، آلمان و متحدانش در تمام جبهه‌های مغرب و مشرق اروپا و خاورمیانه و خاور دور به پیروزی‌های گسترده‌ای‌دست یافتند. از پاییز ۱۹۴۲، اوضاع تغییر کرد و اولین نشانه‌های شکست متحدین پدیدار شد.
اشغال سرزمین‌های شوروی باعث اتحاد متفقین با این کشور شد و زمینه را برای تصرف سرزمین‌های از دست رفته فراهم کرد. در اواخر نوامبر ۱۹۴۲، ارتش سرخ شوروی در جبهه‌های مشرق، ضدحمله گسترده خود را در حوضه ولگا در شمال و استالینگراد در جنوب آغاز کرد و تا ۲ فوریه ۱۹۴۳، کلیه قوای آلمان را سرکوب کرد.
ارتش سرخ شوروی، به‌رغم مقاومت‌های سرسختانه قوای آلمانی در سایر نقاط شوروی، به پیشروی ادامه داد و توانست همه سرزمین‌های تصرف شده را پس بگیرد. بدین ترتیب در اوایل سال ۱۹۴۳، دولت‌های محور، ابتکار عمل را در کلیه جبهه‌ها از دست داده بودند.
روس‌ها نیز در بهار ۱۹۴۴، همزمان با حمله نیروهای مشترک آمریکا و انگلیس در شمال نورماندی، تهاجم بزرگ خود را در حوضه دنیپر آغاز کردند و از آنجا به رومانی و بلغارستان و سپس آلمان حمله‌ور شدند.
در جبهه غرب، سپاه مشترک آمریکا و انگلیس پس از پس گرفتن پاریس در ۲۵ اوت، به سوی مرزهای آلمان پیشروی کرد و به این ترتیب، از فوریه ۱۹۴۵ از مشرق و مغرب به خاک آلمان هجوم بردند.
هیتلر که از قرارگاه زیرزمینی خود در برلینِ تحت محاصره، ناامیدانه به مقاومت ادامه می‌داد، وقتی خبر مرگ موسولینی را شنید، در ۳۰ آوریل ۱۹۴۵ خودکشی کرد و دولت جدید آلمان را دونیتس، فرمانده نیروی دریایی، در ایالت شلسویگ تشکیل داد و از متفقین تقاضای ترک مخاصمه کرد.
در ۸ مه، سند قطعی تسلیم بی‌قید و شرط آلمان در برلین امضا شد و براساس تصمیماتی که روزولت، استالین و چرچیل در اجلاس یالتا در فوریه ۱۹۴۵ گرفتند، این کشور به مناطق اشغالی تقسیم شد.
اما جنگ در خاور دور تا چند ماه دیگر ادامه داشت. ژاپن که هنوز اندونزی، هندوچین، بخش مهمی از خاک چین و تعداد زیادی از جزایر اقیانوس آرام را در اشغال داشت، با مقاومت سرسختانه خود، موجب ترس متفقین از ادامه جنگی طولانی شده بود.
از همین‌رو، آمریکا مسئولیت پرتاب ۲ بمب اتمی را بر شهرهای هیروشیما و ناگازاکی (به ترتیب در ۶ و ۹ اوت ۱۹۴۵)، پذیرفت و به این ترتیب سند تسلیم بی‌قید و شرط نیروهای مسلح ژاپن در ۲ سپتامبر همان سال بر عرشه رزم‌ناو آمریکایی میسوری به امضا رسید و جنگ کاملاً خاتمه یافت.
ورود «بریتانیا»درجنگ
آلمان در تابستان ۱۹۴۰ شروع به حملات گسترده‌تر علیه بریتانیا کرد؛ با این تفاوت که این حملات منحصراً از راه آسمان بود. نبرد بریتانیا اولین شکست نظامی آلمان بود، زیرا نیروی هوایی این کشور، لوفت‌وافه (Luftwaffe)، توانایی مقابله با نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا را نداشت.
ورود«یونان »درجنگ
با آشکار شدن گام‌های بعدی هیتلر، ایتالیا به‌عنوان متحد آلمان، با حمله به یونان و شمال آفریقا، جبهه‌های نبرد را بیش از این گسترش داد. لشکرکشی به یونان با شکست روبه‌رو شد و آلمان به‌ناچار در اوایل سال ۱۹۴۱ به کمک متحد خود شتافت.
آلمان در سال ۱۹۴۱، به‌تازگی به سراغ جاه‌طلبانه‌ترین اقدام نظامی خود برای یورش به اتحاد جماهیر شوروی رفته بود. اگرچه آلمانی‌ها در ابتدا پیشرفت‌های برق‌آسایی داشتند و تا عمق خاک روسیه و منطقه‌ی مرکزی آن پیش رفتند، اما حمله به اتحاد جماهیر شوروی را می‌توان نقطه‌ی سقوط آلمان در جنگ دانست.
روسیه کشوری بسیار بزرگ بود و اگرچه مقاومت‌های اولیه‌ی این کشور چندان قدرتمند نبود، اما قدرت و عزم راسخ این ملت همراه با زمستان‌های وحشتناک آن به‌مراتب فراتر از آن چیزی بود که ارتش آلمان می‌بایست آن را فتح می‌کرد.
دیوانه ای(هیتلر)که دنیارابه آتش کشید!
آلمان در سال ۱۹۴۳ و پس از نبردهای استالینگراد و کورسک (Kursk)، مجبور به یک عقب‌نشینی تمام‌عیار شد. آلمان‌ها در سال ۱۹۴۴ به‌آرامی، اما به‌طور پیوسته، مجبور به عقب‌نشینی کامل از خاک روسیه شدند. پس از این عقب‌نشینی، روس‌ها آنها را در سال ۱۹۴۵ تا اروپای شرقی و خود آلمان دنبال کردند.
ماجرای«پرل هاربر»
حملهٔ ناگهانی هواپیماهای جنگنده ژاپن به پایگاه دریایی امریکا در پرل هاربر(جزائرهاوایی دراقیانوس آرام) در بامداد روز یکشنبه هفتم دسامبر سال ۱۹۴۱ میلادی برابر با ۱۶ آذر ۱۳۲۰ خورشیدی بود که موجب ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم شد
در زمان حمله پرل هاربر ۹۶ کشتی لنگر انداختند. در طی این حمله ۱۸ عدد از آن ها غرق شده یا به طور جدی آسیب دیدند که از جمله آن ها ۸ عدد کشتی جنگی بوده است. ۲۴۰۲ مرد آمریکایی کشته شده و ۱۲۸۰ زخمی برجای گذاشت. ۳۵۰ هواپیما نیز نابود شده و یا آسیب های جدی دیدند.
جنگ در منطقه‌ی پاسیفیک در هفتم دسامبر ۱۹۴۱ و زمانی آغاز شد که هواپیماهای جنگی ژاپنی اقدام به حمله‌ای غیرمنتظره به پایگاه نیروی دریایی آمریکا در بندر پرل هاربر کردند. تا پیش از این اتفاق، ژاپن چندین سال بود که وارد جنگ با چین شده بود و مناطقی چون منچوری را در تصرف خود داشت. ژاپن پس از حمله به پرل هاربر، یک لشکرکشی گسترده در تمام منطقه‌ی جنوب شرقی آسیا-پاسیفیک را در دستور کار قرار داد.
ورود آمریکا به جنگ - میدوی
اگرچه حمله به پرل هاربر عاملی برای اعلان جنگ ایالات‌متحده به ژاپن در روز بعد از این اتفاق بود، اما چندین ماه طول کشید تا نیروهای آمریکایی به‌طور جدی وارد درگیری نظامی شوند. در اواخر بهار ۱۹۴۲، ایالات‌متحده و ژاپن در یک سری از نبردهای دریایی با نام نبرد میدوِی (Midway) از سوم تا ششم ژوئن ۱۹۴۲، به مبارزه با یکدیگر پرداختند و ژاپن در این بین متحمل شکست سختی شد.
جزایر سلیمان و گوادال کانال
سال بعد، ایالات‌متحده با ژاپن که از مدت‌ها پیش به دنبال تصاحب جزایر سلیمان، در نزدیکی شاهراه حیاتی کشتی‌های متفقین بود، درگیر شد. نیروهای متفقین بین اوت ۱۹۴۲ تا فوریه ۱۹۴۳ حمله‌ای را به جزیره گوادال‌کانال (Guadalcanal) ترتیب دادند.
این سرآغازی بر طیف گسترده‌ای از حملات مداوم نیروهای متفقین شد که سرانجام ژاپن را مجبور به خروج از جزایر سلیمان و سپس عقب‌نشینی از دیگر جزایر منطقه‌ی پاسیفیک کرد؛ جزایری که در تصرف نیروهای ژاپنی بودند. در این میان، نیروهای بریتانیا و هند به نبرد با ارتش ژاپن در برمه رفتند.
جنگ نرماندی
در ژوئن ۱۹۴۴، نیروهای بریتانیایی و آمریکایی با پیاده کردن سربازان خود در ساحل نرماندی در خاک اشغال‌شده‌ی فرانسه، نبرد نرماندی را آغاز کردند. ارتش آلمان خیلی زود مجبور به عقب‌نشینی از این جبهه نیز شد؛ بنابراین، نیروهای متفقین در اوایل سال ۱۹۴۵ از شرق و غرب خود را به آلمان نزدیک‌تر کردند.
روس‌ها اولین نیروهایی بودند که خود را به پایتخت آلمان، برلین، رساندند و این کشور، اندکی پس از خودکشی آدولف هیتلر، خود را در مه ۱۹۴۵ تسلیم کرد.
بمباران ناکازاکی هیروشیما
سمت راست-هیروشیما-چپ-ناکازاکی
در سال ۱۹۴۴ و اوایل سال ۱۹۴۵، نبرد در سراسر منطقه‌ی پاسیفیک، شامل میدان‌های نبرد اصلی لیته (Leyte)، ایوو جیما (Iwo Jima) و اوکیناوا (Okinawa)، ادامه داشت. در اواخر بهار سال ۱۹۴۵، اکثر متصرفات ژاپن آزاد شد و نیروهای متفقین در حال نزدیکی به جزایر ژاپنی بودند. وقتی‌که آنها کاملاً به ژاپن نزدیک شدند، شروع به بمباران سنگین شهرهای اصلی ژاپن نظیر توکیو کردند.
.jpg/3 "همه آن چه که درباره بمباران اتمی هیروشیما لازم است بدانید")
این فرآیند تا تابستان ۱۹۴۵ ادامه داشت تا اینکه در اوایل اوت همین سال، ایالات‌متحده دو بمب اتمی را بر سر شهرهای هیروشیما و ناکازاکی انداخت. ژاپن که از خرابی‌های غیرمنتظره‌ی این دو بمب در شوک فرو رفته بود، چند روز بعد خود را تسلیم کرد.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:روزنامه لس‌آنجلس تایمزدر۲۰۱۶درباره بمباران ژاپن می نویسد
بمب افکن آمریکایی B-۲۹ بمب اتمی معروف به پسر کوچک (little Boy) را در ۶ اوت ۱۹۴۵(۱۵مرداد۱۳۲۴) در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم به روی این شهر انداخت،
بمب بزرگ«مردچاق»بمب اتمی دیگری در ۹ اوت۱۹۴۵(۱۸مرداد۱۳۲۴) بر روی شهر ناکازاکی انداخته شد.
حدود ۳۵۰ هزار غیرنظامی و کادر نظامی در زمان بمباران در هیروشیما زندگی می‌کردند. در یک آن هزاران نفر کشته شدند، تا دسامبر ۱۹۴۵(دی۱۳۲۴) حدود ۱۴۰هزار نفر در هیروشیما در نتیجه تشعشعات شدید و دیگر عواقب فوری این انفجار مانند آتش‌سوزی جان باختند.
مسئولین نظامی ژاپن فکرش رانمی کردند که بمباران اتمی شوند(درانتظارموشکهای متعارف بودند)صبح روز دوشنبه ۶ هزاردانش آموزان را به یک منطقه امنی برده بودندوامابمباران اتمی که شد،کسی زنده نماند
در میان جان باختگان دوازده اسیر جنگی آمریکایی که در هیروشیما نگه‌داری می‌شدن بودند و ۲۰هزار تن از اهالی کره جنوبی که به عنوان نیروی کار اجباری به این شهر اعزام شده بودند نیز در میان کشته شدگان بودند.
بمب «پسر کوچک» یک بمب اورانیومی بود که با حدود ۵۰ کیلوگرم مواد شکافت‌پذیر انباشته شده بود،که کمتر از یک کیلو از این مواد در در معرض شکافت قرار گرفت. این بمب هرگز با زمین برخورد نکرد و در ارتفاع ۶۰۰متری بالای این شهر منفجر شد.هرچه ارتفاع بیشترباشد، خسارت زیادتر است.
«پسر کوچک» در بالای یک بیمارستان در حدود ۳۰۰متری از پل آیویی نقطه هدف منفجر شد. قدرت این انفجار برابر ۱۶ هزار تن از مواد منفجره متعارف بود.
بیش از ۹۰ درصد ساختمان‌های هیروشیما نابود یا غیرقابل بازسازی شدند. پرتوهای گرمایی شدید ناشی از توده آتشین تا ۳کیلومتری نقطه انفجار کشیده شد.
دمای این انفجار در ارتفاعات این انفجار به ۲۰۰۰ درجه سانتیگراد رسید. در روی زمین، خطوط راه آهن آتش گرفتند. بطری‌های شیشه‌ای ذوب شدند و سفال‌های سقف به نقطه جوش رسیدند.
تاشعاع۲۷کیلومتری پنجره‌ها شکسته شدند، پس از انفجار اولیه فشار هوا در کانون این انفجار به سرعت سقوط کرد که باعث شکل‌گیری باد معکوس قوی شد.
نیم ساعت پس از این انفجار باران رادیواکتیو سیاه شروع به بارش(باران سمی) کرد. بازماندگان تشنه از این باران آلوده نوشیدند!.
آتش‌سوزی‌ها تا سه روز پس از انفجار ادامه داشت.
نکته:مخترع این بمب یک ژاپنی بنام« آنتن یاگی (Yagi)» بود
مشهور است که «جی. رابرت اوپنهایمر» فیزیکدانی که نقش محوری در تولید بمب اتم ایفا کرد در پی اولین آزمایش موفق این بمب به نقل از یک کتاب مقدس «هندو» گفت: « اینگ من الهه مرگم، نابود کننده جهان ها»./پایان.
۲ سپتامبر ۱۹۴۵ زمانی که ژاپن توافق تسلیحاتی USS Missouri را در خلیج توکیو امضا کرد پایانی بودبرای جنگ جهانی دوم.
نکته هایی ازجنگ جهانی دوم
درطول ۴سال جنگ جهانی دوم: جبهه متحدین ۳٫۴ میلیون تن بمب پرتاب کردند که به طور متوسط به ۲۷۷۰۰ تن بمب در ماه می رسد.
تقریبا ۶۰۰ هزار یهودی در طول جنگ جهانی دوم در ارتش ایالات متحده خدمت کردند که بیش از ۳۵ هزار نفر از آن ها کشته، زخمی، دستگیر و یا گم شدند. تقریبا ۸ هزار نفر از این افراد کشته شده اما با این حال تنها دو نفر از سرابازان یهودی مدال افتخار دریافت کردند.
بالکان-جنگ بالگ (Bulge) بزرگترین و مرگبارترین بخش جنگ برای ایالات متحده بود. این نبرد بیش از ۸۰ هزار تلفات برای آمریکایی ها برجای گذاشت.
بیشترین تلفات را در جنگ جهانی دوم داشت متعلق به اتحادجماهیرشوروی بود.
به ازای هر پنج سرباز آلمانی که در جنگ جهانی دوم کشته شدند، چهار نفر از آن ها در جبهه شرقی بوده اند.
ارتش نازی تقریبا ۱۲ میلیون نفر را کشت که ۶ میلیون نفر از آن ها یهودیانی بودند که در هولوکاست سوزانده شدند.
هشتاد درصد مردان شوروی که در سال ۱۹۲۳ به دنیا آمدند در طول جنگ جهانی دوم زنده نماندند.
روس ها بیشترین تلفاتات راداشتند (اعم ازنظامی و غیرنظامی) ،مخصوصاً در طول محاصره شهرلنینگراد.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:تلفات بیش از۲۰میلیونی مردان روس،دولتمردان را بفکرجبران این نقیصه انداخت،یکی ازدوستان می گفت درهمین شهررشت دریکی ازمحلات(سام)که محل تجمع جوانان آن زمان بود،چندنفرروسی می آمدند،ازبین جوانان،آنهایی که ازقدرت بدنی بالایی برخورداربودند،پیشنهادکاردرشوروی رامی دادند بادستمزدبالا ووسوسه انگیز،ومتعهدمی شدند که امکانات اسکان وتغذیه،تردد ورفاهیات متقاضیان رافراهم کنند واماکاراین قلدرهای رشت، درروسیه عجیب بود(مجامعت بازنان روس)!البته این دوستمان می گفت که هیچکدام ازاینهابه ایران برنگشتند،ظاهراًبعدازکارطاقت فرسایشان!کشته شدند.
البته آمارقربانیان اتحادجماهیرشوروی راتا۴۲میلیون نفرهم نوشته اند(مجموع ۶۰ میلیون کشته های جنگ جهانی دوم)/پایان.
کنفرانس یالتا
کنفرانس یالتا چند ماه پیش از پایان جنگ جهانی دوم از چهارم تا یازدهم فوریه ۱۹۴۵ به مدت هشت روز در کاخ تزارها در شهر یالتا واقع در شبه جزیره کریمه برگزار شد. در این کنفرانس فرانکلین روزولت رئیس‌جمهور آمریکا و وینستون چرچیل نخست‌وزیر انگلستان از یک سو و جوزف استالین رهبر شوروی ازسوی دیگر عمدتاً دربارهٔ سرنوشت کشورهای اروپایی پس از پایان جنگ به بحث پرداختند.
تصمیم‌های مهم این کنفرانس درباره جنگ عبارت بود از اینکه تسلیم آلمان باید بی‌قید و شرط باشد؛ جنایتکاران جنگی آلمان باید به سرعت به محاکمه کشیده شوند؛ غرامات جنگ باید جبرا مطالبه شود؛ کشورهای آزاد شده اروپای شرقی باید از انتخابات آزاد دموکراتیک برخوردار شوند؛ مرزهای لهستان و روسیه باید به زیان آلمان، تا رودخانه‌های ادر و نایسه، به سمت غرب منتقل شوند و در نهایت اتحاد شوروی طی سه ماه پس از خاتمه جنگ اروپا، به جنگ علیه ژاپن ملحق خواهد شد.
استالین، روزولت و چرچیل
در موافقت‌نامه یالتا تصمیم‌هایی مرتبط با ساز و کار سازمان ملل که در آن روزگار در حال تاسیس بود گرفته شد که عبارتند از اینکه عضویت در این سازمان جدید جهانی برای تمام کشورهایی که تا یکم مارس ۱۹۴۵ به قدرتهای محور اعلام جنگ کرده باشند، آزاد خواهد بود. یک نظام سرپرستی برای جایگزینی موافقت‌نامه قیمومیت جامعه ملل تاسیس خواهد شد و در نهایت حق وتو در شورای امنیت در خصوص تصمیمات ناظر بر رویه‌ها اعمال نخواهد شد و هم‌چنین از سوی یکی از طرف‌های یک مناقشه، برای جلوگیری از رسیدگی به آن مناقشه، نمی‌توان استفاده کرد.
می توان گفت که موافقت‌نامه یالتا به تجدید آرایش در ساختار قدرت و حوزه‌های نفوذ در اروپای شرقی و آسیا یاری رساند چرا که در پایان جنگ جهانی دوم هیچ معاهده عمومی برای صلح به امضا نرسید و موافقت‌نامه مذکور به ابزاری اصلی برای هماهنگ‌سازی سیاست‌های قوای پیروز متفقین در قبال کشورهای مغلوب محور بود.
اما در نهایت هدف اصلی انگلستان و آمریکا مبنی بر ممانعت از تسلط شوروی بر اروپای شرقی تحت اشغال ارتش سرخ و کمونیست شدن آن، نظر به دستکاری شوروی در انتخابات آن کشورها به منظور تضمین پیروزی کمونیست‌ها در مقطع سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۴۸میلادیپس از جنگ،عقیم ماند.
در زمان برگزاری کنفرانس یالتا، ارتش شوروی به فرماندهی ژوکوف ۶۵ کیلومتر با برلین فاصله داشت. قدرت نسبی نظامی و ضعف نظامی آنگلوساکسون‌ها، باعث جسارت یافتن استالین و پافشاری او برخواسته‌هایش در این کنفرانس شد
بنیان «حق وتو»امریکا
در یالتا امتیاز حق وتو توسط روزولت رئیس‌جمهور وقت آمریکا مطرح و توسط رهبران شوروی و انگلستان نیز مورد تأیید قرار گرفت.
این کنفرانس پس از کنفرانس تهران (نوامبر۱۹۴۳میلادی) و پیش از کنفرانس پتسدام (ژوئیه ۱۹۴۵) برگزار شد.
کنفرانس پتسدام
۲۳ ژوئیه ۱۹۴۵، هری ترومن (وسط عکس) دستهای وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا (سمت چپ) و ژوزف استالین، رهبر اتحاد جماهیر شوروی (سمت راست) در کنفرانس پتسدام، که در آلمان برگزار شد، دست های یکدیگر را فشردند. این سه رهبر با هم ملاقات کرده بودند تا درباره سرنوشت اروپا و بخصوص آلمان پس از جنگ جهانی دوم تصمیم بگیرند./رئیس جمهور فرانسه(شارل دوگل) به این نشست دعوت نشده بود.
شهر پتسدام (Potsdam) پایتختایالت براندنبورگ (Brandenburg) در شمال شرقی آلمان قرار دارد
که باشهر« برلین» پایتخت آلمان-هم مرز است.(این ۲شهر۴۰کیلومترباهم فاصله دارند.
کنفرانس تهران
ملاقات در محل سفارت شوروی برگزار شد اما نکته قابل توجه این است که دولت ایران در جریان تصمیم سران سه کشور برای تشکیل کنفرانس در تهران نبودند و حتی از مذاکرات خود در کنفرانس نیز خبری به مسئولان ایرانی داده نشد.
تدارک این کنفرانس در شرایط بسیار محرمانه انجام شد. در مسکو، تنها چند تن از قدیمی ترین رفقای استالین در مورد جلسه سه سر بزرگ خبر داشتند. دایره بسیار محدود سیاستمداران در واشنگتن و لندن از این کار مطلع بود. تنها در ۲۲ نوامبر ۱۹۴۳، یعنی شش روز قبل از کنفرانس، میخائیل ماکسیموف کاردار موقت شوروی در ایران، علی سهیلی، نخست وزیر ایران را در مورد آن آگاه کرد. در پاسخ، رئیس دولت ایران گفت:من از شما بلافاصله خواهش میکنم از طرف شاه، حکومت و مردم ایران به آقای مولوتوف بگویید که حکومت ایران نه تنها با این پیام مخالفت نمیکند، بلکه از دیدن نمایندگان شوروی و دیگر قدرتهای متفقین در کشور خود خوشحال است.
عبور تانکهای ارتش متفقین از کرمانشاه سال ۱۳۲۰
کشورهایی که در این کنفرانس حضور داشتند شروع به شرکت فعالانه در اجلاس آینده کردند. به خصوص سرویس های ویژه اتحاد شوروی. تهران دارای یک رژیم امنیتی ویژه بود. در ماه اکتبر، یک ارتش سربازان مرزی وزارت امور داخله شوروی به تهران منتقل شد که در گشتزنی و محافظت واحد ها و تاسیسات مربوط به این کنفرانس پرداخت. در محوطه سفارت شوروی در تهران به قلعه غیرقابل دسترسی بدل شده بود، ۲۰۰ سرباز ارتش سرخ مسلح به تفنگ خودکار در محدوده آن در خدمت بوده و از آن پاسداری می کردند. به عنوان مثال، یک بزرگراه هفت کیلومتری از فرودگاه تا سفارت، که کاوران سواره استالین باسیتی طی کند، توسط یک هنگ وزارت داخله شوروی و افسران امنیتی در لباس های غیر نظامی محافظت می شد. در پس کوچه های اطراف، گروه های نیروی ذخیره با تفنگ های خودکار در کامیون های سر پوشیده مستقر شده بودند. در طول کنفرانس، تهران به طور کامل از ارتباطات هوایی، تلگراف، جاده و راه آهن قطع شد. پخش رادیو تهران کاملا متوقف شد و مرز ایران بسته شد. در واقع، کل کشور از بقیه جهان قطع شده بود.
ازراست:وینستون چرچیل(نخست‌وزیر انگلستان)،فرانکلین روزولت(رئیس جمهورامریکا)،ژوزف استالین(رهبرشوروی)
در روز ورود رهبران متفقین، علی سهیلی نخست‌وزیر وقت ایران در جریان سفر این سه قرار داده شد و وی خبر حضور آنها را به سمع محمدرضا پهلوی که بعد از تبعید پدرش به سلطنت رسیده بود، می‌دهد.
دیدار شاه با نخست‌وزیر انگلستان در مقابل سفارت شوروی
محمدرضاشاه نیز برای شرکت در کنفرانس ناگزیر شد به محل سفارت برود اما در جریان کنفرانس، چرچیل و روزولت حاضر نشدند به دیدار شاه بروند و با وی تنها در محل سفارت دیدار کردند.
جشن تولد۶۹ سالگی نخست وزیرانگلیس درتهران(شامگاه۸آذر۱۳۲۲)
این مراسم درسفارت انگلیس برپاشد+شام
در کنفرانس تهران، در مورد تجزیه آلمان نیز گفت‌وگوهایی به عمل آمد. در جریان این مذاکرات، روزولت تنها راه مجازات آلمان را تجزیه این کشور عنوان کرد و چرچیل و استالین هم با این نظر مخالفت نکردند.
این کنفرانس در فاصله روزهای ششم تا نهم آذر ۱۳۲۲(۲۷الی۳۰نوامبر۱۹۴۳)درسفارت شوروی-تهران برگزارشد.
یادبود«رزمندگان»جنگ جهانی دوم -بعداز۷۸سال
۷نوامبر۲۰۱۹رژه به احترام کشته شدگان درجنگ-اعزام اکتبر ۱۹۴۱
سربازان روسیه با یونیفورم های ارتش شوروی در جنگ جهانی دوم روز پنج شنبه در میدان سرخ مسکو رژه رفتند.( ۱۶ آبان ۱۳۹۸)
سربازانی که در سال ۱۹۴۱ در همین میدان رژه رفتند مستقیما به جبهه های جنگ اعزام شدند و بسیاری از آنها در مبارزه با آلمان نازی جان باختند.
نازی ها در ماه اکتبر ۱۹۴۱، چند روز پیش از این رژه، به فاصله چند ده کیلومتری مسکو رسیده بودند و ارتش شوروی با برگزاری این رژه روحیه جدیدی به نظامیان این کشور داد.این رژه به دستور ژوزف استالین، رهبر وقت اتحاد جماهیر شوروی بنیانگذاری شد.
