ماجرای جشن وپایکوبی"پیاده راه فرهنگی(خیابان علم الهدی) رشت

​دخترمضروب دیلمی زنده است

دختر دیلمی درپیاده راه فرهنگی«خیابان علم الهدی» رشت سقوط کرد

حوالی ساعت ۷ شامگاه پنج‌شنبه(۱۹ آبان ۱۴۰۱) عده‌ای با «پخش آهنگ و تشویق مردم برای رقص و پای‌کوبی در خیابان علم‌الهدای رشت» دعوت کردند...

سرهنگ محمود حافظی، فرمانده انتظامی رشت:دختر دیلمی مضروب برای ادامه روند درمان در بخش اورژانس بستری است.

 صحبتهای این دختر با کادر درمان و دوستان دانشگاهی‌اش در بیمارستان،نشان از خوب بودن وضع عمومی اش است.

 ​

سقوط دختر سیاهکلی در هنگام  متفرق کردن شرکت کنندگان در تجمع رقص ویایکوبی

نکاتی در استقبال از جشن پیاده راه فرهنگی رشت:

​

پیاده راه فرهنگی رشت(میدان شهرداری)

پایکوبی و برخورد در پیاده‌راه زیبای رشت؛ «همکاری شهروندان»!

​

شهرداری رشت

​
عصر ایران نوشت: توضیحات فرمانده نیروی انتظامی رشت در تکذیب ادعای کشته شدن یک دختر جوان در رقص و پای‌کوبی شامگاه پنج‌شنبه(۱۹ آبان ۱۴۰۱) در پیاده‌راه زیبای رشت قابل تقدیر و امیدوار‌کننده است چون این خبر موجب نگرانی همراه با خشم و انزجار شده بود و می‌توانست سوژه‌ای به دست رسانه های فارسی زبان فرامرزی بدهد. جدای آنها هر چند پیام‌رسان‌ها فیلتر شده‌اند اما به خاطر آن‌که میلیون‌ها ایرانی کاربر آنها هستند خبر به سرعت پخش شد و شبانگاهان خواب از چشم خیلی‌ها ربود.

​
فرمانده محترم پلیس در این باره این‌گونه توضیح داده است: «حوالی ساعت ۷ شب، عده‌ای با پخش آهنگ و تشویق مردم برای رقص و پای‌کوبی در خیابان علم‌الهدای رشت [پیاده‌راه فرهنگی] با بر هم زدن نظم عمومی محل شدند و با هدایت عوامل بسیج و همکاری شهروندان، جمعیت، متفرق شد.

​

دخترمضروب دیلمی(پیاده راه فرهنگی رشت)زنده است

اما در ازدحام تجمع پیاده‌راه فرهنگی رشت، دختری  ۲۰ ساله از ناحیه سر دچار آسیب می‌شود که بلافاصله عوامل اورژانس او را برای مداوا به بیمارستان منتقل می‌کنند. نظر پزشک معالج و گفت‌و‌گوی این دختر جوان با کادر درمان و دوستان دانشگاهی در بیمارستان از خوب بودن وضع عمومی وی حکایت دارد.»

​

پیاده‌راه زیبای رشت که میدان شهرداری را به سبزه میدان متصل می‌کند و قدیمی‌های رشت از آن به عنوان «شانزه‌لیزه» رشت یاد می‌کردند و اکنون به عنوان خیابان علم‌الهدی شناخته می‌شود(عکس آرشیو)

​

پیاده راه فرهنگی رشت

رقص وپایکوبی(پیاده راه فرهنگی رشت)ساعت ۷ شامگاه پنج‌شنبه(۱۹ آبان ۱۴۰۱)

*منظور ایشان فرمانده محترم انتظامی رشت «همکاری شهروندان درجمع  کردن مجلس جشن وپایکوبی» چیست؟

خبرها آمده بود که جماعتی داشتند می‌زدند و می‌رقصیدند و عده‌ای آمدند و آنها را زدند تا پراکنده‌ کنند.

عصرایران:آقای فرمانده پلیس اتهام جوانان شادی‌کننده و رقصنده را «‌بر هم زدن نظم عمومی» اعلام کرده‌‌اند. اگر واقعا «نظم عمومی» را بر هم زده بودند چطور همین «عموم» استقبال کرده بودند؟ مگر آن که دو جور «عموم» داشته باشیم: یک «عمومِ غیر خودی» و یک «عموم خودی‌» و عموم غیر‌خودی، نظم عموم خودی را بر هم زده باشند. 

​
 *۲۰ سال پیش وقتی صدام حسین با حملۀ برق‌آسای آمریکا سقوط کرد و سرانجام ما هم از شر او -که بعد از ۸ سال جنگ هم خلاص نشده بودیم- خلاص شدیم، در نشریه تیتر زدم: «سقوط صدام، شادی کنیم یا نه؟!»

۱۹ مارس ۲۰۰۳: بمباران کاخ ریاست جمهوری عراق به وسیله هواپیماهای آمریکایی.
۲۰ مارس۲۰۰۳: ورود نیروهای نظامی آمریکا و انگلیس از مرز کویت به عراق.

۹ آوریل۲۰۰۳: بیست روز پس از بمباران کاخ ریاست جمهوری عراق، بغداد توسط نیروهای آمریکایی اشغال شد و حکومت دیکتاتوری صـدام که فاقد پایگاه اجتماعی و حمایت مردمی بود؛ علیرغم وجود ارتش قوی، تقریبا بدون مقاومت جدی سقوط کرد و مجسمۀ صـدام در میدان مرکزی شهر به وسیله مردم به زیر کشیده شد.

در ساعت ۵:۳۴ بامداد به وقت بغداد (۶:۰۴ به وقت تهران) در ۲۹ اسفند ۱۳۸۱ (۲۰ مارس ۲۰۰۳) حملهٔ غافلگیرانه به عراق آغاز شد.

​

صدام در روزجمعه۱۳ دسامبر ۲۰۰۳ (۲۱ آذر ۱۳۸۲) توسط نیروهای آمریکایی در حالی که خود را در یک حفره کوچک درنقطه‌ای درمزرعه«عبور» مخفی کرده بود دستگیر شد.

در تاریخ ۵ نوامبر ۲۰۰۶محکوم  به اعدام شد و سرانجام در روزشنبه ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶ (۹ دی ۱۳۸۵)مصادف با عید قربان در بغداد به دار آویخته شد.

چون از یک طرف، جمهوری اسلامی دخالت آمریکا و جنگ را محکوم می‌کرد و از سوی دیگر صدام دشمن شناخته شدۀ ایران بود. درواقع  وضعیت پارادوکسیکال و تناقض‌مندی ایجاد شده بود. در آن۱۸ شب نوروز ۱۳۸۲هر شب تلویزیون یک کارشناس غالبا گمنام یا تازه مکشوف را می‌آورد تا جنگ و در واقع حضور آمریکا در منطقه را محکوم کند و از سوی دیگر به خاطر حملات آمریکا و بریتانیا طی تنها ۱۸ روز مهم‌ترین دشمن جمهوری اسلامی و مردم ایران ساقط و زمینه برای به قدرت رسیدن  شیعیان و کردها فراهم شده بود.

 قبل از جنگ هم «آیت الله سید محمد باقر حکیم »در برنامۀ گفت‌وگوی خبری صراحتا از انتظار برای حملۀ آمریکا و ساقط شدن صدام سخن گفته بود و اندک زمانی بعد هم خود را به بغداد رساند هر چند نگذاشتند شهد آن را بچشد و ترور شد.

عصرایران:  از همه بامزه‌تر اما راه‌پیمایی بعد از سومین نماز جمعه فروردین ۸۲ در تهران بود که در میدان فلسطین جمع شدند و در محکومیت حملۀ آمریکا به عراق شعار می‌دادند ولی در پایانِ تکبیر می‌گفتند: "مرگ بر صدام یزید کافر"در حالی که اتفاقا آمریکا همین "صدام یزید کافر" را ساقط کرده بود و چندی بعد هم بالای دار بُرد! (اتهام او هم مشخصا فرمان مستقیم کشتار شیعیان معترض در جنوب بود).

قصۀ ۱۹ سال قبل چه ربطی به ماجرای  شامگاه ۱۹ آبان رشت دارد؟

این ربط که اگر ملت و ورزشکاران شادی نکنند تلویزیون تصاویر را قطع می‌کند و محمد رضا احمدی   و محمد حسین میاقی به دردسر می‌افتند و ناچارند سراغ هفت هشتاد بروند و حاجی فتح‌الله زاده هم بعد از قهرمانی استقلال در سوپرجام توجیه ببافد و اگر هم جوانان در رشت شادی کنند نظم عمومی را بر هم زده‌اند و گروهی ناچار از «هدایت» و عده‌ای هم «همکاری شهروندانه» می‌شوند. ربط آن پس این است: شادی کنند یا نه؟ یا سبک شادی را هم باید تعریف کنید؟ ( البته وزیر ارشاد اعلام کرده قرار است به بهانۀ جام جهانی قرارگاه نشاط ایجاد شود. هم یاد اظهارات مرحوم آیت‌الله صانعی می‌افتم که گفته بود "جوانان باید غسل نشاط کنند" و وزارت ارشاد دورۀ اصلاحات هم از مطبوعات انتقاد کرد که چرا آن را تیتر کرده‌اند و هم جای تعجب است که چرا مقام فرهنگی از تعبیر "قرارگاه" استفاده می‌کند که مختص ادبیات نظامی است. ضمن این که قاعدتا ایجاد بستر نشاط در زمره وظایف وزارت ورزش و جوانان و حسب نگاه اجتماعی مرتبط با وزارت کشور است. درست است که وزیر کشور به صفت شخصی نظامی - امنیتی است اما وزارت کشور با جامعه و اجتماع سر و کار دارد و برای نشاط هم نیازی به قرارگاه نیست. در این میان پس وزارت ورزش و جوانان چه می‌کند؟ البته آقای یامین‌پور که در دولت شایسته‌گرای آقای رییسی متولی معاونت امور جوانان در وزارت ورزش و جوانان شده -و جای آدمی با عمق اطلاعات و نگاه و ارتباطات دکتر گلزاری - نشسته به تازگی گفته نوبت مشت محکم به امریکاست و اروپا هم باید منتظر زمستان سخت باشد و قاعدتا کاری به امور پیش و افتاده‌ای مثل نشاط جوانان ندارد و دارد برای زمستان سخت وسرد و بی گاز اروپا برنامه‌ریزی یا روزشماری می‌کند بلکه از آجیل مشکل‌گشای شب یلدا یک زمستان سخت اروپا دربیاید).

​

* برنتافتن شادی در فضای عمومی دو سبب دارد. یکی این که در نگاه رسمی فضای عمومی یا خیابان عین ادارات و پادگان ها و مدارس تحت سیطره تصور می‌شود حال آن که سه ساحت داریم " خانه، خیابان و اداره" و فضای عمومی اگرچه مثل خانه نیست ولی مثل اداره و پادگان هم نباید باشد. دوم این‌که انگار با مقولۀ شادی بما هو شادی مشکل دارند هر چند انکار نمی‌توان کرد احکام شریعت هم در این زمینه دست آنان را باز نمی‌گذارد ولی بهرۀ بانکی هم به رسمیت شناخته نمی‌شود و بانک‌ها بهره می‌دهند و می‌گیرند. فوتبال هم مصداق لهو و لعب بود و تلویزیون پخش می‌کند.چرا راه دور برویم: کی باور می‌کرد اصول‌گرایان بد‌حجابی در دورۀ اصلاحات را ذنب لایغفر بدانند و در دورۀ خودشان بی‌حجابی را ببینند؟
*در شبکۀ سۀ تحت مدیریت جناب علی فروغی بین دو نیمۀ فوتبال دوستانۀ ایران و نیکاراگوآ از فرصت استفاده کردند و تا توانستند تبلیغ ایدیولوژیک انجام دادند. از جمله این که در مقابل یا به تقلید وارونۀ شعار «زن، زندگی، آزادی» شعارهایی ساختند و نمایش دادند مثل "زن، عفت، افتخار" یا "مرد، عزت، اقتدار" و مثل اینها.

اما آیا واقعا درک «زندگی» این قدر دشوار است که آن را مقابل «عفت» قرار می‌دهید؟ 

اگر خدای‌ناکرده اتفاقی برای آن دخترسیاهکلی افتاده بود کی جواب می‌داد؟

 نیاز به ضرب و شتم مستقیم نیست. جایی که جمعیت باشد یک عامل خارجی که نظم عادی را بر هم زند می‌تواند به فاجعه بینجامد.

 ​

 و کما این که در سئول ( کره جنوبی)  در شامگاه شنبه  ۲۹ اکتبر ۲۰۲۲(۰۷ آبان ۱۴۰۱)به خاطر هجوم انبوه جمعیت در «جشن هالووین» ۱۵۰ نفر زیر دست و پا له شدند.

​ به خاطر هجوم انبوه جمعیت در جشن هالووین ۱۵۰ نفر زیر دست و پا له شدند.  اگر برقراری نظم کار پلیس است نیاز به هدایت و همکاری شهروندان  نیست و اگر پلیس دخالت نداشته چرا از اعتبار خود را برای توجیه آن «هدایت» هزینه می‌کنند؟..

توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:همانطورکه ذکرشده ،منبع خبر«عصرایران۲۰ آبان ۱۴۰۱»است واما ویرایش(جرح وتعدیل) انجام گرفته است.

لازم به ذکراست که درشامگاه پنجشنبه ، ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۱ (آن زمانی که اعتراضات واعتشاشات شکل نگرفته بود)چنین مجلس رقص وپایکوبی در همین میدان شهرداری(پیاده راه فرهنگی)برپاشده بود که بدون  اتفاق ناگوار به پایان رسید.