اودیسا"ماریوپل" اوکراین کجاست؟

 «نووروسیه»(نووروسیا)کجاست؟

​درجنگ ایران وروم(نبرداودسا)اوکراین درحاکمیت پادشاه ساسانی ایران بود،اسیران اوکراینی درخوزستان  منتقل شدند.

اودیسا ،ماریوپل ،کریمه کجاست؟

مبعث پیامبراسلام درسال ۶۱۰میلادی بوده(ظهوراسلام) اماتسخیرشهرهای اروپا.(اودیسا-اوکراین) توسط پادشاه ساسانی ایران(۳۵۸ سال پیش ازاسلام)اتفاق افتاده است.(اودیسا-اوکراین)

 ازجمعیت ۴۵ میلیون نفری اوکراین  ،حدود ۲ میلیون مسلمان هستند که عمدتاً در شبه ی جزیرة کریمة ساکن میباشند، در  شهرهای« ازجمعیت ۴۵ میلیون نفری اوکراین  ،حدود ۲ میلیون مسلمان هستند که عمدتاً در شبه ی جزیرة کریمة ساکن میباشند، در  شهرهای« دونتسک، لوهانسک واودیسا » ، عمدتا از اقوام تاتار، داغستانی می باشند.

آذری های ایرانی مقیم اوکراین ازشیعیان اوکراین محسوب می شوند،دین  اسلام توسط ترکهای عثمانی و بازرگانان کشورهای شرقی در اوکرین رواج پیدا کرد،هم اکنون ده ها تشکل اسلامی در اوکرین مشغول فعالیت می باشند. در شبه جزیره ی کریمه مساجد زیادی وجود دارد

شهر«ماریوپل» اوکراین کجاست؟

جایگاه این «شبه جزیره کریمه» به عنوان پایگاهی برای حمله به جنوب اوکراین چقدر حساس است.

همه تلاشها وآتش افروزی های روسیه بخاطر تسلط بر«کریمه»می باشد،آمریکا هم چشم طمع به همین شهرصنعتی دارد.

شهر« اودیسا» یکی از شهرهای تاریخی است که از گذشته های دور با ایران اشتراک تاریخی داشته است و اکنون به عنوان یکی از بنادر مهم تجاری مشرف به دریای سیاه شناخته شده است.

این بندر تجاری«اودیسا» با جاذبه های  توریستی و همچنین بازارهای محلی مورد توجه توریستها و جهانگردان است.

در سال ۲۵۲ میلادی« شاپور اول» ارمنستان را تسخیر کرد و۲ سال بعد شهر« نصیبین» درجنوب شرق ترکیه ( سال ۲۵۴) و «دورا اروپوس»(Dura Orupous) که در ساحل  رود فرات ،در دره‌ی ابوکمال بین دو شهر آنتیوج و سلوکیه قرار داشت ،هم اکنون ازشهرهای سوریه است- را در سال ۲۵۶ به تصرف خود در آورد.

مبعث پیامبراسلام درسال ۶۱۰میلادی بوده(ظهوراسلام) وتسخیرشهرهای اروپا توسط پادشاه ساسانی ایران(۳۵۸ سال پیش ازاسلام)اتفاق افتاده است.

 در زمان اشکانیان، صدها خانواده ارمنی به «نصیبین» مهاجرت کردند و سکنی گزیدند و شماری از همین ارمنیان در نیمه سال ۱۹۱۵ به دست نظامیان عثمانی کشته و شماری دیگر از آنان به سوریه و لبنان کوچ داده شدند.

شاپور دوم (ذوالاکتاف) نیز در سال ۳۶۳ میلادی نصیبین را از دست رومیان که دوباره بر آن استیلا یافته بودند خارج کرد. بر سر این شهر، سه بار میان شاپور دوم و رومیان جنگ شده بود.

«امیانوس مارسلینوس »مورخ رومی که خود ناظر جنگ‌های شاپور دوم با رومیان و کشته شدن« ژولیان» امپراتور روم  ،نوشت:امپراتورروم« ژویان»(جانشین ژولیان) تسلیم خواسته های شاپور دوم شد.

ساسانیان پس از بازگرفتن نصیبین از رومیان، ۱۲ هزار خانواده را از اصفهان (سپاهان) و استخر (شیراز) به آن شهر کوچانیدند تا شهر اکثریت پارسی(ایرانی) داشته باشد. به پیشنهاددربار ساسانیان، شماری از کُردها (مادهای منطقه همدان و آذربایجان) به آشورستان (اقلیم کردستان عراق) نیز به نصیبین کوچانده شدند شدند که ترویج آئین و فرهنگ ایرانی درآن مناطق شدند.

شهر« اودسا» در سال ۲۶۰ توسط سپاهیان شاپوراول(شاه ایران) به محاصره در آمد و امپراتور والرین »به مقابله برخاست که این جنگ به «نبردادسا»معروف شد.
نبرد اِدِسا بخشی از جنگ‌های ایران و روم بود که در سال ۲۶۰ میلادی بین «شاپور اول»(شاهنشاه ساسانی) و «والرین» امپراتور روم در مکانی به نام« اودسا» در ترکیه امروزی روی داد. پانزده سال پس از آخرین جنگ ایران و روم، رومی‌ها به فرماندهی امپراتور جدید خود، «والریانوس»، به جنگ با ساسانیان آمدند، ولی سپاهیان ساسانی آنان را محاصره کرده، والرین و بسیاری از افسران ارشد او کشته شده یا به اسارت درآمدند.

شهر قیصریه(کایسری)ترکیه

​

 سپس، به پیشروی در «آسیای صغیر»(بخشی از ترکیه‌ی امروزی) ادامه داد و شهرهای «قیصریه» و «کاپادوکیه» را نیز تسخیر کرد.

شهرقیصریه(ترکیه).​

«کاپادوکیه»( Cappadocia) شهر در منطقه ی مرکزی آناتولی و بین نوشهر، نیغده، آکسرای، کرشهیر و قیصریه قرار دارد. «کاپادوکیه» مساحتی در حدود ۵۰۰۰ کیلومتر مربع را در بر می گیرد.

 جنگ  «شاه ایران» با« اذینه» شاه پالمیرا (پالمیرا- تدمر- نام شهری باستانی در استان حُمص سوریه و در ۲۱۰ کیلومتری دمشق است) شد که از ۲۶۰ تا ۲۶۴ میلادی طول کشید و تلفات و خسارات زیادی بر سپاه ساسانی وارد کرد

​

و نهایتاً، سبب از دست رفتن «انطاکیه»(شهری در جنوب ترکیه) و قسمتی از ارمنستان شدکه درحکمرانی دولت ساسانی بود.

«نبردادسا» بخشی از «جنگهای ایران و روم بود» که در سال ۲۶۰ میلادی بین شاپور اول، «شاه ساسانی ایران» و« والرین» امپراتور روم در مکانی به نام ادسا(اودیسا) در ترکیه امروزی روی داد.

پس از نبرد ادسا، شاه ساسانی ،اسیران جنگ رابه خوزستان تبعید کرد و با استفاده از نظامیان و مهندسان رومی به‌اسارت درآمده،له عمران وآبادی ،همچون ساخت و ساز بناها و راه‌ها پرداخت، از جمله این اقدامات، ساخت سد شادُروان، پل شوشتر،  پل قدیم دزفول می باشند، همچنین، شاپور دستور داد چندین کتیبه و نقش برجسته از جمله کتیبه شاپور یکم بر معبد زرتشت برای نمایش پیروزی‌های وی بر رومیان در مناطق مختلف حجاری (سنگ نوشته) شود.

پانزده سال پس از آخرین جنگ ایران و روم، رومی‌ها به فرماندهی امپراتور جدید خود، «والریانوس»، به جنگ با ساسانیان آمدند، ولی سپاهیان ساسانی آنان را محاصره کرده و بسیاری از افسران ارشد او کشته شده یا به اسارت درآمدند.
دین ومذهب اوکرین

نا سال ۹۸۸ میلادی ساکنین اوکرینی فعلی نیز به مانند بسیاری از مردم اروپا بت پرست بودند ولی با پذیرش آئین مسیحیت از سوی« پرنس ولادیمیر»(فرمانروای اوکراین) این کشور نیز مسیحی شد.

در سال ۱۰۵۴ به دنبال تکفیر متقابل پاپ روم و «پاتریاک بیزانس»(روحانیون قسطنطنیه)، مذهب ارتدوکس به وجود آمد و کشور های زیادی از جمله دولت شهرهای روس (اوکرین، روسیه و بلاروس)به ارتدوکس پیوستند و به همین دلیل بیشتر مردم اوکرین تابع کلیسی ارتدوکس بوده و اقلیتی تابع کلیسی کاتولیک می باشند که بیشتر ساکن نواحی غرب اوکرین نواحی غرب اوکرین هستند.

علاوه بر ارتدوکسها و کاتولیک ها، پیروان مذهب پروتستان و برخی فرق مسیحی نیز در اوکرین وجود دارند. یهودیان هم داری کنیسه هی مختلف هستند  که مراسم مذهبی خود را انجام می دهند.

مسلمانان  اوکرین​

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:آمارهای غیررسمی حاکی ازاین است که ازجمعیت ۴۵ میلیون نفری اوکراین  ،حدود ۲ میلیون مسلمان هستند  که عمدتاً در شبه ی جزیرة کریمة ساکن میباشند،ساکنین شهرهای  دونتسک، لوهانسک واودیسا  عمدتا از اقوام تاتار، داغستانی و آذربایجانی می باشند.

آذری های ایرانی مقیم اوکراین ازشیعیان اوکراین محسوب می شوند و مابقی اهل تسنن هستند. دین  اسلام توسط ترکهای عثمانی و بازرگانان کشورهی شرقی در اوکرین رواج پیدا کرد.

 در حال حاضر ده ها تشکل اسلامی در اوکرین مشغول فعالیت می باشند. در شبه جزیره ی کریمه مساجد زیادی وجود دارد ولی در سیر شهرها مسلمانان به دلیل عدم وجود مسجد بری انجام تکالیف دینی مشکل دارند. در شهر «کی یف»(پایتخت) نیز مسجدی است که مسلمانان نمازجمعه می خوانند.

۱۷۵۰ سال بعد

روسیه با ۱۴ کشور مرزهای مشترک
 مرزهای زمینی روسیه کمی بیش از ۲۰ هزار کیلومتر است. تنها یک شانزدهم آن (یعنی ۱۲۱۵ کیلومتر) مرزهای مشترک با اعضای ناتو است. روسیه با ۱۴ کشور مرزهای زمینی مشترک دارد، پنج کشور عضو ناتو هستند.

نیروهای روسی در حال حرکت از کریمه به داخل اوکراین هستند، از شرق به سمت ماریوپول و از غرب به سمت اودسا پیشروی می‌کنند، و خطری برای قطع دسترسی دریایی اوکراین هستند که خسارت اقتصادی عظیمی به این کشور وارد می‌کند.

کارل کوالز، استاد تاریخ و متخصص روسیه در کالج دیکنسون، به بی‌بی‌سی گفت: "از لحاظ راهبردی، بنادر بزرگی در آن منطقه وجود دارد که واقعاً به نیروهای پوتین فرصت می‌دهد تا مانع از تأمین اوکراین از طریق دریا شوند."در شرق کریمه، نیروهای روسی به سمت ماریوپول پیش می‌روند. این شهری ۴۵۰ هزار نفری، در محاصره و زیر گلوله‌باران شدید قرار دارد. آب و برق قطع شده است و ساکنان آن به بی‌بی‌سی گفته‌اند که وحشت زده‌اند.

اگر ماریوپل سقوط کند، تسلط بر یکی از بزرگترین بنادر اوکراین به دست روسیه می‌افتد و یک کریدور زمینی بین کریمه و مناطق تحت حمایت روسیه، لوهانسک و دونتسک، ایجاد می‌کند.اتصال کریمه به سرزمین اصلی روسیه از طریق مناطق تحت تسلط شورشیان، جابجایی کالاها و افراد بین کریمه و روسیه را بسیار آسان‌تر می‌کند. روسیه از سال ۲۰۱۴، که درگیری در شرق آغاز شد، خواهان این بوده است.

در حال حاضر این شبه جزیره تنها از طریق یک پل به سرزمین اصلی روسیه متصل است که پس از الحاق این منطقه به روسیه با صرف هزینه زیادی ساخته شده است.

تصرف نیروگاه زاپروژیا

در شمال غرب ماریوپول، روسیه نیروگاه زاپروژیا را تصرف کرده است. در مواقع عادی این نیروگاه حدود ۲۰ درصد برق اوکراین را تولید می‌کند، بنابراین روسیه با گرفتن آن، بخش قابل توجهی برقی را که اوکراین می‌تواند تأمین کند، در تسلط خود گرفته است.

ارتش روسیه همچنین شهر خرسون را اشغال کرده است که واقع در نقطه رسیدن رودخانه دنیپر به دریای سیاه است، و مکان مهمی برای حرکت بیشتر نیروها به داخل اوکراین است.

دکتر جک واتلینگ از موسسه خدمات متحد سلطنتی، به بی‌بی‌سی گفت: "می‌بینیم که از تصرف خرسون دارند بیشترین بهره را می‌برند. آنها اکنون در سمت غربی دنیپر هستند و می‌توانند هم به سمت بالای رودخانه و هم به سمت اودسا پیش بروند."

روسیه می‌گوید نیروهایش بزرگترین نیروگاه هسته‌ای اوکراین را محاصره کرده‌اند.

اگر روسیه بتواند بیشتر به سمت غرب، به اودسا و فراتر از آن پیش‌روی کند، نه تنها دسترسی اوکراین به دریا را قطع می‌کند، بلکه کشور را از سه طرف محاصره می‌کند.

کاترین وانر، استاد تاریخ و کارشناس روسیه و اوکراین در دانشگاه ایالتی پن، به بی‌بی‌سی گفت "اگر آنها اودسا را بگیرند، یک شهر کلیدی برای ایجاد یک کمان راهبردی به دور اوکراین خواهند داشت. با بلاروس در شمال و دونباس در شرق، آن‌ها کشور را محاصره کرده‌اند."

«نووروسیه»کجاست؟

 ​

​نووروسیه (روسی: Новороссия، اوکراینی: Новоросія )، به معنای «روسیه نو» که گاه «روسیه جنوبی» نامیده می‌شود، عنوانی تاریخی منطقه شمال دریای سیاه در امپراتوری شوروی که امروزه بخشی از اوکراین  است.

«نووروسیه» در اوکراین بیشتر به نام «استپووینا» (سرزمین استپی) یا نیز (سرزمین پایین) شناخته می‌شد.

این سرزمین در سال ۱۷۶۴ به عنوان «فرمانداری نووروسیه» به صورت استانی جدید در امپراتوری روسیه از مناطق مرزی نظامی به همراه بخش‌هایی از هتمان‌نشین جنوبی اوکراین تشکیل شد تا در جنگ با عثمانی‌ها آمادگی بیشتری اتخاذ شود.

 ​

«نووروسیه»اصطلاحی است که به موج اعتراضات و ناآرامی‌های مردمی در اوکراین اطلاق می‌شود

«نووروسیه»(نووروسیا) در اوکراین بیشتر به نام «استپووینا» (سرزمین استپی) یا نیز (سرزمین پایین) شناخته می‌شد.

این سرزمین در سال ۱۷۶۴ به عنوان «فرمانداری نووروسیه» به صورت استانی جدید در امپراتوری روسیه از مناطق مرزی نظامی به همراه بخش‌هایی از هتمان‌نشین جنوبی اوکراین تشکیل شد تا در جنگ با عثمانی‌ها آمادگی بیشتری اتخاذ شود.

با گذشت زمان »فزاپوروژیان سیچ»، «بیسارابیا »در مولداوی، مناطق امروزی اوکراین در کرانه دریای سیاه (پریکورنوموریا)، «زاپروژیا»، «تاوریا»، کرانه دریای آزوف (پری‌آزوفیا)، مناطق تاتارها در شبه‌جزیره کریمه، «استپ نوگای» در کوبان و سرزمین‌های «چرکسی» نیز به نووروسیه پیوستند.

این سرزمین در دوران اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی پس از فراز و نشیب‌های فراوان از سال ۱۹۲۲ بخشی از جمهوری شوروی سوسیالیستی اوکراین شد. پس از فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ و تشکیل کشور اوکراین در پی آن، تلاش‌هایی برای احیای نووروسیه انجام گرفته که مهم‌ترین آن جنبش جدایی‌طلب طرفدار روسیه از زمان جنگ در دونباس در سال ۲۰۱۴ است که در تلاش برای ایجاد کنفدراسیون نووروسیه می‌باشد.

 منطقه اوکراین که« از اودسا» در جنوب تا «لوهانسک» در شرق امتداد دارد در قرن هجدهم پس از یک رشته جنگ با امپراتوری عثمانی، به تصرف امپراتوری روسیه درآمد. این منطقه به «نووروسیه» یا «روسیه جدید» معروف شد.

«نووروسیا» که در امتداد دو دریا از« دنیستر» تا «قفقاز »امتداد دارد،درحقیقت « روسیه» در دهه های ۱۸۷۰-۱۹۲۰« نووروسیا» شناخته می شد.

«کی یف»(پایتخت) اوکراین

بخش اصلی نووروسیا - منطقه تاریخی «خرسون» که تحت اتحاد جماهیر شوروی، به سه منطقه (اودسا، نیکولایف، خرسون) تقسیم شد.

پس از انقلاب ۱۹۱۷، در طول جنگ داخلی، قلمرو نووروسیا توسط جمهوری خلق اوکراین، جمهوری شوروی دونتسک-کریوی ریه، جمهوری شوروی اودسا و سایر نهادهای سیاسی کوتاه مدت ادعا شد. در نتیجه، بیشتر قلمرو این استان تاریخی بخشی از اوکراین شوروی ( SSR اوکراین، بخشی از اتحاد جماهیر شوروی) شد. مقامات انقلابی روسیه شوروی (بلشویک ها) ناسیونالیست های اوکراینی را که برخی از آنها طرفدار شوروی بودند، در صددفروپاشی نظم قدیم متحد می دیدند و به همین دلیل با واگذاری سرزمین های قابل توجهی به اوکراین (از جمله اسلوبوژانشچینا که بخشی از آن بود، موافقت کردند. روسیه از آغاز قرن شانزدهم - مناطق سومی و خارکف، از نظر فرهنگی و جغرافیایی نزدیک به نووروسیا).

 در سال ۱۹۵۴، کریمه نیز به SSR اوکراین منتقل شد.

در سال ۱۹۹۱، اوکراین استقلال یافت، اما بخش قابل توجهی از جمعیت جنوب شرقی از جدایی از روسیه ناراضی ماندند و این نارضایتی با صنعتی زدایی و سیاست اقتصادی شکست خورده مقامات اوکراین تشدید شد.

 در سال ۲۰۱۴، پس از یورومیدان و کودتای دولتی در کیف، کریمه از اوکراین جدا شد و بخشی از روسیه شد.

اما آنها همچنین استقلال جمهوری دونباس  را اعلام کردند که توانستند کنترل بخش هایی از این کشور را در دست بگیرند. مناطق دونتسک و لوهانسک. در سایر مناطق جنوب شرقی اوکراین (خارکف، اودسا، نیکولایف، زاپروژیه، دنپروپتروفسک، خرسون)، اعتراضات طرفدار روسیه سرکوب شد.
 میدان استقلال یا « یورومیدان»در شهر کی‌یف است که به اواخر سال ۲۰۱۳ و اوایل ۲۰۱۴ مربوط می‌شود

« یورومیدان»میدان اروپا«میدان استقلال»(Euromaidan) اصطلاحی است که به موج اعتراضات و ناآرامی‌های مردمی در اوکراین اطلاق می‌شود که آغازگر آن‌ها تظاهرات مردمی شب ۲۱ نوامبر سال ۲۰۱۳ در کی‌یف، به منظور تحقق اتحاد و یکپارچگی بیشتر با اتحادیه اروپا، قلمداد می‌شود.
در آن تجمعی چندماهه صورت گرفت و منجر به سقوط رئیس‌جمهور قانونی اوکراین شد.
در طول اتفاقات «یورومیدان» معترضان بسیاری از ساختمان‌های اداری، ازجمله اداره دولتی شهر کی‌یف، را اشغال کردند. در ۸ دسامبر جمعیت مجسمه لنین را در همان حوالی سرنگون کردند. اعتراضات و درگیری‌ها در ژانویه، پس از تصویب تعدادی از قوانین ضداعتراض توسط پارلمان اوکراین افزایش یافت. معترضان این‌بار به شکل گسترده‌تری ساختمان‌های دولتی را در بسیاری از مناطق اوکراین اشغال کردند. اعتراضات در اواسط فوریه به اوج خود رسید. در روزهای ۱۸ تا ۲۰ فوریه در کی‌یف درگیری شدیدی روی داد؛ در نتیجه این رویدادها، توافقنامه حل‌وفصل بحران سیاسی در اوکراین در ۲۱ فوریه ۲۰۱۴ توسط یانوکوویچ و رهبران اپوزیسیون پارلمانی (ویتالی کلیچکو، آرسنی یاتسنیوک، اوله تیاهنیبوک) با میانجی‌گری اتحادیه اروپا و فدراسیون روسیه امضا شد. وزرای امورخارجه آلمان( فرانک والتر اشتاین‌مایر) و لهستان(رادوسلاو سیکورسکی) و مدیر بخش اروپای وزارت خارجه فرانسه(اریک فورنیه) شاهد امضا بودند.

ولادیمیر لوکین، نماینده روسیه، از امضای این قرارداد خودداری کرد..

پس از اشغال کاخ ریاست جمهوری اوکراین توسط معترضان و مردم در ۲۲ فوریه ۲۰۱۴ پارلمان این کشور به برکناری «ویکتور یانوکوویچ» و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در ۲۵ مه ۲۰۱۴رای داد و دستور آزادی «یولیا تیموشنکو» نخست وزیر سابق این کشور را که به اتهام سوءاستفاده از قدرت محاکمه و به هفت سال زندان محکوم شده بود را نیز صادر کرد.​

 ​

 یانوکوویچ و سایر مقامات عالی دولتی از کشور گریختند. تظاهرکنندگان کنترل دولت و املاک شخصی یانوکوویچ را به دست گرفتند،« الکساندر تورچینوف» را جایگزین دولت یانوکوویچ کردند و دستور آزادی »یولیا تیموشنکو» نخست‌وزیر سابق، از زندان صادر شد.
تظاهرات  کی‌یف به‌زودی با بحران کریمه و اعتراض‌هایی که طرفداران روسیه در شرق اوکراین کردند، همراه شد. بعد از آن ماجرای جدایی کریمه از اوکراین و الحاق مجددش به خاک روسیه رخ داد و پس از آن تصمیم زلنسکی برای پیوستن به ناتو که با خشم روسیه همراه شد. بعد از آن هم جدایی منطقه «دونباس» ۲ استان(دونتسک ولوهانسک) اوکراین که با لشکرکشی روس‌ها همراه بود.

این سرزمین در دوران اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی پس از فراز و نشیب‌های فراوان از سال ۱۹۲۲ بخشی از جمهوری شوروی سوسیالیستی اوکراین شد. پس از فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ و تشکیل کشور اوکراین در پی آن، تلاش‌هایی برای احیای نووروسیه انجام گرفته که مهم‌ترین آن جنبش جدایی‌طلب طرفدار روسیه از زمان جنگ در دونباس در سال ۲۰۱۴ است که در تلاش برای ایجاد کنفدراسیون نووروسیه می‌باشد.

یک زمینه تاریخی هم برای تهاجم روسیه به جنوب وجود دارد. منطقه اوکراین که« از اودسا» در جنوب تا «لوهانسک» در شرق امتداد دارد در قرن هجدهم پس از یک رشته جنگ با امپراتوری عثمانی، به تصرف امپراتوری روسیه درآمد. این منطقه به «نووروسیه» یا «روسیه جدید» معروف شد.

در زمان اتحاد جماهیر شوروی، بیشتر «نووروسیه» بخشی از جمهوری سوسیالیستی شوروی« اوکراین» بود که بعدها به اوکراین امروزی تبدیل شد.

در سال ۲۰۱۴ پس از الحاق کریمه، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، مدعی شد که اگرچه روسیه به دلایل مختلف قلمرو «نووروسیه» را از دست داد، اما مردم روسیه در آنجا باقی ماندند.

پروفسور کوالز گفت "اسطوره‌ای که پوتین ترویج می‌کند این است که این‌ها سرزمین‌های روسیه هستند. این سرزمین بخشی از امپراتوری روسیه بود، اما این روس‌ها نبودند که در آنجا زندگی می‌کردند. تعداد رومانیایی‌ها بسیار بیشتر از روس‌ها بود و اوکراینی‌ها غالب بودند."

در سال ۲۰۱۴، شبه‌نظامیان جدایی‌طلب در دونتسک پرچم "نووروسیه" متعلق به دوران تزار را به نمایش گذاشتند

با این حال، این فکر ریشه دوانیده است و جمهوری‌های خودخوانده جدایی‌طلب لوهانسک و دونتسک در شرق اوکراین می‌خواهند نووروسیه را دوباره ایجاد کنند، و حتی پرچم قرمز و آبی متعلق به دوران تزار آن را نیز به نمایش گذاشته‌اند.

ادعای تاریخی روسیه نسبت به سرزمین اوکراین مضمونی پرتناوب در سخنان رئیس‌جمهور پوتین در آستانه حمله بوده است، اما پروفسور وانر می‌گوید که نباید آن را جدی گرفت.

او به بی‌بی‌سی گفت "آقای پوتین در اختراع تفسیرهای تاریخی فوق‌العاده خیال‌پردازانه هیچ پروایی ندارد - نووروسیا توجیه لرزان و ضعیفی است".