کاوشگر ماه (ژاپن) مفقودالاثرشد

​

سازمان اکتشافات فضایی ژاپن(JAXA)  کاوشگر ماه خود را گم کرده است.

این ماهواره همراه ماموریت «آرتمیس» به فضا ارسال شده بود اما «ناسا» سیگنالی از آن دریافت نکرده است.

پرتاب این کاوشگر ژاپنی از«مرکز فضایی کندی در فلوریدا»درروز چهارشنبه ، ۰۲ آذر ۱۴۰۱  (۲۳ نوامبر ۲۰۲۲)انجام گرفته بود.

تست موشک(SLS) "مرکز فضایی استنیس" ناسا در نزدیکی خلیج سنت لوئیس می‌سی‌سی‌پی انجام گرفته بود.

کاوشگر «ماه ژاپن»مفقودالاثرشد

​

رویای فضایی ژاپن نابود شد!

سازمان اکتشافات فضایی ژاپن(JAXA) کاوشگر ماه خود را گم کرده است. این ماهواره همراه ماموریت آرتمیس به فضا ارسال شده بود اما ناسا سیگنالی از آن دریافت نکرده است.

​

کاوشگر یا ماهواره OMOTENASHI پس از جدا شدن از ابر موشک اس ال اس(SLS) با اختلالات ارتباطی روبرو شد زیرا در موقعیت مناسبی نسبت به خورشید قرار نداشت. در نتیجه پنل های آن رو به خورشید نبودند و همین امر توانایی ماهواره برای شارژ باتری هایش را تحت تاثیر قرار داد.

از آنجا که تیم پروژه نتوانست ماهواره را کنترل کند، در نتیجه آنها مجبور شدند برنامه ها برای فرود کاوشگر روی سطح ماه در روز دوشنبه را لغو کنند.

در صورت فرود موفقیت آمیز OMOTENASHI روی ماه، ژاپن پس از روسیه، آمریکا و چین به چهارمین کشوری تبدیل می شد که به سطح سیاره رسیده است.

​

«تاتسواکی هاشیموتو» رهبر این پروژه در یک کنفرانس خبری که پس از لغو فرود در ماه برگزارشد، رویدادهای مذکور را ناراحت کننده عنوان کرد.

​

به گفته او این کاوشگر با هزینه ۵.۶ میلیون دلار توسعه یافته بود. OMOTENASHI یکی از ۹ ماهواره کیوب ستی بود که هفته گذشته همراه کپسول اوریون و موشک اس ال اس طی ماموریت آرتمیس یک به فضا رفت.هدف اولیه این کیوب آزمایش فناوری ها و انجام مانورهایی بود که کمک می کرد یک لندر کوچک روی ماه فرود بیاید و همزمان سیستم های برق، ارتباطات و پیش رانش آن را ایمن نگه می داشت.

قرار بود این کاوشگر نقطه آغاز ماموریت ژاپن برای ساخت یک ایستگاه در ماه برای اقامت فضانوردان باشد.

JAXA در توئیتی نوشت:نمی توان دوباره با فضا پیما ارتباط برقرار کرد و بنابراین تصمیم گرفته شد مانور فرود روی ماه (DV۲) قابل انجام نیست.

در این میان تحقیقاتی در اختلالات به وجود آمده در کاوشگر در حال انجام است.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:«پرتاب کاوشگرژاپن» از "مرکز فضایی استنیس" متعلق به «ناسا» در نزدیکی خلیج سنت لوئیس می‌سی‌سی‌پی انجام گرفته بود.

ماهواره ژاپن که یک کاوشگر مکعبی بود که برای فرود بر روی ماه و کاوش در سطح آن طراحی شده بود. این بخشی از راه اندازی Artemis I در هفته گذشته بود. با این حال، مدت کوتاهی پس از جدا شدن از موشک آرتمیس I، تیم زمینی نتوانست با فرودگر OMOTENASHI ارتباط برقرار کند. این امر باعث می‌شود که سفینه با خورشید و شارژ مجدد باتری‌های آن غیرممکن شود.

​

همراه کاوشگرژاپن، آرگومون و یک فضاپیمای ایتالیایی( آرگومون) و «بیوسنتینل-اسلش-بیولاب»که متعلق به خود ناسا است به فضاپرتاب شده بودندکه این دو هنوز در مسیر ماه هستند،سیگنالهایشان قابل دریافت است واما فضاپیمای OMOTENASHI تنها فرودگری بود که برای فرود کنترل شده برنامه ریزی شده بود،اثری ازآن نیست.

موشک پرتابگر SLS وکپسول اوریون(Orion) در LC-39B

آرتمیس(Artemis)1 اولین پرواز اوریون بر روی سیستم پرتاب فضایی ناسا (SLS) است...مرکز فضایی کندی در فلوریدا

(اوریون)جدیدترین کپسول فضاپیمای سازمان فضایی ناسا

 ​

۶ مرداد ۱۳۹۸ ایسنا نوشت:با اعلام آمادگی "جیم برایدنستاین" رئیس آژانس فضایی آمریکا در تاریخ ۲۵ ژوئیه، ناسا ساخت تاسیسات سرهم‌بندی موشک غول پیکر "اسپیس لانچ سیستم"(SLS) با ارتفاع ۶۵ متر و نصب پیشران اصلی آن را آغاز کرد.

​

پیشران اصلی این موشک یک سری آزمایش‌های پیش از پرواز پیشرفته را پشت سر خواهد گذاشت و امروز یک تست ۸ دقیقه‌ای موتور را پشت سر گذاشت.

ساخت یک پیشران موشک جدید همیشه یک فرآیند طولانی و پیچیده است، به خصوص اگر قرار باشد فضانوردان را به فضا ببرد که در این صورت دشواری آن دوچندان می‌شود.

ساخت موشک‌های سوخت مایع با توجه به ماهیت‌شان بسیار پیچیده است و نیاز به مدیریت مقادیر زیادی از سوخت دارند که مقدار قابل توجهی از قدرت را تولید می‌کنند.

موتورهای پیشران موشک اس.ال.اس ۸.۸ میلیون پوند رانش تولید خواهند کرد، چرا که چهار موتور اصلی "RS-۲۵" قبل از انتقال به مرحله دوم، در هشت دقیقه اول ۲.۷ میلیون لیتر اکسیژن مایع و هیدروژن مایع مصرف می‌کنند.

مرحله اصلی آزمایش این موتورها در ایستگاه تست B-۲ در "مرکز فضایی استنیس" متعلق به ناسا در نزدیکی خلیج سنت لوئیس می‌سی‌سی‌پی انجام می‌شود، جایی که پیشران اصلی برای تست آتش در آن نصب می‌شود اما نمی‌تواند سایت پرتاب را ترک کند و به هوا بلند شود.

​

خلیج سنت لوئیس می‌سی‌سی‌پی(Mississippi)

آزمایش آتش این موتورها پیش از این شامل نسخه‌های آزمایشی از قطعات، کابل‌ها، سیستم‌های سوخت و مخزن‌ها بود که بعدا با اجزای اصلی برای ماموریت مبادله می‌شد. اما ناسا روش دیگری موسوم به "اجرای سبز"(Green Run) را برای آزمایش موشک "SLS" در نظر گرفته است.

 ​

"اجرای سبز" بدین معنا است که مهندسان از سخت افزارهای جدید یا "سبز" استفاده می‌کنند و همه آنها را در یک "اجرا" با هم روشن می‌کنند تا چیزهایی مانند سوخت گیری، فشار و رانش موتورها، مخازن، خطوط سوخت، دریچه‌ها، سیستم فشار و نرم افزار موشک را ماهها قبل از نهایی شدن و پرتاب موشک آزمایش می‌کنند.

چیزی که تغییر کرده این است که اجزای مورد آزمایش مثل قبل، اجزای جایگزین نیستند و همه قطعات، همان اجزایی هستند که در پرواز اصلی نیز استفاده خواهند شد.

پس از آزمایش روی پایه‌ای که آزمایشات موتورهای "ساترن V" و "شاتل فضایی" را به خود دیده بود،

 آزمایش "SLS" نیز در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا انجام می‌شود و برای ماموریت "آرتمیس ۱" به منظور بازگشت بشر به ماه مونتاژ می‌شود.

​

"لیزا بیتس" مدیر بخش پیشران‌های "SLS" می‌گوید: پیشران اصلی موشک "SLS" یک تجربه شاخص دنیای مهندسی است که نه تنها شامل بزرگترین مخزن‌های موشکی تاریخ است که تا به حال ساخته شده‌اند، بلکه همچنین دارای پیشرفته‌ترین و مجهزترین سیستم‌ها است.

وی افزود: در حالی که این موشک طراحی شده است تا در طول زمان برای اهداف مختلف مأموریتی تکامل یابد، طراحی هسته اصلی آن تقریبا بدون تغییر باقی خواهد ماند. آزمایش تطبیق پذیری "اجرای سبز" به ناسا اطمینان لازم برای شناخت پیشران اصلی را می‌دهد. ما با استفاده از "اجرای سبز" بررسی می‌کنیم که هر جزء به خوبی در سیستم کار کند. این بیش از یک آزمایش است. این نخستین بار است که پیشران زنده می‌شود و به طور کامل عملیاتی می‌شود./پایان گزارش ایسنا.

زنانی که مدیران سیستم پرتاب فضایی ناسا هستند:

از چپ، «لیزا بیتس»، معاون مدیر بخش مراحل ناسا ، «جنیفر بلند-مسترسون» مدیر تولید/عملیات بوئینگ مایچود؛ «جولی باسلر» مدیر عناصر ناسا استیج؛ و« نوئل زیتسمن» مهندس ارشد بوئینگ.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر: موشک SLS چیست؟

موشک پرتابگر SLS وکپسول اوریون(Orion) در LC-39B /این موشک دارای ۳۲ طبقه است.

SLS تنها موشکی است که توانایی حمل اوریون و فضانوردان و همچنین محموله های بزرگ به ماه را در طی یک ماموریت دارد. طراحی انعطاف‌پذیر و تکامل‌پذیر آن به این موشک اجازه می‌دهد تا مأموریت‌های علمی روباتیک را بر روی ماه، مریخ، زحل و مشتری انجام دهد.

موشک SLS بخشی از برنامه آرتمیس است که قصد دارد تا سال ۲۰۲۴ با استفاده از فناوری های نوآورانه برای کاوش در فضای عمیق تر ماه، انسان ها را روی ماه فرود آورد.

این موشک از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا، ایالات متحده، برای اولین ماموریت ماه آرتمیس یک پرتاب خواهد شد. کل بودجه مورد نیاز برای برنامه SLS تقریباً ۲۲.۶ میلیارد دلار است.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:درمنابع مأخوذه اصلاحاتی انجام گرفته واضافاتی دارد وتصاویر.

سرنوشت فرودگر Hakuto-R ژاپن چه می شود؟بااین افتضاح؟

قرار است در ۲۸ نوامبر۲۰۲۲دوشنبه ، ۰۷ آذر ۱۴۰۱ (lander) فرودگر Hakuto-R توکیو به سمت دهانه اطلس در ماه پرتاب شود تا برای یک برخورد نرم آماده شود، که ممکن است اولین بار توسط یک شرکت خصوصی در سطح ماه باشد.

Hakuto-R از روی یک موشک SpaceX Falcon 9 از ایستگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال فلوریدا بلند می شود و زودتر از آوریل ۲۰۲۳ به ماه می رسد. پس از فرود، Hakuto-R یک مریخ نورد کوچک امارات متحده عربی به نام راشد را مستقر خواهد کرد.

این مریخ نورد چهار چرخ ماه را به مدت ۱۴ روز زمینی با استفاده از یک دوربین با وضوح بالا، یک تصویرگر حرارتی، یک تصویرگر میکروسکوپی و یک کاوشگر طراحی شده برای بررسی بارهای الکتریکی در سطح ماه مطالعه خواهد کرد.

ژاپن سومین کشورفضایی بود
در سال ۱۹۷۰میلادی(۱۳۴۸شمسی)، ژاپن پس از ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی سابق، سومین کشوری بود که ماهواره را در فضا قرار داد.

نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۰ گزارش داد، اما، از آن زمان، این کشور جزیره ای رابطه شطرنجی با اکتشافات فضایی داشته است.

ژاپن در فضا«انسان »نفرستاده

ژاپن هرگز فردی را در فضا قرار نداده است، هرچند که برنامه پرواز فضایی سرنشین دار در حال انجام دارد، با این امید که یک فضانورد در سال ۲۰۲۵ به فضا پرتاب کند.

ماهواره های گم شده فضایی ژاپن(قبل ازاین)

«کاوشگر آکاتسوکی ژاپن»، که قرار است به دور زهره بچرخد، دو سال پیش «سیاره داغ لوله» را از دست داد و به سمت خورشید منحرف شد.

۲ ماهواره گم شده ژاپن درطول ۳

دو ماهواره ژاپنی تنها در سه ماه در سال ۲۰۰۰ گم شدند. کاوشگری که در سال ۱۹۹۸ برای مریخ پرتاب شد سیاره سرخ را از دست داد.