تفاوت کشاورز با زارع چیست؟یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ٢٩فتح

تفاوت کشاورز با زارع چیست؟

وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ ۗ وَعَدَ اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا ﴿٢٩فتح﴾

«زُرّاع»چیست؟زراع کیست؟

چون زراعتى هستند که از شدت بـرکـت پـیـرامـونش جوانه هایى مى زند و آن جوانه ها هم کلفت مى شود و مستقیم بر پاى خود مى ایستد به طورى که برزگران را به شگفت مى آورد.

​

کلمه«زُرّاع» جمع«زارع» است.

«شـطـاء» به معنى(بچه مرغ،وجوجه،جوانه) جوانه گیاه است ، جوانه هائى که از پائین ساقه و کنار ریشه ها بیرون مى آید.

​

«آزر» از ماده-موازره- به معنى معاونت و تقویت و کمک است .

فَاسْتَغْلَظَ«استغلظ »از ماده-غلظت- به معنى سفت و محکم شدن است .

«سوق» جمع -ساق است/به معنای ساق پا و ساقه گیاه
استوى على سوقه- مفهومش این است به حدى محکم شده که بر پاى خود ایستاده  است .
تـعـبـیـر«یـعـجـب الزراع» یـعنى به حدى از نمو سریع و جوانه هاى زیاد، و محصور وافـر، رسـیـده ، کـه حـتـى کـشـاورزانـى کـه پـیـوسـتـه بـا ایـن مسائل سر و کار دارند در شگفتى فرو مى روند.

«یـعـجـب الزراع» یـعنى به حدى از نمو سریع و جوانه هاى زیاد، و محصور وافـر، رسـیـده ، کـه حـتـى کـشـاورزانـى کـه پـیـوسـتـه بـا ایـن مسائل سر و کار دارند در شگفتى فرو مى روند.

علت تشبیه جامعه اسلامی به مزرعه کشاورزی

درتفسیرنمونه: در انجیل آمده نیز پنج وصف عمده براى مؤ منان و یاران مـحـمـد (ص) ذکـر شده است (جوانه زدن - کمک کردن براى پرورش - محکم شدن - بر پاى خود ایستادن - نمو چشمگیر اعجاب انگیز).

«مثل» مؤمنین مثل زراعت و گیاهى است که از کثرت برکت جوانه هایى هـم در پـیـرامون خود رویانده باشد، و آن را کمک کند تا آن نیز قوى و غلیظ شده، مستقلا روى پاى خود بایستد، بطورى که برزگران از خوبى رشد آن به شگفت درآمده باشند.

چون زراعتى هستند که از شدت بـرکـت پـیـرامـونش جوانه هایى مى زند و آن جوانه ها هم کلفت مى شود و مستقیم بر پاى خود مى ایستد به طورى که کشاورزان را به شگفت مى آورد (مؤمنین نیز این طورند)، این بـراى آن اسـت کـه کـفـار را به خشم آورد.

خدا به اینگونه «مؤمنان» وعده مغفرت و اجرى عظیم داده است.

​

تـوصـیـف آنـهـا در انجیل همانند زراعتى است که جوانه هاى خود را خارج ساخته ، سپس به تقویت آن پرداخته ، تا محکم شده و بر پاى خود ایستاده است ، و به قدرى نمو و رشد کرده و پربرکت شده کـه زارعـان را بـه شـگـفـتـى وامـى دارد (و مـثـلهـم فـى الانجیل کزرع اخرج شطاه فازره فاستغلظ فاستوى على سوقه یعجب الزراع .

کشت،از درون زمین است،عقیده نیز از درون انسان است.

کشت،در محیط مناسب رشد می کند،جامعه اسلامی هم نیاز به زمینه های مناسب دارد.

کشت،دارای رشد طبیعی و تدریجی و اصیل و ثابت است،رشد امت اسلامی نیز مراحل و ثبوت و اصالت دارد.

 «سِیماهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ» و هم به استواری و ریشه دار بودن عقیده در دل و جان مؤمن که همواره در حال رشد و گسترش است.

کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ ...

​

انجیل متی :بار دیگر مثلی برای ایشان زد و گفت:ملکوت آسمان مثل دانه خردلی است که شخصی گرفته در مزرعه خویش بکارد.هر چند دانه خردل از سایر دانه ها کوچکتر است،ولی چون نمو کند،بزرگ ترین بقول(سبزیجات)و درختی می شود چنان که مرغان هوا در شاخه هایش آشیانه می گیرند

​

ترجمه کل آیه:

مـحمد رسول خدا است و کسانى که با او هستند علیه کفار شدید -شدت عمل بخرج می دهند- و در بین خود رحـیـم و دلسـوزنـد، ایـشـان را مـى بـیـنـى کـه هـمـواره در رکـوع و سـجـودنـد و در طـلب فـضـل و رضـوان خـدایـنـد. عـلامـتـشان در رخسارشان از اثر سجده نمایان است، این وصف ایـشان است در تورات و اما وصف آنان در انجیل این است که چون زراعتى هستند که از شدت بـرکـت پـیـرامـونش جوانه هایى مى زند و آن جوانه ها هم کلفت مى شود و مستقیم بر پاى خود مى ایستد به طورى که برزگران را به شگفت مى آورد (مؤمنین نیز این طورند)، این بـراى آن اسـت کـه کـفـار را به خشم آورد، خدا به کسانى که ایمان آورده و از آن بین به کسانى که اعمال صالح هم مى کنند وعده مغفرت و اجرى عظیم داده است.

علامه طباطبایی(المیزان):ایـن آیـه خاتمه سوره است و پیامبر را توصیف مى کند، و نیز آنهایى را که با اویند(و الذین معه) به اوصـافـى مـى سـتـایـد کـه در تـورات و انـجـیـل سـتـوده. و مؤمنـیـن را کـه عـمـل صـالح انـجـام داده انـد وعـده جـمـیـل مـى دهـد. ایـن آیـه مـتـصـل بـه آیـه قـبـل اسـت ؛ چـون در آن آیـه مـى فـرمـود کـه او رسول خود را به هدایت و دین حق فرستاده است.

​

درسوره حدید «کشاورزان» راباصفت پوشاننده معرفی می کند«کُفّار» که دانه ها-بذر-رادرزمین می کارد(خاک را روی آن می پوشاند.

​

اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطَامًا ۖ وَفِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّـهِ وَرِضْوَانٌ ۚ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿٢٠حدید﴾

​

کساورزان را«کُفّار»می گویند،چون «کشاورزان »آن دانه هایی که درخاک پنهان کرده بودندحالا رشدکرده ومثمرشده اندازمحصولات باغ خود به «هیجان» درمی آیند،«متعجب می شوند»..

​

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:تفاوت کشاورز(کُفّار)با «زارع»این است، کشاورز به آن زارعینی گفته می شود که حوزه زراعتشان به کشت دانه وبذراست ،که بایدبذررادرخاک پنهان کنند-رویش راباخاک بپوشانند-تاآن بذرجوانه بزند ورشدکند ولی زارع به هرنوع ازکارهای زراعت می گویند،اگرچه هر۲نوع (زارع وکشاورز)درباغ ومزارع کار-کشت وزرع-می کنند.