جنگ خیابانی درلیبی بین ۲ دولت دریک کشور

​ ۱۱ سال بعدازمرگ معمرقذافی

معمرقذافی ۴۲​​​​​​​سال برلیبی حاکمیت داشت(از۶۹سال عمر)  لیبی بعدازقذافی رنگ آرامش راندید..لیبی از۲حاکمیت با ۲مجلس  ومناطق تحت حاکمیت هریک از۲حکمرانان لیبی

مرگ معمرقذافی(رئیس جمهورلیبی) ۲۰ اکتبر ۲۰۱۱( ۲۸ مهر ۱۳۹۰)

پارلمان شرق لیبی، «دولت موقت عبدالمحید الدبیبه» را عزل کرد و «فتحی باشاغا» را به سمت نخست وزیری منصوب کرد. اما« الدبیبه»نپذیرفت و اعلام کرد تنها پس از برگزاری انتخابات از مقام خود کناره‌گیری می‌کند.

جنگ خیابانی درلیبی بین ۲ دولت دریک کشور

درگیری ها بین نیروهای وفادار به دولت فتحی بشاغاو نیروهای وفادار به دولت عبدالحمید الدبیبه ۴ شهریور ۱۴۰۱

در شرق لیبی، پارلمان، «دولت موقت عبدالمحید الدبیبه» را غیر قانونی اعلام و «فتحی باشاغا» را به سمت نخست وزیری منصوب کرد. آقای الدبیبه این دگرگونی را نپذیرفت و اعلام کرد تنها پس از برگزاری انتخابات از مقام خود کناره‌گیری می‌کند.

​

روز جمعه( ۴ شهریور ۱۴۰۱)، درگیری‌هایی میان نیروهای وفادار به دولت فتحی بشاغا، که در مارس گذشته(اسفند ۱۴۰۰) رای اعتماد پارلمان را به دست آورد، و نیروهای وفادار به دولت عبدالحمید الدبیبه، که ناشی از توافق‌های سیاسی تحت حمایت سازمان ملل متحد بود، در گرفت. بین دو حزب برای به دست گرفتن قدرت در پایتخت طرابلس.

یورونیوز( ۸ شهریور ۱۴۰۱)نوشت:پیشتر وزارت بهداشت لیبی وابسته به دولت دبیبه اعلام کرده بود که درگیری ها در طرابلس ۲۳ کشته و ۱۴۰ زخمی برجای گذاشته است.

​

لیبی شاهد تشدید بحران سیاسی با درگیری بین دو دولت است، اولی به ریاست فتحی بشقا و دومی، دولت وحدت ملی لیبی به ریاست عبدالحمید الدبیبه که از واگذاری قدرت به جز از طریق انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی خودداری می کند. .

کمتر از یک سال پس از انعقاد توافق میان گروه‌های رقیب در لیبی و در حالی که دولت آشتی ملی این کشور باید مقدمات برگزاری انتخابات را فراهم کند، شهر طرابلس(پایتخت)لیبی در نیمه‌شب جمعه و بامداد شنبه۲۷ آگوست ۲۰۲۲(۰۵ شهریور ۱۴۰۱) بار دیگر صحنه رویارویی خشونت‌بار جنگجویان دو جناح عمده سیاسی-نظامی این کشور بود.

این درگیری‌ها دست‌کم ۳۲ کشته و ۱۵۹ زخمی برجای گذاشت.

العالم(۵ شهریور ۱۴۰۱)نوشت: معاون اول رئیس شورای عالی دولت در لیبی گفت:‌ درگیری‌ها میان گروه‌های مسلحی به‌ وقوع پیوسته که همه آنها تابع دولت الدبیبه هستند، و درگیری‌های جاری در طرابلس (پایتخت) هیچ ارتباطی با صحنه سیاسی ندارد.

از سوی دیگر رسانه‌های لیبی اعلام کردند که درگیری‌های مسلحانه در نزدیکی پل ۱۷‌ام در غرب طرابلس میان نیروهای حامی الدبیبه و نیروهای پاشاغا به‌وقوع پویسته است.

رسانه‌ها گزارش دادند، کاروان‌های نظامی حامی دولت پاشاغا از مصراته به سمت طرابلس، پایتخت در حرکت هستند.

منابع رسانه‌ای اعلام کردند در این درگیری‌ها تا کنون دست‌کم ۷ نفر کشته و ۳۱ نفر زخمی شدند. در همین حال، شهردار پایتخت لیبی با اشاره به اینکه وضعیت در چندین منطقه از طرابلس فاجعه‌بار است، گفت: درگیری‌ها در این شهر همچنان ادامه دارد. ریاست دانشگاه طرابلس نیز از تعطیلی کلاس‌های درس و امتحانات به دلیل درگیری‌ها خبر داد.
هیئت سازمان ملل برای حمایت از لیبی اعلام کرد: ما درخصوص درگیری‌ها و بمباران کورکورانه شهرک‌ها و محله‌های مسکونی در طرابلس نگران هستیم.

شهردار طرابلس، اما پارلمان، شورای عالی دولت، شورای ریاستی و دولت‌های الدبیبه و پاشاغا را مسئول وخامت اوضاع خوانده است.

​
از سوی دیگر، دولت وحدت ملی درگیری‌های خشونت‌بار به‌ویژه در محله‌های پرجمعیت و مسکونی را محکوم کرده و گفته است: اوضاع جاری یادآور جنگ‌های سابق و پیامدهای فاجعه‌بار آنها است. ما از نیرنگ و خیانتی که پس از ورود به مذاکره برای جلوگیری از خونریزی در پایتخت رخ داد، ابراز تأسف می‌کنیم.

بنابر این گزارش، به دنبال تشدید بحران سیاسی میان دولت وحدت ملی به ریاست "عبدالحمید الدبیبه" و دولت مکلف به ریاست "فتحی پاشاغا"در لیبی، بار دیگر درگیری‌ها میان نیروهای دو طرف در شهر طرابلس پایتخت این کشور آغاز شده است.

شهر طرابلس در سایه تنش های سیاسی جاری شب گذشته شاهد درگیری میان نیروهای حامی الدبیبه و پاشاغا بود درگیری ها میان دو طرف در نتیجه اختلافات سیاسی میان دولت های عبدالحمید الدبیبه و فتحی پاشاغا است و این درحالی است که سازمان ملل نسبت به این موضوع ابراز نگرانی شدید می کند.

​

الدبیبه رئیس دولت وحدت ملی لیبی است که نشات گرفته از توافقنامه های سیاسی زیر نظر سازمان ملل در بیش از یکسال پیش است و در آن سو، پارلمان لیبی که در منطقه «طبرق» در شرق لیبی مستقر است، به فتحی پاشاغا به عنوان نخست وزیر در ماه مارس گذشته رای اعتماد داد اما در مقابل، الدبیبه تحویل قدرت به پاشاغا را نمی پذیرد و می گوید که قدرت را فقط از طریق برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی، به یک دولت منتخب تحویل خواهد داد.

​

در همین حال خبرگزاری اسپوتنیک گزارش داد، درگیری‌های طرابلس از شب گذشته تا صبح امروز ادامه داشت و در آن از سلاح‌های سنگین و نیمه سنگین استفاده شد.

منابع محلی نیز در این باره گزارش دادند که درپی این درگیری‌ها خسارت‌هایی به خانه‌ها و املاک شهروندان وارد شد.

«مالک مرسیط» سخنگوی مرکز پزشکی صحرایی طرابلس در این باره اعلام کرد: «مصطفی برکه» کمدین لیبیایی درپی اصابت گلوله در این درگیری‌ها کشته شد و پیکر وی به پزشکی قانونی منتقل شد.

در همین حال، دولت وحدت ملی در بیانیه‌ای این درگیری‌های مسلحانه را محکوم کرد. در بیانیه دولت الدبیبه آمده است که این درگیری درپی تیراندازی یک گروه مسلح به سمت یک کاروان در خیابان «الزاویه» در راستای اجرای دستورالعمل پاشاغا شکل گرفت.

مناطق جنوبی پایتخت لیبی پنجشنبه گذشته نیز شاهد استقرار نیروهای نظامی وابسته به الدبیبه به منظور مقابله با هرگونه حمله احتمالی از سوی دولت مکلف پاشاغا بود.

این تحرکات دو روز بعد از نامه فتحی پاشاغا به الدبیبه مبنی بر تحویل دادن دولت لیبی به وی انجام شده است.

الدبیبه در پاسخ به نامه پاشاغا در صفحه شخصی خود در فیسبوک خطاب به وی نوشت: وزیر کشور پیشین؛ به ارسال پیام های تکراری و تهدیدات به جنگ افروزی و هدف قرار دادن غیرنظامیان پایان بدهد.

لیبی که از سال ۲۰۱۱ و در پی سرنگونی حکومت معمر قذافی به یک سرزمین بی‌‌حکومت و میدان تاخت و تاز گروه‌های مسلح اسلام‌گرا و غیر‌اسلام‌گرا تبدیل شده، امنیت شمال آفریقا و قاره اروپا را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

شعله‌ور شدن خشونت در طرابلس، نگرانی از ورود دوباره لیبی به سیکل بی‌پایان جنگ داخلی را تشدید می‌کند.
چگونه کار لیبی به اینجا کشید؟
از زمان انقلاب سال ۲۰۱۱ در لیبی و در پی سقوط حکومت معمر قذافی با مشارکت ناتو، جنگ داخلی میان گروه‌های نظامی رقیب در این کشور آغاز شد.

تلاش برای انتقال دموکراتیک قوا از همان آغاز کار و با برپایی حکومت‌های شبه‌نظامی محلی در نقاط مختلف و همراهی جنگ‌سالاران با سیاستمداران رقیب، شکست خورد.

​

پس از یک جنگ گسترده در سال ۲۰۱۴ برای تصرف طرابلس، یک جناح سیاسی متشکل از اکثریت نمایندگان پارلمان به سوی شبه‌نظامیان خلیفه حفتر در شهر شرقی سرت رفت و دولتی موازی دولت طرابلس تشکیل داد.
با وجود مداخله‌های پرشمار سازمان ملل و اتحادیه اروپا و تنظیم توافقی میان طرف‌های درگیر برای به‌رسمیت شناختن دولت فائز سراج در طرابلس، «خلیفه حفتر» بار دیگر و در سال ۲۰۱۹ با شبه‌نظامیان تحت امرش در «ارتش ملی لیبی» به پایتخت حمله کرد.

این بار گروه‌های درگیر در غرب، جناحی که در زمان انقلاب به «جناح مصراته» مشهور بود، برای حمایت از حکومت مرکزی به طرابلس آمدند.

«مصراته‌ای‌ها» در سال ۲۰۲۰ و پس از به عقب راندن نیروهای ژنرال حفتر به کمک ترکیه به سوی مواضع «ارتش ملی لیبی» در شرق حمله کرد. این درگیری‌ها سرانجام با مداخله سازمان ملل و امضای پیمان آتش‌بس میان دو طرف موقتا پایان یافت.
چرا با وجود توافق، نیروهای رقیب بار دیگر درگیر شدند؟
روند صلح در سال ۲۰۲۱ به تشکیل یک دولت آشتی ملی به «نخست‌ وزیری عبدالمحید الدبیبه» انجامید. براساس توافق میان نیروهای درگیر با میانجیگری سازمان ملل متحد، قرار بود دولت موقت در دسامبر ۲۰۲۱(آذر ۱۴۰۰) انتخابات زودهنگام برگزار کند. با این حال به‌دلیل عدم اجماع درباره چگونگی برگزاری انتخابات، توافق از هم فروپاشید.

پارلمان شرق لیبی

در شرق لیبی، پارلمان، «دولت موقت عبدالمحید الدبیبه» را غیر قانونی اعلام کرد و «فتحی باشاغا» را به سمت نخست وزیری منصوب کرد.

«عبدالمحید الدبیبه» این تغییرات را نپذیرفت و اعلام کرد تنها پس از برگزاری انتخابات از مقام خود کناره‌گیری می‌کند.

در همین زمان، «نیروهای مسلح مصراته» که زمانی علیه «خلیفه حفتر» متحد بودند، بار دیگر برای تصرف پایتخت(طرابلس) به راه افتادند. با این حال گروه‌هایی از مصراته‌ای‌ها، باشاغا را بهترین بخت برای افزایش قدرت خود می‌دانند.
فتحی باشاغا در ماه مارس ۲۰۲۲، اندک زمانی پس از انتصاب تلاش کرد تا خود را به پایتخت برساند. با این حال شبه‌نظامیان هوادار الدبیبه راه ورود به طرابلس را سد کردند. باشاغا یک بار دیگر و در ماه مه تلاش کرد تا قدرت را در پایتخت قبضه کند. این بار، با وجود ورود به طرابلس، پس از چند دقیقه تیراندازی مجبور شد به سوی شرق عقب‌نشینی کند.

​

در طول ماه‌های گذشته، اتحاد و ائتلاف میان گروه‌های حاضر در طرابلس دگرگون شد. این تغییر و تحولات در حالی بود که عبدالمحید الدبیبه و فتحی باشاغا تلاش می‌کردند شبه‌نظامیان رقیب را به‌نحوی با خود متحد کنند. همزمان شبه‌نظامیان در خیابان‌ها و محلات پایتخت با یکدیگر درگیری‌های جزئی داشتند.

جمعه شب، ۲۶ اوت، هنگامی که زد و خورد میان دو گروه از شبه نظامیان آغاز شد، متحدان باشاغا تصمیم گرفتند که توانایی خود را در پاسخ به حملات برنامه‌ریزی شده به نمایش بگذارند و یک بار دیگر بخت خود را برای تصرف طرابلس بیازمایند. با این حال این تلاش هم شکست خورد و عملا به تقویت قدرت عبدالمحید الدبیبه انجامید.

شانس دستیابی به یک توافق سیاسی چقدر جدی است؟
نیروهای قدرتمند خلیفه حفتر در شرق و همچنین قوای سیاسی نظامی وابسته به عقیله صالح عیسى، رئیس پارلمان، تاکنون تمایل چندانی به دستیابی به یک توافق به منظور برکناری دبیبه و به قدرت رساندن باشاغا نشان نداده اند.

این در حالی است که فتحی باشاغا، از ماه مارس یعنی زمان انتصاب به پست نخست وزیری، عملا نشان داده که توانایی قابل قبولی برای تشکیل دار و دسته مسلح و حتی سیاسی خود را برای فتح طرابلس و سرنگونی رقیب ندارد.

حضور نظامی ترکیه در حومه طرابلس ادامه دارد. ترکیه، بازیگر بزرگ شرق مدیترانه از سال ۲۰۲۰ به بعد پایگاه‌های پهپادی خود در اطراف پایتخت لیبی را فعال نگاه داشته است. این واقعیت با وجود اعتراض‌های بین‌المللی و منطقه‌ای از فرانسه گرفته تا مصر، حاکی از آن است که حتی در صورت حمله دوباره حفتر و یارانش، ترکیه و پهپادهای معروفش، از طرابلس و عبدالمحید الدبیبه دفاع خواهند کرد.

شماری از سیاستمداران پیشنهاد تشکیل یک دولت فراگیر با حضور همه جریان‌های سیاسی را مطرح می‌کنند. چنین تلاشی احتمالا در وهله اول با مخالفت شخص دبیبه و متحدانش روبه‌رو خواهد شد.

در حالی که بن‌بست سیاسی کنونی احتمال شعله‌ور شدن جنگ را از همیشه جدی‌تر کرده است، راه‌های دیپلماتیک و امضای توافق جدید برای تعیین مقررات انتخابات به منظور دستیابی به صلحی پایدار، تخیلی‌تر از همیشه به نظر می‌رسد. گروه‌های رقیب که پس از ۱۰ سال جنگ بی‌برنده و در پی از هم پاشیده شدن شیرازه جامعه حاضر به حکمیت سازمان ملل متحد شدند، در شرایط کنونی و کمتر از ۲ سال پس از یک توافق بی‌حاصل از مواضع خود عقب‌نشینی نمی‌کنند.

تلاش‌های بین‌المللی برای پایان دادن به بلاتکلیفی سیاسی در لیبی با توجه به منافع متضاد قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای، چشم‌انداز روشنی ندارد. بسیاری از شهروندان لیبی معتقدند گروه‌های سیاسی نظامی برای در قدرت ماندن، حتی در ابعاد محدود محلی، مانع از برگزاری انتخابات می‌شوند.

ناآرامی در لیبی چه تاثیری بر صادرات و قیمت نفت می‌گذارد؟
مساله کنترل شریان صادرات نفت لیبی برای مدت‌ها یکی از مهم‌ترین مطالبات تمام گروه‌ها و دسته‌های سیاسی و نظامی در این کشور بود. لیبی می‌تواند روزانه تا یک میلیون و سیصد هزار بشکه نفت خام تولید کند.

گروه‌های رقیب بارها برای اعمال فشار و تحمیل خواسته‌هایشان بر دولت مستقر در طرابلس، روند تولید یا صادرات نفت را مختل کرده‌اند. بر اساس توافق‌های بین المللی تمام پول حاصل از فروش نفت در لیبی به حساب بانک مرکزی در پایتخت واریز می‌شود. نیروهای متحد خلیفه حفتر که بر بخش عمده‌ای از میدان‌های نفتی و بنادر صادرات مسلط است، مسئول اصلی قطع صادرات در سال‌های گذشته بوده اند.

آخرین مورد قطعی تولید نفت که صادرات لیبی را به نصف رساند چند ماه پیش و با انتصاب یک متحد ژنرال حفتر به ریاست شرکت ملی نفت وایان یافت. بسیاری این تصمیم عبدالحمید دبیبه را به مثابه تلاش دولت طرابلس برای نزدیک‌تر شدن به فرمانده جنگ‌سالاران شرق و ابتکار عملی به منظور دست‌یابی به یک توافق سیاسی ارزیابی کردند.

چنین رویه‌ای، در صورت تکرار در برابر نیروهای همپیمان فتحی باشاغا، می‌تواند به قطع دوباره جریان تولید و صادرات نفت که هم‌اکنون گریبان اقتصاد تک محصولی لیبی را گرفته، پایان دهد. با این حال حوادث روز جمعه نشان داد که تا حل نشدن قطعی مساله قدرت سیاسی در این کشور از هم‌پاشیده، جهان درگیر در بحران انرژی نمی‌تواند به باز بودن همیشگی شیر لوله‌های نفت لیبی، مطمئن باشد./پایان گزارش العالم.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:رسانه های لیبی اینگونه نوشتند:

نبردهایی که جمعه شب شنبه در طرابلس پایتخت لیبی بین شبه‌نظامیان آغاز شد و در روز شنبه ادامه دارد و حداقل ۱۲ نفر کشته و ۸۷ نفر دیگر زخمی شدند و نگرانی‌ها از وقوع یک جنگ جدید را در کشوری که هم‌اکنون در وضعیتی قرار دارد افزایش داده است. هرج و مرج در حضور دو دولت رقیب.

درگیری با سلاح‌های سبک و سنگین شبانه در تعدادی از محله‌های این شهر در غرب لیبی آغاز شد که در طول شب صدای تیراندازی و انفجار شنیده شد. به گفته یک خبرنگار خبرگزاری فرانسه، درگیری ها عصر شنبه ادامه یافت.

این نبردها در مقیاسی بی سابقه از زمان تلاش نافرجام فیلد مارشال خلیفه حفتر، مرد قدرتمند در شرق لیبی، برای حمله نظامی به پایتخت در ژوئن ۲۰۲۰(خرداد ۱۳۹۹) در اوج جنگ داخلی که پس از سقوط رژیم معمر قذافی در سال ۲۰۲۰ رخ داد، رخ داده است. مرگ معمرقذافی(رئیس جمهورلیبی)  ۲۰ اکتبر ۲۰۱۱( ۲۸ مهر ۱۳۹۰)

به گفته وزارت بهداشت، ۱۲ نفر کشته و ۸۷ زخمی شدند، در این بمباران شش بیمارستان آسیب دیدند، در حالی که آمبولانس ها نتوانستند به مناطق درگیری برسند.

بر اساس بیانیه ای، دولت وحدت لیبی به ریاست عبدالحمید الدبیبه، مستقر در طرابلس، "پس از آن که درگیر مذاکرات برای در امان ماندن از خونریزی پایتخت بود"، درگیری ها را به گردن اردوگاه دولت رقیب انداخت.

بر اساس تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی از خودروهای سوخته و ساختمان‌های دارای آثار گلوله، این درگیری‌ها خسارات شدیدی در قلب پایتخت بر جای گذاشته است.

تهدید به استفاده از زور

دولت دبیبه، نخست وزیر رقیب، فتحی بشاغا را که در شهر سرت (مرکز) مستقر است، متهم کرد که "آنچه را که اعلام کرد... تهدید به استفاده از زور برای حمله به شهر" را انجام داده است.

دفتر رسانه ای بشاغا در پاسخ، دولت طرابلس را به "چسبیدن (...) به قدرت" متهم کرد و آن را "غاصب مشروعیت" دانست. وی آنچه در بیانیه حکومت وحدت ملی در خصوص خودداری حکومت بشاغا از مذاکره با آن آمده است را تکذیب کرد.

و رسانه های محلی تأیید کردند که ائتلافی از شبه نظامیان وفادار به بشاغا در مسیر خود به سمت پایتخت، از میسوراتا، در دویست کیلومتری شرق، که سنگر دو رقیب است، هستند.

عماد الدین بادی، محقق اندیشکده ابتکارات جهانی، می گوید: «جنگ شهری منطق خاص خود را دارد، به زیرساخت های غیرنظامی و مردم آسیب می زند، بنابراین حتی اگر این جنگ طولانی نباشد، بسیار ویرانگر خواهد بود».

بشاغا از زمان انتصاب خود در فوریه توسط پارلمان مستقر در شرق، تلاش ناموفقی برای ورود به طرابلس برای برقراری اقتدار خود در آنجا داشته است. در نهایت او تهدید کرد که برای رسیدن به این هدف از زور استفاده خواهد کرد.

دبیبه که ریاست دولت انتقالی را بر عهده دارد، به نوبه خود تاکید کرد که قدرت را تنها به یک دولت منتخب واگذار خواهد کرد.

تشدید تنش

تنش ها بین گروه های مسلح وفادار به رهبران رقیب در ماه های اخیر در طرابلس افزایش یافته است. در ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۲(۳۱ تیر ۱۴۰۱) در درگیری های نظامی ۱۶ نفر از جمله غیرنظامیان کشته و حدود ۵۰ نفر دیگر زخمی شدند.

سفارت آمریکا در لیبی در توئیتی نوشت: «ایالات متحده به شدت نگران درگیری‌های خشونت‌آمیز در طرابلس است.

قطر به نوبه خود در بیانیه ای که توسط خبرگزاری قطر منتشر شد، از همه طرف ها خواست تا از تشدید تنش، اجتناب از خونریزی، اولویت دادن به صدای خرد و منافع مردم برادر لیبی و حل و فصل اختلافات از طریق گفتگو، اقدام کنند.

​

این درگیری ها منعکس کننده هرج و مرج در لیبی از زمان سقوط رژیم معمر قذافی در اکتبر ۲۰۱۱ است. تقسیم در لیبی با حضور دو دولت رقیب تشدید شده است، اولین دولت در طرابلس که از توافق سیاسی یک سال و نیم پیش به رهبری عبدالحمید دبیبه.

در مورد دولت دوم، ریاست آن برعهده فتحی بشاغا است که در ماه فوریه از سوی پارلمان منصوب شد و در ماه مارس مورد اعتماد قرار گرفت و سرت (مرکزی) را به عنوان مقر موقت خود انتخاب کرد، پس از اینکه علیرغم تلاش برای ورود به طرابلس از ورود آن جلوگیری شد. انجام دهید.

توضیحات مدیریت سایت-پیراسته فر:مروری کوتاه برتحولات کشورلیبی ازسقوط رئیس جمهورلیبی.

مرگ معمرقذافی  ۲۰ اکتبر ۲۰۱۱( ۲۸ مهر ۱۳۹۰)پنجشنبه

دیده‌بان حقوق بشر گزارش داد که انقلابیون لیبی ، ده‌ها نفر از آنها را در هتلی در مجاورت کشتند.

​
«معمرقذافی» و پسرش «معتصم» دو ماه پس از تصرف «طرابلس» توسط انقلابیون در زادگاهش درشهر «سرت» دستگیر شدند.

آنها در حالی کشته شدند که در دست مبارزان وفادار به رهبری جدید کشور بودند و اجساد آنها در «مصراته» به نمایش گذاشته شد.

«پیتر بوکارت» مدیر امور اضطراری دیده بان حقوق بشر، در بیانیه ای گفت: «شواهد نشان می دهد که انقلابیون لیبی دست کم ۶۶ نفر از اعضای کاروان قذافی را که درشهر «سرت»لیبی  بازداشت شده بودند،اعدام کردند.

لیبی، پس از سقوط رژیم معمر قذافی در اکتبر ۲۰۱۱ در هرج و مرج فرو رفته است.
لیبی، کشوری غنی از منابع نفتی، توسط دو دولت رقیب رهبری می‌شود: اولی دولت وفاق ملی به رسمیت شناخته شده بین‌المللی، مستقر در طرابلس و توسط فایز السراج اداره می‌شود، و دومی یک مقام موازی در شرق کشور است. کشوری تحت حمایت «ارتش ملی لیبی» به رهبری فیلد مارشال خلیفه حفتر.
«بهارعربی» فوریه ۲۰۱۱(بهمن ۱۳۸۹)
با شروع "بهار عربی" در چندین کشور، جنبش اعتراضی در بنغازی (شرق) در فوریه ۲۰۱۱(بهمن ۱۳۸۹) شروع شد که رژیم قذافی با سرکوب خشونت آمیز روبرو شد و سپس به مناطق دیگر گسترش یافت. در ماه مارس(اسفند ۱۳۸۹)، ائتلافی به رهبری واشنگتن، پاریس و لندن پس از دریافت چراغ سبز از سوی سازمان ملل، حمله ای را که شامل بمباران شدید هوایی بود، به مقر نیروهای قذافی آغاز کرد.
در ۲۰ اکتبر ۲۰۱۱( ۲۸ مهر ۱۳۹۰)، قذافی که ازماه اوت(مرداد ۱۳۹۰) فرار کرده بود و مقر او در طرابلس توسط شورشیان تصرف شده بود، در آخرین حمله شورشیان به سرت، زادگاهش، در شرق پایتخت کشته شد.
در ۲۳ اکتبر، شورای ملی انتقالی، ابزار سیاسی جنبش «انقلابی» در آن زمان، «آزادی کامل» کشور را اعلام کرد. در اوت 2012(مرداد ۱۳۹۱) NTC(سازمان ملل) اختیارات خود را به کنگره ملی عمومی (پارلمان) که یک ماه قبل انتخاب شده بود، واگذار کرد.
- هدف قرار دادن سفارتخانه ها -
در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۲(۲۱ شهریور ۱۳۹۱) چهار آمریکایی، از جمله سفیر کریستوفر استیونز، در حمله به کنسولگری ایالات متحده در بنغازی منسوب به یک گروه جهادی مرتبط با القاعده کشته شدند.
در ۲۳ آوریل ۲۰۱۳(۰۳ اردیبهشت ۱۳۹۲) یک خودروی بمب گذاری شده سفارت فرانسه در طرابلس را هدف قرار داد و دو محافظ فرانسوی را مجروح کرد.
اکثر سفارت های خارجی درهای خود را بسته و کشور را ترک کردند.

 ​
- دو دولت رقیب -
در ۱۶ مه ۲۰۱۴(۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۳) سرلشکر بازنشسته خلیفه حفتر(فرمانده نیروهای ارتش ملی لیبی) نزدیک به مصر و امارات، از آغاز عملیات علیه گروه های اسلامگرای مسلح در شرق لیبی خبر داد. افسران منطقه شرق به صفوف «ارتش ملی لیبی» که او تشکیل داده بود پیوستند.
در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۴ (۰۴ تیر ۱۳۹۳)مجلس جدیدی انتخاب شد که اسلامگرایان آن را تحریم کردند.
در پایان ماه اوت، پس از هفته‌ها نبردهای خونین، ائتلاف «طلوع لیبی» که شامل بسیاری از جناح‌های مسلح از جمله گروه‌های اسلام‌گرا بود، کنترل پایتخت طرابلس را به دست گرفت و «کنگره ملی عمومی»، پارلمان در حال خروج را احیا کرد. حکومتی تشکیل شد.

​
دولت و پارلمان« عبدالله آل ثانی» که به نخست وزیری  در ماه ژوئن انتخاب شد، در شرق کشور مستقر شدند. در لیبی دو مجلس و دو دولت وجود دارد.
در دسامبر ۲۰۱۵(آذر ۱۳۹۴) پس از ماه ها گفتگو، اعضای دو پارلمان رقیب در سخیرات، مراکش، تحت نظارت سازمان ملل متحد، توافقنامه ای را امضا کردند که تشکیل دولت وفاق ملی را پیش بینی می کرد.

​
در مارس ۲۰۱۶(اسفند ۱۳۹۴) دولت وفاق ملی (GNA) به ریاست «فایز السراج »اعلام شد و در طرابلس مستقر شد.
- دو اجلاس در فرانسه -

​
در ۲۵ جولای ۲۰۱۷(۰۳ مرداد ۱۳۹۶) «فایز السراج » و «خلیفه حفتر »در آسمان سنت ابر در پاریس ملاقات کردند و متعهد شدند که کشور را از هرج و مرج خارج کنند. آنها خواستار آتش بس و سازماندهی انتخابات شدند.
در ۲۹ مه ۲۰۱۸(۸ خرداد ۱۳۹۷) چند روز پس از حمله دو بمب گذار انتحاری داعش به مقر کمیسیون انتخابات در طرابلس و کشته شدن ۱۴ نفر، کنفرانسی در پاریس به ویژه السراج و حفتر تشکیل شد. آنها متعهد شدند که برای برگزاری انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۸(۱۹ آذر ۱۳۹۷) با یکدیگر همکاری کنند.
 موفقیت خلیفه حفتر در شرق -
در ۱۴ ژوئن ۲۰۱۸(۲۴ خرداد ۱۳۹۷) گروه های مسلح به دو سایت نفتی در منطقه هلال نفت در شمال شرق کشور که نفت به خارج از کشور صادر می شود، حمله کردند.
در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۸(۴ تیر ۱۳۹۷)، "ارتش ملی لیبی" به رهبری حفتر "کنترل کامل" این منطقه را اعلام کرد.
فیلد مارشال حفتر که خواستار بخش بزرگی از درآمدهای نفتی شرق کشور است، قبل از اینکه تصمیم خود را تغییر دهد، مقامات موازی در شرق را مأمور مدیریت تأسیسات نفتی کرد.
در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۸(۷ تیر ۱۳۹۷)، نیروهای او درنا، پایگاه اسلام گرایان تندرو و تنها شهر خارج از کنترل او در شرق را تصرف کردند.

پارلمان شرق لیبی(شهرطبرق)

روزدوشنبه ۷ فوریه ۲۰۲۲ (۱۸ بهمن ۱۴۰۰) مجلس نمایندگان لیبی در مقر خود در شهر طبرق (شرق) به تلاش های رسمی خود برای استقرار دولت جدید به جای دولت موقت وحدت به ریاست عبدالحمید الدبیبه، علی رغم تلاش های رئیس جمهور ادامه داد. شورایی بین دو طرف میانجیگری کند.

این شورا پس از استماع سخنان دو نامزد در چارچوب اقدامات شورا برای سرنگونی دولت دبیبه در جلسه ، جلسه خود را  به حالت تعلیق درآورد.

«آگیله صالح» رئیس مجلس نمایندگان دراین جلسه که با حضور ۱۱۰ نماینده مجلس برگزار شد، گفت که جلسه انتخاب نخست وزیر پنجشنبه آینده(۲۱ بهمن ۱۴۰۰) برگزار می شود و هدف اصلی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی است. که فورس ماژور قبلاً از برگزاری آن جلوگیری می کرد و همه را به سرعت در انجام وظایف خود بدون حاشیه و طرد دعوت می کرد.

«رئیس پارلمان شرق لیبی» همچنین اعلام کرد که از میان هفت درخواستی که برای تصدی پست نخست وزیری به گزارشگر ارائه شده، تنها مدارک دو نامزد، یعنی «فتحی بشاغا» وزیر کشور دولت وفاق ملی سابق و «خالد البیباس»، دارای شرایط هستند. دفتر، در مقایسه با پنج مورد از آنها که محقق نشد.

صالح توضیح داد که دفتر گزارشگر باید پرونده نامزدها را برای تایید به شورای دولتی ارجاع دهد، مشروط بر اینکه جلسه پنجشنبه آینده به شورا برای رای گیری در مورد انتخاب نخست وزیر اختصاص یابد.

شورا پس از تصویب مواد نقشه راه ارائه شده توسط کمیته تشکیل شده توسط شورا، شروع به استماع سخنان نامزدهای پست نخست وزیری کرد تا روند انتخابات در مدت حداکثر ۱۴ ماه از تاریخ ۲۰۱۸ انجام شود. اصلاح قانون اساسی

ماده دوم مقرر می دارد که «کمیته با مشورت کمیته شورای ایالتی، نسخه نهایی متمم قانون اساسی را شامل تعریف دقیق مواد مورد نیاز برای دستیابی به شایستگی انتخاباتی در چارچوبی که بیش از زمان تعیین شده در قانون اساسی نباشد، ارائه خواهد کرد. ماده قبلی مشروط بر اینکه حداکثر ظرف مدت یک هفته انجام شود تا همزمان با اعتماد به دولت رأی گیری شود. در ماده سوم نیز مقرر شده بود که ریاست شورا پس از استماع طرح‌های آنان و ارائه پیشنهادات لازم در خصوص آن‌ها، اسامی نامزدهای جانشینی دبیبه را به شورای دولتی ارجاع می‌دهد، مشروط بر اینکه رای به انتخاب یکی از نامزدها انجام شود. جلسه پنجشنبه آینده

«فتحی بشاغا» وزیر کشور سابق و برجسته‌ترین نامزد جانشینی دبیبه، درروز رأی اعتماد(۱۸ بهمن ۱۴۰۰) به شورا گفت که «راه‌حل جادویی برای مشکلاتی که کشور از آن رنج می‌برد، ندارد و معتقد است که لیبی از کمبود توانایی‌ها رنج نمی‌برد. یا منابع، اما چیزی که فاقد مشارکت واقعی ملی است." آقا پس از تاکید بر اینکه "یکپارچگی نهاد نظامی هدف اولیه دولت است"، متعهد شد در صورت انتخاب وی به ریاست دولت، وی و همه وزرای آن "از مصونیت قانونی چشم پوشی کنند و از فساد دفاع نکنند." وی همچنین متعهد به عدم کاندیداتوری در انتخابات آتی ریاست جمهوری شد و گفت: «هر وزیری در دولت که نامزد شود، او را استعفا می‌دانم» و تعهد کامل خود را به مهلت‌های تعیین شده در نقشه راه اعلام کرد.

به نوبه خود، رقیب وی، «خالد البیباس» متعهد شد که برای حمایت از آشتی ملی و تسهیل بازگشت آوارگان و آوارگان در داخل و خارج از کشور تلاش کند. علاوه بر کاهش تورم اقتصادی و منطقی سازی هزینه های دولت.

​رئیس جمهورلیبی کیست؟

رای‌گیری مجمع گفت‌وگوی سیاسی لیبی برای انتخاب مقامات دولت موقت در این کشور امروز برگزار شد. در پایان این رای‌گیری، محمد منفی به‌عنوان رئیس‌جمهور و عبدالحمید دبیب نیز به‌عنوان نخست‌وزیر جدید دولت موقت لیبی انتخاب شدند.

«محمد منفی» به‌عنوان رئیس‌جمهور دولت موقت لیبی انتخاب شد ۱۴ بهمن ۱۳۹۹

«محمد منفی »به‌عنوان رئیس‌جمهور و «عبدالحمید دبیب» نیز به‌عنوان نخست‌وزیر جدید دولت موقت لیبی انتخاب شدند.

«محمد منفی» و «عبدالحمید دبیب» تا ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱ به‌عنوان رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر این کشور فعالیت خواهند داشت. در این رای‌گیری که به‌صورت لیستی برگزار شد، موسی الکونی و عبدالله اللافی نیز معاونان شورای عالی دولت لیبی انتخاب شدند.

لیست اول شامل محمد منفی، عبدالحمید دبیب، موسی الکونی و عبدالله اللافی بوده و ۳۹ رای از ۷۴ عضو مجمع گفت‌وگوی سیاسی لیبی را به خود اختصاص داد.

همچنین لیست دوم نیز شامل عقیله صالح، فتحی باشاغا، اسامه جویلی و عبدالمجید سیف‌النصر بوده و ۳۴ رای موافق را دریافت کرد. یک نفر از اعضای مجمع گفت‌وگوی سیاسی لیبی در این رای‌گیری شرکت نکرد.

گفتنی است مجمع گفت‌وگوی سیاسی لیبی آخرین بار با حضور ۷۵ نماینده از مناطق مختلف این کشور و با رهبری سازمان ملل متحد ۲۵ نوامبر برگزار شد.

نخستین نشست گفت‌وگوهای سیاسی لیبی نیز در خلال روزهای ۹-۱۵ نوامبر در کشور تونس برگزار شده و طرف‌ها در خصوص برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و سراسری در این کشور در تاریخ ،جمعه ، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱ ( ۰۳ دی ۱۴۰۰)به توافق رسیدند.

کشور لیبی با مساحتی در حدود ۱٬۸۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع چهارمین کشور پهناور قارهٔ آفریقا و هفدهمین کشور پهناور جهان است.

یک میلیون وهشتصدهزار نفر از جمعیت ۷ میلیون نفری لیبی در پایتخت این کشور یعنی شهر طرابلس(در شمال غربی لیبی بر کرانه دریای مدیترانه)زندگی می‌کنند.

۹۰ درصد از سرزمین لیبی را بیابان و صحراهای بی آب و علف پوشانده‌است.

​

۹۰ درصد از جمیعت ۷ میلیون نفری کشور لیبی در حاشیه باریک مدیترانه ساکن هستند و بقیه مناطق آن تقریباَ خالی از سکنه است و تنها قبایل صحرانشین (بدوی) در آن روزگار می‌گذرانند.

شهرطُبرُق حدود ۱۵۰هزارنفرجمعیت دارد وشهرصهبا(سهبا)حدودیکصدهزارنفر،شهربنغازی ۷۰۰هزارنفر،زاویه ۹۰هزارنفر

چندگروه برلیبی حکومت می کنند،یکی « دولت وفاق ملی» است،یکی دیگر«ارتش ملی لیبی»است.

بعدازسقوط دولت معمرقذافی،دو انتخابات پارلمانی در لیبی برگزار شد:

مناطق تحت حاکمیت«خلیفه بلقاسم حفتر» درسمت راست تصویر

انتخابات نخست به تشکیل کنگره ملی عمومی با هدف تدوین و تصویب قانون اساسی جدید، فراهم ساختن مقدمات برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و تشکیل مجلس قانونگداری دائمی منجر شد و دوره فعالیت آن نیز چندین بار با آرای اعضای خود تمدید گردید.

نُه ماه پس از مرگ قذافی ،۷ ژوئیه ۲۰۱۲(۱۷ تیر ۱۳۹۱)، انتخابات «مجمع ملی سراسری»(الموتمر الوطنی العام) یا همان «پارلمان»‌ برگزار و یک ماه بعد (هشتم آگوست) قدرت از شورای انتقالی به مجمع ملی (با ۲۰۰ عضو) منتقل شد.

پارلمان«طبرق»شرق لیبی

قرار بود، طبق بیانیه «قانون اساسی»، مجمع ملی به مدت یک سال و نیم کشور را اداره و در این مدت نخست‌وزیر را انتخاب و کار انتخاب اعضای کمیته تدوین قانون اساسی را تمام کند. نوزده ماه بعد، هفتم فوریه ۲۰۱۴(۱۸ بهمن ۱۳۹۲) دوره قانونی «مجمع ملی» به پایان رسید بدون آنکه ماموریت‌های خود را عملی کند. لذا بیانیه قانون اساسی برای انتخاب یک مجلس جدید تغییر داده شد. مجلس جدید تحت عنوان «مجلس نمایندگان منتخب» در ۲۵ ژوئیه ۲۰۱۴(۳ اَمرداد ۱۳۹۳) تشکیل شد تا «مجمع ملی» قدرت را به آن بدهد.

مجلس نمایندگان که جایگزین مجمع ملی شد، از چهارم آگوست ۲۰۱۴(۱۳ اَمرداد ۱۳۹۳) رسما کار خود را آغاز کرد. مقر مجلس طرابلس یا بنغازی است اما به دلیل ناامنی، مجلس جلسات خود را به شهر «طبرق» در شمال شرق لیبی منتقل کرد.

در انتخابات دوم  در ۲۵ژوئن۲۰۱۴(۴ تیر ۱۳۹۳)برای  تشکیل مجلس نمایندگان بودامامیزان مشارکت ۲۵ درصدبود، تعدادی از نمایندگان مجلس قبلی فرآیند انتخابات دوم را نپذیرفتند و به کار مجلس -موازی- ادامه دادند.

۲مجلس ،۲دولت دریک کشور

 اکنون درکشورلیبی دو مجلس فعالیت دارند به گونه ای که «ملی عمومی» در شهر طرابلس(پایتخت لیبی) و مجلس نمایندگان نیز در شهر  «طُبرُق» در شرق بنغازی، دومین شهر بزرگ این کشور در شمال شرق و در نزدیکی مرز مصر تشکیل جلسه می دهند.

درشهر طبرق(شرق لیبی) نخست وزیر «عبدالله الثانی» و «عقیله صالح» رییس مجلس  و«ژنرال حفتر »حاکم منطقه است.

«عبدالله الثنی» نخست‌وزیر مناطق شرق، جنوب و غرب لیبی

چندگروه برلیبی حکومت می کنند،یکی « دولت وفاق ملی» است،یکی دیگر«ارتش ملی لیبی»است

شبه نظامیان(گروهای مسلح):مصراته،زنتان،بنغازی و اجدابیا

علاوه براین ،قبائلی نیزقسمتی ازلیبی رادراختیاردارند،مثل قبایل: بنی ولید، طوارق،ترهونه، سبها و کوفرا

شهر«مصراته»۲۰۰ کیلومتری شرق طرابلس با جمعیت ۵۵۰ هزار نفری سومین شهرپرجمعیت لیبی است.

شهر«زنتان»در ۱۷۰ کیلومتری جنوب غربی طرابلس،شبه نظامی «ابوبکر الصادق»

قوی ترین گروه های مسلح(شبه نظامیان) در این دو شهر(زنتان،مصراته) مستقر هستند، از نخستین شهرهای لیبی بودند که علیه معمر قذافی قیام کردند.

شهر« بنغازی» در هزار کیلومتری شرق طرابلس،دومین شهرپرجمعیت لیبی است که حدود۷۰۰هزارنفرجمعیت دارد

 کنترل فرودگاه بین المللی پایتخت(طرابلس) ،مدتها بین شبه نظامیان زنتان وبنغازی دست به دست می شد.

شهر «اجدابیا»(مرکز استان واحات است و در ۱۵۰ کیلومتری جنوب بنغازی)

شهر سرت(زادگاه معمرقذافی) در ۳۶۰ کیلومتری شرق طرابلس قراردارد.

بعدازسقوط دولت معمرقذافی،۲ انتخابات پارلمانی در لیبی برگزار شد:

فائز السراج(رئیس شورای دولت وفاق ملی لیبی) در یک سخنرانی تلویزیونی، ژنرال حفتر را متهم کرد که علیه دولت قانونی لیبی دست به کودتا زده است.

شورشیان به رهبری ژنرال حفتر می‌گویند که به حاشیه طرابلس رسیده‌اند و فرودگاه بین‌المللی این شهر را تصرف کرده‌اند.

نیروهای ژنرال حفتر که خود را "ارتش ملی لیبی" می‌خوانند،  مناطق نفت‌خیز جنوب لیبی را به تصرف خود درآوردند.۱۸ فروردین ۱۳۹۸

«خلیفه حفتر» درآغوش امانوئل ماکرون،رئیس جمهور فرانسه

ژنرال خلیفه حفتر

مکرون رئیس جمهور فرانسه نسبت به سوریه شدن لیبی هشدار داد.

توضیح نگارنده-پیراسته فر:امریکادرسوریه هم داردنقشه می کشد

عبدالباری عطوان تحلیلگر معروف جهان عرب در مطلبی در رای الیوم با اشاره به قانون قیصر آمریکا علیه سوریه که از هفدهم ژوئن جاری اجرایی می‌شود، آورده است:

هنگامی که «جیمز جفری» نماینده آمریکا در امور سوریه با بی شرمی و زورگویی تمام می‌گوید که کشورش در پشت پرده فروپاشی لیره سوریه و تبعات اقتصادی ناشی آن و نوسان بازار قرار دارد و همزمان با نزدیک شدن به اجرای قانون قیصر در اواسط ژوئن جاری؛ این به مثابه اعلام جنگ و گام اصلی برای تغییر نظام سوریه و ایجاد هرج و مرج در سوریه و چه بسا کل خاورمیانه باشد./۲۱ خرداد ۱۳۹۹خبرگزاری مهر.

«جیمز جفری» نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه و ائتلاف بین المللی به اصطلاح ضد داعش  در اربیل با «مسرور بارزانی» رئیس اقلیم کردستان عراق دیدار کردند./۱۷ آذر ۱۳۹۸

نگارنده-پیراسته فر:هرحاکمی درلیبی به یکی ازقدرتهای منطقه تمسک می جوید:

پس از سرنگونی معمر قذافی در لیبی ،  این کشور عملا به دو بخش شرقی و غربی تقسیم شد. در بخش غربی به مرکزیت طرابلس ، دولت موسوم به «دولت وفاق ملی» به ریاست«فایز السراج» بر سرکار آمده که مورد تایید و حمایت سازمان ملل متحد است و در بخش شرقی این کشور، «خلیفه حفتر» یک ژنرال بازنشسته ، کنترل این منطقه را در دست دارد.

روزنامه‌ وال استریت ژورنال آمریکا نوشتند:خلیفه حفتر  ۷ فروردین ۱۳۹۸ در جریان سفر خود به ریاض با «سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه سعودی و

«محمد بن سلمان» ولیعهد این کشور دیدار و گفت‌وگو کرده است.

در یک سوی بحران لیبی « ژنرال خلیفه حفتر» با پشتیبانی عربستان سعودی، روسیه ، مصر ، امارات، فرانسه  و یونان.

 

رجب طیب اردوغان رئیس‌ جمهور ترکیه با فائز السراج رئیس شورای ریاستی دولت وفاق ملی لیبی /ترکیه

«فایز السراج» با حمایت ترکیه ، قطر و برخی کشورهای اروپایی نظیر ایتالیا قرار دارند.

عبدالفتاح السیسی ، کنفرانس مشترک مطبوعاتی با عقیله صالح رییس پارلمان طبرق و خلیفه حفتر فرمانده ارتش لیبی در قاهره ۱۷خرداد۱۳۹۹

عقیله صالح رییس پارلمان «طبرق »در شرق لیبی صبح جمعه(۱۸خرداد۱۳۹۹) وارد قاهره شد وبا حفتردیدارداشت

السیسی : توافق قاهره نسبت به اخراج مزدوران از لیبی، منحل شدن گروههای شبه نظامی و تحویل سلاح توسط آنان به دولت تاکید دارد.

حفتر نیز گفت که مداخله ترکیه در بحران لیبی به افزایش تنش در این کشور خواهد انجامید لذا از مصر می خواهیم ترکیه را برای متوقف کردن ارسال سلاح و مزدور به لیبی تحت فشار قرار دهد وخواستار تشکیل دولت وحدت ملی در لیبی و یکپارچه شدن نهادهای دولتی در این کشور شد.

خالد المشری، رئیس شورای عالی حکومتی لیبی

شورای ریاستی دولت وفاق ملی لیبی به اظهارات اخیر «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهور مصر واکنش نشان داد.

 

خالد المشری رئیس شورای عالی لیبی درسفرترکیه دیداربارجب طیب اردوغان رئیس جمهور۳۰ فروردین ۱۳۹۸

بر اساس این گزارش، این شورا اعلام کرد: اظهارات رئیس‌جمهور مصر در خصوص مداخله نظامی مستقیم در لیبی دخالت در امور داخلی لیبی و به مثابه اعلام جنگ است.

اظهارات السیسی را به عنوان اعلان جنگ علیه لیبی برداشت می‌کنیم و این اظهارات، دخالت آشکار در امور لیبی است.

رئیس جمهورمصردرموردلیبی چه گفته بود؟

رییس جمهوری مصر(السیسی) روز شنبه، ۳۱ خرداد ۱۳۹۹ در بازدید از یک پایگاه نظامی دریایی در نزدیکی مرز لیبی، گفته بود :شهرهای سرت واقع در شمال لیبی و پایگاه هوایی الجفره (واقع در مرکز لیبی) خط قرمز است و ما آماده‌ایم که به مردم لیبی کمک و از آنها حمایت کنیم« هر گونه دخالت مستقیم مصر در لیبی قانونی است»،جهان بداند که مصر و لیبی کشوری واحد با منافع و امنیت و ثباتی واحد هستند، هدف ما محافظت از مرزهای غربی و حمایت از امنیت و ثبات در لیبی به عنوان بخشی از امنیت ملی مصر و دفاع از مردم لیبی خواهد بود./پایان توضیحات مدیرسایت.

ادامه گزارش خبرگزاری مهر۳ تیر ۱۳۹۹:این در حالی است که «پیتر استانو» (Peter Stano) سخنگوی کمیسیون اتحادیه اروپا هم در نشست خبری روز دوشنبه خود در ارتباط با اظهارات اخیر عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر درباره لیبی اعلام کرد: افزایش تنش، خشونت و مداخلات خارجی در لیبی نگران کننده است.

سخنگوی کمیسیون اتحادیه اروپا در این باره گفت: باید این خشونت‌ها هرچه سریع‌تر پایان یابد و تمام طرف‌ها سر میز مذاکره بنشینند. تنها گزینه برای مردم لیبی و امنیت و ثبات منطقه، مذاکره تحت نظارت سازمان ملل متحد است. باید تمام فعالیت‌های نظامی در سراسر لیبی متوقف شود.

گفتنی است عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر شنبه هفته جاری طی دیدار از یک پایگاه هوایی در غرب این کشور خطاب به نظامیان کشورش گفت که آماده اجرای عملیات در خارج از مرزهای مصر باشند.

شایان ذکر است، از زمان سرنگونی حکومت «معمر قذافی» در سال ۲۰۱۱، لیبی ذیل کنترل دو دولت موازی در شرق و غرب در آمده است؛ دولت وفاق ملی به ریاست «فایز السراج» در طرابلس (غرب لیبی) و دیگری دولت طُبرُق در شرق لیبی که خلیفه حفتر فرمانده «ارتش ملی لیبی» را حمایت می‌کند.

حفتر با حمایت مصر، امارات و عربستان (و همچنین روسیه و چند کشور غربی) از اواخر فروردین ۱۳۹۸، عملیات نظامی علیه طرابلس را آغاز کرد اما با مقاومت شدید نیروهای دولت السراج و شبه‌نظامیان متحد با آن مواجه شده و تا به امروز موفق نشده است به داخل شهر نفوذ کند.

نیروهای دولت السراج نیز از حمایت ترکیه، قطر و ایتالیا و سازمان ملل برخوردار است./۳ تیر ۱۳۹۹مهر

در نشستی مجازی؛پوتین و ماکرون بر آتش بس در لیبی تاکید کردند

روسای جمهور روسیه و فرانسه در نشستی مجازی بر ضرورت برقراری آتش بس در لیبی تاکید کردند.

به گزارش  راشاتودی، روسای جمهور روسیه و فرانسه در نشستی مجازی بر ضرورت برقراری آتش بس در لیبی تاکید کردند.

بر اساس این گزارش، «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه و «ولادیمیر پوتین» همتای روس وی در جریان این نشست مجازی ازسرگیری مذاکرات برای حل بحران لیبی را خواستار شدند.

کاخ کرملین در بیانیه ای اعلام کرد که دو طرف نگرانی مشترک خود را از تداوم خشونت ها در لیبی ابراز کردند.

گفتنی است که لیبی در پی خلع «معمر القذافی» دیکتاتور سابق این کشور از قدرت با خشونت ها و اختلافات داخلی مواجه است./۷ تیر ۱۳۹۹مهر

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:وقتی مردم انقلاب کرده حسرت دیکتاتورشان رامی خورند:

درپنجمین سالمرگ دیکتاتورقذافی ، خبرگزاری فرانسه  گزارشی ازلیبی تهیه می کند،این خبرگزاری می نویسد:کسانی که این روزها ساکن طرابلس، پایتخت لیبی هستند می‌گویند از قطعی برق، قیمت‌های بالا و کمبود پول همزمان با درگیری رقبای سیاسی و جنگ شبه نظامیان برای کنترل این قدرت نفتی خسته شده‌اند.

فیاض الناس، داروساز ۴۲ ساله با اشاره به بیش از چهار دهه حکومت قذافی می‌گوید: متنفرم که این را بگویم اما زندگی ما در دوران رژیم قبلی بهتر بود.

او ادامه می‌دهد: امروز ما برای گرفتن مقداری از پولمان ساعت‌ها در مقابل بانک‌ها می‌ایستیم و به بانکداری التماس می‌کنیم. همه چیز در حال حاضر نسبت به قبل سه برابر افزایش قیمت داشته است.

در حال حاضر در لیبی یک دولت وفاق ملی تحت حمایت سازمان ملل برای دستیابی به قدرت و اختیار در سراسر کشور با شرایط دست و پنجه نرم می‌کند. در حالی که در شرق آن دولت طبرق که دولت وفاق را به رسمیت نمی‌شناسد قدرت دارد.

روز جمعه دولت وفاق ملی شکست جدیدی را متحمل شد و یکی از دفاتر مهم خود در پایتخت را از دست داد.

بحران و آشوب پس از سقوط قذافی در سال ۲۰۱۱  علاوه بر تمامی این ماجراها به داعش اجازه داده تا در نزدیکی دروازه‌های اروپا به پیشروی‌هایی دست یابد و شهر سرت را اشغال کند.

نیروهای وفادار به دولت وحدت ملی با حمایت هوایی آمریکا پنج ماه است که برای خارج کردن آخرین سربازان داعشی از این مامنشان درگیر جنگ هستند.

در این میان در حالی که نیروهای وفادار دولت وفاق در جنگ علیه داعش ضعیف شده‌اند، نیروهای تحت رهبری خلیفه حفتر، نظامی بحث برانگیز لیبی ماه گذشته توانست کنترل ترمینال‌های کلیدی نفتی به شرق را به دست گرفته وصادرات نفت این کشور از سوی شرکت‌ ملی نفت را از سر بگیرد.

پارلمان شرق لیبی از خلیفه حفتر حمایت می‌کند؛ کسی که خود را ناجی لیبی در مقابل رشد تهدید تروریست‌ها می‌داند اما بسیار تفرقه افکن است. در حالی که ارتش او تقریبا افراط گرایان را از بنغازی، محل تولد خیزش ۲۰۱۱، بیرون رانده است، منتقدان‌اش وی را به تلاش برای رسیدن به یک هدف که آن هم دسیتابی به قدرت برای ایجاد یک دیکتاتوری نظامی جدید است متهم کردند.

محمد الحرج، تحلیل‌گر مسائل لیبی در این باره می‌گوید: لیبیایی‌ها مجبورند میان دو افراط گرا انتخاب کنند؛ یا درگیری با شبه نظامیان و افراط گرایان به عنوان نیروهای برتر یا حکومت نظامی.

وی ادامه می‌دهد: هیچ گزینه متقاعد کننده دیگری در حال حاضر وجود ندارد. این در حالی است که نیروهای حفتر برای خارج کردن افراط گرایان از بنغازی بیش از دو سال جنگیدند در حالی که نیروهای حامی دولت وفاق ملی درگیر نبرد با داعش در سرت بودند.

به گفته مایتا توالدو،  کارشناس مسائل لیبی، این نیروهای رقیب ممکن است بخواهند نفوذ خود را در سایر مناطق این کشور افزایش دهند و با مقاومت شدید محلی مواجه شوند.

توالدو می‌گوید: سخت است فکر کنیم که ثبات به زودی به این کشور باز می‌گردد.

آشوب و ناآرامی مداوم  همچنین باعث شده تا قاچاقچیان انسان نیز فعالیت‌های خود را درمیان کشورهای حوزه مدیترانه افزایش دهند.

در همین حال لیبی این روزها تبدیل به هسته اصلی حملات تروریستی به کشور همسایه‌اش تونس شده است.

در حالی که برخی از مردم لیبی افسوس می‌خورند که زندگی در دوران قذافی آسان‌تر بود، برخی دیگر تاکید می‌کنند که ناآرامی‌ها در این کشور ریشه در دهه‌ها مدیریت نادرست تحت قدرت این دیکتاتور دارد.

عبدالرحمان عبدالاله نقشه بردار ۳۲ ساله لیبیایی می‌گوید: جنگ امروز لیبی نتیجه منطقی ۴۲ سال نابودی و خرابکاری سیستماتیک است./(۲۶ مهر ۱۳۹۵) ایسنا.

درهفتمین سالگردمرگ معمرقذافی ،خبرگزاری میزان(وابسته به قوه قضائیه) ۱۲ شهریور ۱۳۹۷ درباره لیبی اینگونه می نویسد:قذافی به طرز فجیعی کشته می‎شود و حتی جنازه او نیز مشخص نیست کجاست،اکنون لیبی ۷ سال است که روی خوش آرامش و امنیت را به خود ندیده است، زیر ساخت‎ها و تاسیسات نفتی و اقتصادی لیبی در حملات ناتو همه نابود شده است، مردم لیبی در بدترین وضعیت ممکن زندگی می‌کنند و هیچ امنیتی در کشور حاکم نیست. /پایان میزان.

دولت ژنرال حفتر( شرق لیبی ) از مصر خواستند که در این جنگ مداخله کند.

«عبدالفتاح السیسی»رئیس جمهوری مصر، روز پنج‌شنبه(۲۶ تیر ۱۳۹۹) با اهالی قبایلی از لیبی دیدار کرد و گفت : قاهره در صورتی که تهدید مستقیمی متوجه امنیت مصر و لیبی شود، سکوت نمی کند.

«رجب طیب اردوغان» در پاسخ به سئوالی درباره احتمال مداخله مصر گفت : ترکیه همچنان به حمایت‌های خود از دولت لیبی که جامعه بین المللی آن را به رسمیت می‌شناسد، ادامه خواهد داد.

اردوغان گفت: رفتار«امارات متحده عربی» در قبال تحولات لیبی  «راهزنی دریایی» است.«اقداماتی که مصر کرده است، به ویژه پشتیبانی آنها از حفتر برانداز نشان می‌دهد که در مسیر غیرقانونی قرار دارند.»

عبدالفتاح السیسی ماه گذشته گفته بود: اگر دولت طرابلس و متحدان ترک آن حمله به منطقه جفره را از سر بگیرند، ارتش مصر وارد لیبی شود.

جبهه جفره دروازه ایستگاه صادرات نفت لیبی محسوب می‌شود که اکنون در دست متحدان ژنرال حفتر است.

رجب طیب اردوغان(رئیس جمهوری ترکیه) به دنبال دیدار رئیس جمهوری مصر با مردان قبایلی در لیبی که خواستار مداخله قاهره در جنگ داخلی لیبی شده بودند، روز جمعه ۲۷ تیر۱۳۹۹ از مصر و امارات متحده عربی انتقاد کرد.

ترکیه از دولت مستقر در طرابلس حمایت نظامی می‌کند.

« مصر، امارات متحده عربی و روسیه»از دولت شرق لیبی (خلیفه حفتر)، پشتیبانی می کنند.

طی هفته‌های اخیر اما نیروهای حکومتی پیشروی‌های چشم‌گیری کرده و توانسته‌اند نیروهای خلیفه حفتر، فرمانده قوای شرق، را که سال گذشته پایتخت لیبی را هدف حمله قرار داد، عقب برانند./۲۷ تیر ۱۳۹۹رادیوفردا

«احمد قذام‌الدم» پسر عموی «معمر القذافی» :از ژنرال «خلیفه حفتر»حمایت می کنم

​
قذاف الدم ضمن حمایت از نیرو‌های ژنرال «خلیفه حفتر» گفت که حفتر با حکم پارلمان شرق لیبی که در سطح بین‌الملل به رسمیت شناخته شده است، برای نظارت و رهبری ارتش لیبی مأمور شده است.
وی در مصاحبه (خرداد ۱۳۹۸)با روزنامه عربی «ایندیپندنت» گفت:  «حفتر» از سوی پارلمان شرق لیبی برای احیای ارتش، نظارت و رهبری آن مأمور شده و از تمامی شهر‌ها و روستای شرق لیبی نیرو‌های ارتش را جمع‌آوری کرد و با تمامی گروه‌های قبیله‌ای و سیاسی پیمان بست و پس از پاکسازی شرق لیبی به سمت جنوب رفت و اکنون طبیعی است که برای پاکسازی پایتخت به سمت این شهر حرکت کند، مأموریت اصلی ارتش لیبی حمایت از کشور و توقف دخالت‌های خارجی و نیز مقابله با شبه‌نظامیان است، تصریح کرد که «نیرو‌های مسلح یک نیروی قبیله‌ای یا حزبی نیست بلکه از سراسر لیبی به این ارتش پیوسته‌اند و بر این اساس ما نیز از آن حمایت کرده و در کنار آن ایستادیم».
 نبرد کنونی در طرابلس، درگیری بین نیرو‌های مسلح مشروع و گروهک‌هاست که دولت طرابلس بر آن‌ها نظارت دارد و لذا یک نبرد سیاسی نیست بلکه نبرد بین ارتش و گروهک‌هایی است که هشت سال به زور سلاح بر تمامی منابع و امکانات لیبی سیطره یافته‌اند و در این سال‌ها ملت ما از محرومیت و بدبختی رنج برده است.
پسرعموی قذافی  درادامه گفت: نیرو‌های مسلح تحت امر حفتر در تعقیب گروه‌های تروریستی تحت حمایت ترکیه و قطر هستند،این عناصر تروریستی از مرز‌های تونس، چاد و سودان وارد خاک لیبی شده‌اند و این تعرض به خاک لیبی است.
وی گفت که لیبی از هشت سال پیس صحنه درگیری و نبرد است و مردم آن در خیابان‌ها کشته می‌شوند و ثروت‌های آن هدر می‌رود و ما نمی‌دانیم که این ویرانی به نفع چه کسی است، اما اساسا مسئولیت آن بر عهده کشور‌های غربی است، کشور‌هایی که تصمیم به تجاوز به لیبی و نابودی آن گرفتند، آیا غرب نمی‌دانست که لیبی به چنین سرنوشتی دچار می‌شود؟

من گمان نمی‌کنم که غرب اینقدر« احمق» باشد که نمی دانست « لیبی» به چنین سرنوشتی دچار می‌شود،  آن‌ها برای این تجاوز به لیبی طرح‌ریزی کرده بودند و هنوز نیز به نقشه های تجاوزکارانه شان ادامه می دهند.
قذاف‌الدم گفت: اکنون اوضاع لیبی و کنترل آن به دست خود لیبیایی‌ها نیست و اگر به دست آن‌ها بود نیرو‌های مسلح لیبی ظرف چند ساعت وارد طرابلس می‌شدند، اما تصمیم‌گیری با لیبیایی‌ها نیست و غرب با یکسره کردن سرنوشت جنگ(پایان آشوبها) مخالف است./پایان مصاحبه سرعموی قذافی.

سیف الاسلام قذافی بعداز ۶سال اززندان آزادشد

پسر معمر قذافی،پسرکوچک معمرقذافی که از شش سال پیش در زندان یک گروه شبه نظامی به سر می‌برد، آزاد شده است. دادگاه جزایی بین‌الملل خواستار تحویل سیف الاسلام قذافی شده است. او متهم به ارتکاب جنایت علیه بشریت است.

​

سخنگوی گروه شبه نظامی‌ شهر زنتان واقع در غرب لیبی  که «سیف الاسلام»در زندان نگاه داشته بود، اعلام کرد وی در روز جمعه ۹ ژوئن۲۰۱ ۷ (۱۹ خرداد ۱۳۹۶) آزاد شده و زندان را ترک کرده است.

خالد زیدی، وکیل سیف الاسلام نیز خبر آزادی موکلش را تایید کرد.

گروه شبه نظامی «ابوبکر الصادق» و همراه با دیگر گروه‌های شبه نظامی شهر زنتان را تحت کنترل دارد، دلیل آزادسازی سیف الاسلام را فرمان عفو عمومی‌ای عنوان کرده که توسط مجلس نمایندگان لیبی در طبرق صادر شده است. این مجلس در سطح بین‌المللی به رسمیت شناخته نمی‌شود.

​

پسر معمر قذافی که زمانی یکی از بانفوذترین مردان در عرصه سیاست لیبی بود، در سال ۲۰۱۱ در جریان جنگ داخلی در این کشور به اسارت شبه نظامیان درآمد. دادگاهی در طرابلس سیف الاسلام را در سال ۲۰۱۵ به اتهام شرکت در کشتار معترضان و منتقدان دولت قذافی به مرگ محکوم کرد. اما زنتان که در جریان ناآرامی‌های سال ۲۰۱۱ به شهری قدرتمند تبدیل شد، از تحویل او به مقامات طرابلس خودداری کرد./منبع:دویچه وله

سیف‌الاسلام قذاقی که اکنون ۴۵ سال دارد فارغ التحصیل مدرسه اقتصاد لندن است و تا سال ۲۰۱۱ به عنوان چهره‌ای اصلاح طلب در دولت لیبی مطرح بود و طی سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱، نقش مهمی در نزدیک کردن این کشور به غرب برعهده داشت.سیف‌الاسلام قذافی:پدرم به سارکوزی پول زیادی داد که درمواقع خطر حمایتمان کند ،ولی نکرد!حالا بایدپولهای ماراپس بدهد!

سیف‌الاسلام پیش‌تر با اعلام این‌که نیکولا سارکوزی، رئیس جمهوری پیشین فرانسه از دولت پدرش برای تامین مالی کارزار انتخاباتی خود در سال ۲۰۰۷ پول گرفته است، گفته بود: «اول از همه سارکوزی باید پولی را که از لیبی برای این تامین بودجه مبارزات انتخاباتی خود گرفته است پس بدهد.

این ما بودیم که هزینه مبارزات انتخاباتی او را پرداخت کرده ایم. اطلاعات و اسناد آن موجود است و ما آمادگی داریم جزئیات آن‌را افشا کنیم.

اولین چیزی که ما از این دلقک(سارکوزی) می خواهیم بازگرداندن پول لیبی به مردم این کشور است.

این پول به این منظور به نیکولا سارکوزی داده شده بود که در مواقع ضروری به کمک مردم لیبی بیاید، اما او ما را نسبت به خود ناامید کرد. تمام جزییات و اسناد انتقال این پول ثبت شده و به زودی این اسناد منتشر خواهد شد.»/منبع:یورونیوز

«نیکولا سارکوزی» بجرم کمک مالی ازمعمرقذافی.. درانتخابات ریاست جمهوری  بازداشت شد۲۹ اسفند۱۳۹۶

براساس گزارش رادیوفردا:نیکولا سارکوزی، رئیس‌جمهور سابق فرانسه، روز سه‌شنبه ۲۹ اسفند۱۳۹۶، برای تحقیقات در مورد کمک مالی  رهبر مقتول لیبی به کارزار انتخابی او، بازداشت شد.

​

این دومین پرونده قضایی است که سارکوزی ۶۳ ساله با آن روبه‌رو شده است؛ مقامات قضایی، تحقیقات جداگانه‌ای را نیز در ارتباط با انجام هزینه‌های غیرقانونی در جریان کارزار انتخاباتی ۲۰۱۲ نیکولا سارکوزی دنبال می‌کنند.

​

نیکولا سارکوزی از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ میلادی(بعدازژان شیراک) رئیس جمهور فرانسه بود و از ماه‌های آغازین دوره ریاست‌جمهوری‌اش همواره با انتقاد نسبت به ارتباطش با معمر قذافی، رئیس‌جمهور سابق لیبی، متهم بوده است.

​

امانوئل مکرون و نیکولا سارکوزی

 سارکوزی تنها چند ماه پس از آغاز کار خود، میزبان معمر قذافی بود و در آن زمان به رهبر وقت لیبی اجازه داده شد تا در یکی از دیدارهای رسمی از فرانسه، خیمه‌ای را به سبک عشایر عرب در کنار کاخ الیزه بر پا کند.

معمر قذافی در این سفر بیش از چهل نفر از محافظان خود را که همگی دختران جوان بودند به پاریس آورد.

این نخستین سفر معمر قذافی برای دیدار با یک رهبر غربی پس دهه‌ها بود و این سفر با امضای چندین قرارداد تجاری نیز همراه شد.

مقام‌های فرانسوی از سال ۲۰۱۳ پرونده‌ای را برای بررسی ارتباطات این دو دولتمرد گشودند که انگیزه آن انتشار گزارشی در رسانه‌های فرانسه بود مبنی بر پرداخت ۵ میلیون یورو (۶ میلیون دلار) توسط لیبی به کارزار انتخاباتی سارکوزی.که درفرانسه از آن به عنوان ماجرای «بیگمالیون» گفته می شود

در این گزارش آمده است که یک بازرگان فرانسوی-لبنانی به نام «زیاد تقی‌الدین» این مبلغ را از عبدالله سنوسی، رئیس سازمان اطلاعات دولت قذافی، دریافت کرده و آن را به حساب مدیر کمپین انتخاباتی سارکوزی واریز کرده است.

بر اساس قانون فرانسه، کمک‌های اشخاص به ستادهای انتخاباتی بیش از چهار هزار و ۶۰۰ یورو غیرقانونی(جرم)است.

سارکوزی اما بعدها یکی از طرفداران اصلی حمله نظامی تحت رهبری ناتو علیه دولت لیبی بود که منجر به سرنگونی قذافی و قتل او به‌دست شورشیان در سال ۲۰۱۱ شد.

پیش از این، در ماه ژانویه، مقام‌های فرانسوی حکم جلب فردی به نام الکساندر جوهری را نیز در رابطه با پرونده کمک مالی قذافی به سارکوزی صادر کردند که وی در این ارتباط در بریتانیا دستگیر شد./پایان.

توضیح نگارنده-پیراسته فر:حاکمیت مقتدرانه باچاشنی دیکتاتوری «معمرقذافی» شباهت به زندگی «صدام حسین» دارد:

صدام  درسن۲۲سالگی( سال ۱۹۵۹)با تبانی با هم حزبی هایش همان بلایی که عبدالکریم قاسم  سرفیصل آورده بود،سرژنرال قاسم آورد! اقدام به ترور ژنرال قاسم نمود، که این تروناموفق بوده، که منجربه مجروحیت صدام می شود

مزرعه« عبور»

دراین عملیات نافرجام(ترور عبدالکریم قاسم)او در حالی که یک تیر در پای خود داشت به مزرعه عبور روی آورد و به مدت ۳ روز در آن مخفی شد.

صدام چاقوی خود، در این مزرعه تیر را از پای خود بیرون کشیده و سپس شنا کنان از رودخانه دجله عبور و به سوریه گریخته است و به همین مناسبت هم او نام این مزرعه را« عبور» نهاده است.

صدام پس ازمدتی از سوریه  به مصر رفت و  تحصیلات خود را در دانشگاه قاهره ادامه داده وهمانجا با ساجده دختر دایی اش ازدواج کرد.

باکودتای نظامیان حزب بعث بر علیه ژنرال عبدالکریم قاسم ،موجب  بازگشت صدام حسین به بغداد گردید. نقش بسزای ژنرال حسن البکر به عنوان دوست قدیمی صدام در کودتای فوق موجب ارتقای موقعیت صدام در حکومت تازه تشکیل شده گردید داشت.

صدام وحسن البکر

صدام جاه طلب ۲۹ساله شد«معاون رئیس جمهور»عراق

ازنظرقوانین عراق درصورت مرگ ویا استعفای -فقدان رئیس جمهور- در عراق ، عبدالسلام عارف از فرماندهان ارتش به عنوان رئیس‌جمهور و حسن البکر از رهبران حزب بعث به عنوان نخست‌وزیر ی می رسیدند.

 ۲۴ سال ریاست جمهوری صدام

۱۱سال   حکومت احمد حسن البکر

اگرچه صدام حسین  درطول ۱۱سال  ریاست حکومت احمد حسن البکر ،درسمت معاون ریاست جمهوری بود، امادرواقع بعلت جاه طلبی صدام ،رئیس جمهور کسی نبودغیرار صدام حسین وسرانجام باکمک بعثی ها علیه عبدالرحمن عارف رئیس جمهور وقت عراق (برادر عبدالسلام عارف) کودتا کرد و قدرت را به دست گرفتند.

در سال ۱۹۷۹ رسماً رئیس جمهورعراق شد.

​

 ۲۴ سال ریاست جمهوری

توضیحات مدیریت سایت-پیراسته فر:البته باید ۱۱سال  ریاست صدام رادرزمان حکومت احمد حسن البکر اضافه کنیم که می شود۳۵سال

«دستگیری تااعدام صدام »۲سال طول کشید

چهارشنبه،۲۸ اسفند۱۳۸۱( ۱۹ مارس ۲۰۰۳): بمباران کاخ ریاست جمهوری عراق به وسیله هواپیماهای آمریکایی. 
پنجشنبه،۲۹اسفند۱۳۸۱(۲۰ مارس۲۰۰۳): ورود نیروهای نظامی آمریکا و انگلیس از مرز کویت به عراق. 
چهارشنبه،۲۰ فروردین۱۳۸۲(۹ آوریل۲۰۰۳): بیست روز پس از بمباران کاخ ریاست جمهوری عراق، بغداد توسط نیروهای آمریکایی اشغال شد و حکومت دیکتاتوری صـدام که فاقد پایگاه اجتماعی و حمایت مردمی بود؛ علیرغم وجود ارتش قوی، تقریبا بدون مقاومت جدی سقوط کرد و مجسمۀ صـدام در میدان مرکزی شهر به وسیله مردم به زیر کشیده شد.

در ساعت ۵:۳۴ بامداد به وقت بغداد (۶:۰۴ به وقت تهران) در ۲۹ اسفند ۱۳۸۱ (۲۰ مارس ۲۰۰۳) حملهٔ غافلگیرانه به عراق آغاز شد. پیش از شروع هیچ اعلان جنگی داده نشد.

صدام شاهدسقوطش بود

بغداد(پایتخت) در ۲۰ فروردین ۱۳۸۲ (۹ آوریل ۲۰۰۳) اشغال شد که سقوط بغداد مساوی با پایان حاکمیت ۲۴ ساله حکومت صدام حسین بود

عراق باکمترین مقاومت  سقوط کرد و «مجسمۀ صـدام »در میدان مرکزی شهر باکمک نیروهای مسلح امریکایی به وسیله مردم عراق به زیر کشیده شد.

 سرلشکر  شنشل(مشاور سیاسی صدام) می گوید:صدام درلحظه سقوط دراطراف همین میدان بود وشاهدسقوط بود-بالباس مبدل

 سرلشکر  شنشل گفت: صدام شخصاً هنگام سرنگون کردن مجسمه اش در شهر بغداد، نزدیک این مجسمه حضور داشته است. او گفت که صدام، در آن لحظه، در میدان فردوس بغداد بود.

سمت راست-«ژنرال عبد الجبار خلیل شنشل»فرمانده ستاد ارتش بعث عراق/سمت چپ:ژنرال عدنان خیرالله (وزیر دفاع عراق)

شنشل مدعی است صدام، به همراه گروهی از معاونانش با چهرۀ ناشناس در میان جمعیت و در مقابل مجسمۀ خود حاضر بود.

ژنرال شنشل آخرشهریور۱۳۹۳مُرد.

مفقودالاثربودن صدام بمدت ۸ماه

صام حسین از۲۰ فروردین ۱۳۸۲  الی ۲۲آذر۱۳۸۲متواری-مفقود-بود.

۱۳ دسامبر ۲۰۰۳(۲۲آذر۱۳۸۲) صدام حسین دستگیر می‌شود

دولت صدام در سال ۲۰۰۳ میلادی یعنی همان سالی که دستگیر شد، فروپاشید.

سه سال بعد ازدستگیری اعدام شد

صدام در روزجمعه۱۳ دسامبر ۲۰۰۳ (۲۱ آذر ۱۳۸۲) توسط نیروهای آمریکایی در حالی که خود را در یک حفره کوچک درنقطه‌ای درمزرعه«عبور» مخفی کرده بود دستگیر شد.

در تاریخ ۵ نوامبر ۲۰۰۶محکوم  به اعدام شد و سرانجام در روزشنبه ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶ (۹ دی ۱۳۸۵)مصادف با عید قربان در بغداد به دار آویخته شد.
جنازه او در زادگاهش در حومه شهر تکریت در شمال بغداد دفن شد.

آیا«عراق »هم می تواند«لیبی»شود؟
پشیمانی یک انقلابی عراقی بعداز۱۲ سال ازمرگ صدام،مردی که -درایام سقوط صدام،مجسمه دیکتاتوررادروسط میدان پایتخت تخریب کرد.

​​​

آن‌هایی که بعد (از صدام) آمدند، زیرساخت‌ها را اصلاح نکردند. آن‌ها هیچ چیزی نساختند. آن‌ها هیچ چیزی برای مردم انجام ندادند. صدام یک رژیم بی‌رحم بود، اما واقعا از تخریب مجسمه (او) پشیمان هستم

ژنرال نجم جبوری، قبل از حمله ۲۰۰۳ آمریکا به عراق، در مرز عراق با ترکیه می‌ایستاد و به خارج از کشورش نگاه می‌کرد. او به رادیو ان‌پی‌آر گفت: «به عنوان یک افسر، آرزو داشتم که به خارج از عراق سفر کنم». اما رژیم صدام به شدت نسبت به آن‌هایی که با خارج ارتباط برقرار می‌کردند، حساس بود؛ بنابراین سفر به خارج می‌توانست به قیمت جان یک عراقی تمام شود. به همین دلیل ژنرال جبوری هرگز در دوره صدام جرأت نکرد آرزویش را محقق کند. پس از صدام، او به آرزوی خود رسید. پس از حمله آمریکا، جبوری و بسیاری از مردم عراق، فکر می‌کردند، دوران طلایی جدیدی در عراق شروع شده است. اما این دوران هرگز تجربه نشد. جبوری می‌گوید در سال ۲۰۰۳، او در ابتدا فکر کرده است که با رفتن صدام و آمدن آمریکایی‌ها، عراق جدید منظم و آزاد خواهد بود. او تصریح کرد: «ما فکر کردیم آزادی را نفس خواهیم کشید و مثل اروپا خواهیم شد. اما، به عصر تاریک بازگشتیم.»

عراق پس از اشغال صدام درگیر نزاع‌های مذهبی پیوسته‌ای شد و به اعتقاد برخی ناظران، فساد سیاسی و اقتصادی در این کشور افزایش ملموسی پیدا کرد. از سال ۲۰۰۳ تاکنون ۵۰۰ هزار عراقی در نزاع‌های داخلی جان‌شان را از دست دادند و صد‌ها هزار تن دیگر جابجا شدند. جبوری، که الان در ارتش عراق خدمت می‌‎کند، مدعی شد: «اکثریت مردم -شیعه و سنی - رژیم (کشورشان) را دوست ندارند. اما بسیاری از مردم، موقعی که وضعیت فعلی را با اوضاع دوران صدام مقایسه می‌کنند، ممکن است زندگی در دوره صدام را بهتر ببینند.»
فقط جبوری نیست که اینگونه فکر می‌کنند. حتی برخی از افرادی که سال‌های سال در زندان‌های صدام محبوس بوده‌اند هم دیدگاه‌شان درباره گذشته تغییر کرده است.

«شریف جبوری »در حال تخریب مجسمه صدام  در چهارشنبه، ۲۰ فروردین ۱۳۸۲(نهم آوریل ۲۰۰۳) ٦ صفر ١٤٢٤
در نزدیکی میدان مرکزی بغداد، همان جایی که مجسمه معروف صدام به زیر کشیده شد، مردی در تعمیرگاه خود نشسته است که نقش خود در تاریخ عراق را توضیح می‌دهد. غثام شریف جبوری، که با ژنرال جبوری نسبتی ندارد، گفت: «من در مجاورت مجسمه (صدام) در تعمیرگاهم بودم. همیشه فکر می‌کردم که یک روزی خواهد آمد که آن مجسمه را پایین خواهم کشید. زمانی که آمریکایی‌ها به شهر (بغداد) وارد شدند، چکشم را برداشتم و به جان مجسمه افتادم.»

​

نیرو‌های ویژه آمریکایی هم به «شریف جبوری» در ساقط کردن مجسمه کمک کردند.

«جبوری» که ۱۱ سال در زندان‌های صدام پشت میله‌های زندان بود

و خویشاوندانش به خاطر عضویت در حزب شیعی «الدعوه» اعدام شده‌اند، می گوید :

« زندگی در دوره صدام بهتر بود»

این جوان مبارز وانقلابی عراقی که سالهادرزندا.ن صدام بوده می گوید: «آن‌هایی که بعد (از صدام) آمدند، زیرساخت‌ها را اصلاح نکردند. آن‌ها هیچ چیزی نساختند. آن‌ها هیچ چیزی برای مردم انجام ندادند. صدام یک رژیم بی‌رحم بود، اما واقعا از تخریب مجسمه (او) پشیمان هستم.»

وجود چنین دیدگاهی در کشور‌های دیکتاتورپرور کم نیست،وقتی آنقدرفشاربرگرده مردم ستگینی می کند، هرج و مرجی بوجود می‌آید که ظلم ستم حاکمان فراموش می‌شود،حسرت آن ایام رامی خورند./۰۹ دی ۱۳۹۷فرارو بااندکی اصلاحات.

عراق درآستانه جنگ داخلی «هرج ومرج»مثل لیبی ویمن

بازداشت ۱۴ نفر در یورش نیروهای مبارزه با تروریسم عراق به یک مقر وابسته به حزب الله عراق به بهانه ساخت موشک های کاتیوشا چه بسا آغاز مرحله بی ثباتی و از میان رفتن امنیت در این کشور باشد که بر لبه پرتگاه هرج و مرج ایستاده است.

عبدالباری عطوان تحلیلگر معروف جهان عرب

پایبندی الکاظمی به تعهد خود به دوستان آمریکایی مبنی بر توقف پرتاب موشک به سمت سفارت و پایگاه های آمریکا در عراق به نظر می رسد در سایه هرج و مرج سلاح و نفوذ حشد شعبی مورد حمایت ایران در بافت سیاسی و فرقه ای کنونی عراق دشوار باشد.

نیروهای مبارزه با تروریسم که بازوهای الکاظمی دراین جنگ هستند، به دست کارشناسان ارتش آمریکا و برای شعله ور کردن فتیله جنگ با حشد شعبی آموزش نظامی دیده اند.

دعوت دولت آمریکا از الکاظمی برای سفر به واشنگتن به نظر می رسد به شرط موفقیت او در از میان بردن حشد شعبی و خلع سلاح آنها و توقف حملات موشکی به سمت سفارت و پایگاه های آمریکا صورت گرفته است.

 

و به نظر می رسد محقق شدن این شروط دشوار است و بعید نیست در سایه تنش کنونی عراق و نیز تنش در روابط آمریکا-ایران به تاخیر افتد یا اصلا لغو شود.

درگیری بر سر دستیابی به نفوذ در عراق در درجه نخست میان آمریکا و ایران است و اگر آمریکا الکاظمی را متحد قدرتمند خود می بیند، ایران نیز دارای نیروی ضربتی یعنی جریان های حشد شعبی است که تجربه جنگی بالایی در جنگ علیه داعش کسب کرده اند.

امانوئل ماکرون،رئیس جمهور فرانسه درآغوش«خلیفه حفتر» 

آمریکا بیشترین مسئولیت در هرج و مرج عراق و تبدیل آن به کشوری شکست خورده مانند لیبی را دارد و بعید نیست همین مسئله هدف اصلی حضور نیروهای آمریکایی در عراق در بیش از ۱۲ پایگاه نظامی باشد .​

مکرون رئیس جمهور فرانسه نسبت به سوریه شدن لیبی هشدار داد  و ما انطباق این مسئله را بر عراق در آینده نزدیک  یا چه بسا بدتر از آن یعنی یمن شدن این کشور را بعید نمی دانیم./عبدالباری عطوان سردبیر روزنامه رای الیوم در تازه ترین یادداشت خود نوشت:دوشنبه، ۹ تیر ۱۳۹۹خبرآنلاین.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:ماجرای بازداشت اعضای کتائب(حزب الله)عراق چیست؟

سخنگوی نیروهای مسلح عراق:مابازداشت کردیم،امنیت عراق رااینها بهم زدند.

سرتیپ یحیی رسول، سخنگوی فرمانده کل نیروهای مسلح عراق درمصاحبه بابه شبکه اسکای نیوز گفت:این عملیات با هدف بازگرداندن جایگاه کشور عراق انجام گرفته است. نیروهای سازمان مبارزه با تروریسم ۱۴ فرد مسلح را با سکوهای شلیک موشک دستگیر کردند،حاکمیت عراق هرگز اجازه هدف گرفتن منطقه الخضرا (سبز) بغداد را نخواهیم داد ،

وی خاطرنشان کرد:مسئولین اطلاعاتی و قضایی افراد بازداشت شده را تحت بازجویی قرار می‌دهند و هرگز اجازه داده نخواهد شد منطقه به شدت محافظت شده الخضرا هدف حملات راکتی قرار بگیرد.

سرتیپ «یحیی رسول» گفت: امنیت عراق را طبق قانون« احیاء» خواهیم کرد و هرگز اجازه آشوب در این کشور با هدف گرفتن اعتبار عراق داده نخواهد شد/ ۷ تیر ۱۳۹۹ سایت شبکه سومریه نیوز.

سفیر آمریکا در کویت: ماباهمکاری دولت عراق آشوبگران رابازداشت کردیم.

سفیر آمریکا در کویت (شنبه۷ تیر ۱۳۹۹) از مشارکت نیروهای ائتلاف آمریکایی مدعی مقابله با داعش در عملیات حمله به دفتر گردان‌های حزب‌الله عراق در جنوب بغداد، پایتخت خبر داد.

«الینا رومانوسکی»، سفیر آمریکا در کویت: منطقه خاورمیانه منطقه استراتژیک و بسیار مهم برای آمریکاست.

نیروهای سازمان مبارزه با تروریسم (نیروهای امریکایی)بامداد جمعه به مقر گردان‌های حزب‌الله عراق حمله کرده و ۱۴ نیروی این گروه را بازداشت کردند که ۲ آتشبار آماده شلیک کاتیوشا نیز در این عملیات کشف و ضبط شدند.

این نخستین عملیات در نوع خود براساس دستور فرمانده کل نیروهای مسلح عراق، شخص مصطفی الکاظمی بعد از حملات راکتی مکرر به مقرهای نیروها و دیپلمات‌های آمریکایی است.

سفیر آمریکا در کویت گفت: واشنگتن شاهد بی‌سروسامانی سلاح در عراق است و این مساله خوب نیست سلاح تنها باید در دست ارتش باشد(حشدالشعبی بایدخلع سلاح شود)، واشنگتن با قدرت به دولت عراق برای عملی شدن این موضوع کمک خواهد کرد.

النا ادامه داد: حمایت آمریکا برای شناسایی عوامل شلیک موشک‌ها در پایتخت عراق بنا به درخواست دولت عراق و سازمان مبارزه با تروریسم بود و مشارکت نیروهای ائتلاف در این عملیات با درخواست رسمی و طبق قوانین بین‌المللی انجام گرفت. /ایسنا۷ تیر ۱۳۹۹ به نقل از خبرگزاری رسمی کویت (کونا)./پایان.

الکاظمی درلباس حشدالشعبی

حمله لفظی «فرمانده کتائب» به نخست‌وزیر عراق 

دبیرکل عصائب اهل‌الحق عراق ضمن اعلام اینکه حکم دستگیری اعضای الحشدالشعبی از سوی «مصطفی الکاظمی» نخست‌وزیر عراق صادر شده نه دستگاه قضایی، وی را نصیحت کرد که در برابر الحشد قرار نگیرد.

 در پایان هفته گذشته  نیروهای مبارزه با تروریسم عراق به تیپ ۴۵ «الحشد الشعبی» متشکل از گردان‌های حزب‌الله (کتائب حزب‌الله) عراق یورش بردند و تعدادی از مجاهدان الحشد را دستگیر کردند.

«قیس خزعلی» دبیرکل عصائب اهل الحق عراق که به مناسبت بیست و دومین سالروز شهادت «سید محمد صدر» گفت‌وگو با شبکه عراقی «العهد» انجام داده، در این خصوص گفت: حکم دستگیری صادر شده از دستگاه قضایی علیه اعضای الحشدالشعبی وجود ندارد و «مصطفی الکاظمی» نخست‌وزیر همان کسی است که این دستور را داده است.

وی افزود: هیچکدام از نخست‌وزیران سابق عراق مجاهدان را هدف نگرفته‌اند جز الکاظمی که برای هدف گرفتن الحشدالشعبی تلاش می‌کند. یک نصیحت به الکاظمی: در برابر مجاهدان الحشدالشعبی نایست زیرا آنها نماینده ملت هستند.​

توضیح نگارنده-پیراسته فر:نیروهای ائتلاف ضدتروریست که برای سرکوب داعش شکل گرفته!فرماندهی آن هم دست امریکاست،شامگاه پنجشنبه۵تیر ۱۳۹۹ بابیست خودروی نظامی به مقرحزب الله عراق(حشدالشعبی)

که با«باعنوان«کتائب»برای امنیت عراق -درسرکوبی داعش،نقش بسزایی داشته ودارند،یورش می برندوهمه افرادحاضررادستگیروزندانی می کنند،باهماهنگی وهمکاری دولت عراق.

بازداشت:شامگاه پنجشنبه ۵تیر ۱۳۹۹ / آزادی :عصردوشنبه ۹ تیر ۱۳۹۹

«محمود الربیعی» سخنگوی دفتر سیاسی فراکسیون «صادقون» شاخه سیاسی جنبش عصائب اهل الحق عصر امروز از آزادی همه بازداشتی‌های کتائب حزب الله خبر داد.

الربیعی در توئیتر گفت:«ما به برادرانمان و طرفداران الحشد و مقاومت مژده می دهیم که برادرانتان در تیپ ۴۵ الحشد الشعبی که چند روز پیش بازداشت شدند پس از اثبات بطلان ادعاهای مخرب علیه آنها بر اساس اقدامات قانون و قضایی آزاد شدند».

فارس می نویسد:نیروهای مبارزه با تروریسم عراق پنجشنبه شب به تیپ ۴۵ «الحشد الشعبی» که نیروهای کتائب حزب‌الله عراق در آن حضور دارند یورش بردند و تعدادی از مجاهدان الحشد را دستگیر کردند که البته افراد دستگیر شده نگهبانان مقر بودند و نیروهای اصلی در آن حضور نداشتند./۹ تیر ۱۳۹۹فارس

به این لینک مراجعه کنیدکه چطورممکن است که عراق به سرنوشت لیبی مبتلاشود:

۳۰ کشته و ۷۰۰ زخمی(کناره گیری مقتدی صدر ازسیاست)هجوم آشوبگران عراق به منطقه سبز