کرونا"کره شمالی"فرارپزشک افشاگرکرونا

کرونا درکره شمالی 

آیاویروس کرونا به کره شمالی نرفته؟

آشنایی باکشورکره شمالی،وضعیت رسانه ها(روزنامه ها،تلویزیون،ماهواره،اینترنت)..درادامه خواهیدخواند.

کره شمالی ،بامساحت ۱۲۰، ۵۴۰ کیلومتر مربع۲۶میلیون جمعیت دارد.

​

مرزمشترک کره شمالی باچین:۱٬۴۲۰ کیلومتر

​

پزشک افشاگر(کرونا) از کره شمالی فرار کرد

​

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:خبرگزاری مهر(۱۷ فروردین۱۳۹۸)اینگونه مدیریت کرونایی کره شمالی راستود وخبرگزاریهای دیگرهم همین خبرابازپخش کردند:

کره شمالی  مرزهای باچین  طور کامل بست.

کره شمالی بعد از شیوع این ویروس در چین برای جلوگیری از شیوع آن مرزهای خودش را به طور کامل بست.

​

آزمایشگاه کره شمالی

​

کلاس آشنایی باکرونا

​

کره شمالی

​

خیابانهای کره شمالی

​

کره شمالی ۲ موشک کوتاه برد بالیستیک در۱۰فروردین۱۳۹۸پرتاب کرد.

​

مشاهده موشک ها

​

رزمایش کرونایی

​

معلوم نیست که این پدروپسرمیخواهند«کرونا»راببینند، ویاموشک پرتاب شده را ویا میخواهدببیند،مردمان کشورهای دیگر(همسایه ها)چه شکلیند!؟

​

این خبرگزاری درآخرمی نویسد:ممکن است این اقدامات در جلوگیری از سرایت بیماری به کره شمالی مؤثر واقع شده باشد.

مدیریت سایت-پیراسته فر:باتوجه به مرزمشترک ۱٬۴۲۰ کیلومتری،آیاممکن است که کرونا دراین کشورنرفته باشد! اگرنرفته چراماسک زدند(قبل ازعلنی کردن) درهنگام تردد درمعابر،حتی دررزمایش افسران ماسکی هستند،آیاقابل باورهست،مهار(منع کرونا)درکره شمالی؟

​

ادامه -گزارشات راملاحظه کنید:فرارپزشک افشاگرکره شمالی

​

یک پزشک اهل کره شمالی که در زمان شیوع سارس و آنفولانزا در این کشور بود و حالا به کره جنوبی گریخته، 

ادعای دولت پیونگ یانگ را درباره "ویروس صفر" مربوط به کرونا رد می‌کند.

​

چویی جونگ هون، پزشک اهل کره شمالی در گفتگویی با خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: من به همراه سایر پزشکان در این کشور کیت‌های آزمایش نداشتیم و در عین کار در بیمارستان به ندرت دستمزدها پرداخت می‌شد و از همه مهمتر اگر هم تجهیزاتی در اختیار داشتیم همگی قدیمی بودند به همین دلیل، اغلب نمی‌شد تشخیص داد که چه کسی بیمار است و حتی پس از فوت افراد هم چنین تشخیصی امکان پذیر نبود.

وی که در ۲۰۱۲ به کره جنوبی گریخت، همچنین گفت که از مقام‌های بهداشت محلی هم خواسته نمی‌شد تا موارد بیماری را تایید کرده یا آنها را به دولت مرکزی در پیونگ یانگ ارائه کنند.

​

کارشناسان نیز می‌گویند، بی‌اعتنایی کره شمالی در پذیرش شیوع گسترده بیماری، زیرساخت‌های نامناسب پزشکی و حساسیت بیش از حد به تهدید بالقوه علیه قوانین مستبدانه کیم جونگ اون، رهبری کره شمالی احتمالا باعث شده تا همان روشی که قبلا در ارتباط با بیماری‌های مسری در نظر گرفته شده، درباره کرونا هم در پیش گرفته شود.

همین مساله باعث گمانه‌زنی‌هایی درباره ادعای "ویروس صفر" این کشور شده است.

این پزشک فراری گفته است: این یک دروغ است. هر سال و به هر دلیلی، بیماری‌های عفونی زیادی نمایان می‌شوند اما کره شمالی می‌گوید هیچ شیوع و گسترشی از این بیماری‌ها در کشور رخ نمی‌دهد.

وی ادامه داد: هیچ پزشکی جرات نمی‌کرد در دوران شیوع سارس فردی را که با این بیماری جان داده،‌ تشخیص دهد. به آنها دستوری مبنی بر تایید علت بیماری‌ها داده نشد و ما حتی کیت‌های تشخیص هم نداشتیم. سیستم درمانی کره شمالی شبیه به یک تفنگ زنگ زده و خراب است که حتی گلوله هم شلیک نمی‌کند چون مدت‌هاست که برای بهبودش کاری انجام نشده است.

افرادی که خارج از این کشور ساکن هستند می‌گویند، کروناویروس در این کشور گسترش یافته چون کره شمالی مرز طولانی با چین دارد و این کشور مهمترین شریک تجاری پیونگ یانگ است.

کیم سین گون، استاد کالج پزشکی در سئول می‌گوید:‌ فکر می‌کنم تعداد قابل ملاحظه‌ای می‌میرند اما  کره شمالی آن را اعلام نمی‌کند چون نمی‌تواند بیماران کرونایی را تشخیص دهد. کره شمالی در درمان بیماران جدی و قطعی مشکل دارد. بر اساس گزارش‌های سازمان ملل، ۴۰ درصد از ۲۴ میلیون سکنه این کشور به شدت دچار سوءتغذیه هستند.

این خبر در حالی منتشر شده که روزنامه اصلی کره شمالی اخیرا گزارش کرده بود که سیستم بهداشتی این کشور عالی‌ترین در جهان است و اقدامات رهبری این کشور در بهبود وضعیت سیستم سلامت باعث شده که تاکنون هیچ عفونت ویروسی مربوط به کرونا در کره شمالی گزارش نشود./دوشنبه، ۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ایسنا

برای اولین بار

کره شمالی بامداد جمعه(۸ فروردین ۱۳۹۹) اعلام کرد  ۲ هزار ۲۸۰ نفر از شهروندان این کشور مبتلابه کروناشده اند.

​

رسانه رسمی کره شمالی پیشتر گفته بود که از ۳۸۰ شهروند خارجی که تحت قرنطینه قرار گرفته‌ بودند، همگی به جز سه نفر پس از آنکه علائم کرونا بروز ندادند، مرخص شدند و اکنون با ترخیص یک نفر دیگر، تنها دو شهروند خارجی در این کشور در قرنطینه به سر می‌برند.

این رسانه که از قرنطینه به «نظارت پزشکی» تعبیر می‌کند، گفت افرادی که پس از طی مدت لازم دارای علائم کرونا نباشند، یک به یک مرخص خواهند شد.

کره شمالی پیشتر آمار مرتبط با کرونا را در مناطق مختلف این کشور اعلام کرده بود، اما این برای اولین بار است که آمار سراسری را منتشر می‌کند.

این کشور که تدابیر بسیار سختگیرانه‌ای را از طریق کنترل شدید مرزها و سختگیری در فرایند قرنطینه برای پیشگیری از شیوع کووید۱۹ اعمال کرده، تاکنون هیچ مورد ابتلای قطعی به کرونا را اعمال نکرده اما گفته است که هزاران نفر را تحت نظارت پزشکی قرار داده است.

​

با این وجود، برخی رسانه‌های منطقه‌ از جمله رسانه‌های کره جنوبی و ژاپن مدعی شده‌اند که تاکنون بیش از ۲۰۰ سرباز کره شمالی براثر ابتلا به کووید۱۹ جان باخته‌اند.

این رسانه‌ها همچنین مدعی بودند که «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی از بیم کرونا از پیونگ‌یانگ خارج شده، اما کیم هفته گذشته برای کلنگ‌زنی ساخت یک بیمارستان در پایتخت کشورش در انظار عمومی حاضر شد.

***

​

کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، در میان نظامیان این کشور.

یک رسانه کره جنوبی می‌گوید ۱۸۰ سرباز کره شمالی از ویروس کرونا جان باخته و ۳۷۰۰ نظامی این کشور در قرنطینه هستند.

***

 محموله« اهدایی پزشکی »درپشت مرزهای کره شمالی

خبرگزاری رویترز(۱ فروردین ۱۳۹۹ )نوشت:، هدف از ارسال این کمک‌ها تقویت نیروی دفاعی کره شمالی در برابر کرونا ویروس اعلام شده اما کنترل شدید مرزها در این کشور علامت سوال بزرگی برای تحویل این کمک‌ها به وجود آورده است.

برخی سازمان‌های امدادی مجبور به گرفتن مجوز معافیت نقض تحریم‌ها از سازمان ملل برای باز کردن راه ارسال این کمک‌ها شده و اکنون درحال حرکت به سمت مرزهای به شدت کنترل شده کره شمالی هستند.

کره شمالی تاکنون هیچ گزارشی از موارد ابتلا به کرونا ویروس اعلام نکرده اما فرمانده نظامیان آمریکا در کره جنوبی ابراز اطمینان کرده که این کشور نیز درگیر این ویروس هست.

سازمان‌های امداد رسان می‌گویند به دلیل تحریم‌های گسترده بین‌المللی و فقدان سیستم بهداشتی و درمانی پیشرفته، کره شمالی در برابر گسترش این ویروس بسیار آسیب پذیر است.

برخی سازمان‌های امدادرسان در درخواستی اضطراری از سازمان ملل خواهان معافیت از تحریم‌های اعمال شده علیه این کشور شدند که این معافیت برای مدت شش ماه به سازمان بهداشت جهانی، فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و انجمن‌های صلیب سرخ و پژشکان بدون مرز برای ارسال تب سنج، دستگاه‌های اکسیژن و تنفسی، دستگاه‌های احیا، دستکش، نقاب‌های محافظتی صورت، ماسک‌های جراحی، گان و دیگر اقلام پزشکی مجوز می‌دهد.

صندوق کودکان سازمان ملل یونیسف که گفته است نیازی به این دوره معافیت ندارد اعلام کرده که انتظار می‌رود اولین محموله شامل دستکش، لباس‌های محافظتی و تجهیزات تنفسی ارسالی به کره شمالی از طریق زمین و از طریق چین طی روزهای آتی به این کشور برسد.

منابع بین‌المللی می‌گویند: اما کره شمالی با داشتن تدابیر قرنطینه سفت و سخت مرزی برخی از این اقلام را در مرزها نگه داشته است.

دو منبع مطلع گفته‌اند که محموله‌ای از تجهیزات دیگر نظیر ماسک و کیت‌های تست کرونا به رغم درخواست کره شمالی در چین مانده‌اند. 

خبرگزاری رسمی کره شمالی ۱۳ مارس گفت که به عنوان بخشی از تدابیر پیشگیرانه تمامی کالاهای وارداتی برای ۱۰ روز قرنطینه می‌شوند. این خبرگزاری دولتی تصاویری از کارمندان با لباس‌های حفاظتی در کامین‌ها و قطارها به نمایش گذاشت./منبع:ایسنا

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:وضعیت رسانه های کره شمالی +اینترنت

در کره‌شمالی هیچ رسانه خصوصی دیده نمی‌شود و ۱۲ روزنامه و ۲۰ نشریه موجود در این کشور کاملا تحت نظر دولت هستند و بی‌آنکه خبرنگاری وظیفه تهیه گزارش‌‌ها را برعهده داشته باشد، مطالب آنها را خبرهایی تشکیل می‌دهد که هر روز از وزارت اطلاعات و امنیت دریافت و دقیقا همان اطلاعات بدون کوچک‌ترین تغییری منتشر می‌شود؛ در تمام رسانه‌های کره‌شمالی، انتشار هرگونه خبر ناخوشایند در مورد کره‌شمالی در همه زمینه‌‌ها از سیاسی و اجتماعی گرفته تا اقتصادی و فرهنگی به شدت ممنوع است/منبع:شهریور ۱۳۹۶تابناک

یک روز به راهنمایم گفتم روزنامه ها و مجلات را در فروشگاه خاصی می فروشند؟ از مجله خبری نداشت اما اطلاعاتش در باره روزنامه برایم جالب بود: "اگر روزنامه بخواهید باید از روز قبل، آن را پیش خرید کنید" معنا و مفهوم این عبارت  روشن بود: او ضاع کاغذ آن جوری نیست که روزنامه چاپ کنند و چون خریدار ندارد خمیرش کنند. بنا بر این به تعدادی چاپ می کنند که فروخته شود. راهنما از قیمت روزنامه هم خبر نداشت چون تا کنون نخریده بود.

گویا روزنامه به زبانهای دیگر هم وجود ندارد. وقتی در پرواز پیونگ یانگ به پکن از مهماندارپرواز"چین ایر"  که روزنامه های چاپ پکن به زبان انگلیسی و چینی را توزیع می کند، می خواهم که روزنامه چاپ پیونگ یانگ به زبان چینی یا ... را برایم بیاورد، ابراز تاسف می کند و می گوید چنین روزنامه ای وجود ندارد

 در اتاق هتل یک دستگاه تلویزیون هست و در کنارش برگه ای که کانالها را معرفی کرده است. مجموعا از سیستم ماهواره ای۱۴ کانال قابل دریافت است. سی ان ان و بی بی سی و دو شبکه خبری چین، شبکه خبری آسیانیوز، یک شبکه چینی که دائما فیلم سینمایی به زبان اصلی(عمدتا انگیسی) و با زیرنویس انگلیسی پخش می کند و فرستنده اش در جزیره ماکائو در مجاورت هنگ کنگ است، یک شبکه ورزشی چینی، شبکه NHK، دوسه شبکه ای که سیگنال نمی داد و بالاخره سه شبکه مربوط به کره شمالی. در توضیح این سه شبکه کره ای زمان  پخش برنامه ها هم درج شده. دو شبکه فقط هفته ای دو تا ۴ روز برنامه آن هم برای چندساعت دارند و یکی از شبکه ها هم که عمومی است و هر روز برنامه دارد به ۲-۳ ساعت بسنده می کند. منهای روزهای یکشنبه که از۹صبح شروع می شود.به عبارتی، ازساعت ۹یا ۱۰ شب ، تلویزیون کره تعطیل است. یک بار که از راهنمایم سوال کردم اگر کسی بعد از ساعت ۱۰خوابش نگیرد و بخواهد فیلم تماشاکند تکلیفش چیست، با قیافه حق بجانب گفت می تواند سی دی فیلم بخرد.
.. استفاده از ماهواره مجاز نیست و دیش، جز سازمانهای اداری و هتلها در جایی مشاهده نمی شود، امکان تماشای آن نیز محدود است. البته شنیدم که در مناطق هم مرز با کره جنوبی، کانالهای تلویزیونی کشور همسایه قابل دریافت است، بر اساس شنیده هایم، در کره شمالی یک شبکه رادیویی هم وجود دارد اما نتوانستم به آن دسترسی پیدا کنم و راهنمایم نیز چون رادیو در اختیار نداشت نتوانست کمکی بکند./منبع:قسمتی ازگزارش یک مسافرکره شمالی/شهریور ۱۳۹۲ بنقل ازخبرآنلاین.

اینترنت کره شمالی

زیرساخت های سازمان مخابرات دولتی چین موسوم به یونیکام با جهان خارج ارتباط پیدا می کند.

ارتباطات اینترنتی کره‌ی شمالی در وهله‌ی اول توسط شرکت «استار جوینت ونچر» که حاصل همکاری اداره‌ی پست و ارتباطات پیونگ‌یانگ و گروهی در تایلند بود، حاصل‌ شده است. اما دسترسی مقامات بالای حکومت از جمله رهبران حزب و «کیم جونگ اون» به اینترنت از طریق ارتباطاتشان با چین امکان پذیرفته است.

​

نام اینترنتکره شمالی، کوانگ‌میونگ (Kwangmyong) است.

 اینترنت درکره شمالی سرعت بسیار پایینی دارد و همه سیستم های کره شمالی به آن متصل می شوند و پهنای آن میان دستگاه های متصل تقسیم می شود. این اینترنت معمولا به خاطر فرسوده بودن بسیاری از سیستم ها از شبکه خارج می شوند.

دراین کشور به اینصورت نیست که هرکس برای خودش سایت ووبلاگی راه اندازی کند،بلکه همه درکنترل دولت است،گفته می شود،تعدادسایتهای این کشور(قابل دسترسی)به ۱۰۰تاهم نمی رسد.

سایتهایی که بدوراچشم دولت راه اندازی شوند،هک می شوند.

درسال ۱۳۹۵نیویورک‌ تایمز، تنها ۱۰۲۴ آی‌پی آدرس در کره‌ی شمالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. بیشتر این آی‌پی‌ها هم البته در فضای کوآنگ‌میونگ (اینترنت کنترل شده‌ی ملی کره‌ی شمالی) حضور دارند.

دولت در سال های اخیر چندین هزار هکر را تربیت کرده اند که هرسایت غیردولتی را هک می کند،واین یکی ازدلائل عدم دسترسی ازاطلاعات ازدنیای کره شمالی است ونیرعدم اطلاع مردم کره شمالی ازدنیای خارج است.

در مورد سرعت و شکل اینترنت کره شمالی نیز باید بگوییم که بیشتر وب سایتها کند و ساده اند. یکی از تحلیلگران رسانه های کره شمالی در ان کی نیوز به نام چد اوکرول گفته که سایت های این کشور زیاد به روزرسانی نمیشوند و طراحی بسیار ساده ای دارند. این سایت ها تلاش دارند تا از سایتهای مشابه خارجی الگو نگیرند و وقتی که وارد آنها میشویم کاملا مشخص است که مال کره شمالی است.

یکی ازخبرگزاریهای آن ورآبی می نویسد:

در سال ۲۰۱۴، زمانی که مقام‌های کره شمالی متوجه علاقه‌مندی عجیب شهروندان این کشور به زندگی در مکان‌های اطراف سفارتخانه‌ها شدند، استفاده از اینترنت ماهواره‌ای و اتصال وای‌فای برای این اماکن را ممنوع کردند. برخی سفارتخانه‌ها با داشتن دسترسی کامل به اینترنت، امکان استفاده آزادانه از شبکه بی‌سیم خود را برای دیگران فراهم می‌کردند. از این رو، خانه‌های نزدیک به سفارتخانه‌ها جزو مکان‌های محبوب و پر‌تقاضا برای زندگی به حساب می‌آمد.

مجله اکونومیست تخمین می‌زند حدود ۶ میلیون نفر در کره شمالی از موبایل استفاده می‌کنند. این موبایل‌ها اغلب به کمک شرکت‌های چینی در داخل کره شمالی تولید می‌شوند و محدودیت‌های مختلفی روی آن‌ها اعمال می‌شود. به‌عنوان مثال، این موبایل‌ها از یک نسخه سفارشی سیستم‌عامل اندروید استفاده می‌کنند که امکان دسترسی به اینترنت ندارد و فقط به اینترنت ملی متصل می‌شود.

اگر فردی قصد نصب برنامه‌ای غیرمجاز را روی گوشی خود داشته باشد، سیستم‌عامل با نمایش پیام هشدار جلوی او را می‌گیرد. اگر فایلی غیرمجاز به گوشی منتقل شود، ممکن است پلیس به‌طور خودکار از این ماجرا مطلع شود و فرد خاطی را مجازات کند. اپلیکیشن‌هایی مانند نقشه، دیکشنری و بازی‌ها، همه را شرکت‌های داخلی توسعه می‌‌دهند. کاربران برای نصب هر برنامه باید حضوری به فروشگاه‌هایی که مخصوص این کار است مراجعه کنند تا فقط اپلیکیشن‌هایی که مورد تایید دولت است روی گوشی‌شان نصب شود.