مگر حرم ائمه"هیأت حسینی" دارالشفا نیست،چه نیازی به پروتکل بهداشتی؟

​درادامه به حادثه انفجار«حرم امام رضا»روزعاشورا۳۰ خرداد ۱۳۷۳ وحادثه آتش سوزی«مسجدارگ»شب پنجم محرم۲۶ بهمن ۱۳۸۳ خواهیم پرداخت و«پزشک یهودی» بربالین امام علی(ع)

مگر حرم ائمه وامامزادگان و هیأت حسینی «دارالشفاء »نیست؟، آنجا کسی مریض نمی‌شود، چه نیازی به «ماسک» هست؟

مگر زمانی برای زیارت امام حسین (ع) جان نمی‌دادند، دست و پا قطع نمی‌شد، چرا باید حالا رعایت کنیم؟ برای امام حسین (ع) باید خطر را به جان خرید..

پاسخ حجت‌الاسلام عالی: اسباب معنوی و مادی جای یکدیگر را نمی‌گیرند، یکی از جاهایی که خداوند دعا را اجابت نمی‌کند، این است که انسان جای استفاده از اسباب مادی موجود، صرفا دعا کند. در این صورت خدا اجابت نخواهد کرد.

به چند شبهه در خصوص عزاداری و حرم‌های اهل بیت (ع) و دوران کرونا مطرح است: گاهی شبهه می‌کنند: مگر حرم‌های معصومین (ع) و هیأت‌های عزاداری که جلوه‌ای از حرم‌هاست، دارالشفاء نیستند؟ اینجا مریضی در کار نیست. چرا باید رعایت کنیم؟ یا در شبهه دیگری می‌گویند مگر در گذشته شیعیان برای زیارت اباعبدالله الحسین (ع) دست و پا می‌دادند و حتی جان می‌دادند، پس چرا ما باید عقب‌نشینی کنیم و بترسیم از جان خود و مجالس را محدود کنیم؟

​

حجت الاسلام عالی گفت: این شُبهات را یا افرادی مطرح می‌کنند که غرض ندارند و یا افرادی هستند که غرض و مرض دارند.

 خداوند متعال در دنیا کارهای خود را با دو اسباب پیش می‌برد؛ هم با اسباب مادی و هم با اسباب معنوی کارهای بندگان را پیش می‌برد. به طور مثال، انسان اگر رزق یا علم می‌خواهد باید زحمت بکشد و کار کند تا به آن‌ها دست پیدا کند. اگر بیماری دارد و دنبال شفاست، باید سراغ دکتر و درمانگاه برود و این‌ها همه اسباب است.

سنت خداوند چگونه است؟

این سخنران مذهبی گفت: این سُنّت خداست که هرچیزی را به وسیله اسباب به انسان می‌دهد و این تغییر نخواهد کرد و برای انبیاء نیز همین گونه بوده است.

عالی درادامه گفت:یکی از انبیاء الهی مریض شد و به خداوند فرمود: توکل بر تو می‌کنم تا خودت که مریضی دادی، خودت هم شفا دهی.

پروردگار فرمود: هزار سال هم بنشینی شفا نمی‌دهم الّااینکه سراغ فلان گیاه بروی(که درمان این درددرمصرف ازآن است) و خود را درمان کنی. آن را هم من حکیمانه قرار داده‌ام.

عالی گفت:ما نباید خیال کنیم که اسباب مادی مسئله‌اش از خداوند جداست و تنها مسائل معنوی مرتبط با خداست. خدا به پیامبر خود هم می‌فرماید تا خود را به وسیله اسباب مداوا کند.

 نه «اسباب معنوی» جای اسباب مادی را می‌گیرد،ونه «اسباب مادی» جای اسبامادی را.

یعنی اینکه دعا و مناجات را کنار بگذاریم و صرفاً سراغ دکتر برویم، نه اینکه برای کسب علم سراغ مدرسه و دانشگاه نرویم و تنها توسل کنیم.

حجت الاسلام عالی: گاهی اسباب مادی که حاصل علم بشر است، جواب نمی‌دهد و باید سراغ معنویات برویم. بنابراین اسباب معنوی و مادی جای یکدیگر را نمی‌گیرند. اگر کسی تنها بخواهد با دعا علم و روزی به دست بیاورد، خداوند به او نمی‌دهد. در روایت داریم یکی از جاهایی که خداوند دعا را اجابت نمی‌کند این است که انسان جای استفاده از اسباب مادی موجود، صرفا دعا کند، در این صورت خدا اجابت نخواهد کرد.

عالی گفت: در سوره هود داریم که حضرت هود به امت خود می‌گوید: «وَیَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَارًا وَیَزِدْکُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِکُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِینَ؛ و ای قوم، از خدای خود آمرزش طلبید و به درگاه او توبه کنید تا از آسمان بر شما رحمت فراوان نازل گرداند و بر قوت و توانایی شما بیفزاید، و زنهار به نابکاری و عصیان روی مگردانید.» یعنی زمانی که دعا و استغفار کنید نیروی معنوی به نیروی مادی اضافه می‌شود و دو نیرو خواهید داشت. سنت الهی این است که با این دو اسباب در دنیا کار می‌کند.

«پزشک یهودی» بربالین حضرت علی

این سخنران مذهبی گفت: زمانی که امیرالمومنین (ع) در ۱۹رمضان سال ۴۰ درمسجدکوفه ضربت خورد، حسنین(علیهماالسلام) یک «پزشک یهودی» برای او آوردند و حضرت علی  هم مخالفت نکردند و آن طبیب هم کار خود را انجام داد.

مگر حرم و هیأت دارالشفا نیست، چرا ماسک بزنیم؟

 ​

«حجت‌الاسلام مسعود عالی» گفت: برخی می‌گویند مگر حرم و هیأت دارالشفا نیست، آنجا کسی مریض نمی‌شود، چه نیازی به رعایت هست؟

پاسخ : در اینجا اسباب معنوی وجود دارد اما اسباب معنوی جای اسباب مادی را نمی‌گیرند.

در این شرایط «حفظ فاصله اجتماعی و ماسک زدن» اسباب مادی هم برای حفظ سلامتی است و اسباب معنوی ،جای آنهرانمی گیرد.

پس اگر رعایت نکنیم، حتی در حرم معصوم (ع) و هیأت بلا سر ما می‌آید.

حجت الاسلام عالی برای تبیین استدلالش به۲ حادثه اشاره کرد:مگر در مسجد ارک آتش‌سوزی نشد و ۷۰ نفر از بین نرفتند؟

در حرم امام رضا (ع) مگر چندسال قبل بمب نگذاشتند؟ باید در این مکان‌ها مراعات صورت می‌گرفت تا اتفاق رخ ندهد. شکی در دارالشفا بودن این اماکن نیست، اما خود خداوند می‌فرماید برای اینکه اسباب معنوی را بدهم، باید اسباب مادی را رعایت کنید.

توضیحات مدیریت سایت-پیراسته فر:تعداد شهدای مسجدارگ تهران: ۷۸ نفر شهید+ ۲۲ نفر مجروح.شب پنجم محرم زمستان۱۳۸۳​

 ​

دوشنبه، ۲۶ بهمن ۱۳۸۳(٤ محرم ١٤٢٦)ساعت ۶ و ٢٠ دقیقه غروب پنجم محرم بود. مردم، در حال اقامه نماز مغرب و عشا بودند که صدای فریادها ی عزاداران حسینی از مسجد ارگ در بازار تهران بلند شد؛ کم‌کم شعله‌های آتش از این مسجد بزرگ دیده شد و فریادها هر لحظه بیشتر از قبل می‌شد. چادر یکی از خانم‌ها آتش گرفته بود. چند مرد برای کمک به قسمت زنانه رفتند، اما فایده‌ای نداشت. آتش بود که از سقف بر سر نمازگزاران می‌بارید، «انفجار کپسول گاز مسجد در طبقه دوم »باعث ایجاد حریق شده است. از طرفی سقف ۸۰۰ متری شبستان که با «برزنت» پوشانده شده بود و برای جلوگیری از سرما توسط متولیان مسجد آغشته به پارافین بود، موجب گسترش حریق و ریختن آتش بر سر نمازگزاران شده بود.

شعله‌ها به«سقف برزنتی مسجدارگ» رسیده و آتش را بزرگ‌تر و گسترده‌تر کرده بود. هرکس می‌خواست به نحوی خودش را نجات دهد، اما درها باز نمی‌شد و تنها راه فرار چند پنجره کوچک بود. حتی مردمی که بیرون مسجد بودند هم کاری از دست‌شان برنمی‌آمد، تعدادی از آنها زیر دست و پا افتاده و خفه شدند.

حادثه  انفجارحرم امام رضاعلیه السلام:۲۷ نفر شهیدند+۳۰۰ تن از مجروحان حادثه بودند که عده‌ای از آنان اعضایی از بدن‌ خود به‌خصوص دست و پایشان را از دست داده بودند.

ساعت ۱۴:۲۶ بعدازظهر روز دوشنبه، ۳۰ خرداد ۱۳۷۳( ١٠ محرم ١٤١٥)، مطابق با روز عاشورا، در حالی که رواق‌ها، صحن‌ها، بست‌ها و اطراف مرقد و ضریح مطهر امام هشتم حضرت رضا(ع)، از جمعیت موج می‌زند و مردم برافروخته از عشق و ارادت به سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، غرق عزاداری و نوحه‌سرایی‌اند، صدای مهیب انفجار بمب، فضای روضه منوره حرم مطهر امام رضا(ع) را پر می‌کند و انفجار سهمگین، همه جا را به لرزه درمی‌آورد.

در ویژه‌نامه «ضریح مظلوم»: بمب در محل واقع در قسمت بالاسر مبارک منفجر می‌شود و همه چیز را در هم می‌ریزد و زائران را وحشت‌زده و سراسیمه می‌گرداند. بر اثر شدت انفجار که طبق نظر کارشناسان مربوط، مقدار آن معادل ۱۰ پوند ماده منفجره تی. ان. تی (TNT) بوده است، اعضایی از بدن جمعی از زائران همچون سر و دست و پا و انگشت جدا شده و به اطراف محل، حتی پشت‌بام و سقف ضریح مطهر پراکنده می‌شود. نه تنها سطح حرم و روضه منوره رضوی آغشته می‌شود، بلکه قطعات خرد شده پوست و گوشت زائران به همراه خون، سطح دیوارهای حرم مطهر به خصوص قسمت بالا سر مبارک، آینه‌کاری زیر گنبد، ضریح مطهر امام(ع) و داخل آن را پوشانده و به خون آغشته می‌گرداند. بوی خون و سوختگی و دود فضای حریم رضوی را مالامال می‌سازد. تعداد قابل توجهی از نسخ قرآن و مفاتیح، قطعه قطعه شده و خون‌آلود می‌گردد و چلچراغ‌ها در محل حادثه خرد می‌شوند.

بدن‌های زخمی مجروحان و پیکر شهیدان با وسایل نقلیه شخصی و آمبولانس‌هایی که به دو صحن انقلاب و آزادی وارد شده بودند به بیمارستان‌های مشهد منتقل شدند و آنچه از کینه منافقان باقی ماند، ۳۰۰ تن از مجروحان حادثه بودند که عده‌ای از آنان اعضایی از بدن‌ خود به‌خصوص دست و پایشان را از دست داده بودند و ۲۷ نفر شهید که الی‌الابد مظلومیتشان گریبانگیر دشمنان ولایت است. در میان مجروحان و شهدا، از هر سن و از هر قشر و طبقه‌ای دیده می‌شدند؛ پیر، جوان، کودک، زن و مرد. در یک کلام، عاشورا در مشهد و در حوزه حریم منور رضوی حقیقتاً به عاشورایی به یاد ماندنی در تاریخ، پس از عاشورای حسینی تبدیل شده بود.

گزارش روزنامه قدس(وابسته به آستان قدس رضوی): محمدرضا حیدری(یکی ازمجروحین): حدود ساعت ۳۰/۱۴ بعدازظهر هنگامی که مشغول زیارت بودم، صدای مهیبی مرا از جا کند. یک لحظه سوزش جانفرسایی در پاهایم احساس کردم اما لحظه‌ای بعد بیهوش شدم و تا زمان حضور در بیمارستان متوجه چیزی نشدم.

حسینعلی رضایی(دیگر مجروح این حادثه که از ناحیه سر جراحت سطحی برداشته، گفت: در زمان حادثه به همراه زهرا و مرضیه دو فرزند کوچکم در حال زیارت بودم که ناگهان صدای انفجار بلند شد و شیشه حائل بین زنان و مردان در کنار ضریح شکست و در پی آن جمعیت مانند امواج دریا در جست‌وجوی راه فرار در هم گره خوردند. وی گفت: از فرزندانم که از من در زمان حادثه جدا شده‌اند اطلاعی ندارم. وی در حالی که کاملاً مبهوت و متحیر از این واقعه بود، گفت فردی را که هر دو پایش کاملاً قطع شده در کنار خود مشاهده کرده است.

یک خواهر ترک‌زبان نیز یادآور شد پیش از انفجار، نور بنفش پررنگی را دیده است که فضای حرم مطهر را کاملاً تاریک کرده بود. وی گفت: در کنار من افرادی که با دست و پای قطع شده به شهادت رسیده بودند، دیده می‌شدند.

جواد حقیقی که از شیراز برای زیارت مرقد مطهر امام رضا(ع) به مشهد آمده، گفت: بیشتر شهدای این واقعه در حین نماز جان خود را از دست دادند. وی افزود: به دنبال این حادثه، تعداد زیادی قرآن، کتاب‌های دعا و زیارت‌نامه آغشته به خون در روضه منوره پراکنده بود.​

 ​

یک روزبعدازاین سخنرانی(عالی):مداح جنجالی ، هیئتی در مشهد  دراوج جهش« کرونادلتا»،درتاسوعای ١٤٤٣(مرداد۱۴۰۰)که بدون ماسک و رعایت فاصله شعری را با این مضمون: «جونم رو فدا می‌کنم نشه روضه تو تعطیل/ من حتی اگه این‌جا بیماری بگیرم/ پای عشق تو می‌مونم بازم/ اصلا رسمش هم اینه/ جون می‌دم که ببینی جون دادن می‌شه آغاز کارم» می‌خواند./پایان توضیح مدیرسایت.

ادامه سخنان حجت الاسلام عالی: در شبهه دوم می‌گویند مگر زمانی برای زیارت امام حسین (ع) جان نمی‌دادند، دست و پا قطع نمی‌شد، چرا باید حالا رعایت کنیم؟ برای امام حسین (ع) باید خطر را به جان خرید. این مغالطه دارد. زمانی که شیعیان برای زیارت جان خود را می‌دادند، دشمنان اسلام با اصل دستگاه مخالف بودند و شیعیان با جانشان حفظ می‌کردند، اما در این شرایط چه کسی به دنبال تعطیل شدن هیأت است؟ می‌گویند هیأت‌ها باشد، اما با فاصله و رعایت. بنابراین این مغالطه است که زمان حال را با آن دوران مقایسه کنیم.

منبع:حجت‌الاسلام مسعود عالی در مراسم عزاداری دهه اول هیأت ریحانةالحسین /سه شنبه، ۲۶ مرداد ۱۴۰۰خبرگزاری فارس.بااندکی اصلاحات.