یوم الله "ایام الله" چیست؟فرارشاه ازایران+۲۲بهمن+۱۷ شهریور+۱۵خردادیوم الله است

یوم الله ....ایام الله چیست؟ چه روزهایی«یوم الله» است؟یوم الله ….ایام الله چیست؟ چه روزهایی«یوم الله» است؟

چراقرآن تأکیدمی کندکه «ایام الله»را متذکربشوید؟

حضورعاشقانه میلیونی درتشیع سردارسلیمانی +درهم کوبیدن پایگاه نظامی امریکا«یوم الله"است

آیت الله خامنه‌ای (رهبرانقلاب اسلامی) نمازجمعه،۲۷ دی ۱۳۹۸: حضور معجزه‌گون ملت فهیم در تشییع پیکر مطهر حاج قاسم سلیمانی و یارانش و نیز پاسخ کوبنده سپاه در حمله به پایگاه آمریکایی‌ها در عین الاسد را دو یوم‌الله هستند.

۱۸ سال حکومت رضاشاه : ازسال ۱۳۰۴ تا ۱۳۲۰ پادشاه بود+۲سال نخست وزیر.

۳۷سال محمدرضاشاه : از ۲۵ شهریور ۱۳۲۰ الی ۲۶ دی ۱۳۵۷ شاهی کرد.

البته رضاشاه بمدت ۲سال -قبل ازشاهی-صدراعظم«احمدشاه قاجار» بود که درمجموع  ۱۸سال حکومت کرد(۱۶سال شاهی+۲سال نخست وزیری)درپی  اشغال ایران به دست متفقین درسا سال ۱۳۲۰،اربابش(انگلیس)اورا ازایران اخراج کرد وپسرش (محمدرضا) رابرتخت پادشاهی نشاند./ پدروپسر مجموعاً ۵۵ سال درایران حکمرانی داشتند.

شاه (سه شنبه، ۲۶ دی ۱۳۵۷) ساعت  ۱۳:۰۸، محمدرضا پهلوی به‌همراه همسرش فرح، خاک ایران را به مقصد مصر ترک کرد

​

شاه ایران (محمدرضاپهلوی)- زمانی درمکزیک -دروران آوارگیش را گذراند۱۳۵۷

یکی ازپیامهای امام خمینی:

بسم الله الرحمن الرحیم

و ذکّر هم بایّام الله (قرآن کریم).
تذکر به «ایام الله» که خداوند متعال به آن امر فرموده است، انسان ساز است. قضایایی که در ایام الله رخ داده است، برای تاریخ و انسان‌ها در طول تاریخ آموزنده و بیدار کننده است. حوادث بزرگ تاریخ که قرآن مجید هم از بعض از آنها یاد کرده است، سرمشقی پر برکت برای ساختن جامعه‌ها و اشخاص و جامعه عصر ما که عصر انقلاب است.

امام خمینی دراین پیام حادثه کشتار ۱۷ شهریور۱۳۵۷»را «یوم الله »نامیده است:

​

۱۷ شهریور  از ایام الهی است که باید ذکر آن را زنده نگه داریم و به نسلهای آینده تسلیم کنیم.

«سقوط رژیم پهلوی » و پیروزی انقلاب»هم «یوم الله» است.

فداکاریهای ملت سلحشور در راه اسلام و دیوسیرتی دژخیمان رژیم شاهنشاهی در این روز، و ایامی نظیر آن، درس بسیار ارزنده‌ای از فداکاری است که ملت مظلوم سلحشور را و رژیم جنایتکار پهلوی را در طول تاریخ معرفی نموده است تا نسلهای آینده ببینند این جمهوری اسلامی با چه جان نثاریها و از خودگذشتگیها به دست آمده است تا ان شاء الله آنان نیز با شهامت و شجاعت و ایثار و فدای عزیزان خویش، این هدیه بزرگ الهی را حفظ نمایند.

​

یادی از «۱۵خرداد۱۳۴۲»

سلام و درود بر شهیدان و آسیب دیدگان هفدهم شهریور و نظایر آن. سلام و درود بر بازماندگان شهدا از پانزدهم خرداد تا هفدهم شهریور ۵۷

​

قسمتی ازپیام امام بمناسبت فاجعه ۱۷ شهریور(صحیفه امام، ج۱۶، ۴۸۷-۴۸۵)

​

امام خمینی  دراین پیام  «۱۵خرداد ۱۳۴۲»را هم «یوم الله»دانسته وذکرآن رالازم دانسته است.

​

سخنرانی امام خمینی  درفیضیه ۱۳ خرداد ۱۳۴۲(١٠ محرم ١٣٨٣)

ودرمناسبتهای دیگری هم به این مسئله اشاره داشته است.

​

امام خمینی ۷سال بعدازفاجعه(اول شهریور۱۳۴۹) : ۱۵ خرداد از خاطره‌ها محو نخواهد شد و باید در سالروز آن، هر چه بیشتر آن را زنده نگه داشت، پانزده خرداد که مصادف با دوازدهم محرم بود(١٢ محرم ١٣٨٣) سند زنده مخالفت شجاعانۀ ملت ایران در مقابل استبداد عمال اجانب و استعمار چپ و راست بود./پایان سخن امام.

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَکِّرْهُم بِأَیَّامِ اللَّـهِ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿۵ابراهیم﴾

«أَیَّامِ اللَّـهِ» روزعبرت است،روزی که حادثه بزرگی رخ داده،حالا این حادثه بزرگ هم میتواندپیروزی مؤمنان باشد ویا شکست هیمنه ابرقدرتان-طاغوت زمان-  ..وعده خداتحقق یافته ،سُنت خدا درخشیده..حالا یکبار این «حادثه عظیم»فرعون زمان حضرت موسی است ویک بار«شاه»زمان امام خمینی.

امام خمینی

* امام خمینی:تذکر به ایام الله که خداوند متعال به آن امر فرموده است، انسان‌ساز است. قضایایی که در ایام الله رخ داده است، برای تاریخ و انسان‌ها در طول تاریخ آموزنده و بیدارکننده است. حوادث بزرگ تاریخ که قرآن مجید هم از بعضی از آنها یاد کرده است، سرمشقی پربرکت برای ساختن جامعه‌ها و اشخاص و «جامعه عصر ما است که عصر انقلاب است» .. بسیاری از حوادث بزرگ، که باید آنها را« ایام الله »محسوب کنیم و به ذکر آنها و تذکر آن ایام بپردازیم./صحیفه نورج۱۷.

* ایام الله اشاره به روزهایی است که خداوند بر اقوام سرکش مانند قوم عاد و ثمود عذاب نازل کرده است/طبرسی، مجمع‌البیان(طبرسی)ج‌۵

* «ایام اللّه»، تمام روزهای دارای عظمت در تاریخ زندگی بشر است؛ هر روزی که یکی از فرمان‌های خدا در آن چنان درخشیده که بقیه امور را تحت‎الشعاع خود قرار داده است/علامه طباطبایی(المیزان)ج‌۱۲

* هر روز که در آن فصل تازه‌ای در زندگی انسان‌ها گشوده و درس عبرتی به آنها داده شده است، مانند ظهور یک پیامبر یا نابودی یک پادشاه ظالم، جزء «ایام الله »است./تفسیرنمونه(آیت الله مکارم شیرازی) جلد۱۰

همه تبعید”اخراج“های  امام خمینی

چهارده۱۴سال ۳ماه دوری ازوطن/۲+ماه زندان۸ماه حصر

یازده ماه ترکیه+۱۳سال عراق+۴ماه فرانسه

 ۱۳آبان۱۳۴۳–تیعیدامام خمینی  به ترکیه

۱۳سال اقامت درنجف

۱۳مهر۱۳۴۴تبعیدازترکیه به عراق”نجف”

۱۲مهر۱۳۵۷تبعید-اخراج-ازنجف به کویت

کویت اجازه حضوربه خاکش رانداد،بناچارامام چندساعت بعدبه عراق(بصره)برگشت وروزبعد۱۳مهر۵۷ازطریق فرودگاه بغدادبه «فرانسه»منتقل شد.

۱۴مهر۱۳۵۷وارد«پاریس»شد.

۲روزبعد(۱۶مهر)به حومه پاریس(نوفل لوشاتو)منتقل شد.

​

۱۲بهمن۱۳۵۷واردکشورایران شد.

۱۰روز(دهه فجر)هنوزتفاله های شاه «بختیار»حکومت متزلزلی داشتند.

۲۲بهمن ۱۳۵۷حکومت شاه به زانودرآمد وحکومت بدست عاشقان خمینی درآمد.پیروزی انقلاب

ساعت۲۲:۲۳ شنبه ۱۳خرداد۱۳۶۸(٢٨ شوال ١۴٠٩)روح خدا به خدا پیوست

در ملاقات‌هایی که نمایندگان شاه با آمریکایی‌ها داشتند، درخواست او را برای اقامت در آنجا به اطلاع آنها رساندند؛ ولی این درخواست‌ها هنگامی به واشنگتن رسید که به دنبال اشغال سفارت آمریکا در تهران، تردیدهایی درباره پذیرفتن وی در آنجا به وجود آمده بود.

در این میان، اردشیر زاهدی، سفیر سابق ایالات متحده در ایران با ملاقات‌هایی با مشاور امنیت ملی آمریکا از او خواست، سفر محمدرضا به آن کشور را بپذیرد. کارتر با عصبانیت گفته بود که او نمی‌تواند ببیند شاه در آمریکا مشغول بازی تنیس است؛ در حالی ‌که جان اتباع آمریکایی به خاطر او به خطر افتاده است!

۶۷ روزمراکش ماند… صبح روز ۱۰ فروردین ۱۳۵۸فرودگاه رباط را به مقصد جزایر باهاما ترک کرد

شاه ۷۰ روز در این جزیره به سر برد

شاه بعلت رفاقت باشاه مکزیک به آنجارفت ولی بعلت بیماری صعب العلاج پزشکان مکزیک گفتند مانمی توانیم،بایدبرودامریکا که کارتربناچارپذیرفت .

روز ۲۰ خرداد ۱۳۵۸ با یک هواپیمای کرایه‌ای از باهاما راهی مکزیک شدند و در یک خانه ویلایی که قبلاً برای اقامت آنان در نظر گرفته شده بود

ولی بعلت بیماری صعب العلاج پزشکان مکزیک گفتند مانمی توانیم،بایدبرودامریکا که کارتربناچارپذیرفت .

شاه ۵۴ روز در بیمارستان نیویورک بستری شد. در این مدت دو بار تحت عمل جراحی طحال و کیسه صفرا قرار گرفت. کمتر از دو هفته پس از ورود شاه به این بیمارستان، لانه جاسوسی سفارت آمریکا در تهران به تصرف دانشجویان مسلمان پیرو خط امام درآمد و این امر کارتر را نسبت به عدم حضور شاه در آمریکا متقاعد کرد. مکزیک نیز شاه اطلاع داد که بعد از تصرف سفارت امریکا در تهران، دولت مکزیکوسیتی به خاطر حفظ روابط سیاسی خود با حکومت تهران مایل به میزبانی مجدد شاه نیست.

بدترین لحظه برای شاه و همسرش زمانی بود که در ۱۱ آذر ۱۳۵۸ از بیمارستان نیویورک مرخص شدند ولی هنوز مقصدی برای سفر نداشتند.

قراربود بعدازمعالجه به مکزیک برگردد .که رفقیقش (پادشاه مکزیک )عذرش راخواست!

در نتیجه با یک هواپیمای نیروی هوایی آمریکا به مقصد« تگزاس» پرواز کردند تا ۲ هفته باقی مانده از روادید خود را در آنجا در داخل آپارتمانی کوچک بگذرانند اما در حین راه به همراهان آمریکایی خبر رسید که آن آپارتمان هنوز آماده نیست. شاه و همسرش را به مکانی که بعداً معلوم شد، مرکزی برای نگهداری بیماران روانی است، بردند. فرح برای نخستین بار با فریاد به همراهان آمریکایی خود اعتراض کرد و گفت

«آیا ما در اینجا زندانی هستیم؟ آیا کارتر ما را زندانی کرده است؟ ما در این جا دیوانه خواهیم شد؟ باید بیرون برویم  …»

مقامات آمریکایی با پایان مهلت اقامت شاه در آمریکا به وی اطلاع دادند که به دلیل عواقب ناشی از تصرف سفارت آمریکا در تهران، امکان تمدید روادید وی وجود ندارد و به همین دلیل در پاناما جایی مناسب برای اقامت وی و همسرش در نظر گرفته شده است. شاه که غیر از پذیرفتن، چاره‌ دیگری نداشت به اتفاق همسرش در ۲۴ آذر ۱۳۵۸ با هواپیمای نیروی هوایی آمریکا از فرودگاه تگزاس به« پاناما »در آمریکای مرکزی -یک پایگاه در جزیره‌ای « “کونتا دورا»متعلق به پاناما انتقال داده شدند

براساس کتاب «دخترم فرح» نوشته فریده دیبا مادر فرح پهلوی، عمر توریخوس انسان بسیار بی‌ادبی بوده و به هیچ‌وجه آداب گفت‌و‌گوی دیپلماتیک را رعایت نمی‌کرد. توریخوس شاه را «چوپن» می‌نامید یعنی تفاله! با همه این مشکلات، شاه و همسرش ۱۰۰ روز در پاناما ماندند.

ورئیس‌جمهور مصر (انورسادات) زنش  که رفیق فرح بود آنهاراپذیرفتند.

با اصرار همسر رئیس‌جمهور مصر، روز سوم فروردین ۱۳۵٩ با یک هواپیمای پانامایی رهسپار قاهره شدند.

البته محمدرضا پهلوی همسری مصری(فوزیه دختر ملک فواد) داشت که در انتخاب این مقصد بی‌تأثیر نبود.

محمدرضا پهلوی از زمان ترک ایران ۱۰ هفته در مراکش، ۱۱ هفته در باهاماس، ۱۷ هفته در مکزیک، ۱هفته در آمریکا برای معالجه و مدت کوتاهی هم در پاناما بود و سرانجام به مصر رفت. همچنین در این مدت، انگلیس، سوئیس، اردن و فرانسه از پذیرش وی خودداری کردند.

 فرح پهلوی :هر بار که صبح ۲۶ دی ماه ۱۳۵۷ را به یاد می‌آورم اندوهی عمیق و بی‌پایان قلبم را می‌فشارد.

مرگ شاه :۵ مرداد ۱۳۵۹ در قاهره(مصر)

شادی مردم درپی خروج شاه ازایران

روزنامه کیهان‌ :در تهران‌ چهار میلیون‌ نفر رفتن‌ شاه‌ را جشن‌ گرفتند. دانشجویان‌ در دانشگاه‌ ملی‌ و صنعتی‌ مجسمه‌های‌ شاه‌ را ساقط‌ کردند و مردم در سطح خیابان‌ها، شادی خود را با هم تقسیم نمودند.اتومبیل‌ها با بوق‌های ممتد، چراغ‌های روشن و حرکت برف پاکن‌ها شادی خود را ابراز کردند. شیرینی و شربت در تهران پخش شد. فرار شاه مسرت بخش‌ترین خبری بود که طی آن سال‌ها مردم شنیدند و عمیقا از آن استقبال کردند.

​

فرار شاه از ایران-شادی مردم

روزنامه اطلاعات: مردم تهران بعد از شنیدن عزیمت شاه، به سربازان آویختند و آنها را بوسه باران کردند. همه اتومبیل‌ها بدون استثناء حتی کامیون‌های ارتشی و پلیس، چراغ‌های خود را روشن کردند و کاروان‌های شادی در خیابان‌های پایتخت به حرکت درآمد… مردم در بسیاری از میادین مجسمه‌های شاه را پایین کشیدند، ازجمله در میدان راه‌آهن، توپخانه، ۲۴اسفند، فلکه اول تهرانپارس، طی عظیم ترین تظاهرات مجسمه‌های شاه پایین کشیده شد و در میدان مخبرالدوله نیز مردم مجسمه‌ای را که به خاطر کودتای ۲۸ مرداد نصب شده بود پائین کشیدند.

​

خاطره ای از آیت الله سیدحسین موسوی تبریزی(متولد ۱۳۲۶)دادستان کل،اوائل انقلاب:من موقع فرار شاه از ایران در قم بودم و این سر و صدای مردم و بوق ماشینها بود که ما را‏‎ ‎‏متوجه این قضیه کرد.‏

‎ ما هم سوار ماشین شدیم و به خیابان آمدیم و از نزدیک شاهد‏‎ ‎‏شور و شوق زایدالوصف انبوه مردمی که به خیابانها آمده بودند شدیم. پخش نقل و‏‎ ‎‏شیرینی صدای سوت و کف زدن مردم، بوق ماشینها و پلاکاردهایی که خبر فرار شاه را‏‎ ‎‏به مردم می داد، چراغهای روشن و رقص برف پاکن ماشینها، همه و همه با بخشیدن‏‎ ‎‏جلوه دیگری به شهر روزی به یادماندنی را در خاطر ثبت می نمود.

​

محمدرضاشاه-دیداربارکارتر(رئیس جمهورامریکا)،سمت راست،نفرسوم(سولیوان)است.

در اواخر دسامبر۱۹۷۸(هفته اول دی۱۳۵۷) سولیوان برای انجام ماموریتی به کاخ رفت که به قول خودش برای یک سفیر غیر عادی بود. می‌بایست به رئیس کشوری که نزد او اعزام شده بود بگوید که باید کشورش را ترک نماید.

​

شاه ایران(محمدرضا)-رئیس جمهورامریکا(کارتر)

پس از اینکه سولیوان کاخ را ترک کرد شاه با ایرانیانی که به دیدارش آمده بودند به گفتگو پرداخت. با حیرت به آنان اظهار داشت«آیا می‌دانید سولیوان به من چه گفت؟ می‌گفت باید کشور را ترک کنم.»

​

«امیر اصلان افشار» رئیس کل تشریفات بعدها گفت« او نمی‌خواست برود. من این را می‌دانم. من نزدیکترین شخص به او بودم. بیست و چهار ساعت شبانه روز را با او می‌گذراندم و هر لحظه مرا احضار می کرد. در اوایل ژانویه تصمیم گرفت برای دو ماه به امریکا برود و سپس به ایران برگردد.

شاه گفت:به من گفت « خودت را برای یک سفر دو ماهه آماده کن» من جامه‌دان‌هایم را به کاخ فرستادم از اداره کل تشریفات چند هدیه کوچک و قالی و اشیایی از این قبیل برداشتم. یک هواپیمای پر از اثاث را پیشاپیش خود به امریکا فرستادیم». افشار می‌گوید «شاه می‌خواست به امریکا برود زیرا نمی‌دانست سولیوان چه گزارش‌هایی می‌فرستد و نمی‌دانست در ایالات متحده چه می‌گذرد. می‌خواست با کارتر و اعضای مجلس سنا و سیا گفتگو کند. می‌گفت: می‌خواهم اهمیت ایران را برای امریکا و خطر افتادن آن را به دست افراطیون برایشان تشریح کنم.»
​
در عرض بیست و چهار ساعت واشنگتن به سولیوان جواب داد که ورود شاه به ایالات متحده را با خوشوقتی می‌پذیرد و شاه می‌تواند در پالم اسپرینگز کالیفرنیا در خانه متعلق به والتر آننبرگ ناشر روزنامه، میلیونر، دوست ریچارد نیکسون، دوست شاه، سفیر سابق امریکا در انگلستان اقامت کند.

«سولیوان» دستور داشت شاه را از طرف رئیس جمهوری امریکا دعوت کند و در ضمن تعداد همراهان او را جویا شود و به واشنگتن اطلاع بدهد. در این هنگام آیت الله خمینی اعلام کرد هر کشوری که شاه را از ایران خارج کند به انقلاب کمک خواهد کرد. بنابراین سولیوان گمان می‌کرد با اعزام شاه به امریکا خواهد توانست نزد مخالفان که اکنون در آستانه پیروزی بودند برای کشور متبوعش امتیازی هم به دست آورد.

در۱۲ ژانویه۱۹۷۹(۲۲دی۱۳۵۷) سولیوان مجددا به دیدار شاه رفت. به روایت بعدی شاه، «فضای گرفته‌ای بود. سولیوان گفت دیگر عزیمت من مساله چند روز نیست بلکه چند ساعت است» شاه می گوید سولیوان نگاه‌های معنی‌داری به ساعتش می‌کرد. سولیوان این ملاقات‌ها را به نحوی متفاوتی به یاد می‌آورد.
در واقع در سرتاسر ماجرای سال آخر شاه خاطرات با هم فرق می‌کنند. هیچ روایتی، هیچ مقصدی، هیچ وحدت نظر یا هدفی نیست که همه درمورد آن توافق داشته باشند.
نمی‌توانست همچنین باشد زیرا انقلابی که در آن وفاداری‌ها دائما در نوسان بود عقاید تغییر می‌کرد، آینده نا معلوم ناگهان به حساب می‌آمد و مجازات‌های پیش بینی نشدنی نیز مبدل به تهدیدهای وحشتناک می‌شد. محاسبه‌ها به ناچار عوض. تا جایی که سولیوان به یاد دارد شاه از دعوت به امریکا آسوده خاطر شد و پیشنهاد کرد که باید وارد پایگاه هوایی آندروز در حومه واشنگتن بشود.
معمولا مهمانان رسمی در این محل فرود می‌آیند و سولیوان گمان می‌کرد که شاه امیدوار است در این صورت مورد استقبال رسمی پرزیدنت کارتر یا دیگر مقامات بلند پایه امریکایی قرار بگیرد.
سوابق زیادی در این خصوص وجود داشت. شاه طی سی سال اخیر سلطنت خود چند بار به امریکا سفر کرده و هر بار با احترامات کامل نه تنها به عنوان رئیس کشور بلکه یک متحد حیاتی مورد استقبال کلیه روسای جمهوری از پرزیدنت ترومن به بعد قرار گرفته بود.
​
اما سولیوان تصور نمی‌کرد در حال حاضر چنین مراسم استقبال مفصلی مناسب باشد. فراهم کردن وسایل خروج شاه از ایران یک مطلب بود و استقبال رسمی در بدو ورودش به واشنگتن مطلبی دیگر. واشنگتن خواستار روابط حسنه با زمامداران جدید ایران بود؛ زیرا ایران از نظر استراتژیکی برای امریکا حیاتی به شمار می‌رفت. بنابراین رئیس جمهوری می‌بایست از شاه فاصله بگیرد نه اینکه او را تشویق کند. این بود که سولیوان پیشنهاد کرد شاه از طریق یک پایگاه هوایی گمنام در ایالت مین یا کارولینای جنوبی وارد امریکا شود و بهتر آن است که ورود او شبانه صورت بگیرد. از آنج می‌تواند به پایگاه هوایی تراویس در کالیفرنیا پرواز کند و سپس با هلیکوپتر به ملک آننبرگ برود.

به عبارت دیگر او می‌بایست از در عقبی به درون کشور بلغزد بی آنکه کسی او را ببیند یا سخنی درباره‌اش بشنود یا مورد ستایش قرارش دهد. سولیوان چنین استنباط کرد که شاه با پیشنهادش موافق است. اما شاه خرسند نبود. بعدها در خاطراتش، گفته یکی از ژنرال‌های شاه را نقل کرد که در برابر دادگاه انقلاب و جوخه اعدام گفته بود: «امریکایی‌ها شاه را مثل یک موش مرده از کشور بیرون انداختند»
منبع: ویلیام شوکراس ، آخرین سفر شاه ، ترجمه : عبدالرضا هوشنگ مهدوی.

 ویلیام سولیوان(William Sulivan) ،سفیر امریکادرایران،از۱۳۵۳الی۱۸ فروردین ۱۳۵۸درایران بود): جریان عزیمت شاه بعد از ظهر همان روز از رادیو و تلویزیون ایران پخش شد و ساعتی بعد شهر تهران را غوغا و هیجان بی‌سابقه‌ای فراگرفت. کامیون ها مردان جوان را سوار کرده و در خیابان تخت جمشید پیاده می‌کردند. جشن رفتن شاه با حرکت دسته‌های تظاهر کننده در خیابان‌ها و صدای بوق خودرو‌ها و روشن کردن چراغ‌ها سه یا چهار ساعت ادامه یافت.

آنتونی پارسونز، سفیر انگلیس در تهران نیز، درباره اوضاع کشور بعد از فرار شاه می‌گوید:

کابینه بختیار و برنامه دولت او در روز ۱۶ ژانویه۱۹۷۹(۲۶ دی۱۳۵۷) مورد تأیید مجلس قرار گرفت و شاه و همسرش(فرح) در همان روز تهران را به مقصد مصر ترک گفتند.

​

رادیو ایران ساعت دو بعد از ظهر، خبر عزیمت شاه را اعلام کرد. من و همسرم و سایر اعضای سفارت و خانواده‌هایشان همه در محوطه سفارت بودیم. ناگهان تمام شهر از شادی و حس رهایی منفجر شد. اتومبیل‌ها با صدای بوق و چراغ‌های روشن حرکت می‌کردند؛ مردم فریادزنان و پایکوبان در خیابان‌ها بودند و سربازان را می‌بوسیدند. روزنامه‌ها در تیراژ بالا با تیتر «شاه رفت» توزیع می‌شدند و مجسمه‌های شاه و پدرش را از میادین شهر پایین کشیدند. اینها وقایعی بود که من از آن بعد از ظهر طولانی و هلهله و شادمانی تمام نشدنی مردم در آن روز به یاد دارم.

​« سولیوان» در سن ۹۰ سالگی و در ۱۱ اکتبر۲۰۱۳(۱۹ مهر ۱۳۹۲) در یک مرکز توانبخشی در واشنگتن درگذشت.

آنتونی پارسونز(سفیر انگلیس):من هرگز چنین صحنه هایی ندیده بودم!.

ما جلوی درب سفارت برای تماشای شادی مردم ایستاده بودیم و مردم برای ما دست تکان می‌دادند و روزنامه‌هایی را که عنوان «شاه رفت» بر روی آن‌ها نقش بسته بود به ما می‌دادند.

سربازان محافظ سفارت باکمال میل وشوف وبا تبسم تسلیم مردم شده بودند و اجازه می‌دادند آنها برای شعار دادن بالای اتومبیل‌های زره‌پوش‌شان بروند، در حالی که دردهانه لوله‌های تفنگ آنان گُل گذاشته بودند؛ من هرگز چنین منظره‌ای را به چشم خود ندیده بودم.

​

 آنتونی پارسونز، آخرین سفیر انگلیس در ایران (ازسال۱۳۵۵تاآخرعمررژیم درایران بود): هرگز چنین منظره ای(کارناولهای شادی) را به چشم خود ندیده بود.

​

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:همین اوضاع جشن وشادی درسائرشهرهای ایران هم بود،من درشهرخودم شاهداین شعف ،همراه باهمدلی بودم،درهمین روز،هنگامیکه رانندگان باچراغ روش وبوق زنان حرکت می کردند،۲تاماشین باهم برخوردکردند(تصادف)،راننده صدمه دیده،درحالی که همچنان خنده برلبانش بود،بدون اینکه پایین بیاد،گرفت:فدای سرخمینی!

مدت حکومت پهلوی

۱۸ سال حکومت رضاشاه : ازسال ۱۳۰۴ تا ۱۳۲۰ پادشاه بود+۲سال نخست وزیر.

۳۷سال محمدرضاشاه : از ۲۵ شهریور ۱۳۲۰ الی ۲۶ دی۱۳۵۷ شاهی کرد.

البته رضاشاه بمدت ۲سال -قبل ازشاهی-صدراعظم«احمدشاه قاجار» بود که درمجموع  ۱۸سال حکومت کرد(۱۶سال شاهی+۲سال نخست وزیری)

درپی  اشغال ایران به دست متفقین درسا سال ۱۳۲۰،اربابش(انگلیس)اورا ازایران اخراج کرد وپسرش (محمدرضا) رابرتخت پادشاهی نشاند.

پدروپسر(رضاومحمدرضا) ۵۵ سال حکومت کردند.

رضاشاه بعداز ۳ سال تبعید در شهر ژوهانسبورگ(آفریقای جنوبی) مُرد(۴مرداد ۱۳۲۳)

ازماجرای انتقال جنازه مومیایش  درمصر وایران ..تاتخریب ناموفق قبرش توسط خلخالی(۴ تیر ۵۹) وکشف (علنی کردن ماجرای جنازه) درجریان  حفاری وتوسعه درشاه عبدالعظیم(هفته اول۱۳۹۷)توسط حسن خلیل‌آبادی، عضو شورای شهرتهران،بعلت عدم ضرورت،صرفنظرمیکنم،بگذاریم وبگذریم.

باورودمتفقین وروابط خوب مهاجمین با نخست وزیرمعزولش( محمدعلی فروغی) ،شاه سعی کردازاین طریق رفع مشکل کند که نتوانست،فروغی تنهاکاری که برای شاه کرد،این بود متن استعفای شاه رانوشت ورضاخان  رامجبوربه امضاء کرد!

​​تیمورتاش-رضاخان-فروغی

و امضای شاه را گرفت. برای شاهی با اقتدار درهم‌شکسته و در آستانه‌ اسارت به دست روس‌ها، پس از استعفا دیگر جایی در ایران متصور نبود و بدین ترتیب طرح خروجش به همراه خانواده سلطنتی در دستور کار قرار گرفت.

​

خاطره‌ای که محمود فروغی(پسر محمدعلی فروغی،آخرین نخست وزیررضاشاه):

[پیشخدمت] گفتش که قربان سرلشکر بوذرجمهری عرض می‌کند که والاحضرت شاهپور علیرضا می‌فرمایند که من نمی‌روم. هرجا برادرم[محمدرضا] هستند من هم آن‌جا می‌مانم. یکی از نادر وقت‌هایی بود که دیدم مرحوم فروغی عصبانی شدند، گفتند برو بهش بگو یا برو یا می‌آیم مثل موش دمت را می‌گیرم از مملکت می‌اندازمت بیرون.

رضاشاه به همراه ۱۲ عضو خانواده سلطنتی از راه اصفهان و کرمان به بندرعباس رسیده و آن‌جا جملگی سوار بر کشتی شدند با این تصور که به سوی هند خواهند رفت. در بمبئی اما مقامات انگلیس به دلیل بیم از درگرفتن ناآرامی اجازه خروج به سرنشینان ندادند و مستقیم آنان را به مقصدی دیگر فرستادند.

واکنش فریدون جم(داماد رضا شاه) روی عرشه کشتی در ساحل بمبئی خطاب به «سرکلارمونت اسکرین» دیپلمات انگلیسی هراسی را منعکس می‌کند زمانی که خانواده سلطنتی پی برد مقصد نهایی آنان جزیره موریس واقع در جنوب شرق قاره آفریقا خواهد بود. برای خود رضاشاه شوک دریافت خبر چنان بود که خیال می‌کرد چون فرستاده‌ بریتانیا به زبان فارسی تسلط کامل ندارد در بیان اشتباه می‌کند و از جم خواست که به زبان فرانسه مقصد حقیقی را مجدد بپرسد. بار روانی این خبر برای از پا انداختن رضاشاه کفایت می‌کرد، با این حال پس از رسیدن به مقصد مشخص شد که آب‌و‌هوای گرم و مرطوب و بادهای شرجی ماداگاسکار نیز شاه را در جزیره گرفتار تنگی نفس می‌کند.

​

سپهبدفریدون جم، ریاست ستاد بزرگ ارتشتارانبود وبعدازاستعفاء،  سفیر ایران در اسپانیا وانگلیس بود.-عکس(کنارهمسرش-شهنازپهلوی-ازهمراهان پدرزن درجزیره موریس است)

رضاشاه، که تا امضای پیمان ایران و دولت های متفق از ارسال و دریافت تلگراف محروم بود، کلافه و افسرده دچار اختلال خواب شده بود. دستور دادند تا قورباغه‌ها را از باغ محل اقامت او بیرون بریزند بلکه شاه بتواند چند ساعتی در شب بخوابد. به گونه‌ای ایزوله خود را در باغ محصور کرده بود و از محوطه بیرون نمی‌رفت. دعوت‌های ضیافت و شام مقامات محلی را رد می‌کرد، به جز معدود دفعاتی که با غرولند کت و شلوار رسمی پوشید  و ساعتی در آن‌ مجالس شرکت کرد. با آن‌که معمولا رضاشاه به عنوان شخصیتی خوددار و درون‌گرا شناخته شده بود، در نامه‌های عمومی و خصوصی که از او برجا مانده است، از تبعید به سختی شکایت می‌کند. به فرماندار موریس نوشت:وضع ما به صورت بدترین عذابی درآمده که ممکن است برای یک خانواده پیش آید.

​

زندگی ذلتبار«رضاشاه»درجزیره موریس

در نامه‌ای به تاج‌الملوک گفت که زندگی‌اش حکم« جان کندن» پیدا کرده است و پس از رفتن به ژوهانسبورگ در جواب به عصمت پهلوی می نویسد: بگذارید ما با بدبختی‌های خود بسوزیم.

در سومین سال زندگی در تبعید در حالی‌که همچنان دل‌دردهای مزمن خود را به گردن آشپزها می‌انداخت و از دکتر رفتن ابا می‌کرد، در مرداد ۱۳۲۳ در ژوهانسبورگ گذشت.

جزیره موریس در شرق قاره آفریقا

جمهوری موریس کشوری جزیره‌ای است در جنوب غربی اقیانوس هند ، در حدود ۹۰۰ کیلومتر در شرق ماداگاسکار.

​
این جمهوری بجز جزیره موریس شامل جزیره‌های سنت برندون و رودریگوئس و جزائر آگالگا نیز می‌شود . موریس بخشی از جزایر ماسکارین بشمار می‌رود و جزیره فرانسوی رئونیون در ۱۶۰ کیلومتری جنوب غربی آن قرار دارد پایتخت موریس شهر پورت لوئیس است

​

رضاشاه  فقط ۵ماه دراین ویلا-جزیره موریس،زندگی کرد،این ملک متعلق به کشورایران است

***

حضورعاشقانه میلیونی درتشیع سردارسلیمانی +درهم کوبیدن پایگاه نظامی امریکا«یوم الله"است

آیت الله خامنه‌ای (رهبر  انقلاب اسلامی) نمازجمعه،۲۷ دی ۱۳۹۸: حضور معجزه‌گون ملت فهیم در تشییع پیکر مطهر حاج قاسم سلیمانی و یارانش و نیزپاسخ کوبنده سپاه در حمله به پایگاه آمریکایی‌ها در عین الاسد را دو یوم‌الله هستند.

​

دستور خداوند به حضرت موسی(ع) مبنی بر یادآوری ایام‌الله به مردم را نشان‌دهنده اهمیت و کارکرد مهم آن برای هدایت افراد صبّار و شکور یعنی اهل صبر و استقامت و شکرگزاری هستند.

​

حضور دههامیلیونی مردم در تشییع و تکریم شهید سلیمانی را بیعت با خط امام بزرگوار و زنده بودن امام عظیم‌الشأن در میان ملت است.

​

«یوم‌الله» یعنی روز مشاهده دست قدرت خداوند در حوادث، بنابراین آن هنگامی که دهها میلیون در ایران و صدها هزار نفر در عراق و بعضی کشورهای دیگر به‌پاس خون فرمانده سپاه قدس به خیابانها آمدند و بزرگ‌ترین بدرقه جهان را شکل دادند، بعداز۴۱ سال از پیروزی انقلاب، کدام عامل و دست قدرتی جز دست قدرت الهی قادر به خلق این معجزه و به میدان آوردن عاشقانه چنین جمعیت بی‌نظیری است؟

​

این مصداق «ایام‌الله »است، چرا که این عظمت هیچ عاملی جز دست قدرت خدا ندارد.

در این حادثه، امپراتوری خبری صهیونیسم و مسئولان تروریست رژیم آمریکا همه تلاششان را کردند که سردار عزیز و بزرگ ما را به تروریسم متهم کنند اما خداوند متعال چنان صحنه را تغییر داد که نه‌تنها در ایران بلکه در کشورهای مختلف به روح آن بزرگوار درود فرستادند و پرچم آمریکا و صهیونیستها را آتش زدند.

​

حضور عاشقانه و اشک و اندوه مردم در تشییع حاج قاسم سلیمانی و همرزمان شهیدش و تازه شدن روحیه انقلابی ملت  نتیجه ملموس اخلاص سردار بزرگ ایرانیان و شهیدان همراهش می باشد.

علاوه بر تشییع آن مجاهدان، اصل شهادت آنان نیز از آیات قدرت الهی است، چراکه ترور سردار سلیمانی یعنی سرشناس‌ترین و قوی‌ترین فرمانده مبارزه با تروریسم در کل منطقه، موجب رسوایی دولت بی‌آبرویِ آمریکا شد.

​

یکی دیگر از «یوم‌الله‌»های هفته‌های اخیر یعنی پاسخ قدرتمندانه سپاه پاسداران به آمریکایی‌ها بود.

​

این واکنش قوی، یک ضربه مؤثر نظامی بود اما مهمتر از این ضربه نظامی، ضربه حیثیتی بود که به هیبت ابرقدرتی آمریکا وارد شد.

​

 روز درهم‌کوبیدن پایگاه آمریکایی با اصابت موشکهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را نیز یکی دیگر از «ایام‌الله» است.

​

این‌که ملتی با چنین قدرت و توان روحی به یک قدرت متکبر و زورگوی عالم سیلی بزند، نشان‌دهنده دست قدرت الهی است، پس این روز بزرگ نیز جزو« ایام‌الله» است.

​

این ضربه مستحکم حیثیتی با هیچ چیزی جبران نمی‌شود و افزایش تحریم‌ها که این روزها آمریکایی‌ها از آن حرف می‌زنند، آبروی ازدست‌رفته آنها را برنمی‌گرداند./پایان بیانات رهبرانقلاب درنمازجمعه.

توضیحات مدیریت سایت-پیراسته فر:تبین سخنان مقام معظم رهبری با ارائه تصاویر 

همزمانی شلیک موشک ایرانی به پایگاه نظامی امریکابازمان تروزسردارسلیمانی

ساعت ۰۱:۲۰ دقیقه بامداد روز چهارشنبه ۱۸ دی۱۳۹۸(۴ساعت مانده به بخاکسپاری سپهبدشهیدحاج قاسم سلیمانی)امادقیقاًزمان بمباران وشهادت رساندن سرداران مقاومت.

این شلیک دفیقاً در همان دقایق شلیک موشکهای پهبادی وبالگردهای امریکا درکنارفرودگاه بغداد بوده که منجربه شهادت رسیدن ۲سردار قاسم سلیمانی+ابومهدی المهندس+۸همراه این۲بزگوار-جمعه(۱۳ دی ۱۳۹۸)بود.

​

امکانات وتجهیزات «عین الاسد»

​

نقشه -پایگاه نظامی عین الاسد

​

***

​

ماشین سردارسلیمانی وابومهدی مهندس

​

ساعت یک بامداد جمعه(۱۳ دی ۱۳۹۸) دو خودرویی که در حال انتقال فرمانده سپاه قدس(سپهبدحاج قاسم سلیمانی) و آقای ابومهدی المهندس(رئیس حشدالشعبی عراق) از فرودگاه بغداد به سمت شهر بغداد بودند، مورد اصابت حملات موشکی نیروهای آمریکایی(بابلگرد وپهبادبمباران شد) قرار گرفتند و تمام سرنشینان آن که ۱۰ نفردر۲خودرو بودنددرمیان آتشبارجنایتکاران امریکایی سوختند.

​
بدن سپهسالار«ِاربااِربا»شد

​

راز یک دست ۲نفر

​

سردارسلیمانی از سوریه با هواپیمایی متعلق به خطوط (اجنحه الشام) که ۱۱ شب در فرودگاه بغداد به زمین نشسته بود، ابومهدی مهندس به استقبال سردارسلیمانی به فرودگاه بغداد آمده بود.

 روزنامه(واشنگتُن پُست) آمریکا درباره حملات موشکی ایران می نویسد: حجم خسارات وارده به تاسیسات و ساختمان‌های عین‌الاسد نشان می‌دهد دلیل بی‌تلفات بودن حمله موشکی ایران فقط «خوش‌شانسی» بوده است نه طراحی خاص این پایگاه.

در برخی نقاط پایگاه عین‌الاسد، درب ساختمان‌ها از شدت انفجار به داخل زمین فرو رفته بود و ساختمان‌های پیش‌ساخته نیز به یک «جسد فلزی غیرقابل شناسایی» تبدیل شده بودند.

​

در ادامه‌ی گزارش واشنگتن‌پست آمده است: رادارها اولین حمله موشکی بالستیک ایران را دقایقی قبل از ساعت ۱:۳۰ بامداد چهارشنبه تشخیص دادند و پس از آن، بلندگوهای پایگاه به سرعت شروع به پخش آژیر خطر کردند.

خورشید که طلوع کرد هنوز بسیاری از نیروهای نظامی آمریکا در پناهگاه بودند. برخی نیز از بیم حمله زمینی، تمام شب را در فضای آزاد سپری کرده بودند!

این روزنامه در پایان از قول یک سرهنگِ آمریکایی حاضر در پایگاه هوایی عین‌الاسد، زنده ماندن نظامیان آمریکایی در حمله موشکی ایران به این پایگاه را "معجزه" خوانده است. /منبع:۲۴ دی ۱۳۹۸باشگاه خبرنگاران.

***

موشک های ایران علاوه بر اقامتگاه اپراتورهای هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا، توانستند سایت‌های حساس ارتش آمریکا را هم خراب کنند و به یک مجتمع نیروهای ویژه و دو آشیانه آسیب برسانند

خبرنگار سی‌ان‌ان روایت خود را از این پایگاه چنین شرح داده است:

 آکیم فرگوسن گروهبان آمریکایی به همراه تیم خود هنگامی که دریافتند ۶ موشک بالستیک ایرانی به سمت آنها می‌آید در پناهگاه مامن گرفته بودند.

دیواره بتنی که آنها را حفاظت می‌کرد تاب مقاومت چندانی در برابر پرتابه‌هایی (موشک‌هایی) که به سمت آنها می‌آمد نداشت.

«آکیم فرگوسن» این گروهبان بلند قامت ۶ فوتی(۱۸۲سانتی متر) درباره آن شب گفت: من آن شب اسلحه در دست و سر به پایین در پناهگاه موضع گرفته بودم. سپس سعی کردم در ذهنم همراه با دخترانم شعر بخوانم و فقط منتظر بمانم. امیدوار بودم هر بلایی که قرار است نازل شود، زودتر بیاید... من صد درصد آماده مرگ بودم.

​

فرگوسن -پناهگاه

 سربازان آمریکایی مستقر در این پایگاه به سی‌ان‌ان گفتند نبود تلفات در آن شب حمله تقریبا به چیزی شبیه یک معجزه می‌ماند.

نگاهی دقیق‌تر به این پایگاه آمریکا آسیب‌پذیری آن را در برابر چنین حملاتی آشکار می‌کند. پرسنل نظامی مستقر در این پایگاه شب حمله ایران چند ساعت قبل هشدار حمله را دریافت کرده بودند و این مساله آنها را قادر کرده بود که در مکان‌های امنی مستقر شوند.

این پایگاه برای دفاع در برابر حمله موشکی بالستیک فاقد پدافندهای سطح به هوا بودند و بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین پایگاه آمریکا درعراق (عین الاسد) در برابر حملات موشکی بالستیک بی‌دفاع است. نیروهای آمریکا آن شب در برابر بارش موشک‌های ایران بی‌دفاع بودند.

در نتیجه برخورد موشک بالستیک ایرانی حفره ای تقریبا ۲ متر عمق و ۳ متر قطر ایجادشده است.

۱۰ فروند از ۱۱ فروند موشکی که ایران به این پایگاه شلیک کرد در مواضع آمریکایی این پایگاه نشست و ۱ فروند نیز در سمت نزدیک به مواضع عراقی‌ها فرود آمد.

تقریباً یک سوم این پایگاه توسط ایالات متحده کنترل می‌شود.

«موشک‌های ایرانی »که از سیستم‌های هدایت هواپی استفاده می‌کردند، علاوه بر اقامتگاه اپراتورهای هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا، توانستند سایت‌های حساس ارتش آمریکا را هم خراب کنند و به یک مجتمع نیروهای ویژه و دو آشیانه آسیب برسانند.

در آن شب نیروهای معدودی از جمله نگهبانان برج کنترل و خلبانان (اوپراتورهای) هواپیماهای بدون سرنشین در بیرون پناهگاه بودند. آنها منتظر پاسخ‌دهی در برابر احتمال حمله زمینی همزمان با حمله موشکی ایران بودند؛ حمله‌ای که انجام نشد.

​

اولین موشک ایران ساعت ۱:۳۴ دقیقه بامداد (به وقت محلی) در پایگاه فرود آمد. موشک‌های بعدی به فاصله ۱۵ دقیقه از هم یک به یک به زمین نشستند. حمله موشکی تقریبا ۲ ساعت به طول انجامید. سربازان آمریکایی این ۲ ساعت را مملو از تعلیق، ترس و احساس بی‌دفاعی توصیف کردند.

سروان «پاتریک لیوینگستون» فرمانده نیروهای امنیتی هوایی ایالات متحده در این پایگاه با اشاره به حملات راکتی قبلی توسط گروه‌های شبه‌نظامی گفت: شما می‌توانید در این پایگاه در برابر (نیروهای شبه‌نظامی) دفاع کنید، اما نمی‌توانید در برابر چنین حملاتی (حمله موشکی بالستیک) دفاع کنید.. در حال حاضر، این پایگاه در برابر حملات موشک‌های بالستیک بی‌دفاع است.

سرهنگ دوم «تیسی کولمن» یکی از فرماندهان ارشد این پایگاه است که در شب حمله مسئولیت استقرار سربازان در پناهگاه‌ها را بر عهده داشته است. او می‌گوید پس از نزدیک به ۱ ساعت و نیم  از استقرار در پناهگاه با خودش گفته نکند حمله ای در کار نیست.

او می‌گوید: در حالی که در پناهگاه نشسته بودم با خودم فکر کردم که نکند الکی اینجا جمع شده ایم و حمله ای در کار نیست. ۱۰ دقیقه بعد از اینکه این‌ها را درون خودم مرور می‌کردم به یکباره صداهای انفجار مهیب(بوم بوم) شنیدم و با خودم گفتم این هم جواب تردیدهای من.

او افزود: موقع اصابت موشک‌ها زمین به شدت زیر پایمان می‌لرزید و صدای خیلی مهیبی می‌آمد. ما قشنگ موج انفجار را در پناهگاه احساس می‌کردیم و می‌دانستیم که انفجارها نزدیک ما هستند." این زن نظامی ارتش آمریکا در پناهگاه‌های زیر زمینی مستقر شده بود که میراث و ساخت دوران صدام حسین بوده است.

​

پناهگاه زیرزمینی

اما گروهبان دوم« فرگوسن» در پناهگاه‌هایی مستقر شده بود که آمریکایی‌ها ساخته بودند. فضاهایی کوچک که توسط ورقه‌های بتُنی پنج اینچی محکم با کیسه‌های شن ساخته شده است. او از شکاف لای دیوار مثل یک فیلم انفجارها را تماشا می‌کرد.

او می‌گوید: یک شکاف کوچک در کنار پناهگاه وجود داشت و ما شاهد تابش نور نارنجی بودیم پس از آن فهمیدیم که هر بار این نور را می‌بینیم، فقط چند ثانیه قبل از اصابت موشک به زمین است.

او افزود: نور- انفجار، نور – انفجارو.. همین طور ادامه داشت. نمی‌دانستیم کی قرار است تمام شود. نشسته بودیم تا تمام شود.

پس از انفجار اول چند نفر از تیم گروهبان فرگوسن برای ارزیابی میزان تلفات احتمالی به محوطه پایگاه رفتند. درهمین زمان بود که دومین موشک به فاصله ۱۵ دقیقه از انفجار اول به پایگاه اصابت کرد وعده‌ای در فضای آزاد گرفتار شدند.

پس از انفجار دوم گروهبان فرگوسن  نگران رفقایی شد  که در بیرون به دام افتاده‌اند. او گفت: بعد از انفجار موشک دوم، من نگران این افراد شدم. بنابراین رفتم و آنها را پیدا کردم و با خود به پناهگاه آوردم و بعد همه با منتظر ماندیم تا موشکباران تمام شود.

گروهبان فرگوسن گفت:ما خیلی خسته بودیم. این بدترین غلیان «آدرنالین‌»مان در تمام عمرمان بود.

هنگامی که حمله موشکی تمام شد و سربازان همه از پناهگاه‌ها بیرون آمدند، بسیاری از آنها برای ترمیم آسیب‌ها مشغول به کار شدند. آنها حس این لحظات خود را ترکیبی از راحتی و شوکه شدن توصیف می‌کنند.

سرهنگ کلمن گفت: پس از حمله گویی اوضاع عادی شده بود. همه از پناهگاه بیرون آمده و به چشم‌های هم زل زده بودند، انگار می‌خواستند بپرسند حالت خوب است؟

​

چند سرباز آمریکایی مستقر در این پایگاه به سی‌ان‌ان گفتند که این رویداد دیدگاه آنها را از جنگ افزار تغییر داده است.

یکی از آنها گفت: ارتش ایالات متحده به رغم اینکه با شیوه‌های پیشرفته می‌جنگند اما به ندرت جنگ افزارهای پیشرفته در اختیار نیروهایش قرار می‌دهد.

فرگوسن درباره واکنش سربازان آمریکایی موقع چنین حمله سنگینی گفت: به هم نگاه می‌کردیم و به این  فکر می‌کردیم چطورمی‌توانیم از این وضعیت خلاص شویم؟.. من آرزو نمی‌کنم کسی این سطح از ترس را تجربه کند. هیچ کس در جهان هرگز نباید مجبور باشد چنین حسی را  تجربه کند./۲۳ دی ۱۳۹۸عصرایران

***

 سرهنگ آمریکایی مستقر در پایگاه عین‌الاسد  :شبی بسیار سخت و بی‌نهایت ترسناک بود.

 شبکه سی‌ان‌ان فیلمی از گفت‌وگو با سرهنگ دوم « استیسی کُلمن » مستقر در پایگاه آمریکایی عین‌الاسد در غرب بغداد منتشر کرده که به تشریح اوضاع آنها در زمان اصابت موشک‌های ایران به این پایگاه پرداخته است.

وی به این رسانه گفت: وقتی نخستین موشک‌ها اصابت کرد، حتی برای ما که داخل سنگرهای زیرزمینی بودیم، موج انفجار کاملا محسوس بود و لرزش و تکان‌های سنگر زیرزمینی به حدی بود که درب سنگر با شدت باز و بسته شد. به طور کامل حس کردیم که دست‌کم هفت فروند موشک در نزدیکی سنگر ما اصابت کرد که بی‌نهایت ترسناک بود.

خبرنگار این رسانه از این سرهنگ آمریکایی پرسید؛ آیا زنده ماندن شما شانسی بوده؟،

برای مواجهه با این گونه موارد آموزش دیده بودید یا اینکه از قبل به شما درباره حمله اطلاع داده شده بود؟
او پاسخ دادگفت: راستش باید بگویم که همه اینها در زنده ماندن سربازها نقش داشت و البته خدا به ما رحم کرد.
کمی پیش از حمله به ما گفته شد که ممکن است این پایگاه مورد اصابت موشک قرار گیرد اما کسی از وقوع آن مطمئن نبود بنابراین ما اقدامات احتیاطی را انجام دادیم و نیروها را از اقامتگاه‌هایشان در پایگاه خارج کردیم.
​
دیروز(شنبه ۲۱ دی۱۳۹۸) شبکه CNN آمریکا نخستین تصاویر ویدئویی را از پایگاه نظامی آمریکایی عین‌الاسد در عراق را پس از حملات موشکی روز چهارشنبه گذشته ایران پخش کرد.

خانم « آروا دامون » خبرنگار بین‌المللی CNN   باحضور در ویرانه‌های بجا مانده از آنچه زمانی یک پایگاه مجهز نیروهای آمریکا بود، فیلمی مستند از خرابی‌های گسترده ناشی از اصابت موشک‌های ایران را به تصویر کشید.
​
تصاویر کاملا حاکی از اصابت دقیق موشک‌ها به هدف است.
خبرنگار سی ان ان در گزارش خود گفت که تقریبا هیچ چیز از پایگاه باقی نمانده  است.

***

مصاحبه تلویزیون دانمارک با یک «افسر دانمارکی» که در زمره نیرو‌های مستقر در کنار نیرو‌های آمریکایی پایگاه «عین الاسد»درکشورعراق حضورداشت

​

افسر دانمارکی در پاسخ به این سوال که« دقیقادرعین الاسد چه اتفاقی افتاد؟»

جواب داد: به دنبال حمله، ما فورا به پناهگاه‌های امن و مستحکم زیرزمینی پناه بردیم و با ترس و وحشت منتظر بودیم تا این که صاعقه‌ای از آسمان نازل شد و خاک زیادی داخل پناهگاه ما ریخت تا جایی که نزدیک بود خفه شویم. همان موقع آژیر‌های خطر به صدا درآمدند.

این اقسردانمارکی که با شبکه ۲ دانمارک مصاحبه می کرد، درپاسخ به این سئوال:

چرا آژیر‌های هشدار قبل از رسیدن موشک نخست به صدا درنیامدند؟

گفت: به نظر می‌رسد موشک‌ها به دستگاه‌های رادارگریز بسیار دقیقی مجهز بودند. بعد از آن حملات موشکی پیاپی ادامه یافت و تقریبا ۱۳ موشک شلیک شد.

​

این نظامی دانمارکی گفت پناهگاه‌ها هرگز هدف حمله قرار نگرفتند و افزود: اگر چنین می‌شد فاجعه تمام عیار قرن رخ می‌داد، زیرا هزاران سرباز و افسر از تابعیت‌های مختلف در آن‌ها بودند.

این نطامی نیروهای ائتلاف مبارزه باداعش گفت:به نظر می‌رسد ایران به دنبال حملات کیفی و دارای مضمون و معناست نه حملاتی کمی که حاصل آن کشته شدن سربازان باشد.

وی ادامه داد:ضمنا به نظرم این پیامی به دنیاست با این محتوا که ایران می‌خواهد به جهان بگوید برخلاف آنچه که آمریکا به شما القا می‌کند ما مسلمان هستیم نه قاتل و اگر این طور بودیم هزاران سرباز و افسر را زیر خاک دفن می‌کردیم.

​

وی تاکید کرد: موشک‌ها بسیار دقیق بودند و اهداف مورد نظرشان را با دقتی عالی نشانه رفتند؛ بدون آن که حتی یک موشک سقوط کند یا از هدف منحرف شود.

این افسردانمارکی گفت:از اینجا می‌توان فهمید ایرانی‌ها نقشه‌های دقیقی از پایگاه هاه، مقر‌های مدیریتی، پناهگاه‌ها و آشیانه هواپیما‌ها داشتند و می‌توانستند پناهگاه‌ها را هم در حالی که در اوج آرامش و تسلط بودند بزنند.

​

این نظامی در ادامه به توضیح وقایع بعد از حمله پرداخت و گفت: آمریکایی‌ها بعد از پایان هشدار یعنی حدود یک ساعت بعد از حمله خارج شدند. آمبولانس‌ها و ماشین‌های آتش نشانی به محل آمدند و وقتی ما در پناهگاه بودیم صدای بالگرد‌های نظامی و فریاد سربازان را می‌شنیدیم، ولی به دستور فرماندهان خود و از ترس حملات بیشتر خارج نشدیم.

صبح که بیرون آمدیم دیدیم آتش بیش از هفت نقطه مهم را سوزانده و خودرو‌ها سوخته و ساختمان‌ها ویرانه شده اند.

وی افزود: ما از مقر‌های آمریکایی اطلاعات کمی داریم و بعضی از آن‌ها مقر‌های مشترک هستند. اما نقاطی هم هستند که ما نمی‌شناسیم و به عنوان «نیرو‌های دانمارک وابسته به ائتلاف بین المللی» اجازه ورود به آن‌ها را نداریم.

اما آنچه قطعا می‌دانم این است که دستگاه‌های کنترل رادار‌های غول پیکر با همه تجهیزاتشان به علاوه مقر اطلاعات نظامی آمریکا به صورت کامل منهدم شدند.

انبار‌های اسلحه نیز تخریب شدند و تا نیم ساعت بعد از حمله در آن‌ها انفجار رخ می‌داد.

باند پروازی جنگنده‌ها و سکو‌های دیده بانی هوایی و پایگاه‌های شلیک موشک زمین به هوا به طور کامل تخریب شدند و دستگاه‌های حسگر هوایی و حرارتی هم از بین رفتند.

​

این دانمارکی حاضردرصحنه حمله موشکی عین الاسد ، درباره ادعای آمریکا مبنی بر اصابت موشکها به مواضع نیروهای عراقی گفت: باید این را اضافه کنم که ایران جناح عراقی یا پناهگاه‌ها و مراکز درمانی و خدماتی را نشانه نرفت و فقط به جناح آمریکایی و اهداف منتخب تمرکز کرد که این نشان می‌دهد ایرانی‌ها نقشه‌هایی دقیق از همه پایگاه‌های نظامی و خارجی در عراق و کل منطقه خاورمیانه دارند.