مختلف الملائکه"محل آمدوشدملائکه"بیت ائمه

​

مختلف الملائکه«محل آمدوشدملائکه»بیت ائمه اطهار

«خِلفه» و «اختلاف» یعنی«تردّد»رفت و آمد

اهل بیت«مختلف الملائکه» هستند..

حدیث پیامبر(ص)«اخْتِلافُ اُمّتی رَحمَةٌ»؛ رفت وآمد  مردم باهم ،موجب  رحمت است،در مدح و ضرورت اتحاد و اجتماع گفته شده،نه خصومت ودرگیری ودعوا.

یکی از اعمالی که در ماه شعبان زیاد توصیه شده «صلوات» بر محمد و آل محمد است و یکی از این صلوات‌ها که در این ماه وارد شده است، «صلوات شعبانیه» است. در قسمتی از این صلوات می‌گوییم: اهل بیت «مختلف الملائکه» هستند، این تعبیر در کتاب کافی در روایتی از امام رضا(ع) و در زیارت جامعه کبیره نیزآمده است.

​

کتاب لغت« تاج العروس من جواهر القاموس»سید مرتضى حسینى زبیدى واسطى، ج ۱۲ ،ص ۱۸۹واژه «خِلفه» و «اختلاف» را به «تردّد» یعنی رفت و آمد معنی می‌کنند و چون مُختلَف در زبان عربی اسم مکان است، در نتیجه معنای تعبیر «مختلف الملائکه» این است که ایشان محل رفت و آمد ملائکه هستند. و از این‌که کلمه «تردّد» را در جایی که رفت و آمد زیاد باشد استفاده می‌کنیم، به دست می‌آید که این رفت و آمدها دائمی است.

فرود ملائکه الهی بر اهل بیت(علیهم‌السلام) به دلایل مختلفی بوده است مانند:
آوردن مقدرات یک ساله در شب قدر «تنزل الملائکة والروح فیها بإذن ربّهم من کل أمر فرشتگان و روح در آن (شب قدر) به اذن پروردگارشان برای هر کاری نازل می‌‏شوند».
 کمک به ائمّه اطهار(علیهم‌‏السلام) نیز نازل می‌شدند: «إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِینَ أَ لَنْ یَکْفِیَکُمْ أَنْ یُمِدَّکُمْ رَبُّکُمْ بِثَلاثَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُنْزَلِینَ * بَلى‏ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ یَأْتُوکُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا یُمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُسَوِّمِینَ(آل عمران ۱۲۵، ۱۲۴) در جنگ بدر رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به مؤمنان فرمود: «آیا کفایت نمی‌‏کند که خدا شما را با سه هزار فرشته نازل شده از آسمان یاری کند؟ آن‌‏گاه خدای سبحان می‌‏فرماید: بله، اگر امروز در جنگ اُحُد نیز صبر و تقوا پیشه کنید و دشمن بار دیگر به سراغ شما بیاید خداوند شما را با پنج هزار فرشته یاری خواهد کرد».
هر چند که این آیه، عام و ناظر به امداد فرشتگان به مؤمنان است، لیکن در رأس این یاری‌‏شوندگان، رسول اکرم(ص) قرار دارد.

هم‌چنین طبق حدیثی که در کتاب کافی(ج۱) از امام موسی بن جعفر(ع) وارد شده، «ملائکه الهی» برای هر کاری که نازل می‌شوند، ابتدا آن را خدمت امام آن زمان عرضه می‌کنند و به نوعی کارها را با آن حضرت هماهنگ می‌کنند. در زمان ما نیز کارهای‌شان را خدمت امام مهدی(علیه‌السلام) عرضه کرده و با ایشان هماهنگ می‌کنند. 

إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآیَاتٍ لِّأُولِی الْأَلْبَابِ /١٩٠بقره
مختلف ، مصدر میمی ، اسم مکان و یا اسم مفعول است .
 اگر مصدر باشد : یعنی در سایه کثرت آمد و شد ملائکه به محضر حضراتشان، 
گویا نفس اختلاف و رفت و آمد فرشتگانند.
 اگر اسم مکان باشد : محل رفت و آمد ملائکه هستند.
اگر اسم مفعول باشد : هبوط و صعود فرشتگان نزد این خاندان بوده و اختلاف ملائکه بر آنان واقع شده است.

​

وَمُخْتَلَفَ الْمَلائِکَةِ;
و (سلام بر شما) اى محل آمد و شد فرشتگان.
ائمّه علیهم السلام محل آمد و شد فرشتگان هستند. این سومین ویژگى آن بزرگواران است و در کتب اهل سنّت نیز آمده است.
ذات ائمّه علیهم السلام «مختلف الملائکة» هستند، نه خانه آنان و نه خانه پیامبر خدا صلى اللّه علیه وآله. چنین معنایى از ظاهر عبارت به دست مى آید، گرچه البته خانه آنان «مختلف الملائکة» مى باشد.
«مختلف الملائکة» یعنى چه؟ ظاهر این عبارت چنین است که خود ائمّه «مختلف الملائکة» هستند که گروهى خدمت ائمّه مى آمدند و گروهى مى رفتند. یا فردى مى آمد و فردى مى رفت. دسته دسته یا به تنهایى و جداگانه فرشتگان الهى با ائمّه ارتباط داشتند، در خطبه امام مجتبى بعد از شهادت حضرت امیر علیهما السلام در کوفه، که در کتب فریقین به سندهاى معتبر روایت شده فرموده اند:
وأنا من أهل البیت الّذی کان جبریل ینزل إلینا ویصعد من عندنا.
به یقین، فرشتگان در روزهاى هفته خدمت امام عصر مى رسند و اعمال را بر امام هر زمان عرضه مى دارند.
درباره این که فرشتگان در شب هاى قدر به حضور ائمّه علیهم السلام مى رسیده اند و مى رسند هیچ اشکالى وجود ندارد.
از سویى در روایات فراوان وارد شده که فرشتگانى بر قبور ائمّه علیهم السلام ـ به خصوص سیّدالشهداء علیه السلام ـ موکّل هستند و همواره در رفت و آمدند. آنان براى زیارت سیّدالشهداء علیه السلام یا براى انجام وظایفى مى آیند که درباره مزار آن حضرت دارند. این روایات در کامل الزیارات آمده است.
در نقل دیگرى آمده است: فرشتگان پس از وفات پیامبر اکرم صلى اللّه علیه وآله با خاندان عصمت و طهارت ـ به خصوص صدّیقه طاهره سلام اللّه علیها ـ ارتباط داشته اند و براى حضرتش مطلب مى گفته اند و امیر مؤمنان على علیه السلام مطالب را مى نوشته است. این همان مصحف فاطمه علیها السلام است و از این رو یکى از القاب آن حضرت محدّثه است.
هرگز این امور غلو نیست; چرا که این قضایا براى رسول اکرم در کتب عامّه نیز روایت شده بلکه براى غیر معصومان نیز ادّعا مى شود. در کتاب هاى آن ها چون اسد الغابه و الاستیعاب در احوالات عمران بن حصین چنین آمده است:
کانت الملائکة تسلّم علیه; کانت الحفظة تکلّمه;
فرشتگان بر او سلام مى کردند; فرشتگان موکّلش با او سخن مى گفتند.
عمران بن حصین یکى از اصحاب پیامبر اکرم صلى اللّه علیه وآله است نوشته اند که داراى چنین مقامى بوده است. پس صدّیقه طاهره حضرت زهرا علیها السلام که «بضعة الرسول»، «سیّدة نساء أهل الجنّة» و «سیّدة نساء العالمین» بوده، با آن مقامات و منازلش چگونه خواهد بود؟ بنابراین، جاى هیچ گونه خدشه، شک، شبهه و استبعادى نباید باشد.
قابل ذکر است که بزرگان اهل سنّت به سند خود این حقیقت را روایت نموده اند، حاکم نیشابورى از امام صادق علیه السلام از جابر آورده که:
لمّا توفی رسول اللّه صلّى اللّه علیه وآله عزّتهم الملائکة ـ یسمعون الحسّ ولا یرون الشخص ـ فقالت: السلام علیکم أهل البیت ورحمة اللّه وبرکاته: إنّ فی اللّه عزاءً من کلّ مصیبة وخلفاً من کلّ فائت، فباللّه فثقوا وإیّاه فارجوا، فإنما المحروم من حرم الثواب والسلام علیکم ورحمة اللّه وبرکاته.
عبارت «مختلف الملائکة» در استمرار ظهور دارد; یعنى همیشه فرشتگان با ائمه اطهار علیهم السلام در ارتباط هستند; بلکه آنان در عالَم قبل هم ارتباط داشته اند. در روایات فریقین آمده است که ملائکه از ائمّه تسبیح، تحمید و عبادت خداوند متعال را یاد گرفته اند.
خداوند متعال در این عالم، تدبیر امور را به ملائکه واگذار کرده که (فَالْمُدَبِّراتِ أَمْرًا); «و آنان که امور را تدبیر مى کنند»، آن گاه روایت مى گوید: همه تدبیرات امور به توسط ملائکه با اطّلاع و اذن امام است:
ما من ملک یُهبطه اللّه فی أمر، ما یهبطه إلاّ بدأ بالإمام فعرض ذلک علیه، وأنّ مختلف الملائکة من عند اللّه تبارک وتعالى إلى صاحب هذا الأمر;
هر فرشته اى را که خداوند براى انجام کارى به زمین فرو مى فرستد، نخست به حضور امام مى رسد و آن را عرضه مى دارد و به راستى که آمد و شد فرشتگان از پیش گاه خداوند متعال به نزد صاحب این امر است.
در این زمینه، داستانى بیان مى کنم:
جدّ بزرگوارم آیة اللّه العظمى سیّد محمّد هادى میلانى رحمه اللّه بیش از سى سال است که دار فانى را وداع گفته است. شخص مورد اعتمادى از فضلاء حوزه براى من این گونه نقل کرده است که یکى از علماى تهران به همراه کاسبى از بازاریان تهران از دوستان خود به مشهد مقدّس مشرّف مى شوند. قرار بوده با آقا ملاقاتى داشته باشند. اتّفاقاً قرارشان صبح زود بوده است. آن شخص کاسب بعد از نماز صبح مى خوابد. وقتى بیدار مى شود مى بیند محتلم شده است، اگر بخواهد غسل کند وعده اى که دارند دیر مى شود و نمى توانند طبق قرار حاضر شوند. از طرفى، خانه آقا مسجد نبوده است; از این رو تصمیم مى گیرد با همین حال خدمت ایشان مشرّف شود.
به همراه آن عالم خدمت آقا مى رسند. وقتى ملاقات و گفت و گوها تمام مى شود و خداحافظى مى کنند و مى خواستند از اتاق بیرون بروند که آقا او را صدا مى زند و مى گوید:
فلانى! این جا مکانى است که احکام شرع استنباط مى شود و بیان مى گردد، از این رو محل رفت و آمد فرشتگان است. جایى که محل رفت و آمد فرشتگان است، شایسته نیست شما با این حال بیایى.
ائمّه علیهم السلام طورى بودند که فرشتگان خداوند متعال مرتب با آنان رفت و آمد داشته اند که الآن هم همین گونه است و اگر براى هر کس به جز آنان این معنى ثابت شود به برکت ارتباط با آنان بوده و باخبر شدن او از آن به جهات روحى او بستگى دارد.
وقتى خانه فقیهى به دلیل استنباط احکام از روایات اهل بیت علیهم السلام محلّ رفت و آمد فرشتگان باشد، پس خانه اهل بیت و خود آنان چگونه خواهد بود؟/آیت الله سید علی حسینی میلانی.

​

محور سخن شرح زیارت جامعه کبیره بود که عالى ترین متن امام شناسى است. در این مقاله فراز «مختلف الملائکه» را معنا مى کنیم که در بسیارى از زیارت ها امامان(ع) را به این وصف مى خوانیم.
از ویژگى هائى که براى امامان معصوم(ع) در زیارت هاى متعدد از جمله زیارت جامعه آمده است آن است که آنان را با واژه «مختلف الملائکه» نامیده است یعنى امامان(ع) محل آمد و رفت ملائکه بوده و این چهره هاى معصوم آسمانى در زمین به زیارت امامان مىآیند.
واژه مختلف
واژه مختلف اسم مکان است از ماده اختلاف که به معناى تردد و آمد و رفت است.
«طریحى»از علمإ اهل لغت گوید: ... واختلف من موضع الى موضع تردد(1) از جائى به جائى اختلاف کرد یعنى آمد و شد نمود.
در برخى از روایات واژه اختلاف صریحا به این معنى ذکر شده است در روایتى آمده است که راوى «عبدالمومن انصارى» از امام صادق(ع) پرسید که معناى این روایت که از پیامبر اکرم(ص) روایت شده چیست که آن حضرت فرموده است که «ان اختلاف امتى رحمه»؟ همانا اختلاف امتم رحمت است!! بنابراین اگر اختلاف آنها رحمت است, اجتماع و وفاق و وحدت آنها عذاب است؟
امام(ع) فرمود: «لیس حیث ذهبت» روایت را بد معنى کردى آن گاه امام(ع) فرمود مقصود از این اختلاف آمد و رفت به محضر پیامبر اکرم(ص) جهت تعلم معارف دین است آنگاه حضرت با خواندن آیه نفر وَمَا کَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِیَنفِرُوا کَافَّةً ۚ فَلَوْلَا نَفَرَ مِن کُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَائِفَةٌ لِّیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّینِ وَلِیُنذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرُونَ ﴿١٢٢توبه﴾
فرمود:فامرهم ان ینفروا الى رسول الله(ص) و یختلفوا الیه فیتعلموا, ثم یرجعوا الى قومهم فیعلموهم, انما اراد اختلافهم من البلدان لا اختلافا فى دین الله انما الدین واحد.(2)
پس خداوند مسلمانان را به کوچ کردن به محضر پیامبر(ص) امر کرد که به سوى آن حضرت آمده از آن حضرت معارف الهى را آموخته, در بازگشت آن را به قومشان آموزش دهند پس مراد از اختلافى که رحمت است آمد و رفت از شهرها جهت آموزش دین است نه آن که مقصود اختلاف در دین خدا باشد که در آن اختلاف معنا ندارد چون دین یکى بیش نیست (بنابراین اختلاف در دین چرا؟)
در روایت دیگرى نیز واژه «اختلاف» در معناى آمد و شد به کار رفته است و آن روایت این است که امیرمومنان على(ع) فرمود: من اختلف الى المساجد اصاب احدى ثمان; آن کس که به مساجد آمد و رفت کند, حداقل به یکى از هشت فائده نائل مى گردد:
1 - اخا مستفادا فى الله ; دوستى خدائى مى یابد.
2 - او علما مستطرفا ; دسترسى به علم مفید و اطلاعات ارزشمند مى یابد.
3 ـ إو آیه محکمه; از آیات محکمات قرآن مطلع مى گردد یا آن که برخورد به نشانه هاى ذات مقدس ربوبى کرده اعتقاداتش مستحکم مى شود.
4ـ إو رحمه منتظره; یا به رحمت الهى مورد انتظارش دست مى یابد.
5ـ إو کلمه ترده عن روى ; یا گفتارى را مى شنود که او را از انحراف وا مى دارد.
6ـ إو یسمع کلمه تدله على هدى; یا گفتارى را مى شنود که او را به راه راست هدایت مى کند.
7 و 8 ـ إو یترک ذنبا خشیه إو حیإا;(3) یا همین آمد و رفت موجب مى شود که گناهى را از خشیت الهى یا حداقل به خاطر حیإ از مردم ترک کند.
در این روایت واژه اختلاف به معناى آمد و شد است ضمنا از این روایت مى توان رسالت مساجد را نیز استنباط کرد که مسجد باید کانون انس مومنان بوده, مرکز آموزش هاى لازم دینى باشد. نیز مساجد مى تواند کانونى گرم جهت پاسخگوئى به شبهات و هدایت طالبان صراط مستقیم باشد, بنابراین نباید مساجد فقط جاى برگزارى نماز جماعت باشد و بس , گرچه برپائى نماز جماعت نیز امر مهم و مورد تإکید شارع است لیکن نباید نقش مساجد را به آن محدود نمود.
واژه ملائکه
ملائکه جمع ملک است و معادل فارسى آن فرشته مى باشد, «ملک» در اصل «مإلک» بر وزن «مفعل» مى باشد که از ماده »الوکه» به معناى رسالت بوده همزه مإلک به علت کثرت استعمال حذف شده است دلیل آن که ریشه این است, آن که در جمع همزه برمى گردد و «ملائکه»مى شود که گفته اند «الجمع والتصغیر یردان الاشیإ الى اصولها» جمع و تقصیر کلمات را به اصل و ریشه اش برمى گرداند. و تإ ملائکه جهت مبالغه افزوده شده است در زمینه ماهیت ملائکه بحث هاى مبسوطى در کتاب هاى تفسیرى و کلامى مطرح مى باشد که نقشى در بحث مورد نظر «مختلف الملائکه» نداشته اند از آن مباحث صرف نظر مى کنیم.
مختلف الملائکه
اینک بعد از واژه «مختلف» و واژه «ملائکه» به تفسیر این ترکیب مى پردازیم.
«مختلف الملائکه» با توجه به آن چه گفته شد معلوم شد که این که امامان مختلف الملائکه اند یعنى آن که فرشتگان به محضر امامان آمد و شد دارند, در برخى روایات آمده است که تعلیم و آموزش فرشتگان به عهده امامان است چون نور امامان قبل از نور فرشتگان خلقت شده است.
در ب(4) رخى روایات آمده است که «ملائکه» به خانه امامان آمد و شد دارند. حسین بن ابى العلإ از امام صادق(ع) نقل مى کند که حضرت فرمود: یا حسین ـ و ضرب بیده الى مساور فى البیت ـ مساور طال ما اتکت علیها الملائکه و ربما التقطنا من زغبها(5)
اى حسین (بن ابى العلإ) و دست به پشتى هایى زد که در اطاق بود. اینها پشتیهایى است که مدتى طولانى فرشتگان بر آنها تکیه زده و چه بسا که ما از پر آنان برچیدیم.
نزول ملائکه در شب قدر
در روایاتى که ذیل سوره قدر وارد شده است تصریح شده که در شب قدر فرشتگان بر امامان معصوم(ع) وارد مى شوند.(6)
و امامان(ع) به استناد همین روایات ضرورت امامت را در همه اعصار بر مسند نشانده اند با این توضیح که همان گونه که «لیله القدر» اختصاصى به زمان نبى گرامى اسلام(ص) ندارد در همه اعصار هست پس باید در همه اعصار امام معصومى باشد که در شب قدر فرشتگان بر او نازل شوند. و درک عقلانى هم موید مدعاى فوق است, زیرا میزبان باید با مهمان سنخیت داشته باشد و تنها میزبان زمینى که این لیاقت را دارند که فرشتگان بر آنها وارد شده و میهمانشان گردند, امامان معصوم(ع) مى باشند.
این گونه روایات به اصطلاح طلبه گى به دلالت مطابقى دلالت مى کند که فرشتگان با امامان(ع) آمد و رفت دارند.
از برخى از روایات این معنا با دلالت هاى التزامى و تضمنى استفاده مى شود.
محدث بودن امامان (ع)
از جمله روایاتى که ائمه را «محدث» خوانده است.
«محدث»یعنى کسى که مورد خطاب و حدیث فرشتگان قرار مى گیرد. امام صادق(ع) به زراره فرمود این پیغام را به «حکم بن عتبه» (او استاد آل اعین خاندان زراره قبل از شیعه شدن این خاندان بوده است) برساند که: ان اوصیإ محمد علیه و علیهم السلام محدثون(7) براستى اوصیإ پیامبر(ص) محدث بوده مورد خطاب فرشتگان قرار مى گیرند. در کتاب ارزشمند اصول کافى کتاب الحجه بابى تحت این عنوان مطرح کرده است که «باب ان الائمه محدثون»در این باب چندین روایت ذکر کرده است معناى التزامى این سخن این است که: پس آنها محل آمد و شد ملائکه اند که محدث اند.
در روایتى آمده است که محمد بن مسلم گوید که در محضر امام صادق(ع) سخن از محدث به میان آمد حضرت فرمود: انه یسمع الصوت و لایرى الشخص.
امام صداى فرشته را مى شنود ولى چهره او را نمى بیند, محمد بن مسلم گوید پرسیدم جانم به قربانت از کجا مى فهمد که این سخن فرشته است؟
حضرت فرمود: انه یعطى السکینه والوقار حتى یعلم انه کلام ملک(8) او با آرامش و وقار خاصى که به هنگام سخن گفتن فرشتگان مى یابد مى فهمد که کلام فرشته است.
عرضه اعمال بر امامان (ع)
از جمله روایاتى که به دلالت التزامى یا تضمنى بر مضمون «مختلف الملائکه» دلالت مى کند روایاتى است که در آن بر عرضه اعمال همه مردم بر پیامبر(ص) و امامان(ع) تإکید شده است و روایتى آمده است که حسن بن على وشإ گوید: سمعت الرضا(ع) یقول ان الاعمال تعرض على رسول الله ابرارها و فجارها(9) از امام رضا(ع) شنیدم که فرمود اعمال همه چه خوبان و چه بدان بر پیامبر اکرم(ص) عرضه مى شود.
به همان ملاکى که اعمال مردم بر پیامبر عرضه مى شود بر امامان نیز عرضه مى گردد.
در روایتى آمده است که روزى عبدالله بن ابان که نزد امام رضا(ع) از شإن و منزلتى برخوردار بود و مورد محبت آن امام قرار گرفته بود, به امام عرض کرد براى من و خاندانم دعا بفرمائید (التماس دعا داریم)
امام (ع) فرمود: «إو لست افعل» شما فکر مى کنید که من دعا نمى کنم؟!
والله ان اعمالکم لتعرض على فى کل یوم و لیله/ به خدا قسم اعمال شما هر شب و روز بر من عرضه مى شود.
عبدالله بن ابان از این امر متعجب شد. حضرت فرمود: اما تقرء کتاب الله عزوجل و قل اعملوا فسیرى الله عملکم و رسوله والمومنون(10)
آیا قرآن نخوانده اى که مى فرماید بگو هر چه مى خواهید انجام دهید که به زودى خدا و رسولشان و مومنان عملتان را مى بیند.
امام رضا(ع) فرمود: هو والله على بن ابى طالب(11)
مقصود از مومنان به خدا قسم امام على(ع) است.
پر واضح است که مراد در این جا تنها شخص امام على(ع) نیست بلکه مقصود حیثیت امامت و ولایت حضرت است که پس از آن حضرت به فرزندان معصومش منتقل شده است. لذاست که امام رضا(ع) براى این نکته که نظارت بر دوستان خود دارد استناد به این روایت مى نماید.
ازدیاد پیوسته علم امامان
از برخى روایات استفاده مى شود که علم امامان نیز پیوسته ازدیاد مى یابد.
در کتاب شریف کافى بابى تحت این عنوان منعقد کرده است که: لولا ان الائمه(ع) یزدادون لفقد ما عندهم/ اگر علم امامان توسط ذات مقدس ربوبى زیاد نشود علمشان تمام مى شود.
در اولین روایت از این باب آمده است که صفوان بن یحیى گوید از امام کاظم (ع) شنیدم که فرمود:
کان جعفر بن محمد(ع) یقول لولا انا نزداد لانفدنا(12) امام صادق(ع) پیوسته مى فرمود اگر بر علم ما افزوده نمى شد, همانا پایان مى پذیرفت.
بى تردید یکى از راههاى افزایش علم معصومین, اطلاع رسانى از طریق ملائکه است که براى انجام این وظیفه و رساندن اخبار عالم خدمت امام(ع) شرفیاب گردند این دسته از روایات نیز دلالت التزامى بر آمد و شد ملائکه به محضر امامان علیهم السلام دارد.
مقام آسمانى و ملکوتى امامان(ع)
این واژه گویاى آن است که یک شیعه که امامان(ع) را باور دارد باید ضمن آن که ((بشر)) بودن پیامبر و امامان(ع) را مى پذیرد مقامات ملکوتى, لاهوتى آن ها را هم بپذیرد که نپذیرفتن آن ملازم با بى معرفتى به ساحت مقدس امامان(ع) است.
بى معرفتى که طى سالیان اخیر فراوان شاهد آنیم و آخرین مورد آن گفتار سخیف عضو ارشد سازمان موسوم به مجاهدین انقلاب اسلامى است.
او در سخنرانى خود در خانه معلم همدان گفته است:
البته این طبقه (روحانیت) ابتدا امامان معصوم را لاهوتى مى کرد تا بعد خودش بتواند به عنوان نایبان آن امام معصوم لاهوتى بشود.
این انکار و به سخریه کشیدن مقامات والاى الهى معصومین (ع) است, مقام لاهوتى معصومین را روحانیت به امامان معصوم(ع) نداده است, این خالق جهان هستى و خالق معصومین است که این مقام والا را به آنها داده است که ملائکه در ساحت مقدسشان زانو بزنند!
این مقام لاهوتى را خداوند به آنها داده است که به اذن خداوند علم غیب داشته باشند!
این مقام لاهوتى را خداوند به آنها داده است که به اذن او تصرف در جهان تکوین کنند و آن کنند که حضرت عیسى انجام مى داد. به اذن خداوند مرده زنده کنند, مریض لاعلاج را شفا دهند و....
چو بشنوى سخن اهل دل مگو که خطاست
سخن شناس نئى جان من خطا اینجاست
سابقه هجمه به دین و مقدسات
این هجمه و هجمه به دین, مقدسات و احکام دینى, تقلید و در نهایت روحانیت به عنوان سخنگویان دین, مسبوق به سابقه است.
در نهضت مشروطیت هم با همین شگردها روشنفکران بیمار آن را قبضه کردند تا آن جا که وارث مشروطیت رضاخان قلدر و پسر خبیثش محمد رضا خان شد!
جالب است که مشروعه خواهان و هواداران شهید آیه الله شیخ فضل الله نورى نیز از همین اهانت ها مى نالیدند آنان در پى بست نشینى در حضرت عبدالعظیم بیانیه اى صادر کردند که در بخشى از آن آمده است:
((... همین که مذاکرات مجلس شروع شد و عناوینى دائر به اصل مشروطیت و حدود آن در میان آمد در اثنإ نطق ها و لوایح و جرائد, امورى به ظهور رسید که هیچ کس منتظر نبود... از آن جمله در منشور سلطانى که نوشته بود مجلس شوراى ملى اسلامى لفظ اسلام گم شد و رفت که رفت.... و دیگر به رإى العین هم دیدیم و مى بینیم که از بدو افتتاح این مجلس جماعت لاقید, لاابالى, لامذهب از کسانى که سابقا معروف به بابى بودن بوده اند و کسانى که منکر شریعت و معتقد به طبیعت هستند همه در حرکت آمده و به چرخ افتاده اند.
دیگر روزنامه ها و شب نامه ها پیدا شد اکثریت مشتمل بر سب علماى اعلام و طعن در احکام اسلام و این که باید در این شریعت تصرفات کرد و فروعى از آن را تغییر داده تبدیل به احسن و انسب نمود و آن قوانینى که به مقتضاى یک هزار و سیصد سال پیش قرار داده شده است باید همه را با اوضاع و احوال مقتضیات روز مطابق ساخت...
این که امروز در فرنگستان فیلسوفها هستند خیلى از انبیإ مرسلین, آگاه تر و داناتر و بزرگ تر و نستجیر بالله حضرت حجه بن الحسن عجل الله تعالى فرجه را امام موهوم خواندن و اوراق قرآن مجید را در مجلس شورا دریدن و پاشیدن و نگارش این که مردم بى تربیت ایران سالى بیست کرور تومان مى برند و قدرى آب مىآورند که زمزم است و قدرى خاک که تربت است و این که اگر این مردم وحشى و بربرى نبودند این همه گوسفند و گاو و شتر در عید قربان نمى کشتند و...(13)
ملاحظه مى فرمائید اکثر مطالبى که در روزها و ماههاى اخیر علیه دین و مقدسات القإ مى شود مطالب تازه اى نیست بلکه مطالب کهنه و نخ نما شده اى است که روشنفکران بیمار براى انحراف مشروطیت گفتند و به کام خود رسیدند و علمإ را از صحنه به در کرده و شهید فقیه آیه الله شیخ فضل الله نورى را به دار کشیدند.
این منحرفان باید بدانند که این آرزو را در این انقلاب اسلامى به گور خواهند برد و نخواهند توانست به کام شیطانى خود برسند انشإالله.
در این زمینه گفتنى ها فراوان است به علت ضیق مجال مى گذریم.
در پایان تذکار این نکته مفید است که وقتى فرشتگان با آل الله تردد دارند چرا ما انس ویژه با این نخل هاى بى خار جهان هستى نداشته باشیم. شکى نیست که در زمان ظهور امامان بى سعادت آنها بودند که خفاش گونه از نور امامان دورى مى جستند و بر خلاف سیر این کوثرهاى معراج الهى حرکت کردند.
ولى اینک که در عصر غیبت حضرت امام عصر عجل الله تعالى فرجه الشریف قرار داریم, مى توانیم با «زیارت» و تردد به بارگاههاى نورانى آن ها که محل تردد ملائکه الله است, تجدید عهد با این انوار تابناک کرده و انس روحى با آنان برقرار نمائیم.

نشریه پاسدار اسلام 1381 شماره 248 /آیت الله سیداحمدخاتمی
پى نوشت ها :
1 . مجمع البحرین, ج1, ص544.
2 . معانى الاخبار, ص157.
3 . من لایحضره الفقیه, ج1, ص;237 الخصال ج2, ص410.
4 . الانوار الساطعه.
5 . الکافى ج1, ص393.
6 . همان, ص247.
7 . همان, ص270.
8 . همان, ص271.
9 . همان, ص220.
10 . توبه, آیه105.
11 . الکافى, ج;1 ص219.
12 . همان, ص254.
13 . نهضت امام خمینى, ج3, ص62.