پیراسته فر
علمی،تحقیقی و تحلیلیپیراسته فر
علمی،تحقیقی و تحلیلیقبر" زکریای رازی"پیدا شد؟محقق جنجالی خبرجعلی"کشف" رامنتشرکرد
قبر«زکریای رازی» پیدانشده! خبرکذب«کشف قبر» مهدی دانشیار منتشرکرد!
خبر کشف محل دفن زکریای رازی روز(۱۹ بهمن ۱۳۹۹ ) اعلام شد،به فاصله چند ساعت تکذیب شد.
ماجرای «کشف قبر زکریای رازی» در «شهرری» چه بود؟
نه حفاری ای صورت گرفته ونه قبری پیداشده ونه کشفی صورت گرفته ،فقط گمانه زنی «مدفن رازی» براساس مطالب کتاب«کریمان» محدوده محل دفن این دانشمند «ماجراجویی» شده.
«مهدی دانشیار» شامگاه یکشنبه(۱۹بهمن ۱۳۹۹) به خبرنگار ایرنا گفت: در قسمتی از کتاب ۲جلدی کریمان « ری باستان» که در ۲۰ بهمن سال ۱۳۴۵ نگارش شده می نویسد: منطقه «امام زاده شعیب»مدفن محمدبن زکریای رازی است.
دانشیارگفت: در این کتاب که به عنوان معتبرترین سند شهرستان ری است به وجود تنها یک قبرستان در شهرستان ری اشاره دارد و براساس تحقیقات میدانی ،محل زندگی و تدریس «محمدبن زکریای رازی» در این منطقه (فیروزآباد قلعه نو) بوده و در همانجا «مطب» داشت.
ایسنا(۲۰ بهمن ۱۳۹۹ )می نویسد:پس از اعلام خبر کشف محل دفن زکریای رازی در شهرری، مدیر پژوهش مرکز نجوم آستان مقدس حضرت عبدالعظیم می‌گوید: کشف تازه‌ای اتفاق نیافتاده و ادعای جدیدی مطرح نشده؛ فقط بر اساس اسناد و بررسی‌های میدانی، محدوده محل دفنِ احتمالی زکریای رازی اعلام شده است.
خبرجعلی«کشف قبر» یک محقق ماجراجو منتشرکرد!
خبر کشف محل دفن زکریای رازی روز گذشته اعلام شد، به فاصله چند ساعت خبر دیگری در تکذیب آن منتشر شد.
«مهدی دانشیار » مدیر پژوهش مرکز نجوم آستان مقدس حضرت عبدالعظیم ـ که این خبرها به نقل از او منتشر شده است، اصل ماجرا را این‌طور برای« خبرگزاری ایسنا» شرح می‌دهد: این گمانه براساس کتاب «آثار بازمانده از ری قدیم» دکتر حسین کریمان مطرح شده است. ادعای جدیدی مبنی بر کشف محل دقیق دفن زکریای رازی صورت نگرفته است. ما به استناد مطالب آن کتاب، محدوده محل دفن این دانشمند را گمانه‌زنی کردیم.
«این محقق جنجالی»(دانشیار)می گوید:در آن کتاب آمده که زکریای رازی احتمالا در منطقه فیروزآباد شهرری و در امامزاده شعیب کنونی دفن شده است. شواهد و بررسی‌های میدانی نیز آن ادعا را تایید می‌کند. ما جانمایی دقیقی نداشته‌ایم. هدف از طرح این موضوع نیز جلب توجه متولیان برای ایجاد یک بنای یادبود بوده است، مثل آن‌چه برای حکیم فردوسی و عمر خیام ساخته شد. محل دفن این چهره‌ها نیز دقیق که مشخص نشده، بلکه محدوده آن تعیین و بعد یادبودی بنا شده است.
تابناک بنقل ازفارس می نویسد:«مهدی دانشیار» مدیر پژوهش مرکز نجوم آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (ع) اظهار کرد: در کنگره‌ای که سال ۱۳۸۳ به دستور تولیت آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (ع) در مرکز نجوم این آستان با همکاری دانشگاه صنعتی شریف برگزار شد، دوستداران رازی از اقصی نقاط ایران در شهرری جمع شدند و قطعنامه‌ای صادر شد که مکانی را به نام رازی نام‌گذاری و برای پیدا کردن آرامگاه وی کاوش و جست‌وجو کنند.
مدیر پژوهش مرکز نجوم آستان مقدس حضرت عبدالعظیم (ع) ادامه داد: در پی بررسی‌های میدانی این منطقه مشخص است که گورستانی قدیمی در این منطقه وجود دارد که بعضی از اهالی قدیم این منطقه حتی به وجود سنگ قبر‌هایی با خط کوفی در گذشته‌ای نه چندان دور اشاره می‌کنند.
دانشیار تصریح کرد: آرامگاه محمد بن زکریای رازی در همین گورستان باستانی قرار دارد که لازم است مسؤولان و متولیان برای ساخت مقبره و رونق این منطقه اقدام کنند.
دانشیاردر پایان یادآور شد: محمد بن زکریای رازی دانشمند بزرگ قرن سوم هجری قمری، کاشف الکل و بنیان‌گذار شیمی آزمایشگاهی و طب بالینی بود که سه سال بعد از وفات حضرت عبدالعظیم (ع) در شهرری متولد شد و ازجمله دانشمندان شیعه امامیه اثنی عشری محسوب می‌شد.
«محمد بن زکریای رازی» فیلسوف، منجم، کیمیاگر و دانشمند برجسته ایرانی که یکی از بزرگان تاریخ پزشکی ایران و جهان بود، در سال ۲۵۰ هجری/۸۶۴ میلادی در شهرری متولد شد و در سال ٣١٣ هجری/۹۲۵ میلادی در شهرری درگذشت، اما پس از مرگ رازی، آرامگاه او بی‌نام‌ونشان بود و تاکنون اطلاعی از محل دفن وی وجود نداشت./پایان گزارش تابناک۱۹ بهمن ۱۳۹۹
دانشیار همچنین می‌گوید که تحقیقات میدانی و بررسی‌ها در محدوده محل احتمالی دفن زکریای رازی همچنان درحال انجام است.
ایسنامی نویسد:احمد ابوحمزه ـ ری‌شناس و مدرس دانشگاه ـ نیز در تایید این سخنان به ایسنا می‌گوید که ادعا و کشف جدیدی صورت نگرفته است. براساس مستندات مورخان این گمانه مطرح شد که محل دفن زکریای رازی در چه محدوده‌ای قرار دارد.
ابوحمزه می گوید: درباره «محل دفن زکریای رازی« حوالی دهه ۵۰ در کتاب حسین کریمان،محدوده آثار زیادی را در کتاب‌های خود مشخص کرده است، از جمله «دژ رشکان» که در سال‌های ۸۰ - ۷۹ دقیقا از همان محدوده مشخص‌شده در کتاب، از زیر خاک درآوردیم. یا «گنبد فخرالدوله» که شناسایی آن را براساس مستندات آن کتاب پیش می‌بریم. بر همین اساس صحبت‌هایی برای شناسایی محل دفن زکریای رازی مطرح و قرار شد آن محدوده را با توجه به تصاویر و اسناد قدیمی پیدا کنیم.
این ری‌شناس ادامه می‌دهد: در کتاب«حسین دکتر کریمان» محدوده قبر زکریای رازی، قبرستان قدیمی ری در نزدیکی «امامزاده شعیب» گمانه‌زنی شده است.
صحبت‌هایی هم با «معمرین محلی» شده است و شواهدی در قبرستان قدیمی این امامزاده وجود دارد که می‌تواند ادعای مطرح‌شده در «کتاب دکتر کریمان» را تایید کند.
«فردوسی» و«خیام» هم محل دفنشان براساس گمانه زنی بوده،چرا«رازی» نباشد!
اما اینکه دقیقا قبری و جنازه‌ای بعد از یک‌هزار سال پیدا شود، منطقی نیست. هدف از طرح این موضوع هم جانمایی برای ایجاد یک یادبود از زکریای رازی در محل دفن احتمالی او بوده است. با همین منطق برای فردوسی و عمرخیام نیز بنای یادبود ساخته شده است، وگرنه محل دفن ایشان که دقیق مشخص نبود.
چون هیچ «نمادی»از این دانشمندوجود نداشت،اینطوری ماجراجویی کردیم تا«نمادی»از«زکریای رازی »ساخته شود!
«ابوحمزه» می‌گوید: زکریای رازی یکی از مهم‌ترین و اثرگذارترین شخصیت‌ها در علم پزشکی و فلسفه بوده است، ولی هیچ نمادی از او در شهرری دیده نمی‌شود. فقط یک مجسمه به اسم زکریای رازی در میدان گمرک تهران وجود دارد که اصلا معلوم نیست به چه دلیل و با چه انگیزه‌ای این مجسمه را در آن منطقه قرار داده‌اند.
«امیرمسیب رحیم‌زاده» مدیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرری ـ نیز این سخنان را تکرار می‌کند و به «ایسنا» می‌گوید که کشفی صورت نگرفته است. محل دقیق دفن زکریای رازی هم نه مشخص شده و نه جانمایی. حتی تا به حال مطالعات باستان‌شناسی با این محور و موضوع در منطقه «فیروزآباد» یا بخش «قلعه نو »کنونی صورت نگرفته است.
او در پاسخ به این سوال که با توجه به وجود طرح این ادعا براساس کتاب حسین کریمان که در دهه ۵۰ منتشر شده و گفته می‌شود کشف و ادعای تازه‌ای رخ نداده است، چرا میراث فرهنگی تا کنون روی این موضوع مطالعات و تحقیقاتی نداشته است، اظهار می‌کند: به هر حال از دهه ۴۰ و ۵۰ کاری صورت نگرفته است، اما درنظر بوده که انجام شود.
ضمن اینکه «امامزاده شعیب »همان محدوده‌ای که به عنوان «محل دفن زکریای رازی» گُمانه‌زنی شده، قبلا در فهرست آثار ملی ثبت شده است اما خیلی جزئی و تخصصی وارد قضیه نشده‌اند و موضوع هم مغفول مانده است. ما اعلام کرده‌ایم درصورت تامین اعتبار بررسی و مطالعات آغاز می‌شود.
«رئیس میراث فرهنگی شهرری » درباره تامین امنیت محدوده محل دفن زکریای رازی اظهار می‌کند: آن منطقه متولی دارد که «اوقاف» است و تامین امنیت آن را باید به عهده بگیرد.
هرچند یگان حفاظت میراث فرهنگی نیز در هفته چند نوبت در محدوده تمام آثار ثبت‌شده گشت دارد و حتما دقت لازم می‌شود.
«زکریای رازی» پزشک ایرانی متولد ۲۵۲ هجری قمری (۸۶۵ میلادی) در ری بود که در زمینه‌های شیمی، فیزیک و فلسفه پژوهش‌های ارزنده‌ای داشت. در اسناد تاریخی آمده که او مدتی به زرگری مشغول شد و سپس به کیمیاگری روی آورد. در جریان کار با موادشیمیایی چشمش آسیب دید. او در سنین بالا علم طب را آموخت. رازی برای آموزش بیشتر به بغداد سفر کرد و در بیمارستان آن‌جا در طب استاد شد. بعدها ریاست بیمارستان معتضدی در عراق را به عهده گرفت و پزشک نخست آن‌جا شد. پس از مرگ معتضد، خلیفه عباسی به ری برگشت و رییس بیمارستان ری شد و تا پایان عمر در این شهر ماند.
رازی اولین پزشکی بود که تشخیص تفکیکی بین آبله و سرخک را بیان کرد. او در ارائه نظریه ایمنی اکتسابی پیشگام بود. در اسناد پزشکی آمده که او نخستین پزشک دوره خود بود که تشریح جسد انسان، استخوان‌ها، عضلات، مغز و بعضی از شعب اعصاب را در سر و گردن، توضیح داد. او در شیمی استاد بود و الکل، اسید سولفوریک، اسید کلریدریک، اکسیدارسنیک و اسید سیتریک از کشفیات رازی شناخته می‌شود.
در کتاب« آثار بازمانده از ری قدیمِ »حسین کریمان درباره محل دفن زکریای رازی نوشته شده است: «در دیه« فیروزآباد »بقعه‌ای قدیمی وجود دارد که اهل محل آن‌جا را به نام «بقعه امامزاده شعیب» فرزند امام موسی کاظم (ع) می‌شناسند. با توجه به این حقیقت که آن حدود در قدیم هرگز شیعه‌نشین نبوده است تا فرزندی از امام را در آن‌جا مدفون سازند، (رک: ری باستان، ج ۲، فصل دوم از باب دوم) و نیز ظاهرا در کتب رجال و انساب و تراجم احوال مورد استفاده، ذکری از فرزندی به این نام از آن امام بزرگوار که در شهر ری مدفون شده باشد، درج نشده و از سویی «شیبانی محمدبن حسن» فقیه بزرگ حنفی و یار ابوحنیفه در آن حدود مدفون شده است (رک: ری باستان، ج ۱ ص ۴۴۳، ج ۲ نقشه مقابل ص ۸۸) می‌توان چنین پنداشت که پس از آغاز خرابی و متروک ماندن ری و رواج مذهب شیعه، اندک اندک کلمه شیبانی به شعیب که قرابت مختصر لفظی دارند تصحیف یافته است. اگر این حدس رویی در صورت داشته باشد باید مدفن بسیاری از بزرگان سنی‌مذهب مدفون در ری، چون «هشام بن عبدالله» و «محمدبن زکریا» و امثال این دو را در آن حدود جست‌وجو کرد... در حدود محل «بیمارستان قدیمی ری» پهنه جنوبی و جنوب شرقی ری قدیم یا حوالی دیه(روستا) فیروزآباد و قلعه نو و تپه میل کنونی، در میان آثار نامکشوف باستانی (شاید) نشانه‌ای از گور وی به دست آید.»
از کتاب آثار بازمانده از ری قدیم، حسین کریمان.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:دراخبارمنتشره-منتبع-ویرایش انجام داده ام +انتخاب تیتر+عکس.
واما نمی شودازشهر«ری»گفت وازحضرت «عبدالعظیم حسنی»نگفت!
«حضرت عبدالعظیم حسنی» معروف به «شاه عبدالعظیم» به روایتی در ۴ ربیع‌الثانی سال ۱۷۳ قمری متولد شده است. وی که از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) است نسبش به حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) و به تبع آن به پیامبر اکرم (ص) می‌رسد
کنیه وی ابوالقاسم و ابوالفتح است. حرم شاه عبدالعظیم در شهر ری واقع شده و بنا بر روایات زیات شاه عبدالعظم ثوابی بسیار حتی برابر با زیارت مقبره امام حسین (ع) دارد.
عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابیطالب در چهارم ربیع‌الثانی سال ۱۷۳ق، در مدینه و همزمان با امامت امام موسی کاظم (ع) و حکومت هارون الرشید، متولد شد. پدر وی «عبدالله بن علی قافه» و مادرش دختر اسماعیل بن ابراهیم بوده که با نام هیفاء شناخته می‌شود. آشکار است که نسب عبدالعظیم مشهور به شاه عبدالعظیم به امام علی (ع) می‌رسد.
نیاکان این حضرت به ترتیب عبارتند از:عبدالله بن علی: پدر عبدالعظیم، عبدالله نام داشت و مادرش، فاطمه دختر عقبة بن قیس بود.
علی بن حسن: نام جد نخست عبدالعظیم، علی و لقب او «سدید» است. وی در دوران عباسیان دستگیر و سپس در زندان درگذشت.
حسن بن زید: جد دوم عبدالعظیم، حسن نام داشت. وی تنها فرزند پسر زید بود که از بزرگان عصر خودش به‌شمار می‌رفت.
زید بن حسن بن علی بن ابیطالب: جد سوم عبدالعظیم، زید فرزند بزرگ حسن بن علی است که او را به بزرگواری، پرهیزکاری و نیکوکاری توصیف کرده‌اند.
همسروفرزندان شاه عبدالعظیم
عبدالعظیم حسنی دو فرزند به نام‌های محمد و ام سلمه داشت که مادرشان و همسر عبدالعظیم، خدیجه، دختر قاسم بن حسن بن زید بن حسن مجتبی (پسرعموی پدرش که در تجریش تهران به نام امامزاده قاسم مدفون است) و عموی شاه عبدالعظیم بوده است.
دوران حکومت بنی عباس
عبدالعظیم در دوران حکومت بنی عباس و در زمانی که شیعیان به شدت سرکوب می‌شدند، می‌زیست و مدت زمان زیادی مورد تعقیب بود. این در حالی بود که در دوران زندگی در مدینه، بغداد و سامرا تقیه پیشه کرده و عقیده خود را آشکار نمی‌کرد با این حال باز هم متوکل و معتز او را از دشمنان خود می‌دانسته و مورد غضب قرار دادند.
«علت اقامت» شاه عبدالعظیم در«ری»
بنا بر روایات تاریخی عبدالعظیم برای زیارت قبر امام رضا (ع) به خراسان آمده و سپس به قصد زیارت حمزه بن موسی به ری رفت و در همانجا سکنی گزید و مخفی شد. در برخی دیگر از روایات نیز آمده که عبدالعظیم حسنی به امر امام هادی (ع) و برای حفظ جان و فرار از عباسیان به ری هجرت کرد.
شاه عبدالعظیم در ری در خانه مردی شیعه ساکن شده و در سرداب به عبادت می‌پرداخت و مخفیانه به زیارت مقبره حمزه بن موسی بن جعفر می‌رفت. حضور او در ری کم کم به گوش شیعیان رسیده و نزد شیعیان ری محترم ومحبوب شد.
«ثواب زیارت »شاه عبدالعظیم
روایات بسیاری است مبنی بر اینکه زیارت حرم شاه عبدالعظیم بسیار ثواب دارد. نقل است از شیخ صدوق که امام هادی (ع) فرمود: ثواب زیارت قبر عبدالعظیم که نزد شماست مانند کسی است که قبر حسین بن علی (ع) را زیارت کرده است.
حضرت عبدالعظیم به تقوا پیشگی و درستکاری معروف بود. محدث نوری از صاحب بن عباد نقل می‌کند که: عبدالعظیم مردی پارسا، معروف به امانت، صداقت در گفتار، عالم به امور دین، قائل به توحید و عدل و دارای احادیث بسیار بود. همچنین علامه حلی از او به عنوان عالیم پرهیزکار یاد می‌کند.
عبدالعظیم حسنی از نظر مقام علمی نیز در مرتبه بالایی بوده و نقل شده است که امام هادی (ع) به ابوحماد رازی فرمودند: چنانچه در امور دینی در (تشخیص) حلال و حرام، مسئله‌ای بر تو دشوار شد، از عبدالعظیم بن عبدالله حسنی سؤال کن و سلام مرا به او برسان.
همچنین در گفتگویی که میان امام هادی و شاه عبدالعظیم صورت گرفته و به «حدیث عرض دین» معروف است، امام هادی(ع) به عبدالعظیم حسنی می‌فرماید: یا اباالقاسم! تو به حق، ولی ما هستی... تو همان دینی را که پسندیده خداست، از ما گرفته‌ای... خداوند تو را با گفتار ثابت در دنیا و آخرت تثبیت کند.
مکتوبات عبدالعظیم حسنی
احادیث بسیاری از ایشان در متون روایی آمده است که از امام جواد (ع) و امام هادی (ع) روایت می‌کند. عده‌ای از بزرگان شیعه احادیثی را از عبدالعظیم حسنی روایت کرده‌اند و شیخ صدوق، مجموعه روایات وی را با عنوان «جامع اخبار عبدالعظیم» گردآوری کرده است. آثاری که از خود حضرت عبدالعظیم حسنی مانده عبارتند از:
خطب امیرالمؤمنین
الیوم و اللیلة
انتشار ۱۷۹ حدیث با واسطه و بی واسطه از علی بن موسی الرضا، محمد تقی، علی النقی
وفات
در ۱۵ شوال سال ۲۵۲ ه. ق. عبدالعظیم در زمان امامت علی النقی (ع) و خلافت عباسیان رحلت فرمود. بنا بر یک روایت که نجاشی نقل می‌کند؛ عبدالعظیم حسنی بیمار شده و از دنیا رفته است. اما بنا بر روایتی دیگر شاه عبدالعظیم به شهادت رسیده و زنده به گور شده است که البته شواهد تاریخی موثقی در مورد آن وجود ندارد.
این مکان مقدس بیش از ۵۰ تن از مشاهیر مدفون شده‌اند که از جمله مهم‌ترین این افراد عبارتند: مفسّر والامقام شیخ ابوالفتوح رازی، آیت‌الله شاه‌آبادی ( استاد امام خمینی) آیت‌الله ابوالقاسم کاشانی، آیت‌الله اثنی عشری(مفسّرقرآن)، علامه سید محمدکاظم عصار، حجّت الاسلام محمدتقی فلسفی(زبان گویای اسلام)، امیری فیروزکوهی (نویسنده وشاعر)، قائم‌مقام فراهانی، شهید شیخ محمد خیابانی، شهید طیب حاج رضایی، حاج محمد اسماعیل رضایی، آیت‌الله ابوالقاسم تهرانی، سید محمد طباطبایی سنگلجی، ابوتراب امامی کاشانی (پدر آیت‌الله امامی کاشانی)، احمدخان نصیر الدوله بَدِر، سید احمد طباطبایی سنگلجی (از فقهای تهران)، ادیب‌الممالک فراهانی، اسماعیل آشتیانی (ادیب، شاعر)، اسماعیل مرآت (استاندار کرمان و وزیر فرهنگ وقت)، افتخار العلما آشتیانی (ادیب دانشمند)، بدیع‌الزمان فروزانفر، جعفر آشتیانی، سید جلال‌الدین محدث ارموی، آیت‌الله حاج شیخ جواد فومنی حائری، جواد مؤذنی، ابوالفضل تهرانی، علّامه حبیب اللّه خویی، حبیب اللّه شیرازی (قاآنی)، آیت‌الله حسن آشتیانی، حسن بن محمّد خان صدیق اسفندیاری، سید حسن مشکان طبسی، حجت‌الاسلام سید حسن معینی، آیت‌الله علّامه ابوالحسن شعرانی، ستارخان سردار ملی، سید ضیاءالدین طباطبایی، عباس اقبال آشتیانی، آیت‌الله احمد آشتیانی، استاد عبدالعظیم قریب گرکانی، آیت‌الله عبداللّه نوری، آیت‌الله سید علی‌اکبر تفرشی، علی‌قلی اعتضاد السلطنه، آیت‌الله علی کنی، غلامحسین رهنما، آیت‌الله عبدالکریم حق‌شناس، آیت‌الله عزیزالله خوشوقت، آیت‌الله مجتبی تهرانی، آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی، علامه محمد قزوینی، آیت‌الله حاج شیخ ذبیح‌الله محلّاتی، آیت‌الله حاج شیخ عبدالنّبی نوری و آیت‌الله محمّد باقر کمره‌ای.