پرندگان آتش افروز(شاهین آتشین)چوبهای نیم سوخته را درعلفزارهامی اندازند

​محققان می گویند: این رفتار گسترش آتش نوسط «شاهین های آتشین» یک کشف جدید نیست، مردم بومی استرالیا مدت‌هاست که از «هاک‌های آتش‌نشانی»(firehawks) صحبت می‌کنند.

«شاهین های آتشین» بصورت دسته جمعی  در جایی که آتش سوزی اتفاق افتاده فرودمی آیند، «شاخه‌های درختانی که در حال سوختن هستند» راباچنگال خود برمی دارند و به مناطقی تا یک کیلومتری منتقل می‌کنند درعلف زارهای خشک می اندازندکه آتش سوزی رخ دهد.

پرنده آتش افروز

پرندگانی که  عامل آتش سوزی جنگلها هستند

این پرندگان عمداً با استفاده از چوب های سوزان با چنگال و منقار خود آتش پخش می کنند.

شاهین آتشین؛ پرنده ای که استرالیا را برای غذا به آتش کشید
​

در حال حاضر هوا در استرالیا بسیار گرم است. موج گرمای سوزان می تواند آتش سوزی های غیرقابل کنترل و ویرانگر را ایجاد کند. و گویی این کافی نیست، مقامات باید با آتش افروزان پروازی که از نسل خونی باستانی هستند، مقابله کنند. حتی می توان آنها را اژدهای کوچک نامید.

یک مطالعه جدید که دانش بوم شناسی سنتی بومیان استرالیا را در بر می گیرد، رفتار کمتر شناخته شده این به اصطلاح «شاهین آتش» را توصیف می کند. این پرندگان عمداً با استفاده از چوب های سوزان با چنگال و منقار خود آتش پخش می کنند.

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:«پرندگان آتش افروز»

«شاهین های آتشین بصورت دسته جمعی  در جایی که آتش سوزی اتفاق افتاده فرودمی آیند، شاخه‌های درختانی در حال سوختن هستند رابامنقارخود برمی دارند و به مناطقی تا یک کیلومتری منتقل می‌کنند درعلف زارهای خشک می اندازندکه آتش سوزی رخ دهد.»

​

​این آتش افروزان پرنده حداقل به سه گونه شناخته شده تقسیم می شوند:

محققان می گویند که این رفتار گسترش آتش یک کشف جدید نیست. مردم بومی استرالیا مدت‌هاست که از «هاک‌های آتش‌نشانی»(firehawks) صحبت می‌کنند.

 یک اصطلاح عمومی برای «بادبادک سیاه» (Milvus migrans).

«بادبادک سوت‌دار» (Haliastur sphenurus)

و «شاهین قهوه‌ای »(Falco berigora) - که عمدا آتش‌سوزی را در ساوان‌های استوایی این کشور گسترش می‌دهند.

این آتش افروزان پرنده حداقل به سه گونه شناخته شده تقسیم می شوند:
«تازه کار سیاه» (Milvus migrans).
«تازه کار سوت زدن» (Haliastur sphenurus).
«براون متولد شده» (Falco berigora).

بادبادک سیاه (Milvus migrans)،

بادبادک سوت دار (Haliastur sphenurus)

و شاهین قهوه ای (Falco berigora).

اما در حالی که رفتار دردسرساز آنها را می توان در اطلاعاتی که در اختیار مردم محلی است مشاهده کرد، در جاهای دیگر اینطور نیست. تیم بین المللی از دانشمندان در پایان نامه خود توضیح می دهد: "جنگل بانان بومی و سایر افرادی که با آتش سوزی های روستایی سروکار دارند، خطرات ناشی از پرندگان شکاری را در نظر می گیرند که باعث می شود آتش های کنترل شده به "خارج از خطوط ایمنی آتش" بپرند. با این حال، شک و تردید رسمی در مورد پرندگانی که آتش را گسترش می دهند مانع از برنامه ریزی موثر مدیریت منظر می شود.

ممکن است تعجب آور و حتی تکان دهنده به نظر برسد که« آتش افروزان پرندگان بمب های آتشین را در طبیعت می اندازند.»

اما محققان تاکید می کنند که این پدیده ویرانگر در واقع هزاران سال است که دیده شده است.

«مارک بونتا»( عضو تیم دانشگاه ایالتی پن و جغرافیدان به نشنال جئوگرافیک) گفت: "ما چیز جدیدی کشف نمی کنیم." بسیاری از داده‌هایی که ما با آنها کار می‌کنیم مبتنی بر همکاری مشترک با مردم بومی است... آنها احتمالاً ۴۰ هزار سال یا بیشتر از این موضوع می‌دانند.»

بر اساس مطالعات، صدها شاهین آتشین درنده در خط آتش جمع می شوند. این شاهین‌ها سپس «شاخه‌های در حال سوختن» را جمع‌آوری می‌کنند و به مناطقی تا یک کیلومتری که هنوز آتش ندیده‌اند منتقل می‌کنند.

محققان می گویند:این رفتار که در مصاحبه با تیم مستند شده و توسط برخی محققین به طور مستقیم مشاهده شد، طعمه را به سمت شکارچیان با دیواره شعله هدایت می کند و پرندگان حیوانات خشکی را که فرار کرده یا سوخته اند شکار می کنند. 

آنچه الهام‌بخش این مطالعه شد، پاراگرافی از رزومه پزشک و فعال محلی «فیلیپ وایپولدانیا رابرتز» در سال ۱۹۶۴میلادی بود. خودش می‌گوید: «شاهینی را دیدم که با چنگال‌هایش شاخه‌ای در حال دود را از روی زمین برداشت و در یک ونیم کیلومتری علف خشک انداخت»

البته همانطور که هر دانشجوی حقوق می داند، جرایم به یک عامل ذهنی نیاز دارد، نه فقط یک عامل جسمی. بنابراین، آیا پرندگان واقعاً می‌دانند دارند چه می‌کنند، یا به طور تصادفی بستر (سوخته) را می‌گیرند؟ محققان فکر می‌کنند مورد اول همین است و می‌گویند وقتی چندین شاهد عینی در نظر گرفته می‌شود، به ذهن می‌رسد که این رفتار تصادفی نبوده است.

«باب گاسفورد» (عضو تیم، قوم‌بیولوژیست و پرنده‌شناس استرالیایی) در سال ۲۰۱۶ میلادی
به واشنگتن پست گفت: «این کاری نیست که بدون دلیل انجام شود. هدفی وجود دارد. میگویند: خوب، چند صد نفر اینجا هستیم، همه می توانیم چیزی برای خوردن داشته باشیم.»

اگر این فرضیه درست باشد، به این معنی است که ما در نهایت تأیید می کنیم که نیروی جدیدی در طبیعت وجود دارد که می تواند آتش سوزی های ویرانگر را گسترش دهد. علاوه بر این، مردم محلی از ابتدا این را می دانستند. «پرنده‌ها دوباره آتش نمی‌زنند.

«مارک بونتا» به واشنگتن پست گفت اما این بهترین فرصت برای آنهاست.